Rib and Sea
Novarton και θεάματα*
Γράφει ο Σωτήρης Καλαμίτσης.
Προσπάθησα να πείσω τον εαυτό μου ότι το σκάνδαλο Novartis βγήκε στη φόρα εντελώς συμπτωματικά την ίδια περίοδο που η κυβέρνηση των υπερδωσίλογων του 21ου αιώνος είναι έτοιμη να ξεπουλήσει τα πάντα, αρκεί να παραμείνει στην εξουσία και να φέρει εις πέρας το έργο που ανέλαβε η παρέα του Αλαίκσοι. Αναρωτιόμουν συνέχεια πώς είναι δυνατόν να είναι εθνικοί μειοδότες οι κυβερνώντες. Δεν ήθελα να το χωνέψω και απλώς διασκέδαζα με τα ξεκατινιάσματα κυβέρνησης-αντιπολίτευσης, τα οποία θα ήταν ίδια και απαράλλαχτα οποτεδήποτε αποφάσιζε η κυβέρνηση σε αγαστή συνεργασία με την «ανεξάρτητη» Δικαιοσύνη να βγάλει το συγκεκριμένο σκάνδαλο στη φόρα.
Μέχρι που διάβασα την είδηση ότι ο άθλιος Παπαψευτούλης θέλει να μοιραστούμε με τα Σκόπια τα λιμάνια της Θεσσαλονίκης και της Καβάλας.
Πιο άθλια η άποψη του Παπαψευτούλη και από το ξεκατίνιασμα των πωλητικών για το σκάνδαλο Novartis, λες και μόνον αυτό γονάτισε τη χώρα. Οι μίζες για τα δημόσια έργα και τις άλλες δημόσιες προμήθειες; Οι μίζες που καθημερινά πέφτουν σε όλα τα επίπεδα της Διοίκησης ακόμη και σήμερα; Ας θυμηθούμε και το άλλο: όταν ο Μητροπολίτης Πειραιώς τόλμησε να αναρωτηθεί πώς συμβαίνει και ένα χιλιόμετρο αυτοκινητόδρομου στην Ελλάδα κοστίζει είκοσι φορές περισσότερο από όσο στην Ευρώπη, οι πωλητικοί του αντέτειναν να ασχολείται με τα εκκλησιαστικά του καθήκοντα. Δεν έγινε κάποια έρευνα, ούτε βρέθηκαν «προτατευόμενοι μάρτυρες».
Και οργίζομαι, όταν οι δήθεν κομμουνιστές υπουργοί μας διακηρύσσουν σε όλους τους τόνους πώς ό,τι κάνουν το κάνουν για τη γριούλα της φωτογραφίας που πένεται εξ αιτίας των προηγούμενων.
Εις απάντηση εγώ θα αντιγράψω έναν πρώην σύντροφο αυτών των κνώδαλων που μας κυβερνούν, τα οποία, βέβαια, δεν μπορούν να συγκριθούν ούτε με μία τρίχα του αριστερού όρχεως του Μανώλη Γλέζου [απόσπασμα από άρθρο του στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ της 11.02.2018].
«Είναι αντιληπτό σε μεγάλη μερίδα πολιτών ότι το πάθος για την εξουσία είναι πάνω από ό,τι συμφέρει τη χώρα και τον λαό της. Κυβέρνηση και αντιπολίτευση συγκρούονται, αδιαφορώντας για τη Μακεδονία. Δεν καταλαβαίνουν ότι υπογράφουν γραμμάτια που δεν μπορούν να εξοφλήσουν. Δυστυχώς, οι κατακερματισμένες αριστερές δυνάμεις αδυνατούν προς το παρόν να παρέμβουν, να δείξουν τον υπεύθυνο αυτής της νέας κρίσης για το όνομα των γειτόνων, αναζητούν να υψώσουν λόγο που να ενώνει τον λαό.
Η συμμετοχή του κόσμου στα δύο συλλαλητήρια ήταν μεγάλη, αλλά δεν αρκεί. Οι δυνάμεις που τον κάλεσαν έκρυψαν τον πραγματικό υπεύθυνο και προσπάθησαν να κατευθύνουν τη δίκαιη οργή του σε κατευθύνσεις που συνέφεραν αυτούς και όχι σε αυτό που θα βοηθήσει σε μια λύση αποδεκτή από τους πολίτες αυτής της χώρας.
Πώς να τους εμπιστευθεί ξανά ο λαός, που έχει αλάθητο αισθητήριο. Προκύπτει άμεση ανάγκη να ξεκαθαρίσουν οι στόχοι ενός κινήματος που θα το αγκαλιάσει όλος ο λαός και που θα καταγγείλει τις δυνάμεις που σέρνουν την κυβέρνηση σε μια επώδυνη λύση.
Δεν πρέπει να είμαστε αυτοί που απλώς θα κάνουμε πλάτες στη διεύρυνση του ΝΑΤΟ παραχωρώντας ό,τι αυτό μας ζητήσει. Αν δεν το πετύχουμε, οι εξελίξεις θα είναι ραγδαίες και εις βάρος της χώρας μας.
Πρέπει να είμαστε ξεκάθαροι απέναντι στους γείτονες: ο κάθε λαός προσδιορίζεται από 1) τη γλώσσα του, 2) τα ήθη και τις κοινές παραδόσεις του, 3) τον τρόπο που θρησκεύεται, 4) τη θέλησή του να αποκτήσει εθνική ανεξαρτησία, 5) τη βούληση όλου του λαού και όχι ελαχίστων.
Ένας λαός μπορεί να αυτοπροσδιορίζεται, χάνει όμως την επαφή με τη δική του ιστορία όταν ετεροπροσδιορίζεται. Βγάλτε λοιπόν από τον νου σας τη λέξη Μακεδονία με οποιαδήποτε μορφή και βάλτε αυτό που σας προσδιορίζει η ιστορία σας, η γλώσσα σας, τα ήθη και οι παραδόσεις σας, η θέληση για μια ειρηνική συνύπαρξη με όλους τους γείτονές σας, αυτό που εκφράζει το σύνολο του λαού σας και όχι μέρος αυτού».
*Η ιστορική φράση, αλλά και σημερινή διεθνής έκφραση «άρτον και θεάματα» ανάγεται στη ρωμαϊκή περίοδο και προέρχεται από τη λατινική φράση panem et circenses. Κατά τον Juvenalis, διάσημο Ρωμαίο σατιρικό ποιητή, ο αυτοκράτορας προσέφερε στο λαό σιτάρι (ψωμί) και θεάματα στο αμφιθέατρο (στην πρώϊμη βυζαντινή περίοδο, στον ιππόδρομο) με σκοπό να τους αποσπά από τα μεγάλα προβλήματα της κοινωνίας.
Σήμερα χρησιμοποιείται αυτή η έκφραση σε περιπτώσεις πολιτικής εξαθλίωσης ενός λαού, που αρκείται μόνο σε εφήμερες απολαύσεις - διασκεδάσεις, τις οποίες βεβαίως παρέχουν οι πολιτικοί προς αποτροπή της προσοχής των πολιτών (της κοινής γνώμης) από την κακή κατάσταση των πραγμάτων της Πολιτείας ή προς αντιμετώπιση σημαντικών προβλημάτων με επικείμενη λύση διάφορη από τη θέληση των πολιτών. Δημοσιογραφικά η φράση αυτή έχει σήμερα ευρύτατη διάδοση διεθνώς. Ισπανοί εκπρόσωποι της διανόησης κατά το 19ο και 20ό αιώνα προέβαλαν το αντίστοιχο "άρτον και ταυρομαχίες" (ισπ. pan y toros). [Από τη βικιπαίδεια].