Rib and Sea
Η καταστροφή της Σμύρνης. Σπάνιο βίντεο ντοκουμέντο.
Ένα σπάνιο video ιστορικό ντοκουμέντο από την καταστροφή της Σμύρνης το 1922, το οποίο τραβήχτηκε από τον George Magarian, είδε το φως της δημοσιότητας από τον εγγονό του Robert Davidian, ο οποίος το ανακάλυψε στο σπίτι της γιαγιάς του στη Νέα Υόρκη των ΗΠΑ, όπου βρισκόταν ξεχασμένο για πολλές δεκαετίες. Στο σπάνιο αυτό βίντεο ντοκουμέντο έχουμε την ευκαιρία να δούμε εικόνες από την ευτυχισμένη Σμύρνη πριν την καταστροφή, εικόνες από την καμμένη γη που άφησε πίσω της η θηριωδία των Τούρκων, αλλά και πολλές εικόνες από τη φυγή των κυνηγημένων, τους καταυλισμούς και την προσπάθεια επιβίωσής τους στις νέες πατρίδες. Προς το τέλος μάλιστα του 10λεπτου βίντεο διακρίνονται τα πρώτα σπίτια που χτίζουν οι πρόσφυγες στην Αθήνα, πιθανόν στην περιοχή του Νέου Κόσμου.
Ανοικτή επιστολή στον Θ. Πάγκαλο.
Από τους Ρεπόρτερ του Δρόμου του "Π". (Το κείμενο δεν έχει υποστεί καμμία επεξεργασία).
Παρίσι 27 Φλεβάρη 2011
Ανοιχτή επιστολή στον κ. Θ. Πάγκαλο.
Κύριε Υπουργέ
Σαν άνθρωπος, επιστήμονας και αυτόπτης μάρτυρας στη βραδυά προς τιμή του Κώστα Γαβρά στο Παρίσι, λυπούμαι ειλικρινά για τη διαστρέβλωση των γεγονότων στην ανακοίνωση σας. Δεν έχω καμιά υποχρέωση να σας δώσω αναφορά για τις απόψεις και την ιδεολογία μου, αλλά για να τοποθετούνται τα πράγματα στη θέση τους, αναφέρω ότι δεν είμαι αναρχική, ούτε οπαδός του Σύριζα. Δυστυχώς, γιατί πολύ θα ήθελα να έχω τα νιάτα τους, δεν είμαι ούτε καν φοιτήτρια. 65 χρονών, μόλις πήρα τη σύνταξη μου από το Γαλλικό κράτος μια που το Ελληνικό, ούτε εκείνο των συνταγματαρχών, ούτε των οικογενειών Παπανδρέου, Καραμανλή και υπολοίπων δεν μου επέτρεψε να εργαστώ στη χώρα μου. Έζησα μια ζωή μετανάστρια στη Γαλλία μακριά από τους δικούς μου και την πατρίδα. Τα προβλήματα των ξένων όπου γης, με αγγίζουν ιδιαίτερα.
Παρίσι 27 Φλεβάρη 2011
Ανοιχτή επιστολή στον κ. Θ. Πάγκαλο.
Κύριε Υπουργέ
Σαν άνθρωπος, επιστήμονας και αυτόπτης μάρτυρας στη βραδυά προς τιμή του Κώστα Γαβρά στο Παρίσι, λυπούμαι ειλικρινά για τη διαστρέβλωση των γεγονότων στην ανακοίνωση σας. Δεν έχω καμιά υποχρέωση να σας δώσω αναφορά για τις απόψεις και την ιδεολογία μου, αλλά για να τοποθετούνται τα πράγματα στη θέση τους, αναφέρω ότι δεν είμαι αναρχική, ούτε οπαδός του Σύριζα. Δυστυχώς, γιατί πολύ θα ήθελα να έχω τα νιάτα τους, δεν είμαι ούτε καν φοιτήτρια. 65 χρονών, μόλις πήρα τη σύνταξη μου από το Γαλλικό κράτος μια που το Ελληνικό, ούτε εκείνο των συνταγματαρχών, ούτε των οικογενειών Παπανδρέου, Καραμανλή και υπολοίπων δεν μου επέτρεψε να εργαστώ στη χώρα μου. Έζησα μια ζωή μετανάστρια στη Γαλλία μακριά από τους δικούς μου και την πατρίδα. Τα προβλήματα των ξένων όπου γης, με αγγίζουν ιδιαίτερα.
΄Ηταν κι' ο Θησέας τσαμπατζής;
Μια ευρηματική αλληγορία με πρωταγωνιστές τον Θησέα κι έναν άρχοντα που ΡΕΠΕΙ προς τον κυνισμό, την ΚΟΙΝ/ΞΙΑ ΠΟΣΕΙΔΩΝ ΚΑΙ ΥΙΟΙ, τη ζεύξη του Αχέροντα και το νέο ΣΠΑ του Προκρούστη, που προσφέρει "ειδική περιποίηση" άνω και κάτω άκρων στους διαβάτες διάβασα στο http://argonaftis.blogspot.com/. Ένα αιχμηρό κείμενο για τα διόδια που "σφάζει" κυβέρνηση κι εργολάβους με το βαμβάκι. Κάθε ομοιότητα με τη σημερινή πραγματικότητα είναι απλώς σοκαριστική.
Προοίμιο.
Τελικά, ενίοτε η ιστορία επαναλαμβάνεται. Ως φάρσα, όπως έλεγε ο φιλόσοφος ή ως τραγωδία στην περίπτωσή μας. Ας είναι καλά μερικοί καλοθελητές και προπαντός «πατριώτες» (μην ξεχνιόμαστε) αξιωματούχοι (πρώην και νυν), οι οποίοι μετά από τόσες χιλιετίες κατάφεραν να αναιρέσουν τους άθλους του Θησέα και να μας γυρίσουν πίσω σε σκοτεινές εποχές. Ποιοι ήταν λοιπόν αυτοί οι άθλοι του Θησέα και τι σχέση μπορεί να έχουν με τη σημερινή ζοφερή πραγματικότητα;
Πρωτότυπο κόψιμο πίτας από τον Ο.Φ.Σ. Λέσβου.
Ένα πολύ πρωτότυπο τρόπο βρήκε το Δ.Σ. του "Ομίλου Φουσκωτών Σκαφών Λέσβου" για να προβάλλει την κοπή της πρωτοχρονιάτικης πίτας του σωματείου. Απόδειξη πως, ακόμη και σε πολύ δύσκολες εποχές, όπως αυτή που διανύουμε, οι άνθρωποι της θάλασσας δεν χάνουν ποτέ το χιούμορ και τον αυτοσαρκασμό τους, ούτε την διάθεση να χαρούν την συντροφιά των φίλων τους και το απέραντο γαλάζιο του Αιγαίου. Τους εύχομαι μέσα απ' την καρδιά μου να είναι πάντα καλά και να διατηρούν το χιούμορ και την διάθεσή τους για ζωή.
Μας δείχνουν τον δρόμο...
Δεν υπάρχουν λόγια... Ένα ανάλογο βιντεάκι - ύμνο στην Φιλία - είχα δημοσιεύσει και παλαιότερα με τον τίτλο "Στην Φιλία που στις μέρες μας χάνεται" : http://www.ribandsea.com/articles/337-2010-05-03-18-33-55.html
Τότε επρόκειτο για μια σχέση ανθρώπινη. Τώρα, δύο εκπρόσωποι του ζωϊκού βασιλείου, ένας σκύλλος κι' ένα δελφίνι, γράφουν την δική τους ιστορία. Μπορεί να πει κανείς ότι και οι δύο ιστορίες είναι "φτιαχτές". Δεν έχει, τελικώς, σημασία αν είναι. Σημασία έχει ότι υπάρχουν ακόμη άνθρωποι που επινοούν τέτοιες σχέσεις και τις σκηνοθετούν...