Rib and Sea

Γράφει ο Ελευθέριος Ρήνος.

Με απόφαση του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Αθηνών, απορρίφθηκε η αίτηση του Ελευθέριου Ρήνου και πληθώρας ιδιοκτητών μετοχικών τίτλων της Τράπεζας της Ανατολής, η οποία απορροφήθηκε από την Εθνική Τράπεζα το 1932. Πρόκειται για πρωτόδικη απόφαση, στην οποία υπάρχει δικαίωμα των αιτούντων να καταθέσουν Έφεση.

Η απορρόφηση μέσω εξαγοράς της Τράπεζας της Ανατολής πραγματοποιήθηκε το μακρινό 1932 με σύμβαση η οποία προέβλεπε την αποπληρωμή των πρώην μετόχων από την Εθνική Τράπεζα, μέσα από μια διαδικασία ειδικής εκκαθάρισης, της οποίας τα κέρδη και οι ζημίες θα περνούσαν σε πραγματικό χρόνο μέσα από λογαριασμό, ο οποίος ανοίχθηκε στην Εθνική για το σκοπό αυτό.

Σύμφωνα με την ίδια τη σύμβαση, αλλά και τα πρακτικά των γενικών συνελεύσεων των δύο τραπεζών, ο εν λόγω τραπεζικός λογαριασμός ονομάστηκε «αλληλόχρεος λογαριασμός της ειδικής εκκαθαρίσεως». Σε αυτόν γίνονταν πιστώσεις και χρεώσεις και κάθε έξι μήνες έπρεπε να δημοσιεύεται ισολογισμός του σε μια εφημερίδα στην Αθήνα και σε μια στην Αίγυπτο.

Η απόφαση, η οποία εκδόθηκε κοντά στα όρια των προθεσμιών του νόμου, έκρινε ότι ο «αλληλόχρεος λογαριασμός» δεν ήταν αλληλόχρεος στη φύση του, αλλά μόνο στην ονομασία του. Μάλιστα, οι τρεις δικαστές αποφάσισαν ότι ο χαρακτηρισμός «αλληλόχρεος» στη σύμβαση που κατάρτισαν δύο τραπεζικά ιδρύματα, δεν δέσμευε το δικαστήριο.

Σε δηλώσεις του, ο ενάγων Ελευθέριος Ρήνος σημείωσε ότι «Πρόκειται για μια ιδιαίτερα κακή απόφαση, η οποία δεν ταιριάζει στο κύρος ενός Πολυμελούς Πρωτοδικείου. Είναι αδιανόητο τρεις πρωτοδίκες δικαστές να μην απαντούν σε σειρά ισχυρισμών που περιλαμβάνουν αποδεδειγμένες πλαστογραφίες και απάτες του κοινού ποινικού Δικαίου που δεν ταιριάζουν ούτε σε χώρες της υποσαχάριας Αφρικής προηγούμενων δεκαετιών.

Είναι κατανοητή η κακή φήμη που έχει αποκτήσει η υπόθεση από διάφορους, που την έχουν κατακρεουργήσει με θεωρίες συνωμοσίας και χαζούς τακτικισμούς. Όμως δεν είναι επιτρεπτό ικανοί δικαστές σε κράτος δικαίου να βλέπουν το βιβλίο του αλληλόχρεου λογαριασμού, με πιστώσεις στη μία σελίδα και χρεώσεις στην άλλη, να προσκομίζεται σειρά εγγράφων που περιγράφουν ξεκάθαρα τη φύση του λογαριασμού και την ύπαρξη των κανόνων λειτουργίας των αλληλόχρεων λογαριασμών από το έτος 1875, ωστόσο να ισχυρίζονται ότι πρόκειται για απλό χρεωπιστωτικό λογαριασμό.

Για να κατανοήσει και ο πλέον αδαής τα λογικά άλματα αυτής της απαράδεκτης απόφασης, οι δικαστές χωρίς να αιτιολογήσουν καν την απόφασή τους, αποφάσισαν ότι επρόκειτο για ένα λογαριασμό σαν αυτόν που τηρεί ένας ιδιώτης σε μια τράπεζα, όπου το κάθε ποσό αφαιρείται ως έξοδο από το υπόλοιπο ή προστίθεται όταν γίνεται κατάθεση. Και προφανώς ο συγκεκριμένος λογαριασμός της εκκαθάρισης δεν είχε αυτή τη μορφή.

Απόσπασμα της σύμβασης συγχώνευσης δια εξαγοράς της Τράπεζας της Ανατολής από την Εθνική Τράπεζα. Ο αλληλόχρεος λογαριασμός που σύμφωνα με τη δικαστική απόφαση δεν είναι αλληλόχρεος.

Στην εν λόγω απόφαση, κρίθηκε ότι σε απλό χρεωπιστωτικό λογαριασμό, μπορεί να υπάρξουν δημοσιευμένοι ισολογισμοί με χωριστές χρεώσεις και πιστώσεις που δεν αποσβένονται. Δεν γνώριζαν δηλαδή οι διοικήσεις των δύο τραπεζών ότι θα φτιαχνόταν ένας αλληλόχρεος λογαριασμός, απλά έψαχναν όνομα και δεν το έβρισκαν. Είπαν λοιπόν να τον ονομάσουν «αλληλόχρεο» από άποψη. Θα μπορούσε να ονομάζεται «Γιάννης»...

Μάλιστα, επειδή υπήρξε προηγούμενη προδικαστική απόφαση, η οποία επιμέριζε τα δικαστικά έξοδα, η πρωτόδικη απόφαση του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Αθηνών έλαβε ως θέσφατο σημεία της προδικαστικής, αλλά ανέτρεψε το θέμα των δικαστικών εξόδων, επιβάλλοντας όλα τα δικαστικά έξοδα της δίκης, τα οποία ανέρχονται σε 6,580 ευρώ, σε εμένα ως ενάγοντα. Για να το πετύχουν αυτό ευκολότερα, δεν εντοπίστηκε η κοινοποίηση της πρόσθετης παρέμβασης από τους προσθέτως παρεμβαίνοντες στον ενάγοντα, η οποία επιδόθηκε σε δικηγορικό γραφείο της Ρόδου μπροστά σε μάρτυρες και προφανώς ήταν μέρος του φακέλου. Δεν εντοπίστηκε, ούτε ζητήθηκε».

Ο κ. Ρήνος συνέχισε στο δελτίο τύπου, αναφερόμενος σε «τιμωρητικές» πρακτικές: «Αυτές οι τιμωρητικές πρακτικές, τις οποίες προσωπικά έχω ξαναδεί στον παρελθόν σε απόφαση ασφαλιστικών μέτρων όπου σβήστηκε με διορθωτικό το κόστος των δικαστικών εξόδων και από 300 ευρώ έγινε 800 ευρώ, μου θυμίζουν δηλώσεις δικηγόρων της Εθνικής Τράπεζα ότι θα πρέπει να προσέχω τα δικαστικά έξοδα. Πρόκειται για απόφαση επί αίτησης ασφαλιστικών μέτρων στο ίδιο Πρωτοδικείο, στο οποίο η δικαστής αποφάσισε ότι αν από τις 4 μετοχές αφαιρέσεις τις 2 το αποτέλεσμα είναι μηδέν!

Προσωπικά χαίρομαι που έχει βγει μια τόσο κραυγαλέα και κακή απόφαση. Είναι δεδομένο ότι θα φτάσουμε στο ανώτατο δικαστήριο, γιατί πιστεύουμε τόσο εγώ, όσο και οι συνεργάτες μου και ειδικά οι λοιποί μέτοχοι, στην Ελληνική Δικαιοσύνη, ακόμη κι αν τέτοιες αποφάσεις δημιουργούν θέματα αξιοπιστίας σε αρκετό κόσμο.

Για να το θέσω πιο απλά, με λόγια που ίσως να είναι γνώριμα στην άλλη πλευρά «η εκδοθείσα απόφαση θα προσβληθεί άμεσα με έφεση και εκτιμάται ότι θα εξαφανιστεί από το αρμόδιο Εφετείο Αθηνών, καθώς πάσχει κραυγαλέα από νομική και ουσιαστική άποψη».

Τέλος, στη δήλωση του κυρίου Ρήνου συμπεριλαμβάνεται η ομαδική απόφαση των συμμετεχόντων στην αγωγή να μην κοινοποιήσουν περαιτέρω στοιχεία, ούτε να αφήσουν περιθώριο για τη συμμετοχή άλλων ιδιοκτητών μετοχών, που δεν συμμετείχαν στην πρωτόδικη εκδίκαση.

«Δεν είναι δίκαιο κάποιοι να έχουν πάει στα πέρατα της γης, να έχουν δώσει χρήμα και ιδρώτα, να έχουν αντιμετωπίσει προσωπικούς κινδύνους και εγώ να φανώ αχάριστος. Δεν είναι δική μου υπόθεση μόνο. Υπάρχουν σοβαροί άνθρωποι που συμμετέχουν από την πρώτη μέρα, επαγγελματίες και οικογενειάρχες, που δεν έχουν σχέση με τα φώτα της δημοσιότητας και με περίεργες θεωρίες. Σε αυτή την ομάδα που επιδεικνύει συσπείρωση, σύνεση και υπομονή, αξίζει να δει την υπόθεση να φτάνει στο τέλος της. Ίσως κάποτε να αναφερθώ στον επιστημονικό τρόπο που προσεγγίσαμε την υπόθεση, αλλά και τη δικαστική της διάσταση, μετά το 2015. Νομίζω φαίνεται σε όλους από την ποιότητα των δικογράφων, τα οποία έχουν επιμεληθεί σημαντικοί νομικοί».

Σε σχετική ερώτηση για το βιβλίο του για την Τράπεζα της Ανατολής, η απάντηση του κ. Ρήνου ήταν αφοπλιστική: «Θα βγει όταν όλα θα έχουν τελειώσει και δεν θα κινδυνέψει ποτέ ξανά η υπόθεση από ανθρώπους που παίρνουν κάτι, δεν το καταλαβαίνουν και φτάνουν στο Σείριο με διαστημικά καύσιμα του Δία και του Απόλλωνα. Το βιβλίο αυτό, που έχει ήδη τελειώσει η συγγραφή του, είναι η δραματική περιγραφή ενός ταξιδιού ζωής, με λεπτομέρειες που δεν τις έμαθε ποτέ κανείς, με εξαίρεση τον πατέρα μου που τον έχασα πριν από 6 μήνες. Ανεξάρτητα από το αποτέλεσμα, θα το εκδώσω το βιβλίο, γιατί για μένα είναι σημαντική η πάλη ανάμεσα σε μια ομάδα απλών ανθρώπων και του ισχυρότερου τραπεζικού ιδρύματος στη χώρα. Περιλαμβάνει έγγραφα και συναντήσεις με αρκετά τραπεζικά στελέχη, πολλά από τα οποία είχαν σημαντικές θέσεις στην Τράπεζα Ελλάδος και στην αντίδικό μας».