Rib and Sea

Όλυμπος και Αυτισμός.

Φίλε Ιωσήφ,

με αφορμή μια ανάρτηση που έχει κατακλύσει το διαδίκτυο, την οποία αναδημοσίευσες στην ιστοσελίδα σου https://ribandsea.gr/face/4537-marios-giannakou-stin-pio-psili-koryfi-tou-olympou-kouvalontas-stin-plati-tou-tin-eleftheria-tosiou-pou-exei-kinitika-provlimata.html,
παίρνω την ευκαιρία να πλαισιώσω με κάποιες σκέψεις το είδος της ειδήσεως και όχι το περιεχόμενό της καθεαυτό. Θέλω να καταστεί ξεκάθαρο από την αρχή αυτό, διότι θα παρεξηγηθώ ένεκα της αξιωματικά “κλειδωμένης” στα ελληνικά κοινωνικά αντανακλαστικά αντίληψης περί “μεγαλείου ψυχής”, φιλαλληλίας και αλτρουισμού. Υπάρχει, δε, σοβαρή πιθανότητα να κατηγορηθώ ως αναίσθητος διότι αποτολμώ να πω ότι έχει και άλλη όψη (σήμανση) η ομόψυχη ευαισθησία τής δημοσιογραφίας, ειδικά όταν αυτή ταυτίζεται πλήρως με την “ομόψυχη ευαισθησία” κράτους και κοινωνίας. Το τελευταίο είναι κλειδί για να κατανοήσουμε γιατί δεν φτιάχτηκαν εκείνες οι γερές πλάτες και εκείνα τα πνευμόνια που χρειάζονταν για να ανεβάσουν τη χώρα έστω μέχρι την κορυφή τού Λυκαβηττού, ώστε αυτή να δει (πέρα από τη στεριά τής αποικιοκρατούμενης πρωτευούσάς της), τα νερά της, τον ήλιο της, τα παιδιά της που φεύγουν καραβιές και εκείνα που αργοπεθαίνουν στην επικράτειά της.

Μάριος Γιαννάκου: «Τη γύρισα 360 μοίρες για να δει την Ελλάδα από το πιο ψηλό σημείο της».

«Ένιωσα ο πιο ευτυχισμένος άνθρωπος του κόσμου», λέει ο αθλητής, ο οποίος κουβάλησε στην κορυφή του Ολύμπου την 22χρονη Ελευθερία.

Ένα χαμόγελο ανακούφισης και ικανοποίησης ότι όλα πήγαν καλά και μια επιθυμία από τη συνοδοιπόρο του προς την κορυφή του Ολύμπου: να δει τη θέα της Ελλάδας από ψηλά. Κάπως έτσι κύλησαν τα πρώτα λεπτά στον Μύτικα για τον δρομέα υπεραποστάσεων Μάριο Γιαννάκο και τη Δραμινή φοιτήτρια βιολογίας Ελευθερία Τόσιου, η οποία παρά το γεγονός ότι αντιμετωπίζει κινητικά προβλήματα, κατάφερε ν' ανέβει στην κορυφή της Ελλάδας χάρη στο νεαρό συντοπίτη της.

Όταν πριν από 9 περίπου χρόνια έκλεισα τα βιβλία της επιχείρησής μου, ανήμπορος να πληρώνω ασφαλιστικές εισφορές και φόρους, ενώ το εισόδημά μου είχε σχεδόν μηδενιστεί, νόμιζα ότι εκεί θα τελείωνε και το χόμπυ μου και η ενεργή δραστηριότητά μου στον χώρο της θάλασσας. Μερικά χρόνια πριν, άλλωστε, είχα πουλήσει το τελευταίο φουσκωτό σκάφος που είχα γιατί δεν υπήρχε πια η δυνατότητα να πληρώνω 2 λίτρα αμόλυβδης βενζίνης για μια θαλασσινή απόδραση ενός ναυτικού μιλίου!

Λίγο νωρίτερα ο Νίκος Κάγκουρας μου είχε κάνει το πρώτο μεγάλο δώρο. Δημιούργησε για λογαριασμό μου την ιστοσελίδα https://www.ribandsea.com/ και μου έδωσε τη δυνατότητα να επικοινωνώ τις ιδέες μου, να γράφω, να φωτογραφίζω και να βιντεοσκοπώ τα ταξίδια και τις συνεντεύξεις μου. Κάτι που με απίστευτη δυσκολία έκανα μέχρι τότε λόγω της δυσκαμψίας μου στα παραγγέλματα επίκυψης που μου έδιναν οι εκδότες και καναλάρχες. Εκείνη η ανιδιοτελής προσφορά του φίλου μου ήταν πολύτιμη και τον ευχαριστώ απ' τα βάθη της καρδιάς μου.

Γράφει ο Ιωσήφ Παπαδόπουλος.

Σωτήριο έτος 2020 μ.Χ. και η αμφίεση ενός χειρουργού έχει επιβληθεί, υποχρεωτικώς πλέον, σε όλους τους κατοίκους του πλανήτη. Και κανείς δεν γνωρίζει μέχρι πότε θα ισχύει αυτό αφού τίποτε δεν είναι μονιμότερο του προσωρινού, οι δε βλέψεις και οι προθέσεις αυτών που κινούν τα νήματα αυτής της υπόθεσης είναι άγνωστες.

Ανατρέχω στα τσιπάκια της μνήμης μου και θυμάμαι εκείνη την κοπελιά στο ταμείο του φαραγγιού της Σαμαριάς, η οποία μου υπέδειξε, με επιτακτικό ύφος, να συμμορφωθώ προς τα υποδείξεις και να φορέσω τη μάσκα μου. Ακόμη αναρωτιέμαι για ποιο λόγο θα έπρεπε να φορέσω μάσκα σε ένα μονοπάτι όπου περπατούσα ολομόναχος! Ποιον ή ποιους υπήρχε κίνδυνος να μολύνω, αν βεβαίως υποτεθεί ότι ήμουν ασυμπτωματικός φορέας του Covid-19; Τα δένδρα, τα κρι κρι ή τις καρακάξες; Ή μήπως έπρεπε να προστατευτώ από τα δένδρα, τα κρι κρι και τις καρακάξες που μπορεί να ήταν αυτές ασυμπτωματικοί φορείς του ιού; Και γιατί δεν επιβάλλεται στα δένδρα, τα κρι κρι και τις καρακάξες να φορέσουν μάσκα;

Του Λεωνίδα Κουμάκη.

Η τοποθέτηση εξωπραγματικών στόχων και η απόπειρα εσπευσμένης επίτευξης τους, οδηγεί αναπόφευκτα την Τουρκία σε οδυνηρές ήττες και σε επικίνδυνη εσωστρέφεια.

Σε όσους παρακολουθούν για ολόκληρες δεκαετίες την πορεία της σύγχρονης Τουρκικής Δημοκρατίας είναι ξεκάθαρο πως οι νέο-οθωμανικές φαντασιώσεις του ισλαμο-φασιστικού μείγματος που ελέγχει την εξουσία στην Άγκυρα οδηγεί σταθερά, εδώ και χρόνια, την Τουρκία στα βράχια.

Η πορεία της σύγχρονης Τουρκίας, υπό τον απόλυτο έλεγχο των πιο ακραίων παντουρκιστών* μπορεί να συγκριθεί μόνο με την περίοδο που προηγήθηκε του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου, όταν επικράτησε το κίνημα των νεότουρκων που αποπειράθηκε να επιβάλει ανάλογες φαντασιώσεις με την ένοπλη βία.