Rib and Sea
Έλληνες Γ.Τ.Π. Απαράδεκτες εικόνες συνωστισμού στα beach bar...
Το blog λυπάται που το λέει, αλλά μόνον ένας νεοναζιστής ντόπιος, φανερός, κραγμένος, όχι απ' τους άλλους τους κρυφούς τής Ευρωπαϊκής "Ένωσης", κατάλαβε τί ακριβώς είμαστε: έλληνες Γ.Τ.Π.! Όλοι όμως: Κυβέρνηση, κόμματα, λαός, δημοκρατία, δικαιοσύνη, όλοι: Γ.Τ.Π. Σίγουρα Γ.Τ.Π. και σίγουρα όχι Για Την Πατρίδα.
Από πού ν' αρχίσουμε με αυτό το απέραντο αλαλούμ; Ας αρχίσουμε δειγματολειπτικά απ' την φωτογραφία. Στα μπιτσόμπαρα ο συνωστισμός κολλάει. Έξω απ' τις εκκλησίες για ν' ακούσουμε έναν διαχρονικά Γ.Τ.Π. δεν κολλάει: Nick Hard Γ.Τ.Π.
Προκάτ, οι Κερκόπορτες της Προδοσίας.
Του Ηλία Σταμπολιάδη.
Στις 13 Φεβρουαρίου 2020 το Ευρωπαϊκό δικαστήριο αποφάσισε ότι όποιος εισέρχεται σε χώρες της συνθήκης Σένγκεν εκτός των επισήμων εισόδων των χωρών αυτών θεωρείται παράνομος και η χώρα εισόδου έχει το δικαίωμα να τον συλλάβει και να τον απελάσει ακόμη και εάν εκ των πραγμάτων δικαιούται άσυλο χάνοντας το δικαίωμα του εξ αιτίας της παρανομίας του. Οι αιτούντες άσυλο μπορούν να υποβάλουν αίτηση στα προξενεία των χωρών Σένγκεν στην χώρα τους ή στην χώρα που ευρίσκονται και εφόσον λάβουν την έγκριση μπορούν να εισέλθουν από νόμιμη πύλη και μόνο.
Αυτά τα αναφέρουμε για να τελειώσει το παραμύθι ότι τάχα είμαστε υποχρεωμένοι να δεχόμαστε όποιον παρανόμως εισέρχεται στην χώρα με το πρόσχημα της αίτησης ασύλου και ότι είμαστε επιπλέον υποχρεωμένοι να του προσφέρουμε μία άνετη ζωή μέχρι την έγκριση του αιτήματος ασύλου το οποίο μόνο μία μικρή μειονότητα εξ αυτών το δικαιούνται. Οι υπόλοιποι είναι αλλόθρησκοι εισβολείς μη αφομοιώσιμοι στην ελληνική κοινωνία, καθοδηγούμενο από τους θρησκευτικούς τους ηγέτες, υπεράριθμοι πέραν των ορίων της φιλανθρωπίας αλλά κυρίως λόγω του μεγέθους του πληθυσμού της χώρας τον οποίον μισούν και φιλοδοξούν να υποκαταστήσουν.
Γιατί η Μέρκελ τρέμει τον Ερντογάν.
Του Γ. Μαρίνου.
Σε συζήτηση με κορυφαίο στέλεχος γερμανικού επιχειρηματικού κολοσσού, όπου εξέφρασα την οργή μας για την αγνόηση της Ελλάδας στη διεθνή διάσκεψη για τη Λιβύη, άκουσα έκπληκτος να με πληροφορεί: «Δεν είναι τόσο ο φόβος για ένα εκ Τουρκίας κύμα μεταναστών που διακατέχει την κυρία Μέρκελ. Η Ελλάδα, ευτυχώς για εμάς, έχει αποδεχθεί το κλείσιμο των προς Βορράν συνόρων της εξαναγκαζόμενη έτσι σε υποχρεωτική φιλοξενία τους. Η κυρία Μέρκελ τρέμει τους Τούρκους της Γερμανίας. Ηδη αυτοί ανέρχονται σε σχεδόν 4 εκατομμύρια, είναι πολιτογραφημένοι Γερμανοί, τα 2 εκατομμύρια από αυτούς ψηφίζουν, και στην πλειονότητά τους είναι οπαδοί του Ερντογάν. Συνεπώς είναι καθοριστικός ο ρόλος τους στο εκλογικό αποτέλεσμα. Γι’ αυτό και η καγκελάριος έχει καταστεί πειθήνιο όργανο του Ερντογάν».
Όταν η ελληνική Βουλή αρνήθηκε να παραλάβει τον περίφημο θησαυρό της Τροίας που μας χάριζε ο Σλήμαν.
Του Γιώργου Σαρρή. *
Πώς θα σας φαινόταν εάν ερχόταν κάποιος και χάριζε στο ελληνικό κράτος ένα σεντούκι με πολύτιμους θησαυρούς, χρυσά δαχτυλίδια, αρχαίες ασπίδες, πολύτιμα αγγεία και σπάνια σκουλαρίκια, αλλά ο πρωθυπουργός του απάνταγε «ευχαριστούμε, αλλά δεν θα πάρουμε» και μάλιστα αντίστοιχη άποψη να είχε και η Βουλή - έστω και με οριακή πλειοψηφία; Κι όμως κάτι τέτοιο συνέβη πριν από 147 χρόνια στον τόπο μας.
Ας δούμε όμως πως φθάσαμε μέχρι εκεί.
Η χυδαιότητα στα χρόνια του κορονοϊού.
Παραφράζοντας τον τίτλο τού σπουδαίου μυθιστορήματος "Ο έρωτας στα χρόνια της χολέρας" παρατηρούμε πως όπως στο μυθιστόρημα του Gabriel García Márquez ο έρωτας θριαμβεύει με φόντο την τρομερή αρρώστια της εποχής, την χολέρα, έτσι και σήμερα στο μυθιστόρημα της "δημοκρατικής" Ελλάδας η χυδαιότητα (κυρίως η πολιτική) θριαμβεύει σε κάθε περίπτωση, ακόμη και υπό την απειλή μιας σύγχρονης επιδημίας-πανδημίας.
Η χυδαιότητα της κρατικής τρομοκρατίας είναι εδώ, μπας και δικαιολογηθούν οι αποφάσεις καταστροφής που λήφθηκαν όχι με γνώμονα την υγεία μας, αλλά με απώτερο σκοπό να αποκρυβούν οι ευθύνες της μνημονιακής κατεδάφισης του Εθνικού ΣυστήματοςΥγείας, οι εγκληματικές-προδοτικές ευθύνες του πολιτικού συστήματος στην χώρα μας.