Rib and Sea
|
|
|
Το σωσίβιο, το quick stop και η ζώνη σώζουν ζωές
Μπήκαμε στις διεθνείς αγορές και την ανάπτυξη!
Πρωϊνές σκέψεις... του Ιωσήφ Παπαδόπουλου.
"Μπήκαμε στις διεθνείς αγορές και την ανάπτυξη".
Αυτό διατυμπανίζει εδώ και αρκετές ημέρες ο κύριος πρωθυπουργός. Όσο δε πλησιάζει η ημέρα των εκλογών, τόσο αυτός φορτσάρει και θριαμβολογεί. Αντιλαμβάνεται, προφανώς, ότι μπουρδολογεί και θέλει, θαρρείς, να μας πείσει με τις συνεχείς δηλώσεις του στα μέσα της μαζικής μας εξαπάτησης. Ούτε τον ίδιο του τον εαυτό όμως δεν πείθει ο κύριος Σαμαράς. Το διακρίνεις στο αξιολύπητο ύφος του, στον αριθμό των αυτόχειρων συμπολιτών μας που διαρκώς μεγαλώνει, στους ανέργους, οι οποίοι έχουν ήδη υπερβεί σε απόλυτους αριθμούς τους εργαζομένους (αν εξαιρέσει κανείς τους συνταξιούχους και τα παιδιά), στη μιζέρια της αγοράς, στα καταστήματα που αναζητούν εναγωνίως ενοικιαστή, στις μικρομεσαίες επιχειρήσεις που κλείνουν βιβλία και κατεβάζουν ρολλά, στους άστεγους και πεινασμένους, όπως ο δυστυχής συνάνθρωπός μας που εικονίζεται να κοιμάται εξαντλημένος στην αρχή της Σταδίου, ελάχιστα μέτρα από την Ομόνοια, εκεί που περνούν τα διώροφα λεωφορεία με τους τουρίστες που φωτογραφίζουν ανηλεώς την είσοδό μας στις αγορές και την ανάπτυξη...
Σου έμεινε λίγη πέτσα κύριε Σαμαρά; Ελικόπτερα, δόξα τω Θεώ, υπάρχουν ακόμη και πετούν. Προλαβαίνεις... Πάρε μόνο και τους άλλους μαζί, μη φύγεις μόνος σου...
Σημείωση : Μια καλή φίλη και συναγωνίστρια έκανε προ ολίγου την εξής παρατήρηση, σχολιάζοντας την τελευταία παράγραφο του σύντομου άρθρου μου :
"Δεν με καλύπτεις με την παραπάνω προτροπή ή διαταγή, αν θέλεις. Εγώ θέλω λαϊκό δικαστήριο. Οι αγανακτισμένοι του Συντάγματος στήσανε κρεμάλες. Οι αυτόχειρες μας είπαν : να γίνει ποτάμι το αίμα μας και να παρασύρει τα καθάρματα...".
Α.Σ.
Θα απαντήσω στην καλή φίλη και συναγωνίστρια ότι "χρησιμοποίησα" στο κείμενό μου τα ελικόπτερα, συγγραφική αδεία. Ούτε εγώ θέλω να αποδράσουν μένοντας ατιμώρητοι οι επίορκοι προδότες της γιάφκας του Κυνοβουλίου. Έχω μάλιστα μια καλύτερη πρόταση για την τιμωρία τους, την οποία έχω αναφέρει και στο πρόσφατο παρελθόν. Θα την επαναλάβω, ευκαιρίας δοθείσης, κι' εδώ :
Ο θάνατος και η κρεμάλα δεν είναι αρκετή τιμωρία γι' αυτούς τους εθνοπροδότες. Αντιθέτως, μια τέτοια εξέλιξη ενδεχομένως να τους έκανε ήρωες στα μάτια κάποιων ανεγκέφαλων οπαδών τους, με συνέπεια να οξυνθούν τα πνεύματα και να υπάρξουν άσχημες εμφυλιοπολεμικές εξελίξεις. Κάτι το οποίο ουδείς βεβαίως θα ήθελε.
Πιστεύω ότι η τιμωρία που ταιριάζει περισσότερο σ' αυτούς τους Εφιάλτες είναι η δήμευση όλων ανεξαιρέτως των περιουσιακών τους στοιχείων και η πρόσληψή τους σαν εργάτες απορριμματοφόρων στην Τοπική Αυτοδιοίκηση, με τον βασικό μισθό, ώστε να αποτελούν ζωντανό παράδειγμα προς αποφυγήν για τους νέους που θα βλέπουν την κατάντια αυτών που πρόδωσαν το Έθνος και τον Λαό. Ανάλογη βεβαίως να είναι και η σύνταξη που θα λάβουν μετά την συμπλήρωση των απαραίτητων ενσήμων.
Ζητώ πάντως συγγνώμη από τους εργάτες των απορριμματοφόρων, αν τυχόν θεωρήσουν ότι τους υποτιμώ παρομοιάζοντας το λειτούργημά τους με τιμωρία. Αυτοί όμως δεν υπήρξαν ποτέ εθνοπροδότες, συνεπώς δεν έχουν λόγο να δουν την προτεινόμενη τιμωρία των μαφιόζων του Κυνοβουλίου από αυτή την οπτική γωνία.
Ιωσήφ Παπαδόπουλος
Οι κανόνες της αγοράς των γαϊδάρων.
Μια μέρα εμφανίστηκε σε ένα χωριό ένας άνδρας με γραβάτα. Ανέβηκε σε ένα παγκάκι και φώναξε σε όλο τον τοπικό πληθυσμό ότι θα αγόραζε...όλα τα γαϊδούρια που θα του πήγαιναν, έναντι 100 ευρώ και μάλιστα μετρητά.
Οι ντόπιοι το βρήκαν λίγο περίεργο, αλλά η τιμή ήταν πολύ καλή και όσοι προχώρησαν στην πώληση γύρισαν σπίτι με το τσαντάκι γεμάτο και το χαμόγελο στα χείλη.
Ο άνδρας με τη γραβάτα επέστρεψε την επόμενη μέρα και πρόσφερε 150 ευρώ για κάθε απούλητο γάϊδαρο, κι έτσι οι περισσότεροι κάτοικοι πούλησαν τα ζώα τους. Τις επόμενες ημέρες προσέφερε 300 ευρώ για όσα ελάχιστα ζώα ήταν ακόμα απούλητα με αποτέλεσμα και οι τελευταίοι αμετανόητοι να πουλήσουν τα γαϊδούρια τους.
23η Απρίλη 2014 : Διπλή εθνική γιορτή.
Πηγή : Αντιφωνητής, Αρ. Φύλλου 390, 1η Μαίου 2014
Μεγάλη μέρα σήμερα παρότι όπως τόσες άλλες έχει 24 ώρες. Πόσα μπορούν να συμβούν σε 24 ώρες όμως. Κατακλυσμοί, σεισμοί, καταποντισμοί.
Τίποτε τέτοιο δεν συνέβη στην Ελλάδα στις 23 Απριλίου του 2010. Αυτό που της συνέβη και οδήγησε στην τραγωδία της 23/10/2010, διαπρεπές ανάμεσα σε τόσα άλλα εξίσου σκοτεινά πολιτικά εγκλήματα, είναι η «εκλεγμένη» ανταμοιβή της με έναν ηγέτη που ξεπέρασε τις ποσδοκίες ακόμη και των πιο ηλιθίων και απλήστων ψηφοφόρων του. Τον Γεώργιο Παπανδρέου, γνωστό και ως ΓΑΠ (αγγλιστί GAP), το για μεγάλο διάστημα αγαπημένο παιδί των μήντια που έκανε προεκλογική με τα μανίκια σηκωμένα δίπλα σε απεργούς, με το σύνθημα «λεφτά υπάρχουν», με τη δέσμευση να μη βάλει τη χώρα του στο ΔΝΤ γιατί αυτό θα σήμαινε καταστροφή για τη χώρα.
Σημαντικό άρθρο του Ν. Μπογιόπουλου για τη Θράκη.
Σημαντικό άρθρο του Ν. Μπογιόπουλου για την Θράκη.
Πηγή : http://infognomonpolitics.blogspot.gr/2014/04/blog-post_7380.html#.U1zqJ1fdy8C
Δημοσιεύτηκε στο enikos.gr
Πρώτο: Στη Θράκη υπάρχει μουσουλμανική μειονότητα. Δεν υπάρχει καμία «τουρκική» μειονότητα. Τελεία. Και παύλα!
Δεύτερο: Είναι ακριβώς η τριχοτόμηση της εθνοτικής καταγωγής της μειονότητας (Τουρκογενείς, Πομάκοι, Τσιγγάνοι) που καθόρισε και το θρησκευτικό της προσδιορισμό ως μουσουλμανικής, με τη Συνθήκη της Λοζάνης. Η δε Συνθήκη της Λοζάνης αποτελεί αυτό που θα λέγαμε «ακρογωνιαίο λίθο» στο πλαίσιο του Διεθνούς Δικαίου για την απόκρουση από την Ελλάδα αιτιάσεων που εγείρονται από τρίτους. Όποιος επιχειρεί να ξηλώσει κάποιον «πόντο» από τη Συνθήκη της Λοζάνης επαπειλείται το ξήλωμα όλης της «κάλτσας». Συνεπώς με την Συνθήκη της Λοζάνης δεν «παίζουμε». Ούτε επιτρέπουμε σε άλλους να «παίζουν». Τελεία. Και παύλα!
Χούλιγκαν με ράσα.
Μπορεί ο Δήμου να πιστεύει ό,τι θέλει για το Άγιο Φως; Φυσικά! Μπορεί ο Αμβρόσιος να πιστεύει και εκείνος ό,τι θέλει; Φυσικά! Μπορεί και ο ένας και ο άλλος να λένε δημόσια την άποψή τους; Φυσικά! Μπορούν αυτό να το κάνουν 365 μέρες τον χρόνο, όποτε τους έρθει; Φυσικά!
Αυτά τα ερωτήματα ούτε καν τίθενται σε ένα πολιτισμένο κράτος. Το ότι γίνονται θέμα στην Ελλάδα του 2014, σημαίνει ότι θέλουμε πολύ δρόμο ακόμη μέχρι να φτάσουμε στην εποχή του Διαφωτισμού. Σε μια πολιτισμένη κοινωνία, ο καθένας μπορεί να πιστεύει ό,τι θέλει και να το εκφράζει δημόσια. Κι αν η άποψη του Δήμου αισθάνεσαι ότι σε προσβάλλει; Συγγνώμη, αλλά είναι δικό σου πρόβλημα! Σε ένα ελεύθερο κράτος, θα μάθεις να ακούς και απόψεις που θεωρείς προσβλητικές. Σκέφτηκες πόσο προσβλητική είναι για τον Δήμου η άποψη του Αμβρόσιου ότι θα πάει στην κόλαση και θα καίγεται στο αιώνιο πυρ ή για τους εργαζόμενους του ΣΚΑΙ η άποψη του Πειραιώς ότι το ντοκιμαντέρ που έπαιξαν το δημιούργησε ο… διάβολος;