Rib and Sea

Γράφει ο Σωτήρης Καλαμίτσης.

[ο αυτός: «ου γαρ τοις ψηφίσμασιν, αλλά τοις ήθεσιν καλώς οικείσθαι τας πόλεις»].

Ουδόλως εξεπλάγην από την απώλεια ζωών και την καταστροφή  κόπων μιας ζωής  στη Μάντρα, στη Νέα Πέραμο και στα πέριξ. Εξεπλάγην, όμως, από τις δικαιολογίες που προέβαλαν οι αρμόδιοι  για να αποσείσουν τις ευθύνες τους με πρώτη και καλλίτερη την Περιφερειάρχη Αττικής κ. Δούρου. Αυτήν που θυμάμαι πολύ καλά  πως έλεγε ότι διαφορετικά μαζεύουν τα σκουπίδια οι δημοκράτες από τους μη δημοκράτες, οι μνημονιακοί από τους αντιμνημονιακούς κ.λπ. Ακούγοντάς την τότε είχα μείνει εμβρόντητος από την ουρανομήκη αυτή παπάρα.

Τώρα που όλοι είναι μνημονιακοί μέχρι τα μπούνια και έχει πλέον αποδειχθεί ότι είτε έτρεφαν αυταπάτες είτε  δεν μπορούν να αλλάξουν σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα όλα όσα κακά είχαν διαπράξει οι προηγούμενοι, αν και υποτίθεται πως είχαν μελετήσει τα πράγματα και ήταν σε θέση να κάνουν πράξη τις εξαγγελίες τους, είμαι βέβαιος και επαναλαμβάνω ότι τίποτε δεν πρόκειται να αλλάξει στον τόπο, όποιος και αν κυβερνά.

Είχαμε 16 νεκρούς από μια  πρωτοφανή νεροποντή και κανείς δεν ανέλαβε την παραμικρή ευθύνη για την ανυπαρξία  αντιπλημμυρικών έργων, τα οποία μελετώνται και εξαγγέλλονται χρόνια τώρα. Γιατί άραγε; Δεν υπάρχουν οι «δικοί μας» να τα αναλάβουν; Ουδείς διαθέτει την ευθιξία να ψελλίσει ένα «παραιτούμαι» εις μνήμη των νεκρών.

Είναι ηλίου φαεινότερον ότι και αυτή η τραγωδία οφείλεται στην αβελτηρία των μανδαρίνων του κράτους που τα έπιαναν για να κάνουν τα στραβά μάτια στην οικοπεδοποίηση των ρεμάτων δια της μεθόδου του μπαζώματος. [ΣΗΜ: ήταν το 1993 που ήλθε ένας πελάτης στο γραφείο μου ρωτώντας πώς θα μπορούσε να δημιουργήσει τίτλο ιδιοκτησίας σε τμήμα χειμάρρου έξω από την Πάτρα. Του δήλωσα ότι οι νομικές γνώσεις μου δεν φθάνουν μέχρι εκεί και απεχώρησε προβληματισμένος]. Όπως τα έπιαναν και οι αστυνομικοί  σε κάθε εκλογική αναμέτρηση που ξεφύτρωναν τα σπίτια σαν μανιτάρια απ’ άκρου εις άκρον της χώρας. Δεν θέλω να φαντασθώ τί θα γινόταν, αν ακολουθούσαμε τη σοφή συμβουλή του άλλου τεράστιου κωλοτούμπα Γιώργου Κουρή που πρότεινε να φέρουμε την ανάπτυξη στη χώρα επιτρέποντας σε όλους να χτίζουμε όπου θέλουμε, ό,τι θέλουμε και όπως θέλουμε χωρίς οικοδομικές άδειες και αηδίες.  

Θυμήθηκα τον μακαρίτη Αντώνη Τρίτση. Πρέπει να ήταν ή 1982 ή 1983 που έδινε συνέντευξη στην τηλεόραση. Κατακεραύνωνε την αυθαίρετη δόμηση και άφησε χαραγμένη στη μνήμη μου τη φράση «το μόνο που μένει είναι να ανεγείρουμε μνημείο στον Αυθαίρετο Οικιστή». Τότε ψηφίστηκε ο νόμος 1337/1983, με τον οποίον έγινε η πρώτη προσπάθεια να μπει τάξη στη δόμηση. Ο νόμος αυτός έγινε σουρωτήρι με τις αλλεπάλληλες τροποποιήσεις για παρεκκλίσεις, εξαιρέσεις κ.λπ. Μετά ήλθε η άλλη μεγάλη επινόηση: «μεταφορά συντελεστή», ένα προϊόν με αξία που πουλιόταν και αυτό. 

Επί Καραμανλή του μεγάλου είχε ψηφισθεί νόμος που υποχρέωνε κάθε κατασκευαστή πολυκατοικίας να κατασκευάζει και θέσεις στάθμευσης. Και αυτός ο νόμος ξηλώθηκε σιγά-σιγά, αφού επετράπη υπό προϋποθέσεις να πληρώνει ο κατασκευαστής ένα ποσό αντί να κατασκευάζει μία θέση στάθμευσης. Άσε που πολλοί κατασκευαστές όριζαν τις θέσεις στάθμευσης στην πυλωτή και προκλήθηκε τεράστιο νομικό ζήτημα ως προς το αν επιτρέπεται η κατ’ αποκλειστικότητα χρήση μέρους της πυλωτής από ένα συνιδιοκτήτη, για να σταθμεύει το αυτοκίνητό του. Χρειάστηκαν 15 χρόνια για να λύσει το … φλέγον αυτό ζήτημα ο Άρειος Πάγος.   

Και βλέπεις ακόμη και σήμερα ανήλιαγα υπόγεια ή ημιυπόγεια διαμερίσματα. Βλέπεις επταόροφες πολυκατοικίες ένθεν και ένθεν οδού πλάτους δέκα μέτρων. Ας θυμηθούμε και τον περίφημο θεσμό του θυρωρού. Τις δεκαετίες του ΄50 και ’60 που αγρότες πουλούσαν  τα χωράφια τους, για να αγοράσουν τη θέση του θυρωρού από τον πολυκατοικιοκατασκευαστή και να κατοικούν στην υπόγα της πολυκατοικίας. Και όλο αυτό το τουρλουμπούκι έλαβε το προσωνύμιο «ατμομηχανή της οικονομίας». Τί  κι’ αν έγραφε ο μακαρίτης Γιάγκος Πεσμαζόγλου στο βιβλίο του «Εφηρμοσμένη Οικονομία» ότι χαρακτηριστικό μιας υπανάπτυκτης οικονομίας είναι η κυριαρχία της επένδυσης σε κατοικίες.   

Τελικά, όπως είχεν ανακράξει ο Βύρων «φταίει για τις πυρκαγιές ο Στρατηγός Άνεμος», ανέκραξεν η κ. Καφαντάρη του ΣΥΡΙΖΑ  ότι για τον θάνατο των 16 φταίνε τα ακραία καιρικά φαινόμενα. Εγώ λέω ότι φταίει αυτό:

«ΠΑΓΩΣΑΝ» όλες οι πληρωμές! ΕΠΙΑΣΑΝ Έλληνες ευρωβουλευτές να κλέβουν... http://www.ribandsea.com/waves/3343-pagosan-oles-oi-pliromes-epiasan-ellines-evrovouleftes-na-klevoun.html
Παρασκευή, 17 Νοεμβρίου  2017

Σοκ έχει προκαλέσει στις Βρυξέλλες η απόφαση της αρμόδιας υπηρεσίας του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου να «παγώσει» όλες τις πληρωμές προς τους τοπικούς συνεργάτες (local assistants) των Ελλήνων ευρωβουλευτών, επειδή ερευνά κατά πόσο οι τελευταίοι απασχολούν ...«μαϊμού» συνεργάτες!

Η Ελλάδα, όπως αποκαλύπτει σε ρεπορτάζ της η εφημερίδα "δημοκρατία", βρέθηκε στο μικροσκόπιο της OLAF, της Ευρωπαϊκής Υπηρεσίας Καταπολέμησης της Απάτης, μετά την καταγγελία κατά του ευρωβουλευτή της Νέας Δημοκρατίας Μανώλη Κεφαλογιάννη ότι εισέπραττε το 60% του μισθού συνεργάτιδάς του. Η αρμόδια επιτροπή του Ευρωκοινοβουλίου, με επικεφαλής τον Γάλλο ευρωβουλευτή Ζαν-Μαρί Καβαδά, εξετάζει το αίτημα άρσης της ασυλίας του κ. Κεφαλογιάννη και σύντομα θα κάνει τη σχετική εισήγηση στην Ολομέλεια. «Οι πλαστογραφίες και οι εκβιασμοί σε βάρος του κ. Κεφαλογιάννη δεν μπορούν να πλήξουν ούτε τον ίδιο ούτε και την οικογένεια του», είχε απαντήσει μέσω κύκλων του ο επικεφαλής των ευρωβουλευτών της ΝΔ, όταν είχε προ μηνών δημοσιοποιηθεί η υπόθεση.

Πλέον, το ενδιαφέρον της OLAF φέρεται να στρέφεται στο κατά πόσο οι τοπικοί συνεργάτες των Ελλήνων ευρωβουλευτών ασκούν πραγματικά κοινοβουλευτικά καθήκοντα ή εμπίπτουν σε μία από τις δύο παρακάτω κατηγορίες: α) απλοί «ταμίες», δηλαδή συνεργάτες-«φαντάσματα» που εισπράττουν ένα μισθό και τον αποδίδουν αμέσως στον ευρωβουλευτή β) συνεργάτες που παρέχουν άλλου είδους υπηρεσίες, όπως για παράδειγμα να κανονίζουν εμφανίσεις και συνεντεύξεις των ευρωβουλευτών σε ΜΜΕ, με το αζημίωτο!

Εντύπωση, για παράδειγμα, προκαλεί το γεγονός ότι ο ευρωβουλευτής του ΚΚΕ, Σωτήρης Ζαριανόπουλος, απασχολεί έναν διαπιστευμένο συνεργάτη (με έδρα δηλαδή τις Βρυξέλλες) και δέκα τοπικούς συνεργάτες (με έδρα δηλαδή την Αθήνα), όπως και το ότι ο Νότης Μαριάς δεν εμφανίζεται να απασχολεί κανένα συνεργάτη στις Βρυξέλλες, αλλά έχει εννιά στην Αθήνα!

Η έρευνα αφορά και τους 21 Έλληνες ευρωβουλευτές, που είναι οι ακόλουθοι: Δημήτρης Παπαδημούλης, Στέλιος Κούλογλου, Κωνσταντίνα Κούνεβα (ΣΥΡΙΖΑ), Μανώλης Κεφαλογιάννης, Μαρία Σπυράκη, Ελίζα Βόζεμπεργκ, Γιώργος Κύρτσος, Θοδωρής Ζαγοράκης (Νέα Δημοκρατία), Νίκος Ανδρουλάκης, Εύα Καϊλή (ΠΑΣΟΚ), Γιώργος Επιτήδειος, Λάμπρος Φουντούλης, Ελευθέριος Συναδινός (Χρυσή Αυγή), Σωτήρης Ζαριανόπουλος, Κωνσταντίνος Παπαδάκης (ΚΚΕ), Γιώργος Γραμματικάκης, Μιλτιάδης Κύρκος (Ποτάμι) Νίκος Χουντής (ΛΑΕ), Κώστας Χρυσόγονος (ανεξάρτητος), Σοφία Σακοράφα (ανεξάρτητη), Νότης Μαριάς (Ελλάδα-Ο άλλος δρόμος).

Όσο διαρκεί η σχετική έρευνα, οι πληρωμές των τοπικών συνεργατών των Ελλήνων ευρωβουλευτών από τις σχετικές διοικητικές υπηρεσίες του Ευρωκοινοβουλίου έχουν ανασταλεί και οι αρμόδιες υπηρεσίες ερευνούν εξονυχιστικά τη δραστηριότητά τους, ζητώντας να τους προσκομίσουν τα βιογραφικά τους σημειώματα, τα email που έχουν ανταλλάξει με τους ευρωβουλευτές, μέσα από τα οποία αποδεικνύεται ότι επιτελούν συγκεκριμένο έργο, καθώς και άλλα ανάλογα στοιχεία.

Πηγή : press-gr.com

Σχόλιο "Rib and Sea".

Σωπάστε καλέ τώρα που κλέβουν οι Έλληνες ευρωβολευτές! Αισχρή συκοφαντία! Αλλά ακόμη και αν κλέβουν λιγουλάκι οι άνθρωποι, δεν έχουν δικαίωμα; Τόση υπηρεσία προσφέρουν στην πατρίδα, όντες εκπρόσωποί της στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο.

Θυμάμαι πάντως, ευκαιρίας δοθείσης, την στάση ενός Βρετανού ευρωβουλευτή, του Ντάνιελ Χάνναν, ο οποίος με άρθρο του στην Daily Mail ζήτησε από τους συμπατριώτες του να τον... απολύσουν από το Ευρωκοινοβούλιο! Ας θυμηθούμε τί είχε ζητήσει : http://www.ribandsea.com/articles/2274-salpisma-apoxorisis-apo-to-diafthoreio-e-e.html

"Απολύστε με! Θα χαθούν θέσεις εργασίας όταν ένα έθνος αποφασίσει να εγκαταλείψει την Ευρωπαϊκή Ένωση; Μόνο η δική μου. Είμαι Ευρωβουλευτής και απλά σας ζητώ  ψηφίζοντας στο δημοψήφισμα, να με βοηθήσετε να απαλλαγώ από την άνετη και ακριβοπληρωμένη θέση μου. Παρακαλώ, απολύστε με.

Ακόμη θυμάμαι το σοκ της πρώτης ημέρας μου στις Βρυξέλλες. Μόλις βρήκα το γραφείο μου, μια εξυπηρετική κυρία μου ζήτησε το αεροπορικό μου εισιτήριο για να μου επιστραφούν τα χρήματα. Μου μέτρησαν ποσό τόσο μεγάλο ώστε πίστεψα ότι έγινε λάθος. «Μα από το Λονδίνο ήρθα,»  εξήγησα. «Δεν είναι λάθος, Μεσιέ», απάντησε πεταχτά. «Αυτή είναι η χιλιομετρική ταρίφα από το Λονδίνο». «Μα κανείς δεν πληρώνει τόσα για την πτήση Χήθροου-  Βρυξέλλες», διαμαρτυρήθηκα. «Τόσα καθορίζει το κοστολόγιο», με διέκοψε η κυρία.
Οι ευρωβουλευτές ταξιδεύουν από τις περιφέρειές τους στις Βρυξέλλες ή στο Στρασβούργο ( η Ευρωβουλή συνεδριάζει εναλλάξ στις δύο πόλεις, με τεράστιο κόστος), εισπράττουν το αντίτιμο του ακριβώτερου εισιτηρίου και επιπλέον «επίδομα χρόνου και αποστάσεως». Και ταξιδεύοντας στην ακριβώτερη θέση, κερδίζεις ένα στρογγυλό ποσό. Αν διαλέξεις φτηνή πτήση, μπορείς να τσεπώνεις 1.000 ευρώ την εβδομάδα, αφορολόγητα.

Η επόμενη επίσκεψή μου ήταν στον αρμόδιο «γενικών εξόδων». Μου είπε πως δικαιούμαι ένα γενικό επίδομα 3,500 λιρών (κάπου 4.000 ευρώ) τον μήνα. « Είναι για ενοίκιο γραφείου;» ρώτησα. « Όχι, όχι. Σας δίνουμε γραφείο στις Βρυξέλλες και στο Στρασβούργο», απάντησε. « Θα είναι τότε για κομπιούτερ και υλικά», παρατήρησα. "Όχι, τα έχετε και αυτά. Είναι για τα περιστασιακά έξοδα, όπως ταχυδρομικά και βενζίνη." « Σοβαρά μιλάτε; Τρεισήμισι χιλιάδες λίρες τον μήνα;» «Ακριβώς έτσι, κύριε. Είναι ένα επίδομα  χωρίς δικαιολογητικά. Δεν χρειάζεται να κομίζετε αποδείξεις. Απλώς σημειώσατε τον λογαριασμό όπου θα κατατίθενται.»

Γιατί σας εξιστορώ την πρώτη μέρα μου στην Ευρωβουλή; Επειδή εξηγεί γιατί ζητώ να με απολύσετε. Τα «έξοδα» είναι μια συμβολική απεικόνιση του χάσματος ανάμεσα στα θεωρητικά ιδεώδη και στις πρακτικές. Η ΕΕ ιδρύθηκε για υψηλούς στόχους–ειρήνη και συνεργασία μεταξύ των εθνών- και υποβόσκει ο πειρασμός  να αμφιβάλεις για την αλήθεια.
Συχνά υποκρινόμαστε πως έχουμε να κάνουμε με κάποια φανταστική Ε Ε, που υψώνεται πάνω από την αρπακτικότητα της πολιτικής και πραγματώνει ένα υψηλό ιδεώδες. Θεωρείται σχεδόν κακό γούστο να εξετάζεις από κοντά αυτήν την ΕΕ που διαμορφώθηκε μπροστά στα μάτια μας, με τους απατηλούς λογαριασμούς της και με τα ιδιωτικά τζετ αεροπλάνα της.
Ο τρόπος αμοιβής των βουλευτών είναι ελάχιστο παράδειγμα του πώς, αντί να είναι ενάρετη, η Ευρωπαϊκή ΄Ενωση είναι στην κυριολεξία διαφθορέας - δηλαδή μεταβάλει και χρηστούς ανθρώπους σε άτομα ελαστικής ηθικής.

Ξέρω πολλούς  Ευρωβουλευτές που ήρθαν στις Βρυξέλλες όχι ενθουσιώδεις για στενώτερη ενοποίηση, αλλά που ήπιαν  άπληστα την ομοσπονδιακή θεωρία και καταβρόχθισαν τα επιδόματά τους. Και ό,τι ισχύει για τους βουλευτές, ισχύει για γιγάντιες πολυεθνικές, για τεράστιες φιλανθρωπικές ΜΚΟ, για «Δεξαμενές Σκέψης» (λέσχες προβληματισμού), επαγγελματικά σωματεία, και λομπίστες, που βγάζουν χρήματα από το σύστημα των Βρυξελλών. Αυτοί οι άνθρωποι αποτελούν, όπως αντιλαμβάνεστε, τους πραιτωριανούς της φρουράς «να μείνουμε στην ΕΕ» (μετφ: παρ’ ημίν: «Να μείνουμε στο Ευρώ») Γι’ αυτούς το «να μείνουμε» δεν έχει σχέση με την εθνική κυριαρχία και την Δημοκρατία, αλλά για ακίνητα και ακριβά σχολεία.

Για τη χώρα όμως, δεν υπάρχει αμφιβολία,  ότι θα είμαστε καλύτερα έξω. Δεν πρόκειται να φέρει άμεση ριζική  αλλαγή της κατάστασης. Αλλά θα αρχίσουμε να ακολουθούμε μια διαφορετική πορεία, πιο ανεξάρτητη από μια Ευρωζώνη σε νευρικότητα και παρακμή και περισσότερο εστιασμένη στον ευρύτερο κόσμο. Και με την ανάκτηση της ανεξαρτησίας μας, θα ανακτήσουμε μιαν νέα συνείδηση προορισμού και νέα αισιοδοξία.

Εάν η ΕΕ ήταν για την διεθνή συνεργασία αντί της υπερεθνικής καταπίεσης, κανένας δεν θα είχε τίποτα εναντίον της. Επίσης, εάν καλός Ευρωπαίος είναι όποιος πιστεύει σε όσα ανύψωσαν τον ευρωπαϊκό πολιτισμό – το Κράτος Δικαίου, την κοινοβουλευτική δημοκρατία, την προσωπική ελευθερία- γράψτε με στον κατάλογο. Η διαφορά μου με την ΕΕ είναι πως εγκατάλειψε αυτά τα ιδεώδη.

Αντί του Κράτους Δικαίου έχουμε την προστακτική της πολιτικής ένωσης. Αντί της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας, κυβερνώμεθα από μη εκλεγμένους αξιωματούχους, που παίρνουν τις αποφάσεις τους μυστικά, συχνά κατόπιν συμβουλών από λομπίστες επενδυμένων συμφερόντων. Αντί προσωπικής ελευθερίας, έχουμε πλήθος στενοκέφαλων κανονισμών που μας κάνουν φτωχότερους και λιγότερο ελεύθερους.
Οι υποσχέσεις στις οποίες θεμελιώθηκε η ΕΕ αποδείχθηκαν ψεύτικες. Η ενοποίηση υπετίθετο πως θα κάνει τους ανθρώπους πιο εύπορους, αλλά η Ε Ε σημείωσε συνεχή πτώση, από το 30% της διεθνούς οικονομίας το 1980, στο 17% σήμερα.

Και μόνο το ευρώ και η συμφωνία Σένγκεν φθάνουν για την καταδίκη του Ευρωπαϊκού Σχεδίου, αλλά οι σχεδιαστές  συνεχίζουν μουλαρίσια  να επιμένουν σ’ αυτά: «Το ευρώ πρέπει να διατηρηθεί» - ανεξάρτητα του πόσο κοστίζει σε ανεργία και χαμένη ανάπτυξη. Και «το Σένγκεν επίσης» - ανεξαρτήτως επιπτώσεων στην ασφάλεια ή στη μοίρα των μεταναστών. Και θέλουν να επεκτείνουν αυτή τη βλαμμένη λογική και σε άλλα πεδία, βλέποντας την βαθύτερη ενσωμάτωση ως τη λύση, ενώ είναι το πρόβλημα. Γι’ αυτό, το δημοψήφισμα για την έξοδο είναι η ελπίδα μας».
Ψάχνουμε τέτοιου είδους ευαισθησίες και ευθιξία από τους δικούς μας ευρωβολευτές; Αδίκως ψάχνουμε αφού γι' αυτό ακριβώς οι Έλληνες βολευτές μπήκαν στο ευρωκοινοβούλιο. Είναι πολλά τα λεφτά παιδιά και ο κόπος ελάχιστος! Στον αγώνα χωρισμένοι και στη μάσα όλοι μαζί! Τί σημασία έχει αν είμαστε αριστεροί, δεξιοί, ροζέ μαύροι ή τάχα μου ανεξάρτητοι; Αξιώματα, διευκολύνσεις, μαύρα χρήματα, όλα στο κυνήγι της καρέκλας, της ασυλίας και του ευρω-βολέματος. Και μετά μου λέτε ότι δεν έχουν όλα τα γουρούνια την ίδια φάτσα...

Ιωσήφ Παπαδόπουλος

Τελικά όλοι ίδιοι είναι. Από την ακροδεξιά μέχρι την ακροαριστερά. Και το πρόβλημά μας είναι πρόβλημα παιδείας. Όποιος αρέσκεται να ακούει παπάρες, τον παπάρα θα ψηφίζει, ώστε να συνεχίσει να τέρπεται με παπάρες.

Σώτος  

Σχόλιο "Rib and Sea".

Φίλε Σωτήρη, σαφώς και οι νυν κυβερνώντες επιδίδονται στην άθληση της κυβίστησης. Καλό είναι, όμως, να ασκήσουμε κι' εμείς, ως λαός φηφοφόρων κοψοχέρηδων, τη μνήμη μας και να μην δικαιώνουμε ες αεί τον προσφάτως αποθανόντα Κωνσταντίνο Μητσοτάκη, ο οποίος είχε πει εκείνο το αμίμητο "οι Έλληνες σε δέκα χρόνια θα το έχουν ξεχάσει", αναφερόμενος στο θέμα της μετονομασίας των Σκοπίων σε Μακεδονία.

Διότι ο γέρων Καραμανλής, ο πατριάρχης της δυναστείας των "σωτήρων" πολιτικών, μπορεί μεν να είχε ζητήσει την δημιουργία χώρων στάθμευσης και την κατασκευή πυλωτών στις υπό ανέγερση πολυκατοικίες, είχε επιτρέψει ωστόσο, συγχρόνως, την ανέγερση πολυωρόφων κατοικιών (με την λαοφιλή μέθοδο των αντιπαροχών) στην ευρύτερη περιοχή του λεκανοπεδίου των Αθηνών, χωρίς να προηγηθεί πρόβλεψη για ελεύθερους χώρους και χώρους πρασίνου, με αποτέλεσμα να κουβαληθεί όλη η επαρχία στην Αθήνα και να καταφέρει έτσι ο "μεγάλος" εκείνος "ηγέτης" να σκοτώσει με ένα σμπάρο δυο τρυγόνια. Και την Αθήνα να καταστρέψει, και την επαρχία να ερημώσει αφού, όπως πολύ σωστά λες, πούλησαν οι αγρότες το χωράφι τους και ήρθαν να γίνουν θυρωροί στην πρωτεύουσα.

Όσο για τον υπότιτλο "ανείπωτη τραγωδία", που υιοθέτησαν τα κανάλια στην πρόσφατη πλημμύρα που έπληξε την δυτική Αττική, εγώ θα τον συμπλήρωνα ως εξής : "ανείπωτη τραγωδία - ανείπωτη ανθρώπινη βλακεία - έγκλημα και τιμωρία".

Ιωσήφ Παπαδόπουλος.