Το σύστημα μπορεί να είναι πανίσχυρο, αλλά πολλές φορές, πάμπολλες, δείχνει και πανηλίθιο. Παράδειγμα οι επισκέψεις τύπου Μανωλάκη-μαριονέτας των τραπεζών,που αντί του επιθυμητού τους στόχου, που είναι η προπαγάνδα και ο υπνωτισμός του πόπολου, και αντί να προσπαθεί (το σύστημα) να περάσει όσο το δυνατόν απαρατήρητο και να κάνει την βρώμικη-εγκληματική δουλειά του όσο το δυνατόν πιό αθόρυβα, αντίθετα, με τυμπανοκρουσίες και επίδειξη μιάς πέτσινης και ούτε καν, μιάς πλαστικής δημοκρατίας, καταφέρνει να υπενθυμίσει τον λόγο για τον οποίο είναι μισητό απ' τον λαό, και καταφέρνει ακόμη να ατσαλώσει την θέληση πολλών για αντίδραση-αντίσταση-ανυπακοή.
Πήγε λοιπόν ο Μανωλάκης στην Πνύκα και μίλησε για δημοκρατία. Όπως μιλάει για δημοκρατία όπου σταθεί κι όπου βρεθεί ο μικρός (ελάχιστος) Αλέξης.
Εννοώντας προφανώς την δημοκρατία της παράλυσης μιάς μεγαλούπολης για να μπορέσουν να κινηθούν με ασφάλεια οι λαοπρόβλητοι ηγέτες.
Εννοώντας οπωσδήποτε την δημοκρατία των τεσσάρων χιλιάδων αστυνομικών-μπράβων, και δεκάδων σωματοφυλάκων για την προστασία απ' την αγάπη του λαού.
Και ήταν λέει περήφανος που μιλούσε εκεί που γεννήθηκε η δημοκρατία, εκεί που συγκαλούνταν η εκκλησία του δήμου (όχι το παπαδαριό, αλλά η συνέλευση των Αθηναίων απ' τον 6ο μέχρι το τέλος του 4ου αιώνα π.Χ), χωρίς προφανώς να τολμήσει να ξεστομίσει τις δύο λεξούλες που περιγράφουν εκείνο το μοναδικό στην ιστορία του πολιτισμένου κόσμου όλων των εποχών πολίτευμα.
Εκείνες τις δύο λεξούλες, που πλανιώνται σαν φάντασμα πάνω απ' την ολοκληρωτική-νεοναζιστική Ευρωπαϊκή "Ένωση", και που στοιχειώνουν τους πιό τρομαχτικούς εφιάλτες των τιποτένιων που λέγονται ηγέτες των χωρών της Ε.Ε. και των καθαρμάτων που αποτελούν την δοτή ηγεσία του υπερεθνικού οργανισμού "Ευρώπη Α.Ε.". Δυό λεξούλες μόνον: άμεση δημοκρατία. Το πραγματικό πολίτευμα των αρχαίων Αθηνών, το μόνο πολίτευμα που μπορεί να χαρακτηριστεί ως "δημοκρατία", η μονάκριβη εφαρμοσμένη κληρονομιά της αρχαίας Ελλάδας στην ανθρωπότητα όλων των αιώνων. Αυτό το πολίτευμα που ξορκίζουν σαν κακό εφιάλτη τα αποβράσματα των τραπεζών, των μεγάλων διεθνών επιχειρήσεων, οι νεοναζιστές-δουλίτσες του φον-σακάτη.
Και οι Μανωλάκηδες και μικροί (ελάχιστοι) Αλέξηδες ξεφαντώνουν με τους πανηγυρικούς τους υπέρ της τάχα δημοκρατίας τους, μιάς κουτσής, ανάπηρης, ευνουχισμένης, τηλεκατευθυνόμενης αντιπροσωπευτικής "δημοκρατίας".
Η δημοκρατία τους όπως την έχουν εξελίξει και όπως την εννοούν στην "ενωμένη" Ευρώπη δεν είναι δημοκρατία.
Δημοκρατία χωρίς την συμμετοχή της κοινωνίας και χωρίς κοινωνικό κράτος δεν υπάρχει.
Είναι το προσωπείο ενός νέου έρποντος φασισμού, ενός ολοκληρωτισμού της ελίτ των τραπεζών και του χυδαίου πλούτου.
Αν θα τολμούσαν κάποτε μανωλάκηδες κι αλέξηδες να προφέρουν τις λέξεις "άμεση δημοκρατία", φλύκταινες και έλκη θα έβγαζαν στο στόμα, σαν βαμπίρ που τα είδε ο ήλιος θα καιγόντουσαν.
Το σύστημα έστειλε στον ιερό χώρο της Πνύκας τον Μανωλάκη, και τον κάθε μανωλάκη για να συλήσει τον χώρο, να τον μαγαρίσει, να οικειοποιηθεί μία έννοια που ποτέ δεν του ανήκε.
Σαν να θέλεις να βάλεις κοπριά στο σαλόνι για να το αχρηστεύεις για πάντα απ' την μυρωδιά που θα παραμείνει και μετά την απομάκρυνση της βρωμιάς.
Ο χώρος όμως είναι ιερός και δεν μιαίνεται.
Αντίθετα καίει, τσουρουφλίζει κάθε ιερόσυλο, βάζει στον μεγεθυντικό φακό την μικρότητά του και τις αισχρές επιδιώξεις του.
Στείλτε κι άλλους.
Στείλτε στίφη βαρβάρων της Παγκοσμιοποίησης.
Θα γίνουμε πιό δυνατοί!
Πηγή : https://mandatoforos.blogspot.gr/2017/09/blog-post_11.html