Rib and Sea
|
|
|
Το σωσίβιο, το quick stop και η ζώνη σώζουν ζωές
Παρόν και ενεργό μέλος της Ελληνικής Κοινωνίας.
Βραβεύσεις Πλοιάρχων, μεταξύ αυτών και ο Ναξιώτης Πλοίαρχος του "Άρτεμις" Στέλιος Περιστεράκης.
Στην τεράστια σημασία της Εμπορικής Ναυτιλίας και το έργο των ανθρώπων που την εκπροσωπούν με υπευθυνότητα και αυταπάρνηση αναφέρθηκε ο πρόεδρος της Π.Ε.Π.Ε.Ν, Εμμανουήλ Τσικαλάκης στην κοπή της πρωτοχρονιάτικης πίτας της Πανελλήνιας Ένωσης Πλοιάρχων Εμπορικού Ναυτικού.
Στο πλαίσιο της εκδήλωσης, όπου παρευρέθηκε μεταξύ άλλων, και ο υπουργός Ναυτιλίας Παναγιώτης Κουρουμπλής, βραβεύτηκαν συνολικά 12 πλοίαρχοι, μεταξύ των οποίων και ο Ναξιώτης πλοίαρχος του «Άρτεμις» (HELLENIC SEAWAYS) Στέλιος Περιστεράκης, για διασώσεις που πραγματοποίησαν εν πλω το 2016.
Στη διάρκεια της ομιλίας του, ο Πρόεδρος έθεσε τις θέσεις και τους στόχους της Ένωσης, που λειτουργεί και δρα αδιαλείπτως εδώ και 100 χρόνια.
Ου μοιχεύσεις!
Του Ιατρού Μανώλη Αρ. Χριστουλάκη.
Η Φύση δεν γνωρίζει ούτε αναγνωρίζει την μοιχεία. Ενδιαφέρεται μόνο για το σμίξιμο των δύο φύλων με σκοπό τη διαιώνιση του είδους και τη συνέχιση της ζωής. Τη μοιχεία, την εξωσυζυγική σχέση, την καθιέρωσε ο άνθρωπος ως αμάρτημα και αδίκημα και την τέλεσή της την τιμωρούσε με αυστηρή ποινή, ακόμη και με την εσχάτη των ποινών. Δεν είμαι νομικός, θεολόγος, κοινωνιολόγος, ερευνητής της συμπεριφοράς ή φιλόσοφος για να δώσω ερμηνεία στο φαινόμενο.
Γιατί ο άνθρωπος χαρακτήρισε την μοιχεία τιμωρητέα πράξη;
Παρά το γεγονός ότι προσέτρεξα σε αρκετές σχετικές πηγές ενημέρωσης, παρέμεινα αφώτιστος.
Διαιώνιση του είδους, αποτελεί προϋπόθεση για την ύπαρξη και συνέχιση της ζωής.
Ε! και αν εκλείψει η ζωή, τι μ΄αυτό;
Πόσες χιλιάδες ειδών έχουν εκλείψει και καθημερινά εκλείπουν απ΄τη ζωή, που κι΄αυτή όπως συμπεριφέρεται ο άνθρωπος θα χαθεί από τη Γη. Και μ΄αυτό τι; Θα σβήσει, θα χαθεί το σύμπαν;
Γιορτή για την αεραθλητική οικογένεια στο κόψιμο της πίτας της Αερολέσχης Θηβών.
Επιμέλεια :Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Πραγματική γιορτή στήθηκε στο κόψιμο της πίτας της Αερολέσχης Θηβών την Κυριακή 15 Ιανουαρίου 2017. Κάτω από έναν αναπάντεχα ανοιξιάτικο ουρανό, πιλότοι υπερ-ελαφρών αεροσκαφών απογειώθηκαν από άλλες περιοχές και προσγειώθηκαν στο Δημοτικό αεροδρόμιο της Αερολέσχης, παραπεντίστες, μέλη της Αερολέσχης και επισκέπτες, πέταξαν σχηματίζοντας εντυπωσιακούς σχηματισμούς, χειριστές drones έκαναν επίδειξη των ικανοτήτων τους, ενώ τα σουβλάκια, τα γλυκά, το κρασί και τα αναψυκτικά έδωσαν και πήραν, όλα προσφορά της Αερολέσχης στα μέλη και τους φίλους της.
Παρών και ο νέος Πρόεδρος της Ελληνικής Αεραθλητικής Ομοσπονδίας, Νίκος Μακράκης, ο οποίος διαβεβαίωσε πως θα κάνει ό,τι περνάει απ' το χέρι του για να απογειώσει τον χώρο του αεραθλητισμού, έκοψε την πίτα της Αερολέσχης και απένειμε τα αναμνηστικά διπλώματα στους χειριστές του μηχανοκίνητου αλεξίπτωτου (παραπέντε).
Γιώργος Καματερός - Αρτέμης Σώρρας - Πέτρος Ζωγράφος. Τι Λωζάνη, τι Κοζάνη...
Παίρνω επάνω μου την ευθύνη για την επιλογή του τίτλου, αν και ο πραγματικός τίτλος του άρθρου που ακολουθεί είναι : "Το θαυματουργό νερό που θεράπευε τον καρκίνο! (η διδακτική ιστορία του Γιώργου Καματερού).
Θεωρώ πάντως ότι οι τρεις άνδρες, που περιλαμβάνονται στον τίτλο που επέλεξα, έχουν αρκετά κοινά στοιχεία. Είναι και οι τρεις ευφάνταστοι (sic!), έχουν την έμφυτη ικανότητα να πείθουν τα απελπισμένα πλήθη, και εμφανίζονται, ούτε λίγο ούτε πολύ, ως οι "σωτήρες" που θα απαλλάξουν τον κόσμο από τα δεινά του. Εμφανίστηκαν δε, και εμφανίζονται, σε περιόδους μεγάλης κοινωνικής αναταραχής, πολιτικής αβεβαιότητας και οικονομικής κρίσης. Διαβάστε το άρθρο που ακολουθεί και θα διαπιστώσετε ότι έχω δίκιο. "Θαυματουργό" νερό προσέφερε στον λαό ο Καματερός, "θαυματουργά" ομόλογα προσφέρει ο Σώρρας στους απελπισμένους, ενώ τους ορκίζει με "μαγικό" νερό, την "εφεύρεση" που θα αλλάξει τη ροή της ιστορίας υπόσχεται ο "εφευρέτης" Πέτρος Ζωγράφος. Κοινός παρονομαστής και των τριών, το νερό! Σύμπτωσις;
Υπάρχει, μάλιστα, άλλη μια "σύμπτωσις". Η στάση των μ.μ.ε., που σαν βασικό κριτήριό τους είχαν, και συνεχίζουν να έχουν, την αύξηση της αναγνωσιμότητας και της τηλεθέασης με απώτερο σκοπό, βεβαίως, τι άλλο; Την αύξηση των κερδών τους. Συμπαραστάτες των εκδοτών και καναλαρχών οι δημοσιογράφοι-παπαγαλάκια που δεν διστάζουν να παίζουν, διαχρονικώς, το παιγνίδι των αφεντικών τους παραπλανώντας τους απελπισμένους που κρέμονται, κυριολεκτικώς, απ' τα χείλη τους.
Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
"Το θαυματουργό νερό που θεράπευε τον καρκίνο! (η διδακτική ιστορία του Γιώργου Καματερού).
Το πρωί της 9ης Φεβρουαρίου του 1976 οι αγουροξυπνημένοι Αθηναίοι διαβάζουν έκπληκτοι στην πρώτη σελίδα των εφημερίδων μια συνταρακτική είδηση: ένα θαυματουργό υγρό προερχόμενο από μια μυστική (;) και ραδιενεργή πηγή της Κω, είναι πολύ πιθανό να θεραπεύει τον καρκίνο.Όπως είναι φυσικό, η είδηση σκάει σαν «βόμβα». Οι εφημερίδες δίνουν τις πρώτες πληροφορίες σχετικά με την συγκλονιστική αυτή «ανακάλυψη»: «εφευρέτης» είναι ο 36χρονος δικηγόρος (!) από την Κω, Γιώργος Καματερός και κύριος συνεργάτης του ο επιχειρηματίας Κωνσταντίνος Γράτσος.
Η φημολογία για την ύπαρξη αυτού του θαυματουργού «νερού» είχε αρχίσει από καιρό και όπως αποδείχθηκε αργότερα, την είχαν καλλιεργήσει οι ίδιοι οι «εφευρέτες».
Καταγγέλω, αποκαλύπτω και εύχομαι.
Αγαπητέ Σήφη,
Καλή μέρα!
Σου προωθώ ένα κείμενο που μου εστάλει από τον γέροντα Νεκτάριο, παλαιό γνώριμό μου, ως Κώστας Λιάσκος, ο οποίος ανεχώρησε πριν είκοσι χρόνια για το Άγιον Όρος.
Φρικιώ με την ανοίκειο φρασεολογία που χρησιμοποιείται και θυμούμαι μία ανάλογη διένεξη, προ πολλών ετών , μεταξύ των μητροπολιτών Αλεξανδρουπόλεως και Κορίνθου, που καθύβριζαν ο εις τον άλλον δι' επιστολών, που δημοσιεύτηκαν στην εφημερίδα "ΑΘΗΝΑΪΚΗ" του εκδότη του επονομασθέντος Μπερτόδουλου,
Ο πρώτος έγραφε μεταξύ άλλων...."νόθε υιέ της παλλακίδος του ιεράρχη"... κι ο δεύτερος απαντούσε ....." βδελυρέ που στις φλέβες σου κυκλοφορεί αντί για αίμα πύον"..... Κάπως έτσι.
ΦΡΙΚΗ!
Μανώλης Χριστουλάκης.
Καταγγέλω, αποκαλύπτω και εύχομαι.
Γέρων Νεκτάριος Μοναχός.
Ιερά Καλύβη Ζωοδόχου Πηγής.
Ιερά Σκήτη Αγίου Παντελεήμωνος
Κουτλουμουσίου Αγίου Όρους.
Τετάρτη 11/01/2017, Σύναξις Μυρίων Αγγέλων, Θεοδοσίου Κοινοβιάρχου.
Το Άγιον Όρος δεν είναι μόνον δικό σας αλλά και δικό μας. Διεκδικούμε τον Άγιο Τόπο μας.
Ποια ήταν η μυστηριώδης γυναίκα που κοσμούσε τα πακέτα των Sante.
Είτε καπνίζει κάποιος, είτε όχι, είτε είναι μικρός σε ηλικία είτε μεγαλύτερος είναι μάλλον απίθανο να μην έχει πιάσει στα χέρια του ένα πακέτο τσιγάρων «Sante». Τη θρυλική κόκκινη παραλληλόγραμμη κασετίνα δηλαδή που μέσα της έκρυβε 20 άφιλτρα τσιγάρα.
Οι παλαιότεροι σίγουρα θα τα έχουν δοκιμάσει. Οι νεότεροι θα έχουν μνήμες διότι όλο και κάποιος παππούς θα ήταν θαυμαστής των συγκεκριμένων τσιγάρων. Τα «Sante» μαζί με τον «Άσσο» είναι από τα μακροβιότερα τσιγάρα της ελληνικής αγοράς.
Το ταξίδι του κόκκινου πακέτου, με το όνομα η ρίζα του οποίου προερχόταν από τη λατινική λέξη sanitas που σημαίνει… υγεία, ξεκίνησε το 1931 στην οδό Λυκούργου στο κέντρο της Αθήνας. Εκεί ήταν η έδρα της εταιρείας που δημιούργησε ο Χαρίλαος Κωνσταντίνου. Η παρασκευή των τσιγάρων, ωστόσο, γινόταν στο δημόσιο καπνεργοστάσιο της οδού Λένορμαν.
Αφιέρωμα στον επανακάμψαντα σωτήρα μου και στην Επιτροπή διερεύνησης της δανειοδότησης των ΜΜΕ που δεν εντόπισε ευθύνες πολιτικών προσώπων.
Άρθρο της 30.04.2010
Πινόκιο, ο Λεωνίδας είπε "Δις ιζ Σπάρτα!", Όχι, "Δις ιζ Πάρτα".
Του Σπύρου Κομίνη.
Αν μπορείς να θυμηθείς εκείνη την …ευτυχισμένη εποχή του …κουρασμένου Καραμανλή, αν μπορείς να θυμηθείς τί λέγανε τότε τα ΜΜΕ της αποβλάκωσης, οι ιεροκήρυκες, οι μαϊντανοί, οι οικονομολόγοι, τα παπαγαλάκια, οι διαφημιστές δανείων που είναι συγχρόνως και σταυροφόροι εναντίον της ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ διαφθοράς, ίσως καταλάβεις ότι ο Πινόκιο ήξερε πολύ καλά τί έκανε και ότι έγινε πρωθυπουργός με γελοία ψέματα.
Θυμάσαι το τρομερό "Σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα;" Θυμάσαι τα "έχουμε σχέδιο" και "αλλάζουμε σελίδα"; Θυμάσαι ότι αυτός φώναξε "χρεωκοπούμε", μάζεψε από πάνω μας τα όρνια και τώρα μας καλεί σε συστράτευση;
Έχουμε χάσει ήδη, με την τρομερή στρατηγική του Πινόκιο, 13 δισ. μόνο σε τόκους, ενώ από το ΔΝΤ ζητιανεύει 10 με 15 δισ.
Μέλη της εγκληματικής οργάνωσης του Αρτέμιου Σώρρα απειλούν Δήμαρχο με θάνατο!
Του Ελευθέριου Ρήνου.
Τις προηγούμενες ημέρες, για ακόμη μια φορά, κατέθεσα ενόρκως για την πολυσχιδή υπόθεση της απάτης του κατά φαντασία τρισεκατομμυριούχου Αρτέμιου Σώρρα και της εγκληματικής οργάνωσης που διευθύνει.
Κατά τη δίωρη κατάθεση μου στην αρμόδια εισαγγελέα, προσκόμισα ένα φάκελο με 250 επιλεγμένες σελίδες, που ερμηνεύουν πλήρως την απάτη. Όποιες κι αν είναι οι κραυγές, οι ύβρεις και οι ατυχείς δικαιολογίες από την άλλη πλευρά, η απάτη είναι πλήρως αποδεδειγμένη και σε κάθε άλλο ευνομούμενο κράτος τα μέλη της οργάνωσης θα φιλοξενούνταν ήδη σε δωμάτια σωφρονιστικών ιδρυμάτων.
Γαλουχώντας τη νεολαία με τη νομιμοποίηση παρανομιών.
Του Σωτηρίου Καλαμίτση.
Για τη νομιμοποίηση παρανομιών με αλλεπάλληλες νομοθετικές ρυθμίσεις από όλο το πωλητικό φάσμα έχω βαρεθεί να γράφω.
Χθες, όμως, έπεσε το μάτι μου σε μία απόφαση ποινικού δικαστηρίου που αποκαλύπτει ανάγλυφα ότι το πρόβλημα στην Παιδεία δεν εστιάζεται μόνον στις αλλεπάλληλες αλλαγές τού συστήματος διδασκαλίας και/ή εισαγωγής στην τριτοβάθμια εκπαίδευση κάθε 2-3 χρόνια - ακόμη και στα πλαίσια της ίδιας κυβέρνησης, απλώς επειδή αλλάζει ο υπουργός παιδείας - λες και δεν υπάρχουν εγκέφαλοι στην Ελλάδα που θα μπορούσαν να εκπονήσουν ένα σχέδιο σταθερό για μία δεκαετία τουλάχιστον με τις ευλογίες όλων των κωμάτων.
Αρμενίζοντας μονάχος.
Θυμάται ο Μανώλης Χριστουλάκης.
Μερικοί θα το χαρακτηρίσουνε επιπολαιότητα, απερισκεψία, ακρισία, ελαφρότητα, άγνοια κινδύνων, αποκοτιά. Κανείς όμως δεν θα έχει δίκιο αφού δεν το’χει δοκιμάσει, δεν έχει την προσωπική πείρα, δεν το ’χει ζήσει. Έτσι τα συμπεράσματά του θα είναι λάθος.
Ο φόβος είναι έμφυτος και θα ήταν εξωπραγματικός όποιος θα τολμούσε να χαρακτηρίσει τον εαυτό του άφοβο, ατρόμητο. Ο άνθρωπος σχεδόν πάντοτε σε τέτοιες περιπτώσεις αναζητά την παρουσία ενός συντρόφου. Αυτό δυναμώνει το αίσθημα της ασφάλειας και εξασφαλίζει σε δεδομένη στιγμή την βεβαιότητα παροχής βοήθειας.
Θα μπορούσε κανείς να δεχθεί ότι αυτό ισχύει ως κανόνας με πλήθος όμως εξαιρέσεων. Φοβίζει, πανικοβάλλει, τρομοκρατεί, ακόμη και η σκέψη, ότι μπορείς να βρεθείς μεσοπέλαγα, αρμενίζοντας μονάχος, μ’ένα μικρό σκάφος. Σε διαβεβαιώ όμως, φίλε αναγνώστη, ότι τρομοκρατήθηκα πιο πολύ όταν κάποτε βρέθηκα με ένα αυτοκίνητο, που έπαθε βλάβη και ακινητοποιήθηκε στη μέση μιας στέπας, που χωρίζει την Μαριούπολη από την Οδησσό. Τετρακόσια χιλιόμετρα από την πόλη που έφυγα και τριακόσια χιλιόμετρα από την πόλη του προορισμού μου. Ένας απέραντος κάμπος χωρίς αρχή και δίχως τέλος απλωνότανε γύρω μου η στέπα, επίπεδος, άκαμπτος, αλύγιστος, χωρίς ίχνος ψυχής, χωρίς πουλί πετάμενο, χωρίς ένα κλαρί. Μου πλάκωνε την ψυχή, μου σφιγγότανε η καρδιά, που πετάριζε άτακτα από τον φόβο. Ήτανε η τέλεια ερημιά, το χάος.