Του Πέτρου Μακρή - Στάϊκου.
Εφημερίδα Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ
Ενταύθα
Κύριε Διευθυντά,
Η πρόσφατη εκδήμηση του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, μου έφερε στο νου, μεταξύ άλλων, και μια άγνωστη πολιτική ιστορία του 1985.
Το σκηνικό, για όσους δεν το έζησαν ή το έχουν λησμονήσει: Τον Μάρτιο του 1985, Πρόεδρος της Δημοκρατίας είναι ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, με την θητεία του να λήγει σύντομα και με τον πρωθυπουργό Ανδρέα Παπανδρέου να του έχει υποσχεθεί ότι το ΠΑΣΟΚ θα ψηφίσει υπέρ της επανεκλογής του. Αιφνίδια, όμως, έχοντας δε υποκύψει σε έντονες εσωκομματικές πιέσεις, στις 9 Μαρτίου ο Παπανδρέου αναγγέλλει ότι στις προσεχείς προεδρικές εκλογές θα υποστηρίξει ως υποψήφιο τον Χρήστο Σαρτζετάκη. Η επιλογή -ιδέα του Μένιου Κουτσόγιωργα- δεν είναι τυχαία: Ο Παπανδρέου επιδιώκει την αναθεώρηση του Συντάγματος του 1975, έτσι ώστε να αφαιρεθούν σημαντικές αρμοδιότητες από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας και το πολιτικό σύστημα να καταστεί πρωθυπουργοκεντρικό, κάτι που σημαίνει αποκλεισμό της "Δεξιάς" από κάθε εξουσία. Από την άλλη πλευρά, ο Σαρτζετάκης αποτελεί πρόσωπο "αγιοποιημένο" από την Αριστερά, λόγω του ανακριτικού του έργου στην υπόθεση της δολοφονίας του Γρηγόρη Λαμπράκη αλλά και των διώξεων που εξ αιτίας του υπέστη αργότερα. Έτσι, ο Παπανδρέου πιστεύει ότι με την επιλογή του θα αποσπάσει περαιτέρω ψήφους από το ΚΚΕ. Νομίζει, τέλος, ότι θα καταστήσει εύκολα τον Σαρτζετάκη υποχείριό του σε θέματα συνταγματικής νομιμότητας.
Του Γιώργου Ιωάννου.
Για ένα τουλάχιστον στυγνό και αποτρόπαιο έγκλημα πρέπει να καταδικαστεί ο πρωθυπουργός: για τη δολοφονία της ελπίδας 11 εκ. ανθρώπων που ανέκαθεν στην ιστορία τους αγωνίζονταν για ένα καλύτερο μέλλον δικό τους και των παιδιών τους – με όλα τα μεγάλα λάθη φυσικά και τις παραλείψεις τους.
«Για τους Έλληνες δεν υπάρχει πια κρίση. Αυτός είναι ο τρόπος που ζούμε πλέον. Έχουμε δηλαδή προσαρμοσθεί σε μία κρίση στο διηνεκές που δεν πρόκειται ποτέ να αλλάξει. Το κρίσιμο χρονικό σημείο, το οποίο μετέτρεψε το θυμό μας σε αποδοχή, ήταν πριν από δύο χρόνια. Τότε οι Έλληνες ψήφισαν την αριστερά για να πολεμήσουν τους δανειστές, ενώ αυτή έθεσε το θέμα σε δημοψήφισμα. Παρακινούμενοι από τη νέα κυβέρνηση ψήφισαν οι περισσότεροι ΟΧΙ. Αντί όμως η κυβέρνηση να συγκρουστεί με την Τρόικα, επέλεξε μία μεγαλοπρεπή κυβίστηση, συμφωνώντας ουσιαστικά να τηρήσει όλες τις εντολές της και βαφτίζοντας απλά την Τρόικα σε θεσμούς. Οι Έλληνες τότε πήραν το μήνυμα: δεν υπάρχει καμία εναλλακτική λύση, καμία διέξοδος.
Γράφει ο Σωτήρης Καλαμίτσης.
Ανακοινώθηκε ότι η μέχρι προ 11 ημερών Πρόεδρος του Αρείου Πάγου κυρία Θάνου ανέλαβε καθήκοντα προϊσταμένης του νομικού γραφείου του πρωθυπουργού. Αμισθί. Πάλι καλά. Έχω γράψει επανειλημμένως για την εν λόγω ανωτάτη δικαστή [ή μήπως «δικάστρια»;] και την απαράδεκτη στάση της σε σχέση με όσα της καταμαρτύρησε ο κ. Τσακυράκης. Αλλά και για την απαίτησή της να παραταθεί το όριο ηλικίας για τη συνταξιοδότηση των δικαστών, ενώ γνωρίζει κάλλιον παντός άλλου ότι για να γίνει αυτό απαιτείται αναθεώρηση του Συντάγματος και δεν αρκεί ένας απλός νόμος, από αυτούς που ψηφίζουν αβλεπί, συχνάκις δε νύκτωρ, οι αντιπρόσωποι, τρομάρα τους, του Έθνους.
Το «Διονύσιος Σολωμός» της Zante Ferries βρίσκεται εδώ και δύο μήνες στο Κερατσίνι για την ολοκλήρωση της μετασκευής του, ώστε σε λίγο καιρό να εξυπηρετεί τη γραμμή των Δυτικών Κυκλάδων.
Το πλοίο, από το 2000 και για δεκαέξι συναπτά έτη, εξυπηρέτησε τις γραμμές Κυλλήνης-Ζακύνθου, Κυλλήνης-Πόρου και Πάτρας-Σάμης-Ιθάκης.
Η καινούρια πλώρη, η πλήρης ανακαίνιση του εσωτερικού και η προσθήκη νέων καμπινών θα δώσουν στο πλοίο ένα εντελώς νέο πρόσωπο.
Το γκαράζ του πλοίου φτάνει τα 990 γραμμικά μέτρα.
Με ταχύτητα 19-20 μίλια θα προσεγγίζει τα νησιά πιο γρήγορα σε σχέση με τον «μεγάλο του αδελφό», τον «Αδαμάντιο Κοραή».
Η μετασκευή αυτή έρχεται σαν αναγνώριση της προσφοράς αυτού του του πλοίου όλα αυτά τα χρόνια. Το πλοίο ήταν πολύ καλό, αλλά θα γίνει ακόμα καλύτερο. (http://kaipoutheos.blogspot.gr/2017/05/blog-post_18.html?m=1)
Γράφει ο "Πιτσιρίκος".
Είναι ισχυρό το ψυχολογικό σοκ που υφίσταται ένας άνθρωπος, όταν είναι αναγκασμένος, από εκεί που ήταν σε γάμο τη μία μέρα, να παρευρεθεί την επόμενη σε κηδεία.
Οι απλοί άνθρωποι αυτή την εναλλαγή των συναισθημάτων δεν την αντέχουν. Καταρρέουν.
Οι επώνυμοι, όμως, είναι προσωπικότητες ισχυρές. Μπορούν να ελέγχουν ακραίες συναισθηματικές καταστάσεις.
Άλλωστε, για αυτό είναι επώνυμοι και δεν παρέμειναν ανώνυμοι. Είναι η αφρόκρεμα του πολιτικού, επιχειρηματικού, πνευματικού και καλλιτεχνικού κόσμου.
Γράφει ο Σωτήρης Καλαμίτσης.
Με την απόφαση 677/2017 του Αρείου Πάγου κρίθηκε ότι η παράλειψη του εργοδότη να καταβάλλει επί μεγάλο χρονικό διάστημα τις δεδουλευμένες αποδοχές του εργαζόμενου, δεν συνιστά βλαπτική μεταβολή της σύμβασης εργασίας, εκτός αν αποδειχθεί ότι η παράλειψη είναι σκόπιμη, ώστε να εξαναγκασθεί ο εργαζόμενος να αποχωρήσει χωρίς να λάβει αποζημίωση απολύσεως. Μπορεί να πει κανείς πως η απόφαση στέκει νομικώς, αφού ο εργαζόμενος διαθέτει το όπλο της επίσχεσης εργασίας, για να αντιμετωπίσει τον εργοδότη που δεν το πληρώνει. Έλα, όμως, που υπάρχει και η απόφαση 114/2017 του αυτού δικαστηρίου που κρίνει ότι λόγω της οικονομικής κρίσης η επί μακρόν μη καταβολή δεδουλευμένων δεν δικαιολογεί την επίσχεση εργασίας.
Επιμέλεια : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Δεν ήταν πολύ πρόθυμος να μου μιλήσει για τη δουλειά του, στην αρχή, ο Παναγιώτης Παπανικολάου. Από σεμνότητα, περισσότερο, και αμηχανία μπροστά στον φακό της βιντεοκάμερας. Στο τέλος κατάφερα να τον πείσω και δώσαμε ραντεβού στο τυροκομείο του, που βρίσκεται στο χωριό Μακρυλιές της Σαμοθράκης, κοντά στα χωριά του Ξεροποτάμου και του Προφήτη Ηλία.
Δεν υπάρχει άλλο σύγχρονο οργανωμένο τυροκομείο στη Σαμοθράκη, με τον ιδιοκτήτη του να παράγει μια πλούσια γκάμα τυροκομικών προϊόντων, από γραβιέρα και μυζήθρα, μέχρι φέτα, κασέρι, κασκαβάλι, βολακοτύρι (με δυόσμο), ανθότυρο, μελίχλωρο και τσακιστό, ντόπια παραδοσιακά τυριά. Προωθεί την παραγωγή του μέσω ενός καταστήματος λιανικής στη Σαμοθράκη και του "Miran" που βρίσκεται στην Αθήνα, στην οδό Ευριπίδου 45.
Επιμέλεια : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Μπήκε για δεύτερη φορά προχθές στο γραφείο μου, ως μαινόμενος ταύρος σε υαλοπωλείο, μίλησε για όλους και για όλα, "στόλισε" με πολλά "κοσμητικά" επίθετα πολιτικούς, δικαστές, επιχειρηματίες και δημοσιογράφους των μέσων μαζικής εξαθλίωσης, μου ζήτησε να μην βάλω "μπιπ" στους χαρακτηρισμούς, και προέβλεψε ότι σε λίγες ημέρες η Ελλάδα θα απελευθερωθεί! Ο λόγος για τον Ευάγγελο Γούτο, πρόεδρο της "Γούτος Κτηματομεσιτική Α.Ε.", ο οποίος επιμένει σε όσα κατήγγειλε στην προηγούμενη συζήτησή μας :
Αυτή τη φορά ο Ευάγγελος Γούτος πρόσθεσε μάλιστα και νέα στοιχεία σε όσα είχε ήδη καταθέσει στην τελευταία μας συνάντηση. Μίλησε για έκδοση νέου ευρώ, με ισοτιμία του 1989 μεταξύ δραχμής, Ελβετικού φράγκου και Αμερικανικού δολαρίου, για αποτίμηση και αποκατάσταση της αξίας της ελληνικής γης, για τιμωρία των επίορκων πολιτικών που οδήγησαν τη χώρα στη σημερινή κατάσταση, για την δυνατότητα να μην πληρώνουν οι Έλληνες πολίτες φόρους, όπως ο ΕΝΦΙΑ, απευθυνόμενοι στο Στρατοδικείο του Ρουφ, για κατάργηση των πλειστηριασμών και πολλά άλλα.
Γράφει ο Σωτήρης Καλαμίτσης.
Καίτοι παρακολούθησα αρκετά στιγμιότυπα από την καφενειακού τύπου συζήτηση των κωμάτων στη Βουλή για την οικονομία, δηλαδή, για ένα σοβαρό θέμα, έμεινα με δύο απορίες:
- Ο έγκλειστος για το Noor1 Γιαννουσάκης γιατί τηλεφώνησε στον Καμμένο; Δεν θα ήταν πιο λογικό να τηλεφωνήσει στον Κοντονή ως υπουργό Δικαιοσύνης και όχι στον υπουργό Εθνικής Άμυνας; Άντε, το πολύ να τηλεφωνούσε στον Κουρουμπλή ως υπουργό Ναυτιλίας, αφού το μεταφορικό ναρκομέσο είναι πλεούμενο. Ακόμη πιο λογικό δεν θα ήταν να τηλεφωνήσει σ’ έναν εισαγγελέα; Και το πιο λογικό βέβαια δεν θα ήταν να πάει ο δικηγόρος του να συνεννοηθεί με τον αρμόδιο εισαγγελέα, ώστε να μεταχθεί ο κατάδικος στην Εισαγγελία και να πει ό,τι έχει να πει;
Επιμέλεια : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Άκουσα για τα καρβέλια που ζυμώνουν και ψήνουν ο Γιάννης Αντωνίου και η αδελφή του Ελένη, στον μοναδικό παραδοσιακό φούρνο της Σαμοθράκης, από τον φίλο μου Σπύρο Χαλάστρα που ζει στην Αλεξανδρούπολη. Τον άκουσα μάλιστα να τους τηλεφωνεί και να παραγγέλλει μερικά καρβέλια. "Είναι φοβερά ψωμιά. Τα βάζεις στην κατάψυξη και όταν θέλεις να τα καταναλώσεις τα βγάζεις και είναι σαν να βγήκαν μόλις από τον φούρνο!", μου είπε ο Σπύρος κι' εγώ, σαν λάτρης του παραδοσιακού ζυμωτού ψωμιού, αναρωτήθηκα αν όσα έλεγε για το ψωμί του Γιάννη και της Ελένης ανταποκρίνονταν στην πραγματικότητα. Και επειδή ήθελα πολύ να βιντεοσκοπήσω τη διαδικασία, ανέθεσα τη μεσολάβηση στον Σπύρο. "Εντάξει, θα σε περιμένουν!", μου είπε ο φίλος, κι' εγώ δεν έβλεπα την ώρα, από εκείνη τη στιγμή, να βρεθώ στο φουρνάρικο του Γιάννη και της Ελένης...