Rib and Sea

Του Μανώλη Χριστουλάκη (*)

Σύγκρυο περιλούζει κάθε άνθρωπο όπου γης, όταν ακούει τον εθνικό ύμνο της Γερμανίας.
«Γερμανία πάνω απ΄όλα στον κόσμο!».

Ο ύμνος ενός λαού, που εκφράζει την υπεροψία, την αλαζονεία, την επιθετικότητα, την κατακτητική διάθεση, την περιφρόνηση και υποδούλωση όλων των άλλων.

Το γερμανικό έθνος ένα συνονθύλευμα από εθνότητες, όπως οι Ούνοι, οι Γότθοι, οι Σάξονες, οι Κέλτες, οι Πρώσοι, οι Σουαβοί, οι Σουδήτες, οι Φράγκοι, οι Βάνδαλοι κ.α. μέχρι πριν από 160 χρόνια διαμελισμένοι σε βασίλεια, δουκάτα, κομητείες, βαρονίες, ελεύθερες πόλεις, που αλληλοσκοτωνόντουσαν μεταξύ τους, ενοποιηθήκανε από τον Πρώσσο Μπίσμαρκ, τον «σιδηρό Καγκελάριο», που διακήρυσσε ότι  «ὁποιος δεν είναι μαζί μας, είναι εναντίον μας και ότι «οι διεθνείς διαφορές λύνονται με αίμα και σίδερο» και έκτοτε έγιναν ο φόβος και ο τρόμος της Ευρώπης.
 
Μέσα στον 20στό αιώνα έγιναν πρόξενοι δύο παγκόσμιων πολέμων, του Α΄ και του Β΄(1914 και 1939) που κόστισαν την ζωή εκατοντάδων εκατομμυρίων ανθρώπων σ' όλο τον κόσμο.

Το περίεργο είναι, ότι  παρ΄ όλον ότι νικήθηκαν και καταστράφηκαν κι από τους δύο πολέμους, ξαναζωντάνεψαν και άρχισαν τα ίδια. Το πώς είναι γνωστό. Τα διεθνή οικονομικά και πολιτικά συμφέροντα τους υποστήριζαν και τους ενίσχυαν, το καθένα για τους δικούς του σκοπούς.

Το «η Γερμανία πάνω απ΄ όλα» είναι χαραγμένο μέσα στο DNA τους και δεν μπορούν να αποφύγουν τη μοίρα τους. Στις μέρες μας τα 80 εκατομμύρια Γερμανοί έγιναν και πάλι οι ισχυροί της Ευρώπης και με οικονομικά μέσα προσπαθούν να καθυποτάξουν τους λαούς της Ευρώπης και να κυριαρχήσουν μετατρέποντας την «γηραιά ήπειρο» σε γερμανικό ράϊχ. Ο εθνικός τους ύμνος είναι ένα παλαιό τραγούδι «το τραγούδι των Γερμανών» που γράφτηκε και μελοποιήθηκε πριν 250 χρόνια. Κατά διαστήματα ως ύμνος, ακουγόντουσαν διάφορες συνθέσεις και τελικά το 1922 καθιερώθηκε ως εθνικός ύμνος. Την περίοδο του ναζισμού κυριαρχούσε  παντού, μια και το καθεστώς του Χίτλερ, που ισχυριζότανε ότι ήταν το «χέρι της θείας πρόνοιας» και στις πόρπες της ζώνης των στρατιωτών έβαλε τον χιτλερικό αετό με την επιγραφή «ο θεός μαζί μας», είχε  αγιοποιήσει το νόημα της υπεροχής και αλαζονείας του γερμανικού λαού, ο οποίος λαός και κατεστημένο, τον «θεοποίησαν» θεωρώντας τον, ως τον «εκδικητή» για τους ταπεινωτικούς όρους της συνθηκολόγησης του Α΄ Παγκόσμιου πολέμου που οι ίδιοι υποκίνησαν. Γι΄ αυτό και τους πυραύλους που επινόησε ο φον Μπράουν (υμνητής της ελληνικής χούντας) τους ονόμασαν V (φάου) από τη γερμανική λέξη Vergeltung (αντεκδίκηση).

Μετά την συντριβή του ναζισμού ως εθνικός ύμνος ίσχυε μια σύνθεση του Μπετόβεν. Τέλος το 1991 δια νόμου επανήλθε και πάλι το «Γερμανία πάνω απ΄όλα στον κόσμο» με τη διαφορά ότι επιβάλλετο να χρησιμοποιείται μόνο η τρίτη στροφή του γιατί η πρώτη θεωρήθηκε προκλητική και απαράδεκτη παγκοσμίως!

Η Γερμανία είναι ένα κράτος που δεν έχει εθνικη εορτή! Μόλις το 1990, η συνένωση Δυτικής και Ανατολικής Γερμανίας καθιερώθηκε να θεωρείται ημέρα αργίας!

Κάθε χρόνο σε διάφορες πόλεις και χωριά και σε διαφορετικές ημερομηνίες οργανώνεται η γιορτή των "πολιτοφυλάκων" (Schützenfest) με εκλογή βασιλιά και βασίλισσας με την αυλή και την ακολουθία των, με παρελάσεις εφίππων και πεζοπόρων τμημάτων ντυμένων με πολύχρωμες μεσαιωνικές στολές, με σπάθες και τουφέκια, με μπάντες και «βήμα της χήνας!». Η γιορτή γίνεται σε ανάμνηση της οργάνωσης το Μεσαίωνα, της «πολιτοφυλακής» για την άμυνα και προστασίας των πόλεων από εισβολείς και ληστές. Η όλη εκδήλωση δίνει την εντύπωση ενός στρατιωτικού (τό' χουνε μέσα τους) καρναβαλίστικου θεάματος.

Και για να αναφερθούμε και σε μας, οι Γερμανοί ουδέποτε αγαπήσανε την Ελλάδα και τους Έλληνες. Στη διάρκεια της γερμανικής κατοχής, η σκληρότητα των Γερμανών κατά των Ελλήνων ήταν κτηνώδης. Έκαψαν και ξεθεμελίωσαν χωριά (Κάνδανος, Δίστομο, Καλάβρυτα κλπ) και καταδίκασαν τον ελληνικό λαό στερώντας του τα στοιχειώδη για τη συντήρησή του, στην εξοντωτική πείνα. Στη διάρκεια της γερμανικής κατοχής 1941-1944, 600.000 Έλληνες (10% του πληθυσμού) έχασαν τη ζωή τους, από πείνα και εκτελέσεις αθώων ομήρων. 500 Έλληνες πέθαιναν την ημέρα από την πείνα και 50 αθώοι απλοί και διανοούμενοι (όμηροι) Έλληνες  εκτελούντο καθημερινά! Η ζωή ενός Γερμανου στοίχιζε 50 Έλληνες! Μια πραγματική γενοκτονία, ένα ολοκαύτωμα, ένα σατανικό σχέδιο, που είχαν επινοήσει οι Γερμανοί για να εξουθενώσουν και εξοντώσουν τον ελληνικό λαό. Ολοκαύτωμα που ποτέ δεν πρόβαλε η ελληνική πολιτεία, όπως κάνουν οι Εβραίοι, ὀπου βρεθούν κι όπου σταθούν. Που δεν το  θυμάται πια ούτε ο λαός, ούτε οι Δήμοι, ούτε η εκκλησία, ούτε τα ακαδημαϊκά και πνευματικά ιδρύματα, ούτε οι διάφοροι  εθνοτοπικοί σύλλογοι ή σωματεία.

Τέλος λεηλάτησαν και καταλήστεψαν τον εθνικό και ιδιωτικό πλοὐτο. Είχαν αναγκάσει τον πάμπτωχο και δυστυχισμένο λαό να πληρώνει τις δαπάνες συντήρησης των στρατευμάτων κατοχής, πήραν δάνειο απ΄το ρακένδυτο ελληνικό δημόσιο, που δεν το εξόφλησαν ποτέ, κατέστρεψαν δρόμους, γέφυρες, λιμάνια, σιδηροδρόμους και δεν πλήρωσαν ποτἐ τα 149 δις ΕΥΡΩ για πολεμικές επανορθώσεις.
 
Καπηλευθήκανε τα πάντα από την Αρχαία Ελλάδα, προς όφελός τους. Ιστορία, Φιλοσοφία, Τέχνες, Αρχαιολογία, το σύνολο του ελληνικού πολιτισμού. Τον καιρό που στην Ελλάδα κοσμούσαν το πνευματικό πάνθεο εκατοντάδες σοφών, οι πρόγονοί των τρέφονταν με ρίζες και βελανίδια (ένα από τα  ανώτατα παράσημά τους κοσμείται με «φύλλα δρυός»). Ο γερμανικός λαός, υπερόπτης και αλαζόνας, δεν διδάχτηκε ποτέ από την οδυνηρή ιστορία του, δεν αναγνώρισε ποτέ τα λάθη του και εξακολουθεί (το ζούμε σήμερα) να οιστρηλατείται από το Γερμανία υπεράνω όλων.

Υπήρξαν και εξαιρέσεις, όπως ο μεγάλος Γκαίτε. Χαρακτηριστικό όμως του τι αισθανόντουσαν μερικοί πνευματικοί Γερμανοί άνθρωποι, οι οποίοι εμφανίστηκαν σαν λάτρεις της Αρχαίας Ελλάδας, εκμεταλλεύτηκαν προς «ίδιον όφελος» των, τους θησαυρούς του αρχαιοελληνικού πολιτισμού και τον πλούτο του αρχαιοελληνικού πνεύματος, όπως ο γερμανός ποιητής Σίλλερ. Για τους  Ισπανούς έγραψε τον  ΝΤΟΝ ΚΑΡΛΟΣ, για τους Ελβετούς  τον ΓΟΥΛΙΕΛΜΟ ΤΕΛΛ, για τους συμπατριώτες του, τους ΛΗΣΤΕΣ και για τους Έλληνες το ποίημα «Καταραμένε Έλληνα». Και μόνο το επίθετο (καταραμένε) αποκαλύπτει τα αισθήματά του. Αντί να εκφράσει τον ενθουσιασμό του, τον θαυμασμό του και την ευγνωμοσύνη του προς τον φωτοδότη του, τον καταριέται. Διαβάστε το και θα καταλάβετε.

Καταραμένε  Έλληνα,
όπου και να στρέψω τη σκέψη μου
όπου κι αν γυρίσω την ψυχή μου
μπροστά μου σε βλέπω, σε βρίσκω
Τέχνη λαχταρώ, Ποίηση, Θέατρο, Αρχιτεκτονική,
εσύ πρώτος και αξεπέραστος.
Επιστήμη αναζητώ, Μαθηματικά, Φιλοσοφία, Ιατρική,
κορυφαίος και ανυπέρβλητος.
Για Δημοκρατία διψώ, Ισονομία και Ισοτιμία,
εσύ μπροστά μου ασυναγώνιστος και ανεπισκίαστος.
Καταραμένε Έλληνα, καταραμένη γνώση
γιατί να σε αγγίζω;
Για να αισθανθώ πόσο μικρός ασήμαντος, μηδαμινός είμαι;
Γιατί δεν με αφήνεις στη δυστυχία μου και στην ανεμελιά μου;

Τόσο πολύ μισούσε o Σίλλερ και μισούνε και σήμερα οι νεώτεροι Γερμανοί τους Έλληνες.

(*) Ο Μανώλης Χριστουλάκης υπήρξε ιατρός, με ειδικότητα καρδιολόγου, διανύει σήμερα το 90στό έτος της ηλικίας του και είναι ο δημιουργός του Λαογραφικού και Ναυτικού Μουσείου Κιμώλου.