Χειριστής drone - Editing : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Αυτή τη φορά σκοπεύαμε να μείνουμε στη Λήμνο 6 ημέρες πιστεύοντας ότι ήταν αρκετές για να πετάξω το drone πάνω απ' το νησί και να καταγράψω τα σημαντικότερα αξιοθέατά του. Έμεινα τελικώς 11 ημέρες αιχμάλωτος του "Ξενοφώντα" και του "Ζορμπά" που θέρισαν το Αιγαίο, έδεσαν τα πλοία στα λιμάνια και έκλεισαν εμένα στο αυτοκινούμενο να κοιτάζω έξω απ' το παράθυρο τη βροχή που έπεφτε χωρίς σταματημό. Η καπετάνισσα αναγκάστηκε να φύγει πέντε μέρες νωρίτερα με το αεροπλάνο, γιατί κάποιες οικογενειακές υποχρεώσεις δεν μπορούσαν να περιμένουν...
Επιμέλεια : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Όταν ζήτησα από τον Γιώργο Ελιά να μου υποδείξει κάποιον ηλικιωμένο κάτοικο της Λήμνου που να τα έχει τετρακόσια, να θυμάται τα παλιά και να μπορεί να τα περιγράψει, εκείνος μου συνέστησε να συναντήσω και να μιλήσω με τον κ. Νίκο Μπλια. Έναν ενενηντάχρονο αυτοκινητιστή που θα μου εξιστορούσε πώς ξεκίνησε στη Λήμνο το πρώτο λεωφορείο τη δεκαετία του 1920!
Είναι αλήθεια ότι τόσο εγώ όσο και ο "καλεσμένος" μου είχαμε τις επιφυλάξεις μας για το αποτέλεσμα της συνέντευξης. Εγώ φοβόμουν ότι μπορεί να έφερνα σε δύσκολη θέση έναν ηλικιωμένο άνθρωπο 90 ετών ζητώντας του να μου εξιστορήσει λεπτομέρειες των πρώτων νεανικών του χρόνων, εκείνος δε ότι δεν θα μπορούσε να μιλήσει μπροστά σε κάμερα. Διαψευστήκαμε και οι δύο!
Γράφει ο Σωτήρης Καλαμίτσης.
Ασχολούμεθα με το δημοψήφισμα στα Σκόπια και αναλύουμε το αποτέλεσμα, το οποίο αποτέλεσε μια σφαλιάρα για όλους τους ηγέτες και ηγετίσκους της Δύσης που έριξαν το βάρος τους υπέρ του ΝΑΙ και της προσέλευσης στις κάλπες όλων των απογόνων του Μεγάλου Αλεξάνδρου [λέμε και καμμιά μ..].
Εντό στο Ελάντα, οι λαπρόβλητοι ηγέτες μας συνεχίζουν αταλάντευτοι το έργο τους υπέρ του λαού που τους έταξε να τον υπηρετούν. Ο Χάνος Κλασμένος πανηγυρίζει που το δημοψήφισμα απέτυχε, ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ πανηγυρίζει που η συντριπτική πλειοψηφία των ολίγων είπε ΝΑΙ και περιμένουν πώς και πώς να υποδεχθούν στις αγκάλες του ΝΑΤΟ τους Σκοπιανούς. Πάντως τα κόκκαλα του Φιντέλ δεν τρίζουν, διότι ο άνθρωπος είχε μυαλό και είχε καταλάβει με τί σούργελα είχε να κάνει.
Στη Μύρινα της Λήμνου είμαι από την περασμένη εβδομάδα και περιμένω το καράβι να περάσει για να επιστρέψω στο Λαύριο. Άλλαξε η ημερομηνία στα ειστήρια και κλείστηκαν για Τρίτη. Άλλαξαν και πάλι την Τρίτη και κλείστηκαν για Πέμπτη.
Είναι Κυριακή και υποτίθεται πως το καράβι, χορεύοντας στον ρυθμό του "Ζορμπά", θα ξεκινήσει απ' την Καβάλα απόψε. Δεν είμαι τόσο αισιόδοξος κοιτώντας έξω απ' το παράθυρο του αυτοκινούμενου. Ευτυχώς δηλαδή που υπάρχει κι' αυτό! Άσε που αρχίζει να μου αρέσει η ιδέα πως μπορεί να αποκλειστώ εδώ για ένα μήνα, να μη βλέπω τηλεόραση, να μη κλειδαμπαρώνομαι για να κοιμηθώ, να βολτάρω στο κάστρο, στον Ρωμεϊκο γιαλό και στις Αμμοθίνες και να ρίχνω και μια καθετή μπας και πιαστεί κανένα αόμματο στο αγκίστρι.
Επιμέλεια : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Όταν πρόκειται να επισκεφτεί κανείς ένα νησί του Αιγαίου το πρώτο πράγμα που κάνει είναι να ανοίξει έναν τουριστικό οδηγό ή να σερφάρει στο διαδίκτυο προκειμένου να σχηματίσει μια πρώτη εικόνα για τα αξιοθέατα του νησιού που θα επισκεφτεί. Ωστόσο, υπάρχουν συχνά κρυμμένα "μυστικά" σε ένα τόπο τα οποία ακόμη και οι ντόπιοι πολλές φορές αγνοούν.
Αυτό ακριβώς μου συνέβη στη Λήμνο. Και αν δεν είχα αποκλειστεί στο νησί εξ αιτίας του απαγορευτικού που κράτησε για μέρες τα πλοία δεμένα στα λιμάνια, δεν θα είχα ανακαλύψει κάποια από αυτά τα κρυμμένα "μυσικά" στα οποία με μύησε ο φίλος αυτοκινητιστής και ραδιοφωνικός παραγωγός Γιώργος Ελιάς. Σ' αυτόν άλλωστε οφείλεται και η συνάντησή μου με τον εκπληκτικό ενενηντάχρονο αυτοκινητιστή κ. Νίκο Μπλια, ο οποίος με έφερε πίσω στη δεκαετία του 1920 όταν κυκλοφόρησε το πρώτο λεωφορείο στη Λήμνο!
Επιμέλεια : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Είναι ευλογία να μπορεί να ταξιδεύει κανείς στο Αιγαίο. Θεωρώ τον εαυτό μου πολύ τυχερό που έχω επισκεφτεί μέχρι σήμερα κάθε νησιωτική γωνιά αυτής της υπέροχης θάλασσας και ιδιαιτέρως προνομιούχο (καθότι συνταξιούχος) που μπορώ να την ταξιδεύω ακόμη χάρις στην ευγενική προσφορά των ακτοπλοϊκών εταιρειών ΑΝΕΚ LINES, BLUE STAR FERRIES, HELLENIC SEAWAYS και ZANTE FERRIES οι οποίες μου παρέχουν δωρεάν εισιτήρια για τη μεταφορά δύο ατόμων και ενός αυτοκινούμενου.
Κάλυψα μέχρι τώρα όλα σχεδόν τα νησιά από ξηράς και θα ήθελα, όσο είμαι καλά και συνεχίζω να έχω τη στήριξη των ακτοπλοϊκών εταιρειών, να τα καλύψω και από αέρος. Έκανα ήδη αρχή με τη Νίσυρο, την Τήλο, τη Χίο, τις Οινούσσες, τα Ψαρά, τη Σίφνο, την Κίμωλο, τη Μήλο και προσφάτως "πέταξα" πάνω απ' τον Άη Στράτη και τη Λήμνο. Τα δύο τελευταία βιντεάκια δεν τα έχω ανεβάσει ακόμη στο YouTube καθώς είμαι αποκλεισμένος στη Λήμνο, εδώ και μια εβδομάδα, περιμένοντας να λήξει το απαγορευτικό και να έρθει να με μαζέψει το "Express Πήγασος" της "Hellenic Seaways". Εκτός του αποκλεισμού είναι και η σύνδεση στο διαδίκτυο ασθενής για ανάρτηση μεγαλύτερης διάρκειας βίντεο.
Επιμέλεια : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Αν σας έβαζαν το ακόλουθο αίνιγμα θα βρίσκατε τη λύση του; Το αίνιγμα λοιπόν είναι : Σε ποιο νησί του Αιγαίου δεν υπάρχει ναός αφιερωμένος στο όνομα του Αγίου του;
Επειδή, όσο και αν παιδέψετε το μυαλό σας δεν θα το βρείτε, θα το πάρει το ποτάμι. Ο Άη Στράτης είναι το νησί που ο Άγιός του δεν διαθέτει στέγη! Διέθετε, δηλαδή, μέχρι που ήρθε η χούντα και τη γκρέμισε! Όχι, δεν έπεσε απ' τον σεισμό όπως έπεσαν τα σπίτια όλου σχεδόν του παλιού οικισμού. Το εκκλησάκι του Αγ. Ευστρατίου, που δέσποζε πάνω απ' το λιμάνι του νησιού, το έριξε η χουντική μπουλντόζα τραβώντας το με συρματόσχοινα! Λένε μάλιστα, αυτοί που θυμούνται, ότι η πρώτη προσπάθεια απέτυχε με τα συρματόσχοινα να κόβονται και τον χειριστή της μπουλντόζας να το βάζει στα πόδια απ' τον φόβο του!
Επιμέλεια : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Την 18η Ιουνίου 1992 ο Υποσμηναγός Νίκος Σιαλμάς κατέπεσε στο Αιγαίο με το μαχητικό αεροπλάνο του κατά την διάρκεια αναχαίτισης και καταδίωξης τουρκικού μαχητικού. Το αεροπλάνο του Υποσμηναγού κατέπεσε στη θαλάσσια περιοχή του Αγ. Ευστρατίου και στον πλησιέστερο κάβο τοποθετήθηκε προς τιμήν του η ασπίδα του Σπαρτιάτη βασιλιά και ήρωα Λεωνίδα με τη ρήση : "Μολών λαβέ". Να σημειωθεί ότι το σχέδιο της ασπίδας υπήρχε στο μοναδικό κομμάτι υφάσματος που βρέθηκε στην περιοχή όπου κατέπεσε το αεροπλάνο του Νίκου Σιαλμά και που ήταν κομμάτι της στολής του.
Κατά την πρόσφατη επίσκεψή μου στον Άη Στράτη οδήγησα το δίτροχο σε ένα κακοτράχαλο δρόμο μέχρι τον κάβο του Σιαλμά και πέταξα το drone πάνω απ' το μνημείο του ήρωα Υποσμηναγού. Πορεία πάντως στο κέντρο της Αθήνας δεν θυμάμαι να έγινε όταν ο Νίκος Σιαλμάς άφησε την τελευταία του πνοή πάνω απ' το Αιγαίο, σε αντίθεση με τον αμφιλεγόμενο Ζακ Κωστόπουλο ο οποίος έχασε προσφάτως τη ζωή του κατά την εισβολή του σε κοσμηματοπωλείο...
Του Νικόλα Καρπούζη.
Επί μια 10ετία (2008 Συμφωνία τού Βουκουρεστίου - 2018 Συμφωνία των Πρεσπών) τα… μυρμήγκια της Σκοπιανής και Ελληνικής διπλωματίας, υπό την επίβλεψη του Μάθιου Νίμιτς, πηγαινοερχόντουσαν προκειμένου να βρουν μια… λύση στην παράλογη απαίτηση των Σκοπίων να αναγνωριστούν ως έθνος με ό,τι αυτό συνεπάγεται (ιστορία, γλώσσα, κλπ.).
Κατά την διάρκεια της 10ετίας αυτής οι… “έλληνες" (;) διπλωμάτες εργαζόμενοι μέσα σε μια σκοτεινή χαβούζα δεν ενημέρωσαν ποτέ τον ελληνικό Λαό και περισσότερο τους Έλληνες νομομαθείς σε θέματα Διεθνούς Δικαίου και συμφωνιών για το τί έκαναν. Η πλήρης θολούρα του μελανιού που άφηναν στο πέρασμά τους ήταν το κύριο χαρακτηριστικό των σκοτεινών δραστηριοτήτων τους.
Γράφει ο Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Θυμάστε το άρθρο μου για το φουσκωτό σκάφος που είχαμε δωρήσει στην Κοινότητα του Αγ. Ευστρατίου το 2001, που το Λιμεναρχείο Μύρινας έβγαλε στον πλειστηριασμό και μέσω του ΔΔΔΥ το πούλησε σε ιδιώτη και τα χρήματα τα πήρε το Δημόσιο; http://www.ribandsea.com/editorial/3757-to-doro-den-dorizetai-kyrioi.html
Ε λοιπόν, η ιστορία αυτή είχε συνέχεια και θα έχει και άλλη στο μέλλον έως ότου διευκρινιστεί τι ακριβώς έγινε, πώς και γιατί πουλήθηκε το σκάφος σε ιδιώτη και τα χρήματα πιστώθηκαν στο Δημόσιο Ταμείο χωρίς μάλιστα την έγκριση του Δήμου Αγ. Ευστρατίου στην αποκλειστική κυριότητα του οποίου ήταν το εννιάμετρο Laser. Εννοείται ότι θα περιμένω στο τέλος να αποδοθούν ευθύνες, μολονότι κάτω από τις συνθήκες μπάχαλου που επικρατούν σήμερα στο Δημόσιο η απόδοση ευθυνών είναι όνειρο θερινής νυκτός.