Rib and Sea

Γράφει ο Σωτήρης Καλαμίτσης.

Τα έγραψε τόσο ωραία ο κ. Χ. Τζιβανόπουλος που εγώ δεν χρειαζόταν  να γράψω τίποτε. https://365meres.wordpress.com/2017/09/13/papadopouloi-se-onoma-karanikes-se-nootropia/

Ακούγοντας, όμως, και πάλι ότι οι 106 φοιτητές που, προφανώς, αγόρασαν μία εργασία και την παρέδωσαν αγεληδόν στους καθηγητές τους με απολύτως ήσυχη τη συνείδησή τους, αναρωτήθηκα, ως νομικός, γιατί δεν έχουμε εδώ εγκληματική οργάνωση κυρίαρχο στοιχείο της οποίας είναι το οικονομικό όφελος; Μάλλον το αδίκημα που διέπραξαν δεν είναι από αυτά που μπορεί να διαπράξει μία εγκληματική οργάνωση.

Στη συνέχεια μας ενημέρωσε ο κ. υπουργός Παιδείας, ως άλλος Βερναρδάκης [αυτός που επιμόρφωσε όσους δημοσίους υπαλλήλους διορίσθηκαν με περίεργα πτυχία, αντί να τους απολύσει], ότι δεν πρέπει να επιβληθούν κυρώσεις στους εν λόγω φοιτητές, αλλά να οργανωθεί μια ημερίδα, ώστε να δούμε τί μας συμβαίνει και έχουμε τέτοια νοοτροπία. Τα εξηγεί αυτά ο κ. Τζιβανόπουλος χωρίς ημερίδες. Εξηγούνται και από το γεγονός ότι το καθεστώς Τσίπρα είναι κατά της αριστείας και, κατ’ επέκταση, κατά των εξετάσεων, δια των οποίων  αντιλαμβανόμεθα ποίος είναι άριστος, ποίος είναι καλός, ποίος είναι μέτριος και ποίος χείριστος, ώστε να διαλέξουμε τους τελευταίους για τα καίρια πόστα στη Δημόσια Διοίκηση. Έτσι, με την κατάργηση εξετάσεων και λοιπών διαγωνισμών, όλοι είμαστε το ίδιο, οπότε δεν μπορεί κανείς να διακρίνει, αν την θέση τάδε κατέλαβε ο άριστος ή ο τενεκές. Αλήθεια, αφού πρέπει να καταργηθούν οι εξετάσεις, πώς θα λειτουργεί το ΑΣΕΠ που προκηρύσσει «διαγωνισμούς» με βάση τον βαθμό; Μα δεν θα χρειάζεται να λειτουργεί, διότι πλέον θα έχει επικρατήσει η κλήρωση παντού. Όπως στους σημαιοφόρους των Δημοτικών σχολείων, στο joker, στο kino, στο lotto κ.λπ.   

Η κύρωση για τους 106 [αυτοί θα μείνουν στην ιστορία, όπως οι «58» του ΠΑΣΟΚ, οι «53» του ΣΥΡΙΖΑ κ.λπ.] ήταν ο αποκλεισμός τους  από την εξεταστική του Σεπτεμβρίου. Αλλά, τα φοιτητικά κουνήματα αντέδρασαν: η ΔΑΠ-ΝΔΦΚ τάχθηκε κατά της απόφασης, ίσως δε και η η ΠΑΣΠ, ζητώντας να αποκλειστούν οι 106 μόνον από το επίμαχο μάθημα και όχι από όλα. ΔΑΠ-ΝΔΦΚ και ΠΑΣΠ φέρεται να αποδοκιμάσθηκαν για τη στάση τους από τοπικούς παράγοντες της Πάτρας και βουλευτές των μητρικών κωμμάτων, οπότε η  ΔΑΠ-ΝΔΦΚ εξέδωσε ανακοίνωση που σπάει τα κόκκαλα της μαλακίας. Σας προτρέπω να τη διαβάσετε:

«Aδικία είναι να σου γκρεμίζουν τα όνειρα που φτιάχνεις .. είναι όμως ειρωνεία να στα γκρεμίζει αυτός που περιμένεις να σε βοηθήσει από ΕΞΩ... «Κάθε σημαντικό γεγονός στη σύγχρονη εποχή εξελίσσεται σαν φτηνή αντιγραφή του ιστορικού παρελθόντος». Αυτό είχε αντιληφθεί και διατυπώσει στο έργο του «Η 18η Μπρυμαίρ  του Λουδοβίκου Βοναπάρτη» ο Γερμανός Φιλόσοφος Καρλ Μαρξ. Το φαινόμενο αυτό είναι λογική συνέπεια της ρομαντικής επίδρασης που ασκεί το παρελθόν στο σύγχρονο άνθρωπο. Οι συνέπειές του όμως μπορεί να είναι ιδιαίτερα καταστροφικές όταν ανάγεται σε πολιτικό επίπεδο. Δυστυχώς, στις μέρες μας και ιδιαίτερα σ’ ότι αφορά το φοιτητικό συνδικαλισμό, το φαινόμενο αυτό κάνει έντονα την εμφάνιση του.

Το μεγαλύτερο μέρος των φοιτητικών παρατάξεων, διαποτισμένο από το ιστορικό παρελθόν των φοιτητικών αγώνων στη Δικτατορική εποχή, αγωνίζεται και υπερασπίζεται κεκτημένα τα οποία δεν απειλούνται. Η στάση αυτή τους φέρνει απέναντι σε κάθε καινοτόμα και ριζοσπαστική πρόταση για αλλαγή  του υποβαθμισμένου και  παραπαίοντος Ελληνικού Πανεπιστημίου. Είναι αυτή, η στείρα άρνηση και η εμμονή σε παρωχημένες αντιλήψεις που εμποδίζουν την πρόοδο και την ανάπτυξη των σχολών μας!  Η ΔΑΠ – ΝΔΦΚ αντιδρά σ αυτή τη νοοτροπία και παραμένει διαχρονικά η παράταξη που ανοίγει ένα παράθυρο στο μέλλον και στην αισιοδοξία, εκεί που οι άλλοι θέλουν ένα Πανεπιστήμιο αποκομμένο από τον υπόλοιπο κόσμο. Με αφορμή το τελευταίο συμβάν και την τιμωρία των 106 φοιτητών στο τμήμα Διοίκησής Επιχειρήσεων στο Πανεπιστήμιο Πατρών και την καταδίκη της ΔΑΠ-ΝΔΦΚ για τη στάση της, από μερίδα του τύπου θα θέλαμε να σχολιάσουμε  μερικές σκέψεις.  

Καταρχάς όλοι εσείς ποτέ δεν επικροτήσατε τις προσπάθειες της μεγαλύτερης φοιτητικής παράταξης για εξυγίανση και αναβάθμιση της παιδείας μας. Ακόμα και όταν πρώτοι μιλούσαμε πριν χρόνια για την κατάργηση του ασύλου ανομίας, αναθεώρηση του άρθρου 16, ίδρυση μη κρατικών-μη κερδοσκοπικών πανεπιστημίων,  μεταπτυχιακά προγράμματα, erasmus, καθιέρωση της διπλής εξεταστικής, δημιουργία πανεπιστημιακής αστυνομίας κ.α. Ακόμα και όταν καθημερίνα μέσα στα ιδρύματα οργανώνουμε φιλανθρωπικές δράσεις, προτείνουμε συγκεκριμένα πράγματα για να καλύψουμε τα κενά και να βελτιώσουμε την καθημερινότητα των συμφοιτητών μας, διοργανώνουμε επιστημονικές ημερίδες, ημέρες καριέρας, ενημερωτικά πάνελ με καθηγητές και ανθρώπους της αγοράς εργασίας κόντρα στην μιζέρια των άλλων παρατάξεων και τα προβλήματα που έχει δημιουργήσει η οικονομική κρίση. Και όμως τώρα έρχεστε να μας επικρίνετε χωρίς καν να ρωτήσετε την δική μας άποψη για το συμβάν. 

Ας δούμε όμως το πραγματικό περιστατικό στο τμήμα της διοίκησης επιχειρήσεων. Στο μάθημα «ΔΥΝΑΜΙΚΑ ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΑ ΥΠΟΔΕΙΓΜΑΤΑ», παρουσιάστηκε το φαινόμενο για αντιγραφή στη λύση των ασκήσεων. Για το παρόν μάθημα, ο τελικός βαθμός προκύπτει κατά 50% από Πρόοδο που λαμβάνει χώρα εντός του Εξαμήνου, κατά 20% από τις Ασκήσεις του μαθήματος και κατά 30% από το γραπτό της Εξεταστικής. Η απόφαση της γενικής συνέλευσης των καθηγητών ήταν να μη δώσουν οι φοιτητές κανένα μάθημα της επόμενης εξεταστικής, γεγονός που σημαίνει ότι κάποιοι φοιτητές δεν θα μπορέσουν να ολοκληρώσουν τις σπουδές τους στην εξεταστική του Σεπτεμβρίου ή για κάποιους άλλους, να μειώσουν τον αριθμό από τα χρωστούμενα μαθήματά τους, πράγμα που και στις δυο περιπτώσεις σημαίνει πως θα πρέπει να επωμιστούν τα, σκληρά στις μέρες μας, έξοδα διαβίωσης τους.

Στο πλαίσιο αυτό, επειδή είμαστε  δίκαιοι, όλες οι παρατάξεις και ο φοιτητικός σύλλογος Διοίκησης Επιχειρήσεων πήρε  απόφαση να μπορέσουν οι φοιτητές να δώσουν κατελάχιστο τα υπόλοιπα μαθήματα της εξεταστικής τους και η οποία "ποινή" να οριστεί στο συγκεκριμένο μάθημα. Η απόφαση της ΓΣ των καθηγητών όμως είναι “πρωτόγνωρη” καθώς είχε χαρακτηριστικά εξοντωτικής τιμωρίας και σε καμία περίπτωση δεν περιλαμβάνει κάποιο είδος σωφρονιστικού χαρακτήρα. Έχει έρθει η ώρα να αποφασίσουμε εαν θέλουμε ένα Πανεπιστήμιο και ένα εκπαιδευτικό σύστημα δίκαιο και νουθετικό ή απλά τιμωρητικό; Τέλος, επειδή η επίθεση είναι επιλεκτική και εξυπηρετεί άλλους σκοπούς, τονίζουμε ότι τα παραπάνω είναι απόφαση του συλλόγου των φοιτητών. Κλείνοντας, η ΔΑΠ-ΝΔΦΚ δε θα συμμετέχει στο παράλογο που προβάλλουν οι “αναλυτές δίχως ενημέρωση”κ αι θα μείνει επικεντρωμένη σε αυτό που εξυπηρετεί διαχρονικά, τη δράση για ένα σύγχρονο - δημοκρατικό και ευρωπαϊκό πανεπιστήμιο».

[Δεν μπορώ να μην εκφράσω τον θαυμασμό μου για τον νεολογισμό «κατελάχιστο»].    

Το μόνο που αναρωτήθηκα εγώ μετά την ανάγνωση της ανακοίνωσης ήταν: «ποίου πτυχίου μπορεί να είναι άξιοι οι συντάκτες αυτής;».

Αλλά και ο υπουργός είπε ωραία πράματα:  «Το πρόβλημα είναι υπαρκτό. Τους τσάκωσαν. Αν εγώ ήμουν Νέα Δημοκρατία δεν θα έκανα αυτά τα διοικητικά μέτρα, θα τους ανάγκαζα να κάνουν μία ημερίδα, να συζητήσουν το θέμα αντιγραφής. Μια ανοιχτή συζήτηση, να μπουν καθηγητές, να μπουν φοιτητές, να δούμε τι γίνεται, τι σημαίνει το θέμα αντιγραφή. Διότι, δεν είναι καινούργιο αυτό. Αυτό το φαινόμενο, εγώ λέω, να μείνει στην επικαιρότητα όχι για να κάνουμε αντιπολίτευση, πραγματικά σας μιλάω δεν έχει κανένα τέτοιο νόημα, να μείνει στην επικαιρότητα για να δούμε λίγο τι σημαίνει διδασκαλία στα Πανεπιστήμια και τι σημαίνει διδασκαλία στις μέρες μας. Εγώ είμαι από τη γενιά που δώσαμε μεγάλη μάχη να μην υπάρχουν εξετάσεις και να υπάρχουν εργασίες. Εδώ, όλοι μαζί, ζούμε σε ένα νέο κόσμο, ο οποίος ακόμη δεν έχει βρει τις ισορροπίες του. Εγώ, όταν ήμουνα μαθητής η πληροφορία ήταν ταυτισμένη με τη γνώση. Τώρα η πληροφορία δεν είναι ένα στοιχείο γύρω από το οποίο συγκροτείται η γνώση. Αρα, έχει αλλάξει το τι σημαίνει γνώση, άρα τι σημαίνει διδασκαλία, άρα ο τρόπος που είναι οργανωμένα τα Πανεπιστήμια. Αυτά, λοιπόν, τα φαινόμενα παρόλη την παθογένειά τους είναι και φαινόμενα που μας χτυπάνε το καμπανάκι για τις νέες δομές που πρέπει να σκεφτούμε».

Εις αντίλογον εγώ θα γράψω λίγα λόγια για τους Αγγλοσάξονες [ΗΒ, ΗΠΑ, Καναδάς, Αυστραλία, ΝΖ], όπου η «αντιγραφή» ονομάζεται «cheating», ήτοι εξαπάτηση. Ο ίδιος όρος χρησιμοποιείται και για τη μοιχεία. Εκεί, όπου η αντιγραφή, η λογοκλοπή και η κάθε είδους υποτίμηση του μόχθου του διπλανού αποτελεί έγκλημα καθοσιώσεως και τιμωρείται με αυστηρές κυρώσεις [στη μοιχεία δεν δίνουν και πολύ μεγάλη σημασία]. Και τούτο, διότι εκεί έχουν κάνει βίωμά τους οι πολίτες ότι μόνον η ευγενής άμιλλα δίνει ώθηση και βελτίωση στην κοινωνία. Μόνον η ανάδειξη των ικανότερων προάγει τον άνθρωπο και ολόκληρη την κοινωνία, εξ ου και οι πολίτες εκεί δεν ανέχονται να ανελίσσονται αυτοί που δεν μελέτησαν, που δεν κοπίασαν. Ούτε ανέχονται να έχουν ίσες ευκαιρίες οι κοπιάσαντες με τους κοπρίσαντες. Αυτή η νοοτροπία διατρέχει και το δικαιοδοτικό τους σύστημα. Εκεί ο δικαστής δεν διανοείται ότι υπάρχει περίπτωση να εμφανισθεί μάρτυρας στο δικαστήριο και να ψευδορκήσει, εξ ου και η μαρτυρία αποτελεί για τον δικαστή θέσφατο. Κι’ αν κάποιος τολμήσει να ψευδορκήσει, του κόβουν τον κώλο. Τόσο απλά. Ενώ σ’ εμάς εισπράττει μια ποινή με αναστολή και τέρμα.

Αλήθεια, στον υπαρκτό σοσιαλισμό του κ. Κατρούγκαλου η αριστεία ήταν ρετσινιά;  Στα γράμματα, στις τέχνες, στον αθλητισμό, στις επιστήμες; Κατόπιν διαγωνισμών ή παρεμβάσεων των κομισάριων; Αυτά δεν τα σκέφτηκε το φοιτητικό παρακλάδι της ΝΔ, όταν έγραφε ανακοινώσεις με παραπομπές και σε Καρλ Μάρξ για να του τη βγει του Αλέξη που θυμήθηκε τον Μαρξ στην Πνύκα την 07.09.2017, αφού εξάντλησε όλες τις νεοφιλελεύθερες πρακτικές των πιο ανάλγητων καπιταλιστών; Ούτε και ο υπουργός α-παιδείας τα σκέφτηκε;

Θα το ξεχάσουμε, όμως, κι’ αυτό. Όπως ξεχάσαμε τόσα άλλα. Τους  επιδοματούχους τυφλούς ανοιχτομάτηδες τής Ζακύνθου, της Χίου, της Κρήτης, τον άνευ πτυχίου επί 13 χρόνια διευθυντή της Γενικής  Κλινικής του νοσοκομείου της Σύρου, το Σάμινα και τόσα άλλα. Όπως θα ξεχάσουμε και την εν εξελίξει καταστροφή του Σαρωνικού από το πετρελαιοφόρο που έβαλε πλώρη έμφορτο, αφού είχε μείνει παροπλισμένο επί 8 χρόνια. Εις επίρρωσιν αυτού που έγραψα παλαιότερα μεταφέροντας εισαγγελικό από έδρας απόφθεγμα: «Η ατιμωρησία αποτελεί δομικό στοιχείο του υποσυνείδητου του Έλληνα». Αυτό είπε με δικά του λόγια ο κ. Γαβρόγλου.

Και καθώς ολοκλήρωνα τούτο το αρθρίδιο, ακούω ότι στο Πανεπιστήμιο Δυτικής Μακεδονίας η Σύγκλητος απεφάσισε ότι τα παιδιά των πανεπιστημιακών, αλλά και των διοικητικών υπαλλήλων, θα παρακολουθούν κατά προτεραιότητα και δωρεάν ένα περιζήτητο μεταπτυχιακό πρόγραμμα που εξασφαλίζει σίγουρη δουλειά σε εκπαιδευτικούς [1000 υποψήφιοι για 45 θέσεις ειπώθηκε]. Ευτυχώς που βρέθηκε ΕΝΑΣ κοσμήτορας που έκραξε τους συναδέλφους του διοχετεύοντας την είδηση, ώστε να τους κράξουμε και εμείς. Μια μερίδα ημερίδες κ. Γαβρόγλου και για τούτο το φαινόμενο με τίτλο «Όταν η ασυδοσία χτυπάει κατακόκκινο από αυτούς που είναι ταγμένοι να διδάσκουν ήθος πρωτίστως».

Δ-Ε-Ν  Υ-Π-Α–Ρ-Χ-Ο-Υ-Μ-Ε!!! Πόσες φορές θα το πω;         
Υ.Γ. Αυτό το αρθρίδιο είναι και  μία απάντηση στην ερώτηση που μου είχε υποβάλει προ μηνός ο φίλος Ιωσήφ Παπαδόπουλος: «Μα δεν είναι αυτονόητο ότι δεν πρέπει να λογοκλέπτουμε»; Ναι Ιωσήφ, είναι αυτονόητο για το 5% των ανώμαλων, όπως εσύ και εγώ. Για το φυσιολογικό 95%, στο οποίο ανήκουν οι «106» και οι φυτητοκωμματικές παρατάξεις όχι. Άλλωστε, η βλακεία είναι αήττητη, όπως τη ζωγράφισε κάποτε ο Αρκάς «Ο πόλεμος κατά της βλακείας τελείωσε. Χάσαμε!» 

Σχόλιο "Rib and Sea".

Είναι πάντα τόσο επίκαιρο το περί βλακών εγχειρίδιο του αειμνήστου νεοέλληνα δημοσιογράφου και φιλοσόφου Ευάγγελου Λεμπέση, που ταιριάζει γάντι και σ' αυτό το άρθρο του φίλου Σωτήρη Καλαμίτση. Για του λόγου το αληθές, παραθέτω το τελευταίο τμήμα από το περί βλακών εγχειρίδιό του :

"... Ἡ ἠθικὴ τέλος σχέσις μεταξὺ βλακὸς καὶ ἐπιτηδείου ἢ ἀπατεῶνος εἶναι ἀπροσδοκήτως διάφορος τής ἢν ἐκλαμβάνει συνήθως ἡ «κοινὴ γνώμη». Ὁ συνήθης κοινωνικὸς ἄνθρωπος θεωρεῖ τὸν ἐπιτήδειον καὶ τὸν ἀπατεῶνα ὡς ἀνηθίκους μέν, ἀλλ᾿ ὡς ὑποδιαιρέσεις τοῦ εὐφυοῦς. Ὅλως τὸ ἀντίθετον ὅμως συμβαίνει: ὁ ἐπιτήδειος καὶ ὁ ἀπατεὼν εἶναι ἀκριβῶς ὑποδιαιρέσεις τοῦ βλακός. Καὶ ἰδοὺ πῶς.

Εἴπομεν ἀνωτέρω ὅτι ἡ πονηρία, ἐκτὸς ἐὰν εἶναι μέσον ἀμύνης τῶν εὐφυῶν οὐχὶ κατὰ τῶν βλακῶν ἀλλὰ κατὰ τῆς πονηρίας των, ἀποτελεῖ φυσικὴν ἰδιότητα τῶν βλακῶν καὶ δὴ φυσικὴν συνέπειαν τοῦ γεγονότος, ὅτι, λόγω ἀτροφίας τοῦ νοητικοῦ των μηχανισμοῦ, ἀποτελεῖ αὕτη τὴν μόνην ἄμυναν αὐτῶν κατὰ πάσης ἔξωθεν ἐπιθέσεως. Ἀπὸ τῆς διαπιστώσεως τῆς ἀληθείας ταύτης μέχρι τῆς ἀκολούθου ἀληθείας ὑπάρχει ἓv καὶ μόνον βῆμα: ὅτι μόνον ὁ πνευματικῶς ἀνάπηρος ἔχει ἀνάγκην τῆς ἐπιτηδειότητος καὶ τῆς ἀπάτης διὰ νὰ προωθηθῆ ἢ νὰ ἐπικρατήση.

Οὐδεὶς ἄνθρωπος ἀξίας ἔχει ἀνάγκην νὰ γίνῃ ἐπιτήδειος ἢ ἀπατεών. Ἡ καθημερινὴ κοινωνικὴ πεῖρα διδάσκει ὅτι τὰ ἐπίθετα ταῦτα οὐδέποτε κατώρθωσαν νὰ «κολλήσουν» εἰς ἀνθρώπους πραγματικῆς ἀξίας, οἱ ὁποῖοι, ἐὰν ὑπῆρξαν μισητοί, ἐχαρακτηρίσθησαν ἴσως ὡς «κακοί», ὡς «καταχθόνιοι», ὡς «γόητες», ὡς «τορπιλληταί» ἢ ὡς «λιβελλογράφοι», οὐδέποτε ὅμως ὡς ἐπιτήδειοι ἢ ἀπατεῶνες, καὶ ὅταν ἀκόμη ὑπῆρξαν συντηρητικοὶ εἰς τὰς σχέσεις των μετὰ τῶν λοιπῶν ἀνθρώπων καὶ κατώρθωσαν πάντοτε νὰ προωθηθοῦν ἢ νὰ ἐπικρατήσουν.

Ἀπόλυτος ἐσωτερικὴ συνέπεια τῆς πνευματικῆς ἀναπηρίας τοῦ βλακὸς εἶναι ἄλλως τὲ ὄχι μόνον ἡ ἀγελαία του τάσις, ὄχι μόνον ἡ προώθησίς του «πλάτην μὲ πλάτην» μὲ τὴν λεγεῶνα τῶν ὁμοίων του, ὄχι μόνον ἡ προσφυγὴ εἰς τὰ εὐτελέστερα μέσα τῆς ἐπιτηδειότητος, τὴν ἔλλειψιν ἀντιθέτου γνώμης, τὴν προσφορὰν εὐκόλων καὶ ἀνηθίκων ἐκδουλεύσεων καὶ τὴν κολακείαν, ἀλλὰ καὶ ἡ συστηματικὴ ἀποφυγὴ πάσης συγκρούσεως καὶ πάσης μάχης. Καὶ ὅταν ἀκόμη ὁ βλάξ, ὑπὸ τὴν μορφὴν τοῦ ἐπιτηδείου ἢ τοῦ ἀπατεῶνος, ἐξαναγκασθῇ νὰ δώση μάχην, θὰ δώση αὐτὴν διὰ τῶν πνευματικῶς εὐκολοτέρων καὶ συνεπῶς τῶν ἀνηθικωτέρων «ὅπλων»: τοῦ ψεύδους, τῆς διαστροφῆς, τῆς ρᾳδιουργίας καὶ τῆς συκοφαντίας.

Ἐξ οὗ ἕπεται τὸ ἀκλόνητον δόγμα: καὶ ἡ ἀνηθικότης εἶναι ἀποκλειστικὸν προνόμιον τῶν βλακῶν!".

Ευάγγελε Λεμπέση, υποκλίνομαι, για άλλη μία φορά, και ευχαριστώ τον φίλο Σωτήρη Καλαμίτση που μου έδωσε την ευκαιρία να σε θυμηθώ και να σε τιμήσω...

Ιωσήφ Παπαδόπουλος.