Rib and Sea

Δαμιανός Βασιλειάδης. (*)

Είναι τρελό και πραγματικά παράλογο, και μάλλον μόνο στην Ελλάδα συμβαίνει, πώς εκείνοι που πρωτοστατούσαν εναντίον της πολιτικής των ΗΠΑ, φωνάζοντας αυτά και άλλα γνωστά συνθήματα εναντίον των Αμερικανών, τώρα πρωτοστατούν και υπερθεματίζουν υπέρ της φιλίας, της προστασίας, της αλληλεγγύης και συμμαχίας με τους Αμερικανούς.

Ήρθαν αλήθεια τα πάνω κάτω στην πραγματικότητα. Άραγε ισχύει αυτό που είπε ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, ο πρεσβύτερος, ότι η Ελλάδα είναι ένα απέραντο φρενοκομείο; Πολλοί ισχυρίζονται ότι φτάνει πια η αυτομαστίγωση. Δεν πρόκειται περί αυτού. Ασφαλώς ισχύει: «Τα εν οίκω μη εν δήμω». Όμως τα εν δήμω, αν δεν τα πούμε δεν υπάρχει σωτηρία. Ποια είναι αυτά τα εν δήμω θα καταθέσω, σε τίτλους, χωρίς ανάλυση αυτήν την φορά, την οποία έχω κάνει διεξοδικά σε άλλες μου αναλύσεις.

Πρώτον. Η κύρια αντίθεση στην περιοχή μας, που εκτείνεται από την Βαλτική έως την Μέση Ανατολή, ήταν από την εποχή του παλιού Ανατολικού Ζητήματος, έως και σήμερα με την αναβίωση του Νέου Ανατολικού Ζητήματος, η αντίθεση Δύσης–Ρωσίας, μιας Ρωσίας και των συμμάχων της, είτε ως τσαρικής, είτε ως Σοβιετικής, είτε ως καπιταλιστικής.

Δεύτερον. Στα πλαίσια του Νέου Ανατολικού Ζητήματος επιχειρείται με πιο έντονο τρόπο η απομόνωση και ο αποκλεισμός της Ρωσίας από όλους τους γεωστρατηγικούς και γεωπολιτικούς χώρους, που μπορούν να εκμεταλλευτούν οι Ρώσοι και οι σύμμαχοί τους, κυρίως το σιϊτικό Ιράν.

Τρίτον. Όπως και τότε επιδιώχτηκε και εφαρμόστηκε η χάραξη και επαναχάραξη συνόρων με την κατάρρευση της Οθωμανικής Τουρκίας, έτσι επιδιώκεται και σήμερα.

Τέταρτον. Στα πλαίσια του παλιού Ανατολικού Ζητήματος, εφαρμόστηκε τελικά η συνθήκη  της Λωζάννης, που κατοχύρωνε τα σημερινά σύνορά της Ελλλάδας, στην Βόρειο Ελλάδα (Δυτική Θράκη, Μακεδονία, Ήπειρος) και στο Αιγαίο.

Πέμπτον. Μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, βασικά μετά το 1947 και τον εγκληματικό, επαναλαμβάνω, εμφύλιο πόλεμο (και ο νοών νοείτω), τις πολιτικές εξελίξεις στην Ελλάδα καθορίζει και προσδιορίζει, για να μην πω επιβάλει απροκάλυπτα ή κεκαλυμμένα, η Αμερική με τους συμμάχους της στο ΝΑΤΟ (εδώ συμπεριλαμβάνεται και η Γερμανία).

Έκτον. Στα πλαίσια αυτά οι ΗΠΑ αναδείκνυαν (αυτός είναι ο σωστός όρος), άμεσα ή έμμεσα, όλες τις μετεμφυλιακές κυβερνήσεις, των οποίων η αφορμή και αιτία ανάδειξής τους ήταν ο καταστροφικός εμφύλιος.

Έβδομον. Οι ΗΠΑ, όπως και οι λοιποί «άσπονδοι φίλοι και σύμμαχοί μας» είναι οι κυρίως υπεύθυνοι, σε συμφωνία με ελληνικούς παράγοντες, λόγω εξάρτησης και αντικομουνισμού (βλ. Μακάριος, ο Κάστρο της Μεσογείου), για το τελευταίο επεισόδιο του εμφυλίου, που είναι η δικτατορία των συνταγματαρχών 1967-1974 και η καταστροφή της Κύπρου.

Όγδοον. Η Τουρκία αποτελεί για τους Αμερικανούς, και κατ’ ακολουθίαν για τους συμμάχους μας (βλ. ΝΑΤΟ), το «χαϊδεμένο παιδί» της Δύσης, χωρίς καμία απολύτως εξαίρεση. Π.χ. οι Γερμανοί είναι και ήταν ανέκαθεν εναντίον μας και υπέρ των Τούρκων και των βορείων γειτόνων μας, άσχετα από κάποια φαινόμενα, δήθεν εναντίωσή τους προς την Τουρκία, που απατούν τους αφελείς ή καιροσκόπους υποτελείς.

Ένατον. Στα πλαίσια της σύγκρουσης ΗΠΑ και των συμμάχων τους εναντίον της Ρωσίας, ως αναδυόμενης υπερδύναμης στην περιοχή μας (αναδυόμενης με την έννοια ότι η ισχύς της σε αντίθεση με τις ΗΠΑ, αυξάνει συνεχώς), επιδιώκεται η αναθεώρηση της συνθήκης της Λωζάννης από την Τουρκία, στα πλαίσια της αναβίωσης της νέο–οθωμανικής Τουρκίας, στην οποίαν από τους συμμάχους μας έχει ανατεθεί ο ρόλος στην περιοχή να αποτελέσει ανάχωμα στην Ρωσία, που θα περιλαμβάνει και τα Βαλκάνια.

Δέκατον. Η στρατηγική σε βάθος χρόνου κατάργησης της συνθήκης της Λωζάννης, που αρχίζει να μπαίνει σε εφαρμογή (τίποτε δεν γίνεται τυχαία) είναι αφαίρεση των βορείων συνόρων μας, που μας κατοχύρωσε η συνθήκη της Λωζάννης (Δυτική Θράκη, Μακεδονία, Ήπειρος, Αγαίο) και η παραχώρησή τους στο μέλλον, όταν ωριμάσει ο «στρατηγικός» χρόνος, στους ανατολικούς και βόρειους γείτονές μας, οι οποίοι αποτελούν ήδη προτεκτοράτα των Αμερικανών, που με την συνθήκη της Λωζάννης αποκλειόταν η κάθοδος της Ρωσίας στα θερμά ύδατα της Μεσογείου και η υλοποίηση από μέρους της των πανσλαβιστικών σχεδίων. Όλες αυτές οι χώρες του πρώην Ανατολικού Συνασπισμού υπηρετούν τώρα, σε αντίθεση με την περίοδο του ψυχρού πολέμου, τα γεωστρατηγικά σχέδια των Αμερικανών.

Ενδέκατον. Όλες οι μετεμφυλιακές και μεταδικτατορικές κυβερνήσεις αναδείχτηκαν από τις ΗΠΑ, άσχετα αν μερικές επιχείρησαν να πάνε πέρα από τα εσκαμμένα που καθόριζε η πολιτική των Αμερικανών, όπως ήταν η κυβέρνηση της Ένωσης Κέντρου, μετεμφυλιακά και προδικτατορικά, καθώς και η κυβέρνηση του Κωνσταντίνου Καραμανλή του νεώτερου (του μόνου πατριώτη κυβερνήτη της Ελλάδας κατά την διάρκεια της μεταπολίτευσης, γι αυτό και η απειλή των Αμερικανών να τον «καθαρίσουν». (Βλ. Αγωγός Μπουργκάς – Αλεξανδρούπολη, Βουκουρέστι 2008, Κυπριακό, βασικός μέτοχος, εξοπλισμοί από Ρωσία κ.λπ).

Δωδέκατον. Οι ΗΠΑ είναι αποφασισμένες να αποδυναμώσουν σε τέτοιο βαθμό την Ελλάδα σε όλα τα επίπεδα, εφαρμόζοντας αντί για τον βομβαρδισμό, όπως έγινε στην πρώην Γιουγκοσλαβία, τον οικονομικό στραγγαλισμό της Ελλάδας, αλλοίωση της συνοχής της με δημιουργία μειονοτήτων που είναι στην ημερήσια διάταξη με τους παράνομους ισλαμικής αποκλειστικά σχεδόν προέλευσής τους και με άλλα πρόσφορα μέσα προς υλοποίηση αυτού του στόχου, αλλά και την εδαφική της αποδυνάμωση με τον εδαφικό της, σε τελευταία ανάλυση, ακρωτηριασμό. Η δήλωση του προέδρου του Δικηγορικού Συλλόγου της πρώην Γιουγκοσλαβίας στον δικό μας πρόεδρο του δικηγορικού Συλλόγου Ελλάδας είναι προφητική: «Οι συμφωνίες διάλυσης της Γιουγκοσλαβίας υπήρχαν και περίμεναν την ώρα. Υπάρχουν όμως και για σάς!».

Δεκατο τρίτον. Σ’ αυτή την στρατηγική των ΗΠΑ και σ’ αυτήν την χρονική περίοδο που διανύουμε, θεωρούν οι Αμερικανοί ότι οι πιο κατάλληλοι να υλοποιήσουν ή μάλλον πιο σωστά, να συμβάλουν για την υλοποίηση των γεωστρατηγικών τους στόχων είναι, για να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους, είτε μας αρέσει είτε όχι, η «πρώτη φορά Αριστερά» και τελευταία βέβαια, όταν αποφασίσουν οι Αμερικανοί ότι δεν τους χρειάζονται πλέον και στα πλαίσια της αστικής κοινοβουλευτικής δικομματικής δημοκρατίας θα τους αντικαταστήσουν με άλλα πειθήνια στους δικούς τους σχεδιασμούς εξαρτημένα κόμματα της Ελλάδας.

Στην Ελλάδα όλα τα κόμματα – κι αυτή είναι η πικρή αλήθεια - ήταν εξαρτημένα, ετερόφωτα και ετεροπροσιοδιοριζόμενα. Αυτό εκφράζεται επιστημονικά ως εσωτερίκευση της ιμπεριαλιστικής εξάρτησης. Ποτέ τα ελληνικά κόμματα που κυβέρνησαν δεν ακολούθησαν ελληνοκεντρική πολιτική. Πάντοτε υπηρετούσαν, είτε την Δύση (ανήκομεν εις την Δύσην) είτε ανήκομεν εις την μητέρα πατρίδα του σοσιαλισμού Ρωσίαν. Ποτέ εις την Ελλάδα, πέρα από τα γνωστά συνθήματα (η Ελλάδα ανήκει στους Έλληνες και τα συναφή φληναφήματα). Γι’ αυτό και ο πρώτος κυβερνήτης της Ελλάδας είχε πει κάποτε, εκφράζοντας μια διαχρονική πραγματικότητα για τα ελληνικά κόμματα:

Ο κυβερνήτης της Ελλάδας Ιωάννης Καποδίστριας είχε πει κάποτε: «Γυρίζω το κεφάλι μου και βλέπω παντού Αγγλόφιλους, Γαλλόφιλους, Ρωσόφιλους, μα Ελληνόφιλους δεν βλέπω». Σήμερα βέβαια θα προσθέταμε και τους Αμερικανόφιλους. Όμως είπε και κάτι πιο σκληρό για τους δουλοπρεπείς και εξαρτημένους από τους ξένους: "Η νίκη θα είναι δική μας, αν βασιλεύει εις την καρδίαν μας μόνο το αίσθημα το ελληνικόν. Ο φιλήκοος των ξένων είναι προδότης".

Συμπέρασμα: Τόσο η “εκσυγχρονιστική” και “ανανεωτική” Αριστερά, όσο και η «εκσυγχρονιστική» και σοσιαλφιλελεύθερη και συντηρητική Κεντροαριστερά, καθώς και η εθνοκάπηλη δεξιά, που ασκούν ηγεμονική ιδεολογική εξουσία, από διαφορετικές αφετηρίες, αλλά σε συγκλίνουσα πορεία, αποτελούν την εμπροσθοφυλακή της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης. Αυτής της παγκοσμιοποίησης, που θέλει να διαλύσει το έθνος – κράτος, που λέγεται Ελλάδα και ελληνικός πολιτισμός και όλο το αξιακό σύστημα που το εκφράζει».

Στα πλαίσια αυτά ισχύουν τα λόγια του Χένρυ Κίσινγκερ, είτε τα είπε είτε δεν τα είπε, όμως η πραγματικότητα είναι ότι αυτά τα λόγια αντανακλούν την πολιτική των Αμερικανών και των συνεργατών τους για την Ελλάδα: «Ο ελληνικός λαός είναι δυσκολοκυβέρνητος και γι’ αυτό πρέπει να τον πλήξουμε βαθιά στις πολιτισμικές του ρίζες. Τότε ίσως συνετισθεί. Εννοώ δηλαδή να πλήξουμε τη γλώσσα, τη θρησκεία, τα πνευματικά και ιστορικά του αποθέματα, ώστε να εξουδετερώσουμε κάθε δυνατότητά του να αναπτυχθεί, να διακριθεί, να επικρατήσει, για να μη μας παρενοχλεί στα Βαλκάνια, στην Ανατολική Μεσόγειο, στη Μέση Ανατολή, σε όλη αυτή τη νευραλγική περιοχή, μεγάλης στρατηγικής σημασίας για μας, για την πολιτική των ΗΠΑ».

Τέλος όσο δεν ακολουθεί η Ελλάδα την συμβουλή του πρωτεργάτη της Ελληνικής επανάστασης του 21 Αλέξανδρου Υψηλάντη, του Γενικού Επιτρόπου της Αρχής της Φιλικής Εταιρείας, δεν υπάρχει διέξοδος, γιατί αυτά που λέει αποτελούν την μόνη προοπτική διεξόδου.

Ο Αλέξανδρος Υψηλάντης, λοιπόν, στις 8 Οκτωβρίου 1820 απευθύνεται στους Αρχιερείς, Άρχοντες και Προεστούς, προύχοντες του Γένους, απανταχού εις τα νήσους του Αρχιπελάγους διατρίβοντες με τα εξής λόγια: "... Ναι αδέλφια ομογενείς, έχετε πάντοτε προ οφθαλμών ότι ποτέ ξένος δεν βοηθεί ξένον, χωρίς μεγαλύτερα κέρδη. Το αίμα το οποίον θέλουν χύσει οι ξένοι δι’ ημάς, θέλομεν το πληρώσει ακριβότερα και ουαί εις την Ελλάδα, όταν συστηματική δεσποτεία ενθρονιστεί εις τα σπλάχνα της. Όταν όμως μόνοι μας αποσείσωμεν τον ζυγόν της τυραννίας, τότε της Ευρώπης η πολιτική θέλει βιάσει όλας τα ισχυράς δυνάμεις να κλείσωσι με ημάς συμμαχίας και επιμαχίας αδιαλύτους".

Και να σκεφτούμε ότι είχε υπηρετήσει το ξανθό γένος. Όμως όταν ήρθε η ώρα της εθνεγερσίας δεν δίστασε να γράψει αυτό που έρχεται σε αντίθεση και με το ξανθό γένος και οποιοδήποτε γένος οποιουδήποτε χρώματος! Αυτό σημαίνει να είσαι γνήσιος πατριώτης και όχι να περιμένεις σωτηρία από Ανατολή και Δύση, που βέβαια ποτέ δεν πρόκειται να έρθει, αν εμείς οι ίδιοι δεν πάρουμε την τύχη της πατρίδας μας στα χέρια μας.

(*) Ο Δαμιανός Βασιλειάδης είναι εκπαιδευτικός και συγγραφέας.

Πηγή : http://berlin-athen.eu/category/politik%cf%80%ce%bf%ce%bb%ce%b9%cf%84%ce%b9%ce%ba%ce%b7/