Ξεκίνησε περίεργα η μέρα σήμερα. Ήταν και η χθεσινή εκπομπή του Κώστα που μου άφησε μια πικρή γεύση αγανάκτησης και ανημπόριας συγχρόνως. Αιγαίο, πετρέλαια, υφαλοκρηπίδα, Θράκη, Έβρος, Κομοτηνή, Δέρειο, Τουρκικό Προξενείο, Πομάκοι, Χαρά Νικοπούλου, Δραγώνα... Δεν είχα ύπνο. Κατέβηκα, χαράματα σχεδόν, στο γραφείο. Μια "παράξενη" παραπομπή στο Youtube με περίμενε στο ηλεκτρονικό ταχυδρομείο και με καθήλωσε επί ενενήντα λεπτά μπροστά στην οθόνη του ηλεκτρονικού υπολογιστή. Αν και η διαδικασία ήταν ψυχοφθόρα, την υπέμεινα ευχαρίστως μέχρι τέλους και ευχαριστώ τον φίλο που με έβαλε σ' αυτήν...
Επιμέλεια : Νικόλαος Σαρρής.
Είναι γνωστόν τοις πάσι, ότι στις 28 Μαΐου του έτους 1453, παραμονή της καταλήψεως της Θεοφυλάκτου πόλεως από τον οθωμανικό στρατό με επικεφαλής τον σουλτάνο Μωάμεθ Β', ετελέσθη λειτουργία στην Αγία του Θεού Σοφία, παρουσία του Αυτοκράτορα Κωνσταντίνου ΙΑ' και πλήθους Χριστιανών πιστών. Την επομένη ημέρα, εάλω η Πόλις και οι συνέπειες ήταν όχι μόνο δραματικές, αλλά και ανεπίστροφες για την πρόοδο όλης της Ευρώπης. Ο Τουρκικός στρατός καταλάμβανε χωρίς κανένα πρόβλημα όλες τις πόλεις της εποχής, για να αναχαιτιστεί τελικώς από τα τείχη, την γενναιότητα και την στρατιωτική τεχνική πρωτοπορία της Βιέννης.
Τον Ιούλιο του 2009, στα πλαίσια των παράλληλων εκδηλώσεων του αγώνα του Πανελληνίου Πρωταθλήματος Jet Ski, που διοργάνωσε η "Ελληνική Λέσχη Ταχυπλοίας" στην Κω, πολλοί από τους οδηγούς έπλευσαν με τα σκάφη τους μέχρι το νησί της Ψερίμου, όπου ο παπα Γιάννης Κουτάντος, σε ό,τι απέμεινε απ’ το γκρεμισμένο εκκλησάκι της Παναγίας της Γραφιώτισας, ευλόγησε τα πληρώματα και τους μοίρασε μπουκαλάκια με αγιασμό και βασιλικό.
Λένε πως το να γράψει κανείς το σενάριο και να σκηνοθετήσει το βίντεο μιας διαφήμισης, συμπυκνώνοντας μέσα σε ελάχιστο χρόνο μηνύματα και νοήματα, είναι σαφώς πολύ πιο δύσκολη και περίπλοκη υπόθεση από το να σκηνοθετήσει και να γράψει το σενάριο μιας μεγάλου μήκους κινηματογραφικής ταινίας.
Είμαι θυμωμένος αυτές τις μέρες. Πολύ θυμωμένος. Και όσο βλέπω τους διαχειριστές της εξουσίας, αυτούς που μας κυβερνούν και λυμαίνονται τα δημόσια ταμεία τα τελευταία σαράντα χρόνια να αντιμετωπίζουν την λαίλαπα, που αυτοί προετοίμασαν και εξέθρεψαν, έχοντας κρεμασμένο στο πρόσωπό τους το πιο ηλίθιο, και "αθώο" συνάμα, χαμόγελο, τόσο πιο πολύ θυμώνω και εξοργίζομαι.