Rib and Sea

Γράφει ο Σωτήριος Καλαμίτσης.

"Βαρύποτμος και βαρυαχής δέρκομαι την μαλακία που σας δέρνει θρασύμυθοι κάμμοροι¨.

Κωνσταντίνος Ζουράρις.

Ο καθηγητής ποινικού δικαίου στο Αριστοτέλειο, βουλευτής τού ΣΥΡΙΖΑ, πρώην Υπουργός Δικαιοσύνης [ο οποίος δεν έδωσε άδεια  για την εκτέλεση της απόφασης των Διστομιτών κατά του γερμανικού Δημοσίου, παρά τη σχετική δέσμευσή του κατά την ανάγνωση των προγραμματικών δηλώσεων της 1ης κυβέρνησης αριστερά στο βάθος WC, και σύντροφος της κ.  Ιφιγένειας Καμτσίδου, επί κεφαλής στο Εθνικό Κέντρο Δημόσιας Διοίκησης και Αυτοδιοίκησης (ΕΚΔΔΑ) διορισμένης από τον πρώτο αναπληρωτή υπουργό Διοικητικής Μεταρρύθμισης της πρώτης κυβέρνησης αριστερά στο βάθος κήπος, κ. Γιώργο Κατρούγκαλο, καθότι η κ. Καμτσίδου είναι αν. καθηγήτρια Συνταγματικού Δικαίου της Νομικής Σχολής του Α.Π.Θ] σκέφτηκε να ασχοληθεί με κάτι, επειδή δεν έχει πια να ασχοληθεί με τίποτε. Βγήκε, λοιπόν, και μας είπε ότι : «Τιμά την ελληνική σημαία και πιστεύει  ότι η ηθικο-κοινωνική αποδοκιμασία των προσβολών της θα είναι πολύ πιο αποτελεσματική. Επίσης, δήλωσε  ότι «Η εικόνα της συνύπαρξης στο Καστελόριζο και στη Ρω σε πολλούς μας δεν άρεσε. Από την άλλη όμως πρέπει να αποφασίσουμε τι προτιμούμε: μια προσπάθεια ένταξης της Χρυσής Αυγής στο κλίμα της δημοκρατίας ή τη διαρκή ρήξη. Κατά τη γνώμη μου, πρέπει να προηγηθεί η ουσία μιας σύγκλισης. Η Χρυσή Αυγή πρέπει να δεχθεί έμπρακτα την υπαγωγή της στους θεσμούς της Δημοκρατίας. Και αυτή την στάση, αν και όταν εκδηλωθεί, πρέπει να τη στηρίξουν τα δημοκρατικά κόμματα».
    
Όλοι τού την έπεσαν για το σκέλος της δήλωσης που έχει σχέση με τη ΧΑ. Γιατί όμως; Ήταν απολύτως φυσιολογική. Γιατί να μην προσπαθήσουν οι άλλοι να κάνουν τη ΧΑ κόμμα δημοκρατικό; Δεν είπε ο Παρασκευόπουλος ότι η ΧΑ ανήκει στο «δημοκρατικό [;] τόξο». Πρότεινε να τη σύρουν στο δημοκρατικό τόξο.
    
Το σημαντικότερο είναι εκείνο που είπε για τη σημαία σε σχέση με τον τρόπο φρονηματισμού όσων δεν τη σέβονται και θέλουν να την καίνε. Η ηθική και κοινωνική απαξίωση, λέει, αρκεί για να μην την ξανακάψουν. Αν η απαξίωση αυτή είναι επαρκής, διερωτώμαι γιατί συνεχίζονται παρά την ηθική και κοινωνική απαξίωσή τους :
 
- οι διορισμοί των ημετέρων στο Δημόσιο
- η επικράτηση της αναξιοκρατίας σε όλον τον Δημόσιο Τομέα
- ο νεποτισμός με χρήματα του Δημοσίου
- η κατάχρηση χρημάτων του Δημοσίου
- η κατάχρηση της εξουσίας από όλη την ιεραρχία της Δημόσιας Διοίκησης
- η κατασπατάληση πόρων του Δημοσίου.
- η αυταρχικότητα στη διακυβέρνηση της χώρας.
- η ανάμιξη της εκτελεστικής εξουσίας στα έργα της δικαστικής και η χειραγώγηση της νομοθετικής εξουσίας;
    
Η εισαγγελεύς, λέει, στη δίκη για το Βατοπέδι πρότεινε την απαλλαγή των κατηγορουμένων ελλείψει δόλου. Και τούτο, διότι οι κατηγορούμενοι πίστευαν ότι ενεργούν νομίμως βάσει κυβερνητικών αποφάσεων, οι οποίες δεν μπορεί παρά να ήταν νόμιμες. Κι’ αφού ο κ. Σανιδάς είχε φροντίσει να μην υπάρχει εμπλοκή πολιτικών στην υπόθεση (*), πώς είναι δυνατόν να δεχθώ εγώ ο μικρός και ασήμαντος ότι ελήφθησαν παράνομες κυβερνητικές αποφάσεις, τις οποίες εκτελούσαν οι κατηγορούμενοι εν γνώσει της μη νομιμότητος των κυβερνητικών αποφάσεων; Άλλωστε, αφού ο λαός έχει απαξιώσει ηθικώς και κοινωνικώς τη λήψη παράνομων κυβερνητικών αποφάσεων και την υλοποίηση παράνομων κυβερνητικών αποφάσεων, πώς είναι δυνατόν να τιμωρηθούν αυτοί που έχουν απαξιώσει ηθικώς τε και κοινωνικώς τη λήψη παράνομων κυβερνητικών αποφάσεων;    
    
Και καπάκι ο Ζουρλάρις:    
    
«Νομίζετε ίσως ότι δεν απειλούμαστε τώρα ως χώρα, μόνο κάποια νησιά μας ζητάει ο Ερντογάν. Και να χάσουμε μερικά νησιά δεν πειράζει. Τα νησιά θα τα ξαναπαίρνουμε πάντοτε. Τη γλώσσα έχει σημασία να μη μας πάρουν. Η ελληνική γλώσσα απειλείται από γενικευμένη παρακμή και υπονόμευση. Η ελληνική γλώσσα τελεί υπό απειλήν».
    
Εις απάντησιν περιορίζομαι να παραπέμψω εδώ : https://roides.wordpress.com/2016/11/07/11ov16/
    
Κατά τα λοιπά, στα πλαίσια των βαθυστόχαστων ως άνω δηλώσεων τεραστίου διαμετρήματος πολιτικών ανδρών, πετάχτηκα μέχρι το ποδόσφαιρο. Ως μη ειδήμων περί τα ποδοσφαιρικά άκουσα προχθές τους ποδοσφαιροεπαΐοντες να ανακοινώνουν ότι στην επόμενη φάση του κυπέλλου Ελλάδος πέρασαν ΑΕΚ και Λαμία. Η ΑΕΚ αγωνιζόταν με τη Λαμία, ενώ η Κέρκυρα με την Καρδίτσα. ΑΕΚ-Λαμία ισόπαλοι. Κέρκυρα-Καρδίτσα 6-0. Αν η ΑΕΚ επικρατούσε της Λαμίας, έστω και με 1-0, και η Κέρκυρα επικρατούσε της Καρδίτσας με 6-0 και όχι 5-0, θα προκρίνονταν ΑΕΚ και Κέρκυρα. Σκέφτηκα ότι η Κέρκυρα είχε φροντίσει να κερδίσει 6-0, ώστε αν η ΑΕΚ νικούσε, να προκριθεί η Κέρκυρα αντί της Λαμίας. Άρα, έπρεπε η Κέρκυρα να φροντίσει, όχι μόνον να νικήσει την Καρδίτσα με 6-0, αλλά και να χάσει η Λαμία. Κάτι δεν μου πήγαινε καλά όμως. Έβρεχε γκολ φαίνεται στην Καρδίτσα. Όλως τυχαίως. Αν τώρα πω εγώ ότι η Καρδίτσα πούλησε το παιχνίδι, αλλά δεν κατάφερε η Κέρκυρα να αγοράσει και το παιχνίδι της Λαμίας, θα μου τραβήξουν μία μήνυση από εδώ μέχρι την Κέρκυρα και θα πρέπει να εμφανισθώ ενώπιον της Δικαιοσύνης και να αποδείξω με αδιάσειστα στοιχεία ότι κάτι παίχτηκε, εκτός από ποδόσφαιρο [;],  στους δύο αυτούς αγώνες, άλλως θα καταδικασθώ. Διότι είναι ηθικώς και κοινωνικώς απαξιωμένο το στήσιμο ποδοσφαιρικών, και όχι μόνον, αγώνων, αλλά εξακολουθεί να είναι ποινικώς κολάσιμο το να μην μπορείς να αποδείξεις το αυτονόητο κ. Παρασκευόπουλε. Πώς να αποδείξω εγώ ότι με βάση τη λογική και τους νόμους των πιθανοτήτων, ήταν πιθανότερο να δαγκώσει μία αρκούδα έναν Πειραιώτη στην πλατεία Αριστοτέλους της Θεσσαλονίκης από το να ρίξει η Κέρκυρα 6, όχι 5 ούτε 7,  γκολ στην Καρδίτσα;
Ρε δεν πάτε στο διάολο όλοι λέω γω!  

Σώτος - αυθάδης κακόμοιρος, τη μαλακία του οποίου θωρεί βαριαναστενάζοντας ο κακότυχος Ζουρλάρις.

(*) http://makpress.blogspot.gr/2015/01/3-1.html