Rib and Sea
|
|
|
Το σωσίβιο, το quick stop και η ζώνη σώζουν ζωές
Ο Δήμαρχος της Ανάφης Ιάκωβος Ρούσσος μιλάει στον Ιωσήφ Παπαδόπουλο.
Επιμέλεια :Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Είναι η σταθερή αξία της Ανάφης. Ο άνθρωπος που έχει συμβάλλει τα μέγιστα στην αναβάθμιση του όμορφου Κυκλαδίτικου νησιού και στη διαμόρφωση της σημερινής του εικόνας. Ο άνθρωπος που δεν φοβάται να πει τα πράγματα με το όνομά τους, να δει κατάματα τα προβλήματα και να ανταποκριθεί στις προκλήσεις. Τον βρίσκεις παντού. Στην ύδρευση, στην αποχέτευση, στο σχολείο, στο Ιατρείο, εκτελεί ενίοτε ακόμη και χρέη αστυνόμου ή λιμενάρχη, που ούτως ή άλλως δεν υπάρχει στο νησί, και γι' αυτόν το κοστούμι και η γραβάτα δεν αποτελούν το βασικό στοιχείο που χαρακτηρίζει την εμφάνιση άλλων συναδέλφων του.
Ο Παύλος Φουράκης διηγείται τις εμπειρίες του σαν κωπηλάτης του "Μινώα".
Επιμέλεια : ΙωσήφΠαπαδόπουλος.
Ο Παύλος είναι ο γιος του καλού μου φίλου Ανδρέα Φουράκη. Τον κοιτούσα πριν από μερικές ημέρες, στην οκογενειακή τους επιχείρηση στα Χανιά, καθώς μου εξιστορούσε τις εμπειρίες που βίωσε σαν ένας από τους κωπηλάτες του "Μινώα", και μου ήταν δύσκολο να πιστέψω πως αυτό ήταν το παιδάκι που γνώρισα 25 χρόνια πριν. Ακούγοντάς τον να μου περιγράφει, μέρα την ημέρα, μίλι το μίλι, το ταξίδι των πρώτων δώδεκα ημερών από το Ενετικό λιμάνι των Χανίων μέχρι τα Κύθηρα, από όπου επέστρεψε στα Χανιά λόγω επαγγελματικών υποχρεώσεων, είχα την εντύπωση πως ήμουν κι' εγώ εκεί. Δεν κατάφερα μάλιστα να κρατήσω στεγνά τα μάτια μου στο άκουσμα του επιλόγου του :
Γράμμα στον Παναγιώτη και στον Παύλο.
Τους γράφει ο Σωτήριος Καλαμίτσης.
Η είδηση: συγκινητικό μήνυμα ανήρτησαν στο Facebook οι «χάλκινοι» Ολυμπιονίκες του Ρίο Παναγιώτης Μάντης και Παύλος Καγιαλής «Αφιερώνουμε το Ολυμπιακό μας μετάλλιο στην Ελλάδα, μια μικρή χώρα με μεγάλη ψυχή!».
Μπράβο ρε Παύλο, μπράβο ρε Παναγιώτη! Έτσι ακριβώς. Στην Ελλάδα. Ούτε στον μπαμπά, ούτε στη μαμά, ούτε στην οικογένεια που μας στήριξε. Στην Ελλάδα και μόνον.
Αλλά ρε παλληκάρια, επιτρέψτε μου να διορθώσω τους χαρακτηρισμούς. Θα μπορούσατε να πείτε ακριβολογώνας «μια μεγάλη χώρα με μικρούς ανθρώπους». Και εξηγούμαι: την ώρα που σεις κατακτούσατε την τρίτη θέση, ανακοινωνόταν επισήμως ότι μέχρι το τέλος του 2017 αναμένεται να καταβληθούν σε 34.000 δημοσίους υπαλλήλους τα εφ’ άρπαξ που εκκρεμούν από 01.09.2013. Ήδη έχουν καταβληθεί 3.048 εφ’ άρπαξ, εκ των οποίων τα τελευταία 1.526 που αφορούν ημερομηνία παραλαβής πράξης μέχρι και την 05.07.2014 ενταλματοποιούνται από το Ταμείο Προνοίας Δημοσίων Υπαλλήλων, ενώ τα αμέσως προηγούμενα 1.521 την 15.07.2016 που αφορούν ημερομηνία παραλαβής πράξης μέχρι και την 22.05.2014 αποχωρήσεις από 01.09.2013 έως 31.12.2013.
Ο Πρόεδρος του Ναυτ. Μουσείου Χανίων μιλάει στον Ιωσήφ Παπαδόπουλο.
Επιμέλεια : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Κατά την διάρκεια της πρόσφατης παραμονής μου στα Χανιά είχα την ευκαιρία να συναντήσω και να συζητήσω με τρεις αξιόλογους ανθρώπους, οι οποίοι, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, έχουν σχέση με το Ναυτικό Μουσείο της όμορφης πόλης, αλλά και τη ναυπήγηση και το ταξίδι του "Μινώα από τα Χανιά μέχρι τον Πειραιά το καλοκαίρι του 2004. Ο πρώτος εξ αυτών ήταν ο εκπληκτικός μοντελιστής κ. Στέλιος Φαλιέρος http://www.ribandsea.com/face/2468-stelios-falieros-o-ekpliktikos-montelistis-tou-naftikoy-mouseiou-xanion, ο δεύτερος ήταν ο Πρόεδρος του Ναυτικού Μουσείου Χανίων κ. Εμμανουήλ Πετράκης και ο τρίτος ο γιος του καλού μου φίλου Ανδρέα Φουράκη, Παύλος Φουράκης, ο οποίος υπήρξε ένας από τους κωπηλάτες που έλαβαν μέρος σ' εκείνο το παρθενικό ταξίδι του "Μινώα".
Οι Ρώσοι της Γαύδου.
Επιμέλεια : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Το 1987 μια ομάδα επτά Ρώσων πολιτών έφθασε και εγκαταστάθηκε στη Γαύδο. Ζουν έκτοτε κοντά στον οικισμό Βατσιανά. Υπήρξαν, κατά καιρούς, διάφορες φήμες για τους λόγους που τους έκαναν να μεταναστεύσουν στη Γαύδο. Άλλοι είπαν ότι εγκατέλειψαν τη χώρα τους για να γλυτώσουν από τις βλαβερές επιπτώσεις της ραδιενέργειας μετά το πυρηνικό ατύχημα στο Τσερνόμπιλ, και άλλοι ότι είναι... κατάσκοποι! Έτσι είναι. Όταν κάποιοι δεν μπορούν να ερμηνεύσουν τις επιλογές των συνανθρώπων τους, τις ερμηνεύουν με βάση τη φαντασία τους, τα δικά τους όρια, τις δικές τους επιλογές και προτιμήσεις.
Εμείς μόνον χρυσά θέλουμε ρε!
Γράφει ο Σωτήριος Καλαμίτσης.
Η λεζάντα της φωτογραφίας μπαίνει εδώ λόγω μεγέθους : Ο υπουργός Εσωτερικών, Διοικητικής Ανασυγκρότησης και δεν συμμαζεύεται προπορευόμενος της χρυσής Ολυμπιονίκου Κορακάκη σύμφωνα με το πρωτόκωλο – ίσως ο υπουργός να έσπευσε να απομακρυνθεί θιγείς άμα τω ακούσματι ότι η Ολυμπιονίκης ταξίδεψε με Alitalia και όχι με Aegean – για Olympic Airways ούτε λόγος, καθότι την είχε ξεπουλήσει ο Καραμανλής παρά τις οιμωγές της αντιπολίτευσης, του τότε ΣΥΡΙΖΑ των 13 συνιστωσών περιλαμβανομένου, αλλά και του εν λόγω υπουργού που τότε ήταν ΜΠΑΤΣΟΚ, το οποίο την είχε φορτώσει με 4.000 αργόμισθους πρασινοφρουρούς τού περιβάλλοντος Τουρλουμούση.
Κέφι να ‘χεις κι’ από θέματα να φαν κι’ οι κότες.
Του Σωτηρίου Καλαμίτση.
Σπάνια έχω μείνει από θέμα για να το καυτηριάσω ή να το αναδείξω εν τη παπαρολογία του. Χθες π.χ. έπεσα πάνω σε ανακοίνωση των «ΚΙΝΗΣΕΩΝ ΠΟΛΙΤΩΝ ΓΙΑ ΤΗ ΣΟΣΙΑΛΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ», όπου διάβασα :
«Η πορεία για την ανασυγκρότηση της Ελληνικής Κεντροαριστεράς χρειάζεται μια γενναία πρωτοβουλία... χωρίς αποκλεισμούς με προγραμματική συμφωνία σε Ευρωπαϊκό Προσανατολισμό, με Μέτωπο στο Λαϊκισμό, με Προοδευτικές Μεταρρυθμίσεις και Πολιτικές για Θέσεις Εργασίας Ανάπτυξη και Ευημερία, θα προσφέρει στην Ελληνική Κοινωνία ένα νέο Πολιτικό Αφήγημα για την Ανασυγκρότηση της Χώρας και της Ελληνικής Κεντροαριστεράς.
Θέλω να καταθέσω δυο πολύ συγκεκριμένες προτάσεις, οι οποίες πιστεύω πως θα βοηθήσουν στο παραπάνω πλαίσιο.
Γράμμα στον Σπύρο.
Γράφει ο Σωτήριος Καλαμίτσης.
Τα ΄μαθες τα νέα παιδί μου Γιαννιώτη; Χρειάστηκε να περάσουν 18 χρόνια κόπων και θυσιών, για να κατακτήσεις το αργυρό μετάλλιο στους Ολυμπιακούς του Ρίο. Ίσως να ήταν και χρυσό, αν στο τελευταίο χιλιοστό τού δευτερολέπτου χτυπούσες με το αριστερό χέρι την πινακίδα του τερματισμού αντί με το δεξί. Είσαι, όμως, σωστός αθλητής και σέβεσαι τους κανόνες, σύμφωνα με τους οποίους τη νίκη πήρε άλλος, εξ ου και παραιτήθηκες από την ένσταση που υπέβαλε ο προπονητής σου. Δυο φορές μπράβο λοιπόν!
Γράμμα στον Λευτέρη.
Του γράφει ο Σωτήριος Καλαμίτσης.
Μπράβο ρε Λευτέρη. Τους έσκισες όλους κι΄ ανέβηκες στο ψηλότερο σκαλί του βάθρου με το χρυσό μετάλλιο στο στήθος, για να ακούσεις τον εθνικό μας ύμνο και να τον ψιθυρίσεις σε αντίθεση με άλλους αθλητές που ακούνε τον εθνικό ύμνο με σφιγμένα χείλη.
Χάρη στη νίκη σου έμαθα κι΄ εγώ το σύνθημά σου «Ναι ρε φίλε, Ναι Ελλάδα». Μπράβο αγόρι μου. Συγκρατημένος και συγκροτημένος στις δηλώσεις σου έδειξες πως το κρανίο σου δεν μπάζει. Χίλια μπράβο. Και να δεις που σαν γυρίσεις στην πατρίδα θα σου σφίγγουν όλοι το χέρι. Υπουργοί, αναπληρωτές υπουργοί, υφυπουργοί, Γενικοί και Ειδικοί Γραμματείς, Φαρισαίοι γενικών καθηκόντων, βουλευτές και πάσης φύσεως σφουγγοκωλάριοι και παρατρεχάμενοι, για να δαγκώσουν ένα μικρό κομματάκι από τη δόξα σου. Βάζω στοίχημα πως μέχρι κι’ ο Καρανίκας θα τρυπώσει δίπλα σου σε κάποια φωτογραφία.
Sorry, is this the way to the Museum?
Πηγή : http://pigkouinos.blogspot.gr/2016/08/sorry-is-this-way-to-museum.html
Δις ιζ μάι φερστ τάιμ ιν Άθενς. Ας γιου καν ιμάτζιν, άι αμ βέρι εξάιτεντ! Διότι ήθελα εδώ και μένι γίαρς να έρθω! Γιου νόου, του βίζιτ δε μιουζίουμς εντ δε μόνιουμεντς! Όλα όσα διδασκόμουν στο σχολείο και διάβαζα στα μπουκς. Για τον τόπο που γέννησε δε σουπίριορ αρτ, ντεμόκρασι, γουέστερν σιβιλαϊζέισον. Ιτς ε μπιγκ ντέι: πηγαίνω να επισκεφθώ επιτέλους το καλύτερο μουσείο της χώρας και ένα από τα πιο ιμπόρταντ μουσεία ιν δε χόουλ γουόρλντ: Νάσιοναλ Αρκεολότζικαλ Μιουζίουμ! Πρίτι κουλ, ιζ'ντ ιτ;