Rib and Sea

Γράφει ο Σωτήρης Καλαμίτσης.

Εισαγωγή: με συνήγειρε η λέξη «πουτσιλίκι» που ανεκάλυψα πως χρησιμοποιεί ο σκουλαρικάτος σύντροφος Κυρίτσης. Πρόκειται, προφανώς, για το υποκατάστατο της λέξης «πουστιρλίκι», με την οποία μεγάλωσα εγώ, που, όμως,  σήμερα δεν είναι comme il faut ή είναι οut of fashion, καθότι τα ξέκωλα και οι αδελφές έχουν πιάσει τα πόστα και δεν προωθείσαι, αν δεν τους οπισθωθήσεις.    

Και καθώς ανέλυα ετυμολογικώς τον κυρίτσειο νεολογισμό, θυμήθηκα την ανάρτηση κάποιου Νίκου Αραπάκη που κατέγραφε όσους θα ψήφιζαν ΝΑΙ στο δημοψήφισμα, ώστε να τους περιποιηθεί δεόντως. Ευτυχώς που ψήφισα ΟΧΙ και δεν επέσυρα την μήνιν του. Ευτυχέστερα δε που ο Αλέξης έκανε το ΟΧΙ μου ΝΑΙ και τη γλίτωσαν χιλιάδες συμπατριώτες. Μη μου πείτε ότι η εν λόγω ανάρτηση δεν είναι πουτσιλίκι!

Καθώς ήμουν, λοιπόν, απορροφημένος με την κυρίτσειο φρασεολογία και τον δημοκράτη και προοδευτικό Αραπάκη εν μέσω αντεγκλήσεων των κωμάτων περί του αν ο κομμουνισμός [ή ο Στάλιν;] είχε διαπράξει εγκλήματα εξ ίσου ειδεχθή με όσα είχε διαπράξει ο ναζισμός [ή ο Χίτλερ;], σκάει η μεγάλη και δυσάρεστη είδηση: 600.000 φορολογούμενοι που είχαν πιστωτικά εκκαθαριστικά δεν θα πάρουν πίσω τα χρωστούμενα, καθότι αυτά θα συμψηφισθούν με τον ΕΝΦΙΑ που ΘΑ οφείλουν. Και τούτο, διότι το ΣτΕ έχει κρίνει πως το Δημόσιο μπορεί να συμψηφίσει ό,τι χρωστάει με όσα του χρωστάνε, έστω και αν τα χρωστούμενα στο Δημόσιο δεν είναι ληξιπρόθεσμα, ενώ το αντίστροφο δεν ισχύει. Ο κ. Πολάκης δεν έκανε σχόλιο στο φατσοβιβλίο για τούτη την απόφαση [2164/2012]. Αφ’ ενός δεν εκδόθηκε επί των ημερών του, αφ’ ετέρου τον βολεύει, για να μπορεί να πληρώνει τον Σόϊμπλε που θα ξέσκιζε.

Και καπάκι η άλλη εξουθενωτική είδηση: σήμερα ανακοινώνονται οι βάσεις για την εισαγωγή στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. «Εκτός απροόπτου», λέει. Φυσικόν. Αν κάποιοι μανδαρίνοι ξεχαστούν εν τη θερινή ραστώνη και δεν ολοκληρώσουν εγκαίρως τη δουλειά, είναι δυνατόν να εκτεθεί ο υπουργός της κλήρωσης; Κι’ έτσι ζούμε με την αγωνία των αποτελεσμάτων των Πανελλαδικών [ο όρος αντικατέστησε τις «Πανελλήνιες», όπως το πουτσιλίκι αντικατέστησε το πουστιρλίκι], την οποία επιτείνει το «εκτός  απροόπτου». Κι’ αν δεν ανακοινωθούν σήμερα λόγω απροόπτου, πότε θα ανακοινωθούν; Οπότε στο τέλος το κάνεις όπως το ανέκδοτο με τον γρύλλο. Άει στο διάολο και συ και οι βάσεις σου.

Εξ αφορμής αυτής  της δεύτερης μεγάλης είδησης, πληροφορήθηκα ότι από τους 20.000 και πλέον πανελλαδικώς διαγωνισθέντες στα Μαθηματικά μόνον 158 πέρασαν τη βάση, ενώ από τους 4.500 που διαγωνίσθηκαν πανελλαδικώς στην Ιστορία, μόνον 450 πήραν πάνω από τη βάση. Μιλάμε για φοβερό επίπεδο Παιδείας. Ευτυχώς που θα τη μεταρρυθμίσει ο Γαβρόγλου.

Και μια και μπλέχτηκαν στις σκέψεις μου ΣτΕ και Παιδεία, γίνεται ο συνειρμός και μου ‘ρχεται στο νου η περίπτωση, με την οποίαν ασχολήθηκε το Διοικητικό Εφετείο Θεσσαλονίκης. Υπάλληλός τις, λέει, του ΟΛΘ γράφτηκε για μεταπτυχιακό, αλλά δεν το ‘χε κι’ έμεινε δυο φορές στα μαθήματα. Είπαν, όμως, οι καθηγητές να της δώσουν άλλη μία ευκαιρία, οπότε με την τρίτη τα κατάφερε. Και μετά ήρθε η ώρα της διπλωματικής εργασίας, για να ανακαλύψουν οι αυτοί καθηγητές ότι το 73% της εργασίας αποτελούσε αντιγραφή. Αρχίζουν οι αποφάσεις διαγραφής τής φοιτήτριας, οι ενστάσεις, οι νέες αποφάσεις, οι προσφυγές κ.λπ., για να φτάσουμε στα διοικητικά δικαστήρια και να αποφανθεί το Εφετείο για το αυτονόητο: δεν επιτρέπεται ρε να αντιγράφεις τους άλλους και να εμφανίζεις τον μόχθο τους και τις ιδέες τους ως δικά σου. Αυτό δεν είναι μόνον μη ηθικόν, είναι και μη νόμιμον.

Κι’ ύστερα θυμήθηκα μοιραίως μία συζήτηση που είχα προ ημερών με τον φίλο Ιωσήφ Παπαδόπουλο. Του έλεγα ότι ένα από τα σπουδαία πράγματα που με έμαθε το σχολειό μου είναι ότι η κλοπή πνευματικής ιδιοκτησίας αποτελεί έγκλημα καθοσιώσεως. Ο Ιωσήφ το θεωρούσε αυτονόητο και μου έλεγε ότι δεν χρειάζεται να το διδάσκεται κανείς αυτό. Έλα, όμως, που δεν είναι και τόσο αυτονόητο. Και εξ αφορμής της συζήτησής μας θυμήθηκα κάτι άλλο: πριν από 20 χρόνια, περίπου, είχα μία ασκουμένη μειωμένης αντίληψης και ελλιπών γνώσεων, πανθομολογουμένως. Κάποια στιγμή τής ζήτησα να  ετοιμάσει ένα σημείωμα για νομικό ζήτημα που με απασχολούσε. Όταν το διάβασα, έμεινα έκθαμβος. Ήταν τόσο ωραία γραμμένο και εμπεριστατωμένο που ένοιωσα τύψεις για τη γνώμη που είχα σχηματίσει για εκείνην. Τρεις μήνες αργότερα, όμως, διάβαζα ένα βιβλίο και κάποιο χωρίο του μου φάνηκε γνώριμο. Έσπαγα το κεφάλι μου να θυμηθώ πού το είχα ξαναδιαβάσει. Από ποιόν το είχε αντιγράψει ο συγγραφεύς. Μετά από ώρα ανέσυρα το σημείωμα της ασκουμένης και διαπίστωσα ότι αποτελούσε αντιγραφή, λέξη προς λέξη, από το βιβλίο που διάβαζα. Χωρίς παραπομπή στο βιβλίο απ’ όπου το αντέγραψε, φυσικά. Η εν λόγω είναι σήμερα Πρόεδρος Πρωτοδικών.  

Αν όλο αυτό που ζούμε, αυτή η βρώμα, αυτή η δυσωδία, αυτή η απάτη, αυτή η ξεφτίλα, η αναλγησία, η κοροϊδία, η ανηθικότητα  δεν είναι πουτσιλίκι και μάλιστα με αριστερό πρόσημο πλέον, τί μπορεί να είναι κυρ- Κυρίτση μου;

Πάντως, ανυπομονώ να έρθει η ώρα της επόμενης σωτηρίας, όπου όλα θα είναι νόμιμα και ηθικά. Χωρίς πρόσημα. Ούτε προοδευτικά ούτε συντηρητικά. Απλώς «νόμιμα και ηθικά». Σχηματίζουν ουρά οι σωτήρες. Ήδη έκανε come back και ο σωτήρας Ραγκούσης. Εκεί να δεις πουτσιλίκι κυρ-Κυρίτση μου!