Το blog παίρνοντας έμπνευση από την περίπτωση της ομόσπονδης πολιτείας Νέο Μεξικό των ΗΠΑ που συνορεύει άμεσα με το Μεξικό, όπου το ποιός κινδυνεύει - λόγω ονόματος - απ' τον άλλον είναι φανερό, προτείνει την εξής λύση για το σκοπιανό ζήτημα:
Να κανονίσουμε ώστε τα Σκόπια να ονομαστούν Βόρεια Μακεδονία, και συγχρόνως να αλλάξουμε το σύνταγμά μας ώστε να ορίζεται ρητά πως εθνικός σκοπός είναι η απελευθέρωση και προσάρτηση της Βόρειας Μακεδονίας στην υπόλοιπη Μακεδονία μας.
Αυτό. Διότι είνα φανερό πιά πως άμα δεν πουλήσεις τρέλα (και σε διεθνές επίπεδο), dεν πρόκειται να πετύχεις το λογικό!
Πηγή : http://mandatoforos.blogspot.com/2018/06/blog-post_12.html
Γράφει ο Σωτήρης Καλαμίτσης.
Έφα Νίκος Φίλης συνεντευξιαζόμενος τηλεοπτικώς.
Είπαμε ότι η ανθρώπινη ζωή είναι ανεκτίμητη. Εξ ου και, όταν κάποιος ναυαγεί, κινητοποιούνται όλες οι δυνάμεις [αεροπορία, ναυτικό, Λιμενικό] για τη διάσωσή του χωρίς να υπολογίζουμε το κόστος μίας τέτοιας κινητοποίησης. Χωρίς να λαμβάνεται υπόψη το χρώμα του, η θρησκεία του, τα πιστεύω του κ.λπ. Έστω και αν περνάμε δύσκολες μέρες με τα Μνημόνια που θα καταργούσε ο Φίλης αυτοαπαυτωνόμενος, έστω και αν έχουμε τόσα θέματα ανοικτά
Του Γιώργου Κράλογλου.
Δεν τα είδαμε όλα. Έχουμε κι άλλα. Θα επιδιώξουν και μεταβολές, πριν καταλάβουν τη συντριβή τους. Γιατί άλλο είναι το κόμμα και άλλο η καρέκλα.
Και την καρέκλα δεν την γεύτηκαν όλοι. Είναι και εκείνοι του "Ναι σε όλα" που νομίζουν ότι θα ξεπλύνουν τις πομπές τους, (αυτές με τις υποκλίσεις, μέχρι γονάτων, στους δανειστές) εξασφαλίζοντας (ως χρήσιμοι) κάποια από τις καρέκλες της εξουσίας.
Βλέπουν την καρέκλα σωσίβιο και πιέζουν. Πιέζουν και κάποιοι Γενικοί Γραμματείς που η θητεία τους τελειώνει. Κάτι πρέπει να γίνει . Εμείς σύντροφοι, λένε, χαλάσαμε τον κόσμο, φάγαμε γιαούρτια, μας ξεφώνισαν στα καφενεία, μας τραβάνε από τους γιακάδες... Τίποτε εμείς; Ούτε λίγη εξουσία, ούτε μια καρέκλα για τα ρουσφέτια της τελευταίας ώρας;
Το "Ινστιτούτο Οδικής Ασφάλειας Πάνος Μυλωνάς" διοργάνωσε, με την συμπαράσταση της Εκπαιδευτικής Τηλεόρασης του Υπουργείου Παιδείας, Έρευνας και Θρησκευμάτων, Πανελλήνιο Μαθητικό Διαγωνισμό ψηφιακής δημιουργίας με θέμα : "Οδική Ασφάλεια : Δικαίωμα όλων".
Στον διαγωνισμό έλαβαν μέρος, μεταξύ πολλών σχολείων της χώρας, και οι μαθήτριες του Γυμνασίου και Λ.Τ. Αστυπάλαιας οι οποίες, με την βοήθεια της δραστήριας γυμνασιάρχου κυρίας Λαμπρινής Γρηγόρη, έδωσαν το δικό τους στίγμα και δημιούργησαν μία ταινία μικρής διάρκειας περνώντας μηνύματα για ασφαλή οδήγηση με φόντο τους ανεμόμυλους και το κάστρο της πανέμορφης Χώρας.
Λέμε πως τα τελευταία χρόνια 400 με 500 χιλιάδες νέοι, έλληνες βεβαίως, μετανάστευσαν μακριά απ' τον τόπο για να βρούνε δουλειά και μέλλον.
Οι επιπτώσεις είναι τεράστιες. Όλα τα χρήματα, οι υποδομές, και οι κόποι της πολιτείας, της κοινωνίας, προκειμένου να ανδρώσει και να σπουδάσει όλους αυτούς τους νέους μένουν πια χωρίς αντίκρυσμα. Δεν πρόκειται να ανταποδώσουν στο κοινωνικό σύνολο της χώρας τίποτε από ό,τι θα μπορούσαν και θα έπρεπε.
Ακόμη σημαντική, σημαντικότατη είναι η πληθυσμιακή αλλαγή που συντελείται. Ξαφνικά και σε λίγα χρόνια μισό εκατομμύριο έλληνες εξαφανίστηκαν από την χώρα. Η αλλοίωση του πληθυσμού είναι καταφανής. Οι ισορροπίες αλλάζουν εναντίον των γηγενών.
Το ηθικό επίγραμμα της Ευρωπαϊκής "Ένωσης" είναι το φρικτό εκείνο που ξεστόμισε ο γερμανός ναζιστής Επίτροπος:
"Οι αγορές θα μάθουν τους Ιταλούς πώς να ψηφίζουν".
Το Δ' Ράιχ είναι εδώ: Οι αγορές, το κεφάλαιο, το χρήμα.
Άλλωστε και το Γ' Ράιχ για τους ίδιους ή παρόμοιους λόγους αιματοκύλισε τον κόσμο πριν εβδομήντα χρόνια.
Όχι για την Αρία φυλή και άλλες τέτοιες μπούρδες. Αυτά τα έλεγε ο τρελός, ο μπροστινός που είχαν βάλει για να παρασύρει τον κόσμο. Η ουσία ήταν για τα συμφέροντα των Κρούπ, των Ζήμενς, των Μπάγιερ, και άλλων παρόμοιων.
Γράφει ο Σαράντος Καργάκος.
Πηγή: Οικονομικός
Ημερομηνία: 19/05/1989
«ZΟΥΜΕ σ'ένα όνειρο που τρίζει»,λέει ένα σύγχρονο νεανικό τραγούδι. Κάπως έτσι νιώθω κι εγώ τον τελευταίο καιρό. «Καμιά κίνηση γύρω μου. μόνο ένα πουλί νεκρό πέφτει στο έδαφος», όπως λέει το τραγούδι των Cure. «Κιουρ» θα πει θεραπεία, αλλά προσωπικά δεν βλέπω θεραπεία στη μελαγχολία που με κατέχει.
Άκουσα τον πρωθυπουργό να μιλάει στο Περιστέρι για ΕΑΜ. Για πράγματα που δεν έζησε. Εγώ έζησα στο Περιστέρι και στο Μεταξουργείο το 1946, στην περίοδο της κυριαρχίας των Κατελαναίων και των Πανολιασκαίων. Σε ηλικία έξι ετών είδα τη μάνα μου να χαλάει τα ράφια του μαγαζιού μας για να φτιάξει νεκρόκασες για τα σκοτωμένα αδέλφια του πατέρα μου. Λίγες μέρες μετά ξεφύγαμε από το γερμανικό μπλόκο και βγήκαμε στα βουνά. Και τι δεν είδαν τα μάτια μου! Είδα τους Ιταλούς να λεηλατούν το καλύβι μας, τους Γερμανούς να παίρνουν το ψωμί μας και να με κυνηγούν να μου πάρουν το τελευταίο καρβέλι. Το «χάδι» της γερμανικής σφαίρας είναι ακόμη στ' αριστερό μου ποδάρι. Και μετά ο εμφύλιος. Είδα το μπάρμπα μου πρώτο νεκρό της Λακωνίας μετά τη Βάρκιζα. Είδα να βγάζουν το μάτι του θείου μου που ήταν παπάς, κι εγώ με την αφέλεια (ή τρομάρα) των 8 χρόνων μου να προσπαθώ να το ξαναβάλω στη θέση του. Είδα τους αντάρτες-που μερικοί ήταν συγγενείς μου-να μπαίνουν στην πόλη μου, ν' απελευθερώνουν τους κρατούμενους αλλά να σκοτώνουν το δεσμοφύλακα, έναν άγιο άνθρωπο. Είδα τις σφαίρες κάποτε να με κυνηγούν κι εγώ να παίζω μαζί τους κρυφτό στις βελανιδιές. Είδα, τρεις μέρες μετά τη Βάρκιζα, έναν μαινόμενο εθνικόφρονα (τέως Ελασίτη) να με πετάει στη θάλασσα κι έτσι αυτοσχεδίως να μαθαίνω κολύμπι.
Γράφει ο Σωτήρης Καλαμίτσης.
Έβλεπα στην τηλεόραση για την έκθεση κάνναβης και είχα αποφασίσει να πάω να αγοράσω φέτα από κάνναβη, καθότι, όπως πληροφορήθηκα, με την κάνναβη παράγεις τα πάντα. Πέρα από τη μαστούρα.
Και στη συνέχεια, βλέπω ότι, μετά τη διαρκή έφοδο επί των συντάξεων, οι οποίες θα υποστούν σημαντική αναπλαισίωση [μεγάλε Κατρούγκαλε] από 01.01.2019, οι γλωσσοπλάστες αριστεροί [λέμε και καμμιά μ..] υπουργοί ανεκάλυψαν τον όρο «δημοσιονομικός χώρος». Θέλουν να πουν στο πόπολο ότι με την υπερφορολόγηση θα υπάρχει περιθώριο, για να μοιράσουν και πάλι επιδόματα. Η φορολόγηση του πλούτου έχει μπει στο χρονοντούλαπο της ιστορίας. Τ’ αρπάζουμε από όπου μπορούμε και μετά μοιράζουμε εική και ως έτυχε.
Η ιταλική περίπτωση δείχνει πιά ανοιχτά πως το πράμα με τίτλο "Ευρωπαϊκή Ένωση" δεν είναι παρά μία εξωθεσμική αντιδημοκρατική, οιονεί φασιστική πανευρωπαϊκή οργάνωση, που το ίδιο το διευθυντήριό της, οι αξιωματούχοι της, η νομενκλατούρα της, δεν έχουν κανένα πρόβλημα να δείξουν περί τίνος ακριβώς πρόκειται.
Και αυτό που πρόκειται δεν είναι παρά μία δικτατορία των τραπεζών και των επιχειρήσεων, που κυριαρχεί και καταδυναστεύει επί των λαών της ηπείρου με τρόπο προκλητικό και επαίσχυντο, στηριζόμενη στους κατά χώρα εκπροσώπους της, δηλαδή τις κυβερνήσεις-τοποτηρητές και φερέφωνα, κι έχοντας χτίσει δεκαετίες τώρα, σιωπηρά, ύπουλα και βρώμικα, ένα νομικό πλαίσιο τόσο σε κάθε χώρα, όσο και στο κέντρο της, νομικό πλαίσιο που ψευδεπίγραφα υποστηρίζει τις δημοκρατικές δομές και τους λαούς της Ευρώπης.
Γράφει ο Σωτήρης Καλαμίτσης.
Η Εισαγγελέας, λέει, του Αρείου Πάγου, λέει, κ. Δημητρίου, λέει, έδωσε χθες εντολή, λέει, να μεταφερθούν, λέει, τα παιδιά των κτηνών της Λέρου σε ασφαλές, λέει, περιβάλλον κ.λπ. Δεν έδωσε, όμως, εντολή να διερευνηθεί πώς, ποιοί και γιατί ολιγώρησαν επί ένα χρόνο, ενώ το πρόβλημα ήταν γνωστό από έτους.
Ο Πρόεδρος του Χαμόγελου του Παιδιού δήλωσε ότι είχε ενημερώσει τις Αρχές από τον Μάιο του 2017 για το συγκεκριμένο πρόβλημα. Γιατί δεν πρέπει να δεχθούν τα επίχειρα όλοι οι μανδαρίνοι που, αν και αρμόδιοι, δεν ασχολήθηκαν με το θέμα και άφηναν τα παιδιά να κακοποιούνται και σεξουαλικώς από τους γονείς-τέρατα; Οι Εισαγγελείς Ανηλίκων που ασχολούνται, ως μη όφειλαν, με τα προβλήματα επικοινωνίας που αντιμετωπίζουν προβληματικοί πατεράδες κατά την επικοινωνία με τα παιδιά τους; Οι αστυνομικοί που τα μαθαίνουν όλα; Ρωτάω εγώ τώρα.