Rib and Sea

Θυμάται και περιγράφει ο Ιωσήφ Παπαδόπουλος.

Ο Ανδρέας Φουράκης είναι ένας από τους πολύ καλούς μου φίλους. Ένας φίλος που δεν βλέπω, όμως, και δεν ακούω συχνά. Αναπνέουμε, εν τούτοις, και σκεφτόμαστε στο ίδιο μήκος κύματος. Λίγο πολύ την ίδια τρέλα έχουμε, άλλωστε, την ίδια "ερωμένη"...

Ο Ανδρέας διατηρούσε μια επιχείρηση, με ναυτιλιακά είδη και βάρκες, στα Χανιά. Την άφησε, εδώ και κάτι χρόνια, στον γιο του Παύλο. Εργάστηκε, όμως, και σαν καθηγητής σωματικής αγωγής σε Γυμνάσιο των Χανίων και τώρα, συνταξιούχος πια, ζει αποτραβηγμένος, λίγο έξω απ' τον Πλατανιά, σε μια παλιά αγροικία, δίπλα στην εκβολή ενός ποταμού, παρέα με καλάμια, βατράχια και πάπιες.

Γράφει, ελαφρώς "αρπαγμένος", ο Ιωσήφ Παπαδόπουλος.

Θα περίμενε κανείς, λογικά σκεπτόμενος, ότι οι ταγοί μας θα επιστράτευαν τις, ελάχιστες έστω, γνώσεις τους, για να συγκεντρώσουν χρήματα, να κλείσουν την ψαλίδα του ελλείμματος, να κάνουν την οικονομία να ξεκινήσει και να ανακάμψει, χωρίς να εξαθλιωθεί όμως ο λαός. Προεκλογικές υποσχέσεις, άλλωστε, του Αντώνη, οι οποίες είναι ακόμη νωπές στη μνήμη και των πιο κολλημένων οπαδών του. 

Φόρτωσαν λοιπόν οι ηλίθιοι τα αυτοκίνητα με υπέρογκα τέλη κυκλοφορίας και τεκμήρια. Βούλιαξαν τα προϊόντα του μόνου υγιούς κατασκευαστικού τομέα, αυτού που διακρίθηκε παγκοσμίως με τη ναυπήγηση φουσκωτών και άλλων πολυεστερικών σκαφών, με τεκμήρια και φόρο πολυτελείας. Εξίσωσαν την τιμή του πετρελαίου θέρμανσης με αυτήν του πετρελαίου κίνησης. Ανέβασαν τον Φ.Π.Α., τα διόδια και τους έμμεσους φόρους. Έβαλαν χαράτσι στα ακίνητα. Φορολόγησαν την γονιμότητα των ζευγαριών! Αδιαφορούν για τις τιμές των βασικών ειδών διατροφής που τραβάνε, συνεχώς και ανεξέλεγκτα, την ανηφόρα. Πετσόκοψαν τις συντάξεις και τους μισθούς και, σαν να μην έφταναν όλα αυτά, μελετούν τώρα σε ποιο ποσοστό θα αυξηθεί και το τιμολόγιο της ΔΕΗ!

Συνέχεια του άρθρου του Ιωσήφ Παπαδόπουλου με τίτλο: "Η νεροποντή και η στρουθοκάμηλος" http://www.ribandsea.com/articles/819-2012-12-01-09-44-46.html

Δεν έχει περάσει παρά ένας μόνο μήνας, από τότε που αναφέρθηκα στις καταστροφές που έχουν κατά καιρούς προκαλέσει στην Κάσο οι ξαφνικές νεροποντές, και ήρθε σήμερα στο φως η μελέτη ενός καταξιωμένου μηχανολόγου - ηλεκτρολόγου - μηχανικού του Εθνικού Μετσόβειου Πολυτεχνείου, του αείμνηστου Γιάννη Οράτη, για να δικαιώσει όσα έγραψα στο άρθρο μου εκείνο. Απλώς, ο Γιάννης Οράτης τεκμηρίωνε τότε, με τον δικό του επιστημονικό τρόπο και τις γνώσεις, αυτά που εμπειρικά και με την κοινή λογική υποστήριξα προσφάτως εγώ. Σημειωτέον ότι αγνοούσα εκείνη την εμπεριστατωμένη μελέτη του. Ο Γιάννης Οράτης δεν κινδυνεύει βεβαίως να χαρακτηριστεί "κακός", όπως εγώ, γιατί κατοικεί πια στη γειτονιά των αγγέλων...

Θυμάται και περιγράφει ο Ιωσήφ Παπαδόπουλος.

Στη μνήμη του φίλου μου Μάκη Παυλάτου που έλυσε κάβους νωρίς...

Με τον Μάκη δεν κάναμε καθημερινή παρέα, αλλά, όποτε κανονίζαμε να συναντηθούμε, "δέναμε" όπως ο τέντζερης με το καπάκι, που λένε. "Πάμε εκεί ρε συ;", του πρότεινα εγώ. "Και δεν πάμε; Το μυαλό θα μας σταματήσει;", απαντούσε εκείνος, χωρίς να το βασανίσει και πολύ. Έτσι έγινε και εκείνο τον Μάη του '95. Δεν είχαμε τρόϊκα τότε. Είχαμε όμως δουλειά και καταφέρναμε να γεμίζουμε το ρεζερβουάρ του φουσκωτού. Μπήκα λοιπόν χωρίς περιστροφές στο ψητό και του είπα : "Άκουσα ότι πήγε ένας παλαβός στη Ρω, Κλήμη Ναυρίδη νομίζω τον λένε, και αντικατέστησε την Κυρά. Ήταν φυσιοθεραπευτής στον Απόλλωνα Αθηνών, χώρισε από την γυναίκα του και αποφάσισε να γίνει ερημίτης στη Ρω, να σηκώνει τη σημαία, όπως η Κυρα Δέσποινα. Του έδωσε μάλιστα η Olympic, όπως έμαθα, ένα 5,25 για να σπάει τη μονοτονία του ψαρεύοντας και πηγαίνοντας μέχρι το Καστελλόριζο. Τι λες, πάμε να τον δούμε;". "Φύγαμε", απάντησε ο αείμνηστος φίλος μου και αρχίσαμε αμέσως τις ετοιμασίες προτού το μετανοιώσουμε.