Τον Φεβρουάριο του 1997, όταν Υπουργός Εθνικής Αμύνης ήταν ο Άκης Τσοχατζόπουλος, υπέβαλα στο ιδιαίτερο γραφείο του μια συγκεκριμένη και ολοκληρωμένη πρόταση για την δημιουργία αρμάδας φουσκωτών σκαφών με την ονομασία Ε.Φ.Τ.Α. (Εθελοντές Φρουροί Του Αιγαίου). Στην επιστολή μου εκείνη δεν πήρα ποτέ απάντηση, αρνητική έστω. Ίσως επειδή ήταν εμπιστευτική, την παρέδωσα ο ίδιος στο ιδιαίτερο γραφείο του Υπουργού και δεν πήρα αριθμό πρωτοκόλλου https://www.ribandsea.com/memo/1389-ethelontes-frouroi-tou-aigaiou-mia-protasi-xoris-apantisi.html
Προσφάτως, μια ανάλογη πρόταση που έκανε ο αντιναύαρχος ε.α. κ. Β. Μαρτζούκος στην εκπομπή του δημοσιογράφου Πάρι Καρβουνόπουλου στο "Militaire" https://www.youtube.com/watch?v=p4Z-BJ0t0eo στάθηκε η αφορμή για να ανακαλέσω στη μνήμη μου εκείνη την επιστολή που είχα δώσει στον Άκη Τσοχατζόπουλο. Η ομοιότητα μάλιστα της πρότασης του κ. Μαρτζούκου, την οποία εξέθεσε στον Πάρι Καρβουνόπουλο στις 28 Φεβρουαρίου του 2020, με την πρόταση που είχα υποβάλλει εγώ το 1997 στο ΥΠΕΘΑ, τολμώ να πω ότι δεν ήταν καθόλου "συμπτωματική". Σε τέτοιο μάλιστα βαθμό που άρχισα να αναρωτιέμαι μήπως ο κ. Μαρτζούκος την βρήκε κάπου και την αντέγραψε!
Ενώ η φρενίτιδα που προκαλεί η επιδημία του κορωνοϊού COVID-19 έχει κυριολεκτικά ακινητοποιήσει ολόκληρες χώρες και λαούς, ενώ οι διεθνείς εμπορικές αποστολές και όλες οι άλλες μετακινήσεις των πολιτών έχουν ελαχιστοποιηθεί, ένα είδος «μετακίνησης» φαίνεται να μένει εντελώς ανεπηρέαστο και να συνεχίζεται κανονικότατα. Το διεθνές λαθρεμπόριο ανθρώπων, που ακούει στο όνομα «προσφυγικές» ή «μεταναστευτικές» «ροές», δεν υπακούει σε καμία καραντίνα, ούτε φαίνεται να πτοείται από τις εκκλήσεις των ειδικών να μείνει ο κόσμος «σπίτι».
Γράφει ο Σωτήρης Καλαμίτσης.
Παρακολουθώ και εγώ, εξ ανάγκης καθότι έγκλειστος, κάθε μαλάκα υπουργό να κάνει δηλώσεις στην τηλεόραση. Και να τα εύσημα στον Κούλη. Και να οι δημοσκοπήσεις που φέρνουν καλλίτερο υπουργό τον Κικίλια. Και να οι υβριστές του Τσιόρδα.
Και να οι Καψώχηδες, οι Αρβανίτηδες, οι Κούλογλοι, οι … οι … και το κακό συναπάντημα.
"We are only a few day’s into lockdown and it's really upsetting me to witness my wife standing at the living room window gazing aimlessly into space with tears running down her cheeks. It breaks my heart to see her like this. I’ve thought very hard of how I can cheer her up. I've even considered letting her come inside but rules are rules".
Αυτά τα λόγια μου έστειλε σήμερα στο messenger ένας καλός ξάδελφος της καπετάνισσας από το Σύδνεϋ της Αυστραλίας και έγιναν η αφορμή να γράψω δυο λόγια. Η αιτία, ούτως ή άλλως, υπήρχε και, δυστυχώς, είναι άγνωστο για πόσο καιρό θα υπάρχει ακόμη...
Του Θάνου Τζήμερου.
Να ξεκινήσουμε από το Σύνταγμα και να προχωρήσουμε βήμα – βήμα. Δίνει το Σύνταγμα τη δυνατότητα στην κυβέρνηση να αναστέλλει βασικές ατομικές ελευθερίες, για να προστατεύσει τη Δημόσια Υγεία; Η απάντηση είναι ένα καραμπινάτο «ΟΧΙ»!
Μα τι είναι αυτά που λες; Θες να πεθάνουμε λόγω… ατομικών ελευθεριών; Προφανώς δεν θέλω. Ούτε υποστηρίζω πως το μέτρο απαγόρευσης της κυκλοφορίας είναι εσφαλμένο, αλλά μη βιάζεστε. Θα φτάσουμε κι εκεί. Προς το παρόν, μιλάμε για το τι μπορεί και τι δεν μπορεί να κάνει με τις ατομικές ελευθερίες μια κυβέρνηση, στο πλαίσιο του Συντάγματος.
Το Σύνταγμα λοιπόν, στο άρθρο 48, αναφέρει με σαφήνεια πότε, πώς και για πόσο μπορούν να περιοριστούν οι ατομικές ελευθερίες. Σε 3 περιπτώσεις μόνο:
Με την ευκαιρία της συνέντευξης που πήρα προσφάτως από τον θρυλικό Κώστα Καββαθά, ανέσυρα από το συρτάρι των αναμνήσεών μου δύο τεύχη του περιοδικού "4 ΤΡΟΧΟΙ", του οποίου η δημιουργία είναι άρρηκτα δεμένη με τον ταλαντούχο αυτόν δημοσιογράφο και εκδότη.
Στο τεύχος Αυγούστου 1997 λοιπόν, τότε που έκανα εμπόριο και είχα αντιπροσωπείες ειδών επαγγελματικής αλιείας ανοικτής θαλάσσης (για τα προς το ζην) και παράλληλα αρθρογραφούσα στο "Νέμεσις" της Λιάνας Κανέλλη (πρώην τέκνο της ΟΝΝΕΔ και νυν του ΚΚΕ), έγραψα ένα άρθρο στους "4 ΤΡΟΧΟΥΣ" για τους αγώνες των σκαφών της Formula I που διεξήχθησαν εκείνο τον χρόνο στον κόλπο της Γαρίτσας, στην Κέρκυρα. Αργότερα, βεβαίως, χάσαμε κι' εκείνη την διοργάνωση και μας την πήραν οι Τούρκοι. Γνωστή πονεμένη ιστορία και διηγώντας την να κλαίς...
Γράφει ο Σωτήρης Καλαμίτσης.
Ασφαλώς και τίποτε δεν θα είναι, όπως πριν, καθώς μάς ενημέρωσε ο Ντέπιουτης. Υπάρχει, όμως, μία ελπίδα. Λαμβανομένης υπόψη της σπουδαίας απειλής τού Καψώχα, οφείλουμε όλοι να εφοδιασθούμε με τσίγκινα σωβρακάκια. Άρα, διανοίγεται μέλλον λαμπρόν δια τας βιοτεχνίας κατασκευής εσωρούχων εκ ψευδαργύρου. Ας το γνωρίζουν αυτό όλοι οι μεμψίμοιροι που φοβούνται μία επερχόμενη οικονομική καταστροφή.
Μπορεί η κίνηση στα μαγαζιά να έχει μειωθεί δραστικά, όμως το εστιατόριο «Mr. Greek Gyros» έχει αρκετή δουλειά. Και αυτό γιατί καθημερινά σερβίρει το προσωπικό του νοσοκομείου «Methodist Hospitals Southlake Campus», στο Μέριλβιλ.
Οι ιδιοκτήτες του «Mr. Greek Gyros», Αλέξανδρος και Νίκη Γκαγιάνα, αποφάσισαν να προσφέρουν ένα δωρεάν γεύμα στο προσωπικό του νοσοκομείου ως ευχαριστώ για τα όσα κάνουν αυτές τις πρωτόγνωρες και δύσκολες στιγμές εξαιτίας του κορωνοϊού. Οπως λένε, αυτός είναι ένας τρόπος για να ευχαριστήσουν τους γιατρούς και τους νοσοκόμους για όσα κάνουν και για το ότι θέτουν τη ζωή τους σε κίνδυνο. «Το αξίζουν. Δουλεύουν ακούραστα» αναφέρει η κ. Νίκη. Μαζί της συμφωνεί και ο σύζυγός της Αλέξανδρος.
Γράφει ο Σωτήρης Καλαμίτσης.
Ψάχνοντας στα κανάλια χθες, έγκλειστος ων, έπεσα πάνω στην ταινία για τους δύο πανάξιους δικαστές Τερτσέτη και Πολυζωΐδη που αγωνίστηκαν για την ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης απέναντι στην εκτελεστική εξουσία και για την υποταγή τού δικαστή στη φωνή τής συνείδησής του. Ίσως ο σεναριογράφος και ο σκηνοθέτης να υπερέβαλαν στην αναπαράσταση των γεγονότων, ίσως και όχι. Όμως, γιατί να υπερέβαλαν; Μήπως κάτι τέτοια δεν συμβαίνουν υπογείως στις «πολιτισμένες» ημέρες μας; Στάθηκα στο σημείο, όπου ο Πολυζωΐδης λέει επευθυνόμενος στον δικαστή Βούλγαρη, υπέρμαχο της θανατικής καταδίκης του Κολοκοτρώνη: «Εσύ δεν μετατέθηκες από τη Χαλκίδα στο Ναύπλιο; Για μια μετάθεση λοιπόν». Για μια μετάθεση. Όπως συμβαίνει και σήμερα [;].
Του Κλεάνθη Γρίβα.
ΠΑΝΔΗΜΙΑ ΠΑΝΙΚΟΥ ΙΣΟΝ ΑΠΟΔΗΜΙΑ ΤΗΣ ΛΟΓΙΚΗΣ
Για πρώτη φορά στη διάρκεια της γνωστής Ιστορίας, η ύπαρξη ενός μεταδοτικού νοσήματος προβάλλεται ως λόγος απονέκρωσης της ζωής ολόκληρων κοινωνιών, παρά το γεγονός ότι η θνησιμότητά του υπολείπεται κατά πολύ της θνησιμότητας της γρίπης που μας επισκέπτεται σταθερά κάθε χρόνο.
ΑΝΤΙ ΠΡΟΛΟΓΟΥ: ΗΜΕΡΕΣ 1938
Βιέννη, 15 Μαρτίου 1938: Διακόσιες πενήντα χιλιάδες παραληρούντων Αυστριακών συνωθούμενοι στην πλατεία του δημαρχείου, ζητωκραυγάζουν εκστατικοί έναν μυστακοφόρο παρανοϊκό που μόλις είχε «καταλάβει» τη χώρα τους, που τους υπόσχεται ότι θα την καταστήσει «παράδεισο». Για να την μετατρέψει σε κόλαση και ερείπια, επτά χρόνια αργότερα.