Rib and Sea
|
|
|
Το σωσίβιο, το quick stop και η ζώνη σώζουν ζωές
Το δίλημμα.
Γράφει ο Σωτήρης Καλαμίτσης.
Παρακολουθώ και εγώ, εξ ανάγκης καθότι έγκλειστος, κάθε μαλάκα υπουργό να κάνει δηλώσεις στην τηλεόραση. Και να τα εύσημα στον Κούλη. Και να οι δημοσκοπήσεις που φέρνουν καλλίτερο υπουργό τον Κικίλια. Και να οι υβριστές του Τσιόρδα.
Και να οι Καψώχηδες, οι Αρβανίτηδες, οι Κούλογλοι, οι … οι … και το κακό συναπάντημα.
Πάμε για δικτατορία του κορονοϊάτου;
Του Θάνου Τζήμερου.
Να ξεκινήσουμε από το Σύνταγμα και να προχωρήσουμε βήμα – βήμα. Δίνει το Σύνταγμα τη δυνατότητα στην κυβέρνηση να αναστέλλει βασικές ατομικές ελευθερίες, για να προστατεύσει τη Δημόσια Υγεία; Η απάντηση είναι ένα καραμπινάτο «ΟΧΙ»!
Μα τι είναι αυτά που λες; Θες να πεθάνουμε λόγω… ατομικών ελευθεριών; Προφανώς δεν θέλω. Ούτε υποστηρίζω πως το μέτρο απαγόρευσης της κυκλοφορίας είναι εσφαλμένο, αλλά μη βιάζεστε. Θα φτάσουμε κι εκεί. Προς το παρόν, μιλάμε για το τι μπορεί και τι δεν μπορεί να κάνει με τις ατομικές ελευθερίες μια κυβέρνηση, στο πλαίσιο του Συντάγματος.
Το Σύνταγμα λοιπόν, στο άρθρο 48, αναφέρει με σαφήνεια πότε, πώς και για πόσο μπορούν να περιοριστούν οι ατομικές ελευθερίες. Σε 3 περιπτώσεις μόνο:
Σωτήριος ο Καψώχας για τους παραγωγούς εσωρούχων εκ ψευδαργύρου.
Γράφει ο Σωτήρης Καλαμίτσης.
Ασφαλώς και τίποτε δεν θα είναι, όπως πριν, καθώς μάς ενημέρωσε ο Ντέπιουτης. Υπάρχει, όμως, μία ελπίδα. Λαμβανομένης υπόψη της σπουδαίας απειλής τού Καψώχα, οφείλουμε όλοι να εφοδιασθούμε με τσίγκινα σωβρακάκια. Άρα, διανοίγεται μέλλον λαμπρόν δια τας βιοτεχνίας κατασκευής εσωρούχων εκ ψευδαργύρου. Ας το γνωρίζουν αυτό όλοι οι μεμψίμοιροι που φοβούνται μία επερχόμενη οικονομική καταστροφή.
Από τον Πολυζωΐδη στον Παπαγγελόπουλο – η κυρία Κατερίνα και ο δάσκαλος στα Γιαννιτσά.
Γράφει ο Σωτήρης Καλαμίτσης.
Ψάχνοντας στα κανάλια χθες, έγκλειστος ων, έπεσα πάνω στην ταινία για τους δύο πανάξιους δικαστές Τερτσέτη και Πολυζωΐδη που αγωνίστηκαν για την ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης απέναντι στην εκτελεστική εξουσία και για την υποταγή τού δικαστή στη φωνή τής συνείδησής του. Ίσως ο σεναριογράφος και ο σκηνοθέτης να υπερέβαλαν στην αναπαράσταση των γεγονότων, ίσως και όχι. Όμως, γιατί να υπερέβαλαν; Μήπως κάτι τέτοια δεν συμβαίνουν υπογείως στις «πολιτισμένες» ημέρες μας; Στάθηκα στο σημείο, όπου ο Πολυζωΐδης λέει επευθυνόμενος στον δικαστή Βούλγαρη, υπέρμαχο της θανατικής καταδίκης του Κολοκοτρώνη: «Εσύ δεν μετατέθηκες από τη Χαλκίδα στο Ναύπλιο; Για μια μετάθεση λοιπόν». Για μια μετάθεση. Όπως συμβαίνει και σήμερα [;].
Το ζήτημα δεν είναι ένας κορωναϊός, αλλά μια κατάρρευση.
Του Κλεάνθη Γρίβα.
ΠΑΝΔΗΜΙΑ ΠΑΝΙΚΟΥ ΙΣΟΝ ΑΠΟΔΗΜΙΑ ΤΗΣ ΛΟΓΙΚΗΣ
Για πρώτη φορά στη διάρκεια της γνωστής Ιστορίας, η ύπαρξη ενός μεταδοτικού νοσήματος προβάλλεται ως λόγος απονέκρωσης της ζωής ολόκληρων κοινωνιών, παρά το γεγονός ότι η θνησιμότητά του υπολείπεται κατά πολύ της θνησιμότητας της γρίπης που μας επισκέπτεται σταθερά κάθε χρόνο.
ΑΝΤΙ ΠΡΟΛΟΓΟΥ: ΗΜΕΡΕΣ 1938
Βιέννη, 15 Μαρτίου 1938: Διακόσιες πενήντα χιλιάδες παραληρούντων Αυστριακών συνωθούμενοι στην πλατεία του δημαρχείου, ζητωκραυγάζουν εκστατικοί έναν μυστακοφόρο παρανοϊκό που μόλις είχε «καταλάβει» τη χώρα τους, που τους υπόσχεται ότι θα την καταστήσει «παράδεισο». Για να την μετατρέψει σε κόλαση και ερείπια, επτά χρόνια αργότερα.