Rib and Sea

Πήγα χθες να σε αποχαιρετήσω, στην εκκλησία του Αγ. Τρύφωνα, στην Παλλήνη. Πρώτη φορά σε είδα έτσι σοβαρό ρε φίλε! Και με γραββάτα! Και γύρω σου συγγενείς και φίλοι που ακουμπούσαν τα χέρια σου, χάϊδευαν το φέρετρο και έκλαιγαν. Συγγνώμη, Παντελή, αλλά δεν κατάφερα να διακρίνω ποιοι έκλαιγαν στ' αλήθεια για σένα, ποιοι έκλαιγαν για τον εαυτό τους και ποιοι έκλαιγαν για να κερδίσουν τη συμπάθεια των υπολοίπων που συζητούσαν περί ανέμων και υδάτων και έκαναν "κοινωνική κριτική" στο προαύλιο του Αγ. Τρύφωνα. Μόνο τη μητέρα σου, τον αδελφό σου και τα παιδιά σου πόνεσα που δεν χώνεψαν και δεν θα χωνέψουν ποτέ το ξαφνικό φευγιό σου. Αλλοίμονο σ' αυτόν που έφυγε όμως λένε οι εξ ανατολών γείτονες. Και δεν έχουν άδικο...

"Έμαθες από τί πέθανε ο Παντελής;", με ρώτησε κάποια στιγμή ένα γνωστός και μη εξαιρετέος μαϊντανός, καθώς στεκόμουν αποχαυνωμένος, θλιμμένος, προβληματισμένος και μελετούσα όλο αυτό το "κοινωνικό γίγνεσθαι". Του έγνεψα αρνητικά, απρόθυμος να εμπλακώ σε συζητήσεις μαζί του. Άσε με ρε Σ..., είπα από μέσα μου. Όχι, δεν έμαθα. Έχει σημασία; Μόνο αν πρόκειται για δολοφονία ή αυτοκτονία θα με ενδιέφερε ίσως. Ήταν κάτι απ' τα δυό; Δεν νομίζω. Δεν θα αυτοκτονούσε ποτέ και για κανένα λόγο το χαμογελαστό παιδί. Ούτε όμως να τον δολοφονήσει μέσα στο σπίτι του θα μπορούσε κανείς τον Παντελή. Συνεπώς, άει σιχτίρι, αφήστε τον άνθρωπο ήσυχο να ξεκουραστεί... Αυτά ήθελα να πω του μαϊντανού, αλλά κρατήθηκα.

Του Αντώνη Σιγάλα.

Είναι στο Ειρηνοδικείο μια Δευτέρα πρωί και εκδικάζονται υποθέσεις υπερχρεωμένων νοικοκυριών που έχουν κάνει αίτηση να μπουν στο νόμο Κατσέλη. Η διαδικασία ξεκινάει στις 9 ακριβώς και ο κόσμος έχει ήδη συγκεντρωθεί έξω και μέσα στην αίθουσα.

Από την πρώτη υπόθεση που εκδικάζεται γίνεται αμέσως σαφές ότι η έδρα είναι αρνητική. Η ειρηνοδίκης έχει ένα μόνιμο ύφος ειρωνίας και επίθεσης ενάντια στους αγχωμένους δανειολήπτες, που ο ένας μετά τον άλλο διαδέχονται στην εξέταση από την έδρα για την υπόθεσή τους.

Περάσανε τὰ χρόνια φύλλα ἢ βότσαλα
Θυμᾶμαι τὰ παιδόπουλα τοὺς ναῦτες ποὺ ἔφευγαν
Βάφοντας τὰ πανιὰ σὰν τὴν καρδιά τους
Τραγουδοῦσαν τὰ τέσσερα σημεῖα τοῦ ὁρίζοντα.
Κι εἶχαν ζωγραφιστοὺς βοριάδες μὲς στὰ στήθια.

(Από τη συλλογή «Προσανατολισμοί»  του Οδυσσέα Ελύτη).

H "Blue Star Ferries" μάς καλεί όλους να «γράψουμε την ιστορία μας» μέσα από ξεχωριστές, ανθρώπινες στιγμές, με χρώματα, εικόνες και συναισθήματα εμπνευσμένα από τα ταξίδια μας, καθώς και από τη ζωή στα νησιά του Αιγαίου.

Γράφει ο Σωτήρης Καλαμίτσης.

Το ‘πε ο Martin Schulz των σοσιαλδημοκρατών της Γερμανίας. Ο φίλος του Σταύρου, του φίλου του Σημίτη και συνεταίρου της Φώφης  Μέχρι το 2025 θα πρέπει, λέει, να έχουν συσταθεί οι ΗΠΕ. Βάσει ενός Συντάγματος που θα ψηφισθεί. Κι’ όποια χώρα δεν θελήσει, να αποβληθεί από την ΕΕ. [ΣΗΜ: θυμάστε το Σύνταγμα του Ζισκάρ που το ψηφίσαμε πρώτοι-πρώτοι και το δημοσιεύσαμε και στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως (ν.3341/2005), αλλά δεν ίσχυσε ποτέ, επειδή το απέρριψαν Γάλλοι και Ολλανδοί σε δημοψήφισμα, με αποτέλεσμα να έλθει από την πίσω πόρτα ως Συνθήκη της Λισαβώνας το 2009 εις δόξαν της απόλυτης επικράτησης της ….. βούλησης των λαών;]  

Ας δούμε τί έχουν πει κάτι πρόγονοι του εν λόγω πωλητικού σκεύους.

Σε είχα χάσει τελευταία. Έφταιγε, ίσως, και το γεγονός ότι απομακρύνθηκα απ' τον σύλλογο. "Θέλω να σου μιλήσω", μου είπες την τελευταία φορά που βρεθήκαμε, "αλλά όχι τώρα..."

Και σήμερα, όταν μου τηλεφώνησε ξαφνικά ο πρόεδρος, εξεπλάγην. Δεν περίμενα να μου τηλεφωνήσει πια κανείς απ' το δ.σ. του Ναυτίλου, για κανένα λόγο. Η φωνή τού Νικολόπουλου ήταν βαρειά, αλλά δεν μπορούσα να φανταστώ τη συνέχεια. "Ο Παντελής έφυγε Ιωσήφ". "Ποιος Παντελής;", κατόρθωσα να ψελλίσω. "Ο Περιστέρης Ιωσήφ, ο Περιστέρης πέθανε..."