Rib and Sea
Το θανάσιμο αμάρτημα του ένοχου Παύλου Μπακογιάννη.
Γράφει ο Σωτήρης Καλαμίτσης.
Ο Παύλος Μπακογιάννης, βουλευτής της ΝΔ - και επί θυγατρί γαμβρός του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, ο οποίος αδυνατούσε να σχηματίσει κυβέρνηση παρά τις 3 συνεχόμενες εκλογικές νίκες, επειδή το ΜΠΑΤΣΟΚ είχε φροντίσει προς τούτο με εκλογοσυστηματομαγειρέματα, όπως ακριβώς επιχειρεί σήμερα ο ΣΦΥΡΙΖΑΣ – προωθούσε την ιδέα του ιστορικού συμβιβασμού που θα έβαζε στο ντουλάπι της ιστορίας τον διχασμό, τον εμφύλιο κ.λπ., ώστε να μην μπορεί κανείς πια να μιλάει για Μελιγαλά, για τον παππού τον ΕΑΜίτη που καραδοκούσε με το ντουφέκι να «καθαρίσει» μοναρχοφασίστες, ώστε να μπορεί ο εγγονός σήμερα να διορίζεται στο Πρυτανείο, για Γράμμο και Βίτσι, για το τρίκυκλο του Κοτζαμάνη κ.λπ.
Κάποιους δεν βόλευε η προοπτική αυτή. Γιατί να μονιάσουν οι Έλληνες; Έτσι, ο Μπακογιάννης κατηγορήθηκε, δικάστηκε, καταδικάστηκε εις θάνατον και εκτελέστηκε από την «επαναστατική» [λέμε και καμμιά μ…] σπείρα 17Ν. Ένοχος ο Παύλος Μπακογιάννης για το θανάσιμο αυτό αμάρτημα, όπως μας ενημέρωσε, εμμέσως πλην σαφώς, ο Έκτωρ.
Κρείττον το σιγάν - Εις μνήμην του Θάνου.
Γράφει ο Σωτήρης Καλαμίτσης.
Την 14.07.1992 έχασε τη ζωή του ο Θάνος Αξαρλιάν από δολοφονική επίθεση της 17Ν, βραχίονος μυστικών υπηρεσιών, που είχε στόχο τον τότε υπουργό Οικονομικών Ι. Παλαιοκρασσά. Η εγκληματική οργάνωση απεκάλεσε τη δολοφονία του «παράπλευρη απώλεια».
26 χρόνια μετά αρκετοί αναρωτηθήκαμε, γιατί έχουμε ξεχάσει τον Θάνο, αλλά κάθε Δεκέμβρη θυμόμαστε τον Αλέξη που δολοφονήθηκε από ανεγκέφαλο αστυνομικό. Γιατί υπάρχουν τόσοι και τόσοι που μας θυμίζουν τον άδικο χαμό τού Αλέξη και διοργανώνουν πορείες στη μνήμη του, αλλά κανείς δεν διοργανώνει πορείες κάθε Ιούλιο για τον χαμό του Θάνου.
Μπράβο, Σοφία...
Του Κώστα Στούπα.
Σε χώρες που όσοι εργάζονται, επιχειρούν ή καινοτομούν τιμωρούνται από το αδηφάγο κράτος και τους πελάτες του, ο ευκολότερος τρόπος να βιοποριστεί ή να πλουτίσει κάποιος είναι το έγκλημα, ο κρατικός συνδικαλισμός και η πολιτική.
Υπάρχουν δυο μορφές ρίσκου για όσους βιοπορίζονται ή επιδιώκουν να πλουτίσουν από την πολιτική.
Η πρώτη είναι να μην διαβάζουν καλά τις πολιτικές εξελίξεις και τις θυμικές παλινδρομήσεις του λαού (της συνισταμένης του μέσου ψηφοφόρου) και να σταλούν πρόωρα στο σπίτι τους γιατί δεν χάιδεψαν όπως έπρεπε αυτιά.
@@@@σι και πρόστιμο.
Η μεγάλη κι ατέλειωτη αλητεία των μνηνονιακών κυβερνήσεων με την τάχα "δημοσιονομική μεταρρύθμιση" μπάζει από παντού και την έχουμε πάρει όλοι είδηση. Η ουσία είναι τα πρόστιμα.
Όποιες ειδήσεις κι αν ακούσεις, όποιες εφημερίδες κι αν διαβάσεις, η μόνιμη επωδός, η σπέκουλα κι η τρομοκρατία μαζί είναι τα "αυστηρά πρόστιμα", τα "πρόστιμα φωτιά", τα "εξοντωτικά πρόστιμα". Οι νόμοι που ψηφίζονται, οι ερμηνευτικές διατάξεις, οι εγκύκλιοι, τα πάντα έχουν έναν μόνο σκοπό: εισπρακτικό. Με αιχμή του δόρατος τα πρόστιμα. Όλα για τις τσέπες των αφεντικών-τοκογλύφων τών προδοτών που μας κυβερνούν όλα αυτά τα μνημονιακά χρόνια.
Δ-ε-ν υ-π-ά-ρ-χ-ο-υ-μ-ε σου ξ-α-ν-α-λ-έ-ω.
Γράφει ο Σωτήρης Καλαμίτσης.
Ιστορίες καθημερινής τρέλλας.
1] Δημόσιος υπάλληλος έλαβε το 2004 μεταπτυχιακό από το «Ανοιχτό Πανεπιστήμιο» [πανεπιστήμιο;]. Αμέσως έλαβε από την υπηρεσία του και επίδομα μεταπτυχιακού μετά προωθήσεως βαθμού. Το 2014 απεκαλύφθη ότι αυτό που έδωσε το «Ανοιχτό Πανεπιστήμιο» δεν είναι μεταπτυχιακό. Αφού ακολούθησε αλληλογραφία μεταξύ διαφόρων υπηρεσιών επί 3ετία, ετέθη στο ΝΣΚ το ερώτημα αν πρέπει α] να ανακληθεί η πράξη απονομής επιδόματος και βαθμού και β] να αναζητηθούν οι αχρεωστήτως καταβληθείσες επί δεκαετία και πλέον υπέρτερες αποδοχές. Το ΝΣΚ απεφάνθη ότι οι παράνομες διοικητικές πράξεις πρέπει αν ανακαλούνται εντός ευλόγου χρονικού διαστήματος, όπως έχει κρίνει το ΣτΕ, εξ ου και δεν είναι νόμιμη η ανάκληση της παράνομης απονομής υπέρτερων αποδοχών μετά από τόσον καιρό. Κι’ όποιος δεν πιστεύει, ας διαβάσει εδώ. https://www.oenet.gr/ergasiaka/item/58388-pote-anakaleitai-to-metaptichiako-epidoma-sto-dimosio