Rib and Sea

Γράφει ο Σωτήριος Καλαμίτσης.

Διάβασα το εξαιρετικό ρεπορτάζ της Κατερίνας Κατή στο τελευταίο τεύχος του Documento για τον Μ. Σάλλα, πρώην ισχυρό άνδρα της Τράπεζας Πειραιώς, ο οποίος με τη γνωστή και απλή μέθοδο των τριών όρχεων τού, μεταξύ άλλων, πουλάω ακίνητα της τράπεζας φθηνά και τα αγοράζω ακριβά, απομύζησε το δημιούργημά του και τις καταθέσεις μας φυσικά. Δεν είναι ο πρώτος ούτε ο τελευταίος. Ως άλλος Κοσκωτάς με άλλες μεθόδους υπό το άγρυπνο βλέμμα του μεγάλου τραπεζοκέρβερου Προβόπουλου, διοικητή της ΤτΕ. Πέρασαν πάρα πολλά χρόνια για να ασχοληθεί η Δικαιοσύνη μαζί του βαδίζοντας με το βήμα του κάβουρα για πολλούς και διάφορους λόγους που δεν είναι της παρούσης.

Δεν είναι δύσκολο για οποιονδήποτε να κάνει μια μικρή αναδρομή στο παρελθόν και να διαπιστώσει ευχερέστατα πόσα χρήματα έχουν οδεύσει στις τσέπες πωλητικών και «ημετέρων» πέρα από τις αργομισθίες των χιλιάδων διορισμών. Κάθε μέρα και ένα σκάνδαλο θα μπορούσε να πει κανείς, κάθε μέρα και μια μίζα. Από τον κλητήρα μέχρι τον κολλητό επιχειρηματία. Τί να σου κάνει κι’ αυτή η έρμη η Δικαιοσύνη; Όσο κέφι και αν έχουν οι εισαγγελείς και οι δικαστές, όσο άτεγκτοι, αδέκαστοι και εργασιομανείς και αν είναι, δεν προλαβαίνουν. Είναι ανθρωπίνως αδύνατο να ασχοληθούν με τον τεράστιο συρφετό που απομυζά τον ιδρώτα του ελληνικού λαού και στη συνέχεια καλεί τους πλέον αδύναμους να ξαναγεμίσουν τον πίθο τον Δαναΐδων. Άσε που το σωφρονιστικό μας σύστημα δεν επαρκεί για να βολέψει όλο το τεράστιο σινάφι των λαμογίων. Αυτοί είναι ικανοί να στήσουν διαγωνισμό για την κατασκευή σωφρονιστικών καταστημάτων που θα τους φιλοξενήσουν και να τα υπερτιμολογήσουν, για να πάρουν μίζα.

Και επ’ ευκαιρία της σημερινής μεγάλης γιορτής τής Χριστιανοσύνης και του Ελληνισμού όλοι οι πωλητικοί αρχηγοί έστειλαν τις ευχές τους με στερεότυπες εκφράσεις. Πρέπει να αλλάξουμε, πρέπει να φύγουμε μπροστά, θα πετύχουμε, είπαν όλοι στην ουσία. Η Ιθάκη δεν είναι μακρυά μάς είπε ο πρωθυπουργός. Ωχ! Επτά χρόνια θαλασσοδερνόμαστε μεταξύ Μνημονίων, Προγραμμάτων, Δανείων, Επιτοκίων, spreads, bail in και bail out με αποκορύφωμα τα capital controls. Πού να βρισκόμαστε, άραγε, τώρα; Μπροστά στον Κύκλωπα ή στο νησί της Κίρκης που μετέτρεψε τα γουρούνια σε  πωλητικούς; Η κεντρική ιδέα, πάντως, όλων των πωλητικών δηλώσεων ήταν «Η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει», θα περάσουμε κι’ αυτόν τον κάβο. Θυμήθηκα μικρός που άκουγα στο ραδιόφωνο το γνωστό εμβατήριο που συνέχιζε «μόνο λίγο καιρό ξαποσταίνει και ξανά προς τη δόξα τραβά». Αλλά γιατί με τόσο κόπο, γιατί με τόση θλίψη, γιατί με τόση απάτη, γιατί με τόση προδοσία και δωσιλογισμό;   

Άκουσα τον Πολάκη να μιλάει στη Βουλή για το πάρτι στον τομέα της Υγείας. Λες και δεν τα ξέραμε. Αλήθεια, τί έγινε με εκείνη την περίπτωση της φαρμακοποιού, της οποίας χιλιάδες φάρμακα βρέθηκαν σε ένα βόθρο, αφού τα είχε πληρώσει κάποιο ασφαλιστικό Ταμείο; Άκουσα από ένα γιατρό στο ραδιόφωνο και για τα περίφημα «κουβανέζικα» ιατρικά αναλώσιμα. Από τη λέξη «κουβάς». Τα μοσχοπλήρωνε ο Έλληνας φορολογούμενος, αλλά οι γιατροί τα πέταγαν στον κουβά, για να αυξάνει η κατανάλωση και οι υπερτιμολογημένες κατά το ποσό της μίζας προμήθειες. Θυμήθηκα και τα χρυσοπληρωμένα εμβόλια του Αβραμόπουλου για τη γρίπη Η1Ν1 που είχε φροντίσει για τον εμβολιασμό όλων των Βαλκανίων σε τιμή πολλαπλάσια εκείνης που  αγόραζαν τα ίδια εμβόλια οι Κύπριοι αδελφοί. Θυμήθηκα και την υπουργό Μαριλίζα που διαφήμιζε τον εμβολιασμό κάνοντας το εμβόλιο on camera.  Θυμήθηκα και τα tamiflu, των οποίων η ζήτηση αυξανόταν με τεχνητή αύξηση από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας της επικινδυνότητας του ιού. Όλοι στο κόλπο.

Εκείνο, όμως, που περίμενα από τον Πολάκη ήταν να δώσει στοιχεία συγκεκριμένα, όπως του ζητούσε ο Άδωνις. Να μας δείξει τα χαρτάκια που έγραφαν τη σύσταση του Αδώνιδος ή της συζύγου του για κάποιους διορισμούς. Να μας φέρει στοιχεία για το πάρτι στο ΚΕΕΛΠΝΟ και στα νοσοκομεία. Τί φοβάται; Έτσι, θα διασκεδάσουμε με άλλη μία Εξεταστική Επιτροπή, για την Υγεία αυτή τη φορά, το πόρισμα της οποίας θα πάει στη Δικαιοσύνη για τα περαιτέρω. Απόρησα και εγώ που το έργο της Επιτροπής περιορίσθηκε στην περίοδο 1997-2014. Γιατί δεν πήγαμε και στο 1982 να δούμε πώς κτίσθηκαν τα τρία πανεπιστημιακά νοσοκομεία [Πάτρα, Ηράκλειο, Ιωάννινα];  Το 2021 θα ασκηθεί κάποια δίωξη και το 2025 θα εκδοθεί η ετυμηγορία τα Δικαιοσύνης. Το βλέπω να είναι αθώοι όλοι ελλείψει δόλου. Αχ αυτός ο δόλιος ο δόλος. Μέχρι τότε ποιός ζη ποιός πεθαίνει που λέει και ο Ζουρλάρις.

Βρώμα και δυσωδία παντού. Η ρεμούλα δεν πρόκειται να αναχαιτισθεί, αν δεν υπάρξουν  σοβαροί μηχανισμοί στελεχωμένοι από αδιάφθορους για έλεγχο των δαπανών. Όπως έγραφα παλαιότερα, ο μόνος τρόπος να πάψουν τα σκάνδαλα είναι να πάψουν οι πωλητικοί να διαχειρίζονται το κοινό χρήμα.  Τότε θα φανεί ποιος έχει όρεξη να προσφέρει στον λαό ανιδιοτελώς και ποιός όχι.
http://taxalia.blogspot.gr/2014/03/blog-post_3942.html#comment-1268534131

Εγώ, επί ταις εορταίς του Πάσχα αφιερώνω σε όλους τους πωλητικούς, αρχηγούς και μη, αριστερούς ή δεξιούς, την τελευταία παράγραφο άλλου άρθρου μου
http://taxalia.blogspot.gr/2011/09/blog-post_714.html

Ο Μιχάλης Σάλλας, λοιπόν. Που μόλις το Reuters έδωσε την είδηση ότι έκανε κομπίνες με την οικογένειά του εις βάρος της τράπεζας που διοικούσε, απείλησε με μηνύσεις. Αλήθεια, τις υπέβαλε;
http://www.protagon.gr/epikairotita/oikonomia/to-peplo-tis-siwpis-16928000000

Και τούτο, που τόσο ταιριάζει σε όλους τους διατελέσαντας πρωθυπουργούς, του σημερινού περιλαμβανομένου.
http://taxalia.blogspot.gr/2012/10/blog-post_4659.html

Και για τους διαβαστερούς τούτο ΄δω ως πασχαλιάτικο δώρο.
http://apneagr.blogspot.com/2015/06/blog-post.html

Όπως λέμε «ο κόσμος το’ χει τούμπανο κι’ εμείς κρυφό καμάρι».

Τέλος, για την επανάληψη του άκρως επιτυχημένου εγχειρήματος ιδιωτικοποίησης [λέμε και καμμιά μ…] του ΟΠΑΠ προς όφελος του ελληνικού λαού, τούτο ‘δω μαζί με το υστερόγραφο.

Υ.Γ. Αντιγράφω από τον Βηματοδότη του σημερινού ΒΗΜΑΤΟΣ:

«Η ιστορία που θα σας περιγράψω συνέβη πριν από λίγες ημέρες στην οικία του έλληνα συνεταίρου της Fraport στην περιοχή μεταξύ Κηφισιάς και Μελισσίων, όπου δόθηκε μια λαμπρή δεξίωση. Με τη συμμετοχή τραπεζιτών, επιχειρηματιών και άλλων. Οι καλεσμένοι έφυγαν από το σπίτι του επιχειρηματία εντυπωσιασμένοι όχι τόσο από τη φιλοξενία και τα πλούσια εδέσματα (τα οποία άλλωστε το είχαν δεδομένο ότι θα υπάρχουν), αλλά από τη χλιδή που υπήρχε διάχυτη στον χώρο. Πανάκριβοι πίνακες, πολυτελή σερβίτσια  και - το σημαντικότερο – χρυσά … πόμολα στις τουαλέτες! Αυτά τα χρυσά πόμολα τα συζητούν ακόμη…».