Rib and Sea

Γράφει ο Σωτήρης Καλαμίτσης.

Τον χαρακτηρισμό τού καθηγητή Άγγελου Συρίγου ως φασίστα τον είχα διαβάσει και στο διαδίκτυο και στις αφίσες που είχαν κολλήσει σε δημόσιους χώρους κάποια γκρουπούσκουλα που κρύβονται πίσω από την ανωνυμία, αν και είμαι βέβαιος ότι η ΕΥΠ γνωρίζει μέχρι και τί σώβρακο φοράει κάθε ένα από τα μέλη τους με τα καμμένα μυαλά.

Προ ημερών, όμως, που βρέθηκα στο κτήριο της Φιλοσοφικής Σχολής στην Αθήνα, είδα την αφίσα κολλημένη σε δύο τουλάχιστον σημεία μαζί με όλες τις άλλες βρωμερές, στην κυριολεξία, ανακοινώσεις των φοιτητικών παρατάξεων. Το πρώτο που τράβηξε την προσοχή μου  ήταν η βρώμα που επικρατούσε στο κτήριο με το σκουπιδαριό να κυριαρχεί παντού. Αναρωτήθηκα γιατί ο Πρύτανης, οι Πρόεδροι των Τμημάτων, οι διοικητικοί υπάλληλοι, οι φοιτητικές παρατάξεις ρε αδερφέ δεν κάνουν κάτι γι’ αυτή τη βρώμα. Αν κάποιος είχε την πρωτοβουλία να καλέσει τους φοιτητές να μαζέψει ο καθένας από ένα πλαστικό μπουκάλι, κύπελο, πακέτο τσιγάρων, χαρτομάντηλο, ο χώρος θα ήταν λαμπίκο σε μία ώρα. Αλλά πού τέτοια! Εμείς ασχολούμεθα με τη δεξιά και την αριστερά, με την επικράτηση ενός κώματος στις φοιτητικές εκλογές, ώστε να μπορούμε να επιβάλουμε στους φοβισμένους καθηγητές το ηλίθιο «εγώ» μας και τις παράξενες απαιτήσεις μας. Διότι τα Πανεπιστήμια πρέπει να λειτουργούν με ανοικτές διαδικασίες, να μην κόβουν οι καθηγητές τους εξεταζόμενους, να μοιράζουν πτυχία, να .. να …. Ένα σωρό «να» του πρωκτού. Δεν συζητώ, βέβαια, το πολύ απλούστερο: γιατί ο κάθε φοιτητής δεν έχει μάθει από το σπίτι του να μην πετάει σκουπίδια σε δημόσιο χώρο, αλλά να κάνει χρήση των κάδων απορριμμάτων, των οποίων βρίθει ο χώρος;

Όταν ένας πολιτικός προτείνει στον αρχηγό ενός κράτους, που καταρρέει οικονομικά και οι πολίτες χάνουν τις οικονομίες του, να δεχθεί βοήθεια από ένα καταζητούμενο για απάτες, τότε αυτή η χώρα δεν έχει καμία, μα καμία σωτηρία.

Η εποχή είναι το 2013, όταν λόγω της ανικανότητας και της διαφθοράς μέρους του πολιτικού κόσμου, που υπηρέτησε τον Ανδρέα Βγενόπουλο και άλλους του «μεγέθους» του, η οικονομία της Κύπρου κατέρρευσε μέσα σε μία νύχτα.

Από τη στήλη αυτή είχα προειδοποιήσει πολύ νωρίς για τον κατά φαντασία …τρισεκατομμυριούχο Αρτέμιο Σώρρα. Ενημερώσαμε και Κύπριους πολιτικούς, καθώς είχαμε πληροφορίες ότι μετά τις απάτες που έκανε στην Ελλάδα και τις οποίες είχαμε καταγγείλει και αποκαλύψει, θα «κτυπούσε» στην Κύπρο. Δεν μας άκουσε κανένας. Παρασύρθηκαν πολιτικοί, επιχειρηματίες και δημοσιογράφοι. Ο εν λόγω …τρισεκατομμυριούχος είχε καταφέρει να «πλευρίσει» πολιτικούς και επιχειρηματίες και να τους πείσει τους θεόβλακες ότι διαθέτει 600 δισεκατομμύρια, από τα οποία θα έδινε στην Κύπρο όσα χρειαζόταν για να σώσει την οικονομία της.

Επιμέλεια : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.

Είναι ελάχιστοι οι άνθρωποι που έχουν το θάρρος της γνώμης τους και ακόμη λιγότεροι αυτοί που την εκφράζουν δημοσίως χωρίς να μασάνε τα λόγια τους. Ένας από αυτούς είναι ο Μάρκος Ζώρζος, ένας αρχιτέκτονας κήπων, γέννημα θρέμα της Σαντορίνης, τον οποίο συνάντησα κατά την διάρκεια της πρόσφατης παραμονής μας στο όμορφο νησί.

Ο Μάρκος, μεταξύ των άλλων, υπήρξε ο πρώτος που έφερε το internet στη Σαντορίνη και ο μοναδικός αρχιτέκτονας εξωτερικών χώρων που συντηρεί τον σπόρο του Σαντορινιού βαμβακιού και καλλιεργεί την κάπαρη σε γλάστρα! Για την ακρίβεια, το Σαντορινιό βαμβάκι, που υπήρχε παλιά σε αφθονία στο νησί, έχει πλέον εκλείψει και υπάρχει μόνο στον κήπο του Μάρκου! Ένα βαμβάκι με μακριά ίνα, απαλλαγμένο φυτοφαρμάκων και με μεγάλη απόδοση. "Δεν υπάρχει πια ενδιαφέρον", λέει ο Μάρκος, και συνεχίζει : "Κάποτε ήταν έντονη η καλλιέργεια αυτού του βαμβακιού στη Σαντορίνη και πολλές οι κάναβες στις οποίες γινόταν η επεξεργασία και η ύφανσή του. Τώρα αυτά είναι πια παρελθόν και όλο το βάρος της τοπικής οικονομίας πέφτει στον τουρισμό".

Γράφει ο Σωτήρης Καλαμίτσης.

Συνέχεια από το προηγούμενο επί τη πρώτη επετείω του θέματος.  

http://makpress.blogspot.gr/2017/02/blog-post_746.html

Άρθρο 4 ν. 2690/1999 -  Διεκπεραίωση υποθέσεων από τη Διοίκηση

«1. α. Οι δημόσιες υπηρεσίες, οι οργανισμοί τοπικής αυτοδιοίκησης και τα νομικά πρόσωπα δημόσιου δικαίου, όταν υποβάλλονται αιτήσεις, οφείλουν να διεκπεραιώνουν τις υποθέσεις των ενδιαφερομένων και να αποφαίνονται για τα αιτήματά τους μέσα σε προθεσμία πενήντα (50) ημερών, εφόσον από ειδικές διατάξεις δεν προβλέπονται μικρότερες προθεσμίες. Η προθεσμία αρχίζει από την κατάθεση της αίτησης στην αρμόδια υπηρεσία και την υποβολή ή συγκέντρωση του συνόλου των απαιτούμενων δικαιολογητικών, πιστοποιητικών ή στοιχείων. Αν η αίτηση υποβληθεί σε αναρμόδια υπηρεσία, η υπηρεσία αυτή οφείλει, μέσα σε τρεις (3) ημέρες, να τη διαβιβάσει στην αρμόδια και να γνωστοποιήσει τούτο στον ενδιαφερόμενο. Στην περίπτωση αυτή η προθεσμία αρχίζει από τότε που περιήλθε η αίτηση στην αρμόδια υπηρεσία. Για υποθέσεις αρμοδιότητας περισσότερων υπηρεσιών, η προθεσμία του πρώτου εδαφίου παρατείνεται κατά δέκα (10), ακόμη, ημέρες.……..

Κάμερα - Επιμέλεια : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.

Γνώρισα τον Σταύρο Σαλμπάνη πριν από 15 περίπου χρόνια στην Αθήνα, τότε που ο νεαρός "Ναυτίλος" είχε ανάγκη από μια φωνή στο διαδίκτυο. Από το 2008 ο Σταύρος μετακινήθηκε με την οικογένειά του στην επαρχία θέλοντας μ' αυτόν τον τρόπο να εξυπηρετήσει καλύτερα τους πελάτες του και να επεκτείνει την επαγγελματική του δραστηριότητα σε ένα νησί με την εκπληκτική τουριστική ανάπτυξη της Σαντορίνης. Μια εσωτερική μετανάστευση που έδωσε ποιότητα ζωής στην τετραμελή οικογένειά του και βοήθησε τον ίδιο στην επαγγελματική του ανέλιξη.