Rib and Sea

Την βρήκα εκείνο το πρωϊνό του Φλεβάρη του 2016, περιφερόμενος σε μια παραλία της Σάμου ανάμεσα σε σχισμένες βάρκες, σωσίβια και λερωμένα ρούχα. Η ταυτότητα ενός μωρού, πλαστικοποιημένη, αγνώστου φύλου και εθνικότητας. Πώς να διαβάσω, άλλωστε, την αραβική γραφή; Η ημερομηνία γέννησης ήταν μόνο εμφανής και κατανοητή : 25.12.2015

Ένα μωρό δύο μόλις μηνών, λοιπόν, που το πήραν μαζί οι γονείς του στη βίαιη έξοδό τους από κάποια εμπόλεμη χώρα της ανατολής. Συρία; Ιράκ; Αφγανιστάν; Ποιος να ξέρει και τι σημασία έχει; Πώς να μεταφέρουν οι ώμοι ενός νεογέννητου την ευθύνη για την τρέλα του πολέμου; Αυτό έχει σημασία. Πώς να κατανοήσει τη μανία των αμερικανών, των ρώσων, των γάλλων και όλων αυτών οι οποίοι πιστεύουν ότι εξασφαλίζουν τα συμφέροντά τους ισοπεδώνοντας χώρες που βρίσκονται χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά, στο όνομα της... Δημοκρατίας; Πώς να δεχθεί ότι αναγκάστηκε να διασχίσει με μια φουσκωτή βάρκα το Αιγαίο σε μια αγωνιώδη προσπάθεια των γονιών του να του δώσουν σε μια άλλη χώρα αυτά που οι διεθνείς χωροφύλακες του στέρησαν στη δική του;

Κοιτάζω τις φωτογραφίες του νεαρού Trump και τις συγκρίνω με την πλαστικοποιημένη ταυτότητα του νεογέννητου, που βρήκα στα συντρίμμια μιας βάρκας στη Σάμο, και ντρέπομαι. Είναι άραγε στη ζωή ή άφησε την τελευταία του πνοή πριν ακόμη γνωρίσει τον κόσμο; Πριν βάψει κι' αυτό με αίμα, από αντίδραση, αυτούς που έριξαν τη ζωή του στις λάσπες;

Ιωσήφ Παπαδόπουλος