Rib and Sea
"Βιτσέντζος Κορνάρος". Τίτλοι τέλους για τον πολεμιστή της άγονης γραμμής.
Γράφει ο Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Το "Βιτσέντζος Κορνάρος" ναυπηγήθηκε στη Δανία το 1976 για λογαριασμό της "Townsend Thoresen" και πήρε το όνομα "Viking Viscount". Ήταν, μέχρι πρότινος, το τελευταίο εν ζωή πλοίο μιας εκπληκτικής σειράς τεσσάρων αδελφών, καθώς τα υπόλοιπα 3 έχουν διαλυθεί.
Το 1989 το πλοίο μετονομάστηκε σε "Pride of Winchester" και δούλεψε για λογαριασμό της "P&O European Ferries", εκτελώντας δρομολόγια στη Βόρεια Θάλασσα, συνδέοντας το Ντόβερ της Αγγλίας με το Καλαί της Γαλλίας. Σ' εκείνη τη γραμμή το πρωτογνώρισα σε ένα από τα ταξίδια μου στο Ηνωμένο Βασίλειο. Το 1994 πουλήθηκε στη "Lane Sea Lines" και μετονομάστηκε σε "Βιτσέντζος Κορνάρος".
«Παλαμάκια, παλαμάκια, να χτυπούν τα τακουνάκια».
Γράφει ο Σωτήρης Καλαμίτσης.
Έγκλειστος ων, ως οφείλω για το καλό όλων, άρα και εμού, προσπαθώ να συγκεντρωθώ και να γράψω κάτι από όλα όσα στριφογυρίζουν στο μυαλό μου. Εν είδει ασκήσεως πνευματικής πλέον, αφού τελώ εν αναστολή του επαγγέλματός μου, μπαρδόν τού λειτουργήματός μου, πράγμα που δεν κινητοποιεί το μυαλό μου.
Βομβαρδίζομαι από τα ΜΜΕ και το διαδίκτυο με ειδήσεις, σχόλια και αρθρογραφία σε σχέση με το κακό που μας βρήκε με τον κορωναϊό. Παρακολουθώ τις αντιδράσεις της κοινωνίας μας στα μέτρα που λαμβάνει η κυβέρνηση και διαπιστώνω ότι η συμπεριφορά μας κινείται στα προ της εποχής τού ιού επίπεδα. Πάντα υπάρχουν οι έξυπνοι και οι μαλάκες. Εγώ ανήκω στη δεύτερη κατηγορία. Στην πρώτη ανήκει π.χ. ο εργοδότης που θέτει τον εργαζόμενό του σε αναστολή, αλλά εξακολουθεί να τον απασχολεί, ώστε τόσον αυτός όσο και ο εργαζόμενος να τύχουν των επιδομάτων που εξήγγειλε η κυβέρνηση εις υγείαν των κορόιδων. Όπως έκανε και προ της εποχής του ιού: απέλυε τον εργαζόμενο, αλλά συνέχιζε να τον απασχολεί δίνοντάς του «μαύρο» τον μισθό του μείον το επίδομα ανεργίας. Την αποζημίωση λόγω απόλυσης δεν την πλήρωσε, αλλά την πέρασε ως έξοδο στο βιβλίο του. Να μην αναφέρω το δοχείο νυκτός που κατέβαλλε το δώρο Χριστουγέννων στον τραπεζικό λογαριασμό τού εργαζόμενου και στη συνέχεια συνόδευε τον εργαζόμενο στο ΑΤΜ, όπου ο εργαζόμενος ανελάμβανε το δώρο και το απέδιδε στον εργοδότη του.
Περί Δικαιοσύνης και πάλι.
Γράφει ο Σωτήρης Καλαμίτσης.
Μέρες τώρα σκεφτόμουν να γράψω για την αργούσα λόγω κορωναϊού Δικαιοσύνη εξ αφορμής άρθρου στην επίσημη ιστοσελίδα τής Ένωσης Δικαστών και Εισαγγελέων [dikastis.gr] σχετικού με το ενδεχόμενο επιμήκυνσης του δικαστικού έτους, την οποίαν εξετάζει η κυβέρνηση, προκειμένου, να αναπληρωθεί ο χαμένος λόγω της πανδημίας χρόνος.
Στο άρθρο εκφράζεται η άποψη ότι δεν θα πρέπει να επιμηκυνθεί το δικαστικό έτος, διότι οι δικαστές εργάζονται στο σπίτι επεξεργαζόμενοι δικογραφίες και εκδίδοντας αποφάσεις ακόμη και στη διάρκεια αναστολής της λειτουργίας των δικαστηρίων. Άρα, δεν τεμπελιάζουν. Παρατίθενται δε αριθμητικά στοιχεία, από τα οποία προκύπτει, ότι στη διάρκεια των δικαστικών διακοπών οι δικαστές εκδίδουν πληθώρα αποφάσεων μη υπολειπομένων ποσοτικώς εκείνων που εκδίδονται στη διάρκεια του δικαστικού έτους.
Περί παρανοϊού.
Γράφει ο Σωτήρης Καλαμίτσης.
Δεν οφείλεται στον κ. Τσιόρδα η μέχρι στιγμής επιτυχής αντιμετώπιση του κορωναϊού.
Δεν ήταν επιτυχής η αντιμετώπιση του κορωναϊού από τον κ. Τσιόρδα.
Γιατί χλευάζετε τους δημοσιογράφους κ. Τσιόρδα;
Απαντήστε στα εύλογα ερωτήματά μας κ. Τσιόρδα.
Γιατί οι δημοσιογράφοι δεν σας θέτουν κ. Τσιόρδα τις ερωτήσεις που τους υποβάλλει η κ. Ακρίτα; Όχι όποια κι’ όποια. Η κ. Ακρίτα να ‘ουμ. Και τους δημοσιογράφους έχετε σαγηνεύσει επί τέλους;
Στην μπανανία των λεφτόδεντρων.
Πηγή : http://mandatoforos.blogspot.com/2020/04/blog-post.html
Τα ερωτήματα που προκύπτουν απ' όλο τούτο που περνάμε πολλαπλασιάζονται με ρυθμούς ταχύτερους και από την διάδοση τού επίμαχου κορονοϊού.
Ας μην περιμένουμε απαντήσεις απ' την "δημοκρατία" της λογοκρισίας όπως αυτή εκφράζεται μέσα απ' την μονοφωνική ΕΡΤ και τα λοιπά συστημικά-εμπορικά-κερδοσκοπικά κανάλια. Τις απαντήσεις θα τις βρει ο καθένας μας σε ανεξάρτητες πηγές πληροφόρησης, εκεί που οι φιμωμένες απ' την καθεστωτική προπαγάνδα γνώμες μπορούν να ακουστούν και να προσφέρουν μία όαση λογικής, ψυχραιμίας, και γενικότερου προβληματισμού.