Επιμέλεια : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Πολλά σπίτια, στην επαρχία κυρίως, είναι φορείς φημών, δοξασιών και κουτσομπολιών. Ένα τέτοιο σπίτι που, αν και εγακαταλελειμμένο σήμερα, έχει τη μορφή και το μέγεθος ενός πολυτελούς αρχοντικού, βρίσκεται στα Άνω Λεχώνια του Βόλου, πολύ κοντά στον ομώνυμο σιδηροδρομικό σταθμό από όπου ξεκινά το τραινάκι του Πηλίου για το ταξίδι του μέχρι τις Μηλιές.
Το σπίτι του Κοντού, όπως είναι περισσότερο γνωστό, περιβάλλεται από ένα πέπλο μυστηρίου εξ αιτίας κυρίως του τρόπου με τον οποίο πέθαναν οι ιδιοκτήτες του αλλά και των περιφερόμενων ψυχών αυτών που βασανίστηκαν στα δωμάτιά του από τους Γερμανούς κατά την διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Λέγεται μάλιστα ότι όλοι όσοι ενδιαφέρθηκαν κατά καιρούς να το ανακαινίσουν έχασαν με κάποιο τρόπο την ζωή τους. Πολλά ειπώθηκαν και ακόμη περισσότερα γράφτηκαν πάντως με σκοπό να τεκμηριωθεί η άποψη ότι το σπίτι είναι στοιχειωμένο.
Επιμέλεια : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Παρατείναμε την παραμονή μας στον Βόλο γιατί η πρόταση μιας βόλτας με το τραινάκι του Πηλίου από τα Άνω Λεχώνια μέχρι τις Μηλιές και ξεναγό τον σταθμάρχη και φίλο μου Γιώργο Αποστολέρη ήταν κάτι περισσότερο από δελεαστική.
Διανυκτερεύσαμε την προηγούμενη νύχτα στον σιδηροδρομικό σταθμό των Άνω Λεχωνίων, αφού προηγουμένως αποτελειώσαμε το σπεντζοφάϊ που είχε μείνει στο ψυγείο, βγάζοντας τραπέζι και καρέκλες έξω απ' το αυτοκινούμενο στην παραλία Πλατανίδια. Ξεχάσαμε για μια στιγμή πως διανύαμε το τελευταίο δεκαήμερο του Δεκεμβρίου, με τον καιρό να παραπέμπει περισσότερο στις πρώτες ημέρες της άνοιξης!
Σύντομες ευχές στις φίλες, στους φίλους, στους αναγνώστες, στους συνδρομητές μου και, κυρίως, σε όσους με κοιτούν με μισό μάτι, γιατί ανέκαθεν ευχόμουν να είναι καλά οι εχθροί μου αφού αυτοί με κάνουν πιο δυνατό. Η μεγάλη κουφάλα του πλάτανου της πλατείας στη Μακρυνίτσα μου έδωσε την έμπνευση...
Ιωσήφ Παπαδόπουλος
Επιμέλεια : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Ένα από τα πράγματα για τα οποία είναι γνωστή η Σκόπελος είναι η στριφογυριστή ομώνυμη τυρόπιτά της που θυμίζει κοχλία και... ναυτίλο. Είναι ωστόσο από αυτές τις γκουρμεδιές που βλέπει κανείς να φτιάχνονται τους καλοκαιρινούς κυρίως μήνες, κατά τους οποίους η τουριστική κίνηση είναι αυξημένη και η ζήτηση ανάλογη. Τον υπόλοιπο χρόνο η σκοπελίτικη τυρόπιτα είναι διαθέσιμη, αλλά μόνο κατεψυγμένη.
Γράφει ο Σωτήρης Καλαμίτσης.
Ρίγησα καθώς τους έβλεπα στην οθόνη να ψάλλουν [όχι να «τραγουδάνε» που λένε οι μορφωμένοι] τον εθνικό ύμνο κατά την ύψωση της ελληνικής σημαίας προς τιμήν τους για την κατάκτηση για δεύτερη φορά τού παγκόσμιου πρωταθλήματος υδατοσφαίρισης νέων.
Δεν μπορεί, κάτι πρέπει να έχω πάθει. Θυμήθηκα τον υπουργό Βαρβιτσιώτη που με ενημέρωσε προ ετών ότι καθένας έχει δικαίωμα να καίει τη σημαία και τον ξανασιχτίρισα. Αν, τώρα, πω ότι ο Μίλτος είναι μαλάκας, θα μου την πέσουν οι politically correct. Όχι, δεν θα το πω. Θα πω ότι είναι υπουργός, όπερ τείνει να γίνει συνώνυμο, αν αναλογισθούμε ποιοί κατέλαβαν υπουργικούς θώκους την τελευταία μνημονιακή 10ετία τουλάχιστον.
H ΑΝΕΚ LINES, ταξίδεψε την εορταστική παράδοση, τα ήθη και τα έθιμα της Κρήτης, μέσα από μια μοναδική εκδήλωση με τίτλο “Χριστούγεννα στο πλοίο της ΑΝΕΚ” που πραγματοποιήθηκε από την Πανελλήνια Ομοσπονδία Κρητικών Σωματείων (ΠΟΚΣ) στο “ΚΡΗΤΗ ΙΙ” την Κυριακή 15 Δεκεμβρίου. Εκατοντάδες παιδιά μαζί με τους γονείς τους, έδωσαν βροντερό παρόν, συμμετείχαν σε δράσεις δημιουργικής απασχόλησης και «μυήθηκαν» στην Χριστουγεννιάτικη Παράδοση του τόπου.
Η εκδήλωση ξεκίνησε σε ευχάριστο και εορταστικό κλίμα, από τον δημοφιλή λυράρη Μάνο Πυροβολάκη, που μαζί με τη χορωδία του πλημμύρισε με όμορφες μελωδίες από παραδοσιακά Χριστουγεννιάτικα κάλαντα το “ΚΡΗΤΗ ΙΙ”.
Γράφει ο Σωτήρης Καλαμίτσης.
[Εξ αφορμής της εισαγγελικής πρότασης στη δίκη της ΧΑ για απαλλαγή των μελών της από την κατηγορία της σύστασης εγκληματικής οργάνωσης]
Και άλλο τούτο
«Άρθρο 28 του Συντάγματος
1. Οι γενικά παραδεγμένοι κανόνες του διεθνούς δικαίου, καθώς και οι διεθνείς συμβάσεις, από την επικύρωσή τους με νόμο και τη θέση τους σε ισχύ σύμφωνα με τους όρους καθεμιάς, αποτελούν αναπόσπαστο μέρος του εσωτερικού ελληνικού δικαίου και υπερισχύουν από κάθε άλλη αντίθετη διάταξη νόμου. ….»
«΄Αρθρο 2 ν. 3875/2010 «Κύρωση και εφαρμογή της Σύμβασης των Ηνωμένων Εθνών κατά του Διεθνικού Οργανωμένου Εγκλήματος»
Bίντεο - Επιμέλεια : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Μαγείρισσα : Αννέτα Παπαδοπούλου.
Για να πω την αλήθεια, πολλές φορές είχα σκεφτεί να βιντεοσκοπήσω τα ατελείωτα μαγειρέματα που έχουμε κάνει στις εξόδους μας με το αυτοκινούμενο. Όμως, άλλα θέματα που προέκυπταν εν τω μεταξύ, έκλεβαν την προσοχή και το ενδιαφέρον μου. Βλέποντας ωστόσο το έντονο ενδιαφέρον των συνδρομητών μου στο YouTube για τις πρόσφατες μαγειρικές συνταγές που βιντεοσκόπησα, αποφάσισα να εμπλουτίσω τα θέματά μου και με "μαθήματα" μαγειρικής. Βάζω σε εισαγωγικά τη λέξη "μαθήματα" γιατί δεν είμαστε βεβαίως ικανοί, η καπετάνισσα κι' εγώ, να παραδώσουμε μαθήματα μαγειρικής σε κανένα! Όχι τίποτε άλλο, θα μας δει ο Μαμαλάκης ή ο Πετρετζίκης και θα γελούν με την καρδιά τους αν ισχυριστούμε ότι τους ανταγωνιζόμαστε!
Γράφει ο Σωτήρης Καλαμίτσης.
Το γελοίον του πράγματος.
Οι Δικηγορικοί Σύλλογοι της χώρας κήρυξαν για σήμερα αποχή των δικηγόρων από την άσκηση των καθηκόντων τους εις [και όχι «ως» που λένε οι μορφωμένοι] διαμαρτυρίας για το αγωγόσημο που επέβαλε η κυβέρνηση.
Εν πρώτοις τί είναι τα αυτό το ρημάδι; Είναι τέλος επιβαλλόμενο επί του χρηματικού αντικειμένου της δίκης ανερχόμενο σε 8/000 κατά κανόνα ή 4/000 επί εργατικών διαφορών. Μέχρι το 2010, εάν ζητούσα να καταδικασθεί ο εναγόμενος στην καταβολή ορισμένου ποσού, έπρεπε να καταβάλω το τέλος. Αν ζητούσα απλώς την αναγνώριση της υποχρέωσής του να μου καταβάλει συγκεκριμένο ποσό, δεν υπεχρεούμην να το καταβάλω. Με την επιβολή των Μνημονίων κατέστη υποχρεωτική η καταβολή του τέλους είτε ζητώ την καταδίκη είτε ζητώ την αναγνώριση της υποχρέωσης του αντιδίκου να μου καταβάλει κάτι. Στη συνέχεια η ρύθμιση καταργήθηκε και επανήλθαμε στο προ του 2010 καθεστώς. Τώρα επανερχόμεθα στο επιβληθέν το 2010 καθεστώς.
Επιμέλεια : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Μ' αρέσει γενικώς να σηκώνω το γάντι όταν κάποιος μου το πετάξει προκλητικά. Μπορεί κάποιοι να θεωρούν ότι αυτή η ευθιξία μου είναι αγχωτική και ψυχοφθόρος, αντιθέτως όμως εμένα με αναζωογονεί! Πέταξε λοιπόν το γάντι προχθές κάποιος κουκουλοφόρος συνδρομητής με το ψευδώνυμο "Real Madrid" (δεν μπορούσε τουλάχιστον να χρησιμοποιήσει τη Barcelona;) και μας ειρωνεύτηκε ότι το σκορδόψωμο που συμπλήρωσε το μεσημεριανό γεύμα μας στο αυτοκινούμενο ήταν αγορασμένο από το super market έναντι μισού ευρώ, αφήνοντας να εννοηθεί ότι δεν ξέρουμε πώς φτιάχνεται ένα πραγματικό χειροποίητο σκορδόψωμο.