Rib and Sea

Γράφει ο Σωτήρης Καλαμίτσης.

Έχω επανειλημμένως ακούσει τους παραμορφωμένους δημοσιογράφους και παρουσιαστές τών ΜΜΕ να κάνουν λόγο για τον τάδε ηλικίας «εκοσιένα χρόνων» [μερικοί χρησιμοποιούν και το «χρονώνε»], για «εικοσιένα χιλιάδες πρόσφυγες» κ.λπ. Χθες όλο το πρωί άκουγα στο ραδιόφωνο για το Λιμενικό που «περισυνελέγει ναυαγούς», που έχουν «περισυνελεγεί τόσα πτώματα» κ.λπ. Και το μεσημέρι μού ρίχνει ο Σταύρος στο δόξα πατρί από το συνέδριο του «Πολίτες βλήματα κάντε μας κουνήματα» το ανεπανάληπτο όνειρό του: «την ώρα που στη Βουλή θα υπάρχουν εκατόν πενήντα μίες γυναίκες».
    
Εξουθενωμένος αυτοπαρηγορήθηκα προσπαθώντας να πείσω τον εαυτό μου ότι δεν έχει, όπως λένε πάμπολλοι, σημασία η ορθογραφία, η γραμματική ή το συντακτικό, αρκεί να μεταδίδεις κάτι μεστό που καθηλώνει τον ακροατή ή τον αναγνώστη. Ίσως δεν πρέπει να διαφωνήσω, αν λάβω υπόψη μου πως όταν διαβάζω «η εφεσιβόληση της πρωτόδικης απόφασης» μένω κάγκελο επ’ αρκετόν, ήτοι καθηλωμένος και αποσβολωμένος. Ας δώσω, λοιπόν, σημασία στην ουσία. Τί ουσιαστικό μού είπαν οι «αναδυόμενοι νέοι πωλητικοί αστέρες» από το βήμα του σιναιδρήου ενώπιον δεκάδων δημοκρατικά διορισμένων συνέδρων.

Ο Πρόεδρος της Σοσιαλιστικής Διεθνούς, τον οποίον ο λαός τόσο πολύ περιφρόνησε αναδεικνύοντάς τον πρωθυπουργό:

«Αγωνιστήκαμε και αγωνιζόμαστε για μια Ελλάδα απαλλαγμένη από κάθε είδους εξάρτηση. Από δανειστές, αλλά και από ντόπιους ή ξενόφερτους σωτήρες και μεσσίες. Αυτό απαιτεί μια Ελλάδα, επιτέλους, απαλλαγμένη από αντιλήψεις, νοοτροπίες και συμπεριφορές, που εξέθρεψαν τον παρασιτισμό και τον πελατειασμό. Στόχος της προοδευτικής παράταξης πρέπει να είναι ο Ελληνικός λαός, να σταματήσει η ομηρία του από ένα κατεστημένο, πολιτικό, μιντιακό και οικονομικό, που στρεβλώνει τη βούλησή του, που περιορίζει τους ορίζοντες του Ελληνισμού, και που πολλές φορές μεταχειρίζεται μεθόδους που συνάδουν μόνο με συμφέροντα και πρακτικές μαφίας.

Το δίλημμα που έχει να αντιμετωπίσει η χώρα για να ξεπεράσει τα μνημόνια και τη κρίση είναι ξεκάθαρο: Αφορά κυριαρχικά μας δικαιώματα. Αφορά στο δικαίωμά μας να στήσουμε ένα σωστό κοινωνικό κράτος. Αφορά στο δικαίωμά μας να επενδύσουμε σε μια νέα πορεία πράσινης ανάπτυξης… Το σύνθημά μας, «ή αλλάζουμε ή βουλιάζουμε», είναι όσο ποτέ επίκαιρο και η πρόκληση για όλους μας είναι ν' αλλάξουμε. Η απάντησή μας στα κηρύγματα μισαλλοδοξίας και διχασμού δεν μπορεί να είναι άλλη, από την καθημερινή παρουσία και δράση ανθρώπων που εκφράζουν έναν νέο Πατριωτισμό. Αυτός ο Πατριωτισμός, δεν εξαντλείται στις θυσίες και στα θαυμαστά επιτεύγματα των προγόνων, εμπνέεται από την παράδοση, αλλά αγωνιά για το σήμερα και για το αύριο, παλεύει για τη δημιουργία των αναγκαίων προϋποθέσεων, ώστε να μην χρειάζονται πια θυσίες.

Αυτός ο Πατριωτισμός, δεν περιορίζεται στους εξοπλισμούς με στρατιωτικά μέσα, παρότι αυτά είναι απαραίτητα, ακόμα και για αποτελεσματική διπλωματία. Αυτός ο Πατριωτισμός, θέλει τα σύνορά του, γέφυρες για το άλμα του στον κόσμο ολόκληρο, όχι συρματοπλέγματα για την αυτο-αιχμαλωσία του. Είναι αδήριτη ανάγκη να σφυρηλατήσουμε αυτόν τον νέο Πατριωτισμό. Πατριωτισμό που δεν φοβάται να μιλήσει για τις δικές μας αδυναμίες, που σπάει τη μοιρολατρία και πιστεύει στις δυνατότητές μας. Πατριωτισμό που αξιολογεί ψύχραιμα και τα συν αλλά και τα πλην άλλων λαών. Δεν ανέχεται εξαρτήσεις, δεν ψάχνει για έξωθεν σωτήρες, ούτε για αποδιοπομπαίους τράγους, αλλά αξιοποιεί ό,τι καλύτερο έχουμε εμείς, αλλά και τις όποιες καλές πρακτικές έχουν οι εταίροι μας ή άλλοι λαοί - όπως έκαναν οι αρχαίοι Έλληνες. Πατριωτισμό που δεν καπηλεύεται τα σύμβολά μας, αλλά υπηρετεί τις αξίες μας.

Πιο καθοριστικό μέσο στο οπλοστάσιό μας, ο καλύτερος εξοπλισμός μας, είναι η Παιδεία. Είναι το ικανό, καινοτόμο και κριτικά σκεπτόμενο μυαλό των νέων. Μαζί, η εμβάθυνση των δημοκρατικών θεσμών. Είναι η κοινωνική συνοχή, είναι η βιώσιμη ανάπτυξη, που φέρνει νέο υγιή πλούτο και βιώσιμες θέσεις εργασίας, είναι μια Ελλάδα με κύρος και αξιοπιστία στη διεθνή κοινότητα. Η ασφάλεια εδράζεται στην σιγουριά και τη συνοχή της κοινωνίας μας. Αυτό ξέραμε και ξέρουμε να κάνουμε ως παράταξη. Θυμάται καλά τους αγώνες που δώσαμε για την Ειρήνη στα Βαλκάνια, την εκεχειρία στο Κόσοβο, την προσπάθεια μέσα από συστηματικό διάλογο να λύσουμε το Μακεδονικό, την ένταξη της Κύπρου στην ΕΕ χωρίς αστερίσκους, αλλά και ένα ισχυρό πλαίσιο για τη Ευρωπαϊκή πορεία της γείτονος Τουρκίας. Δεν διχάσαμε, καλλιεργήσαμε ευρύτατες συναινέσεις. Διαμορφώσαμε μια εθνική στρατηγική και μια ευρωπαϊκή στρατηγική για όλα αυτά τα θέματα. Και θέλω να μνημονεύσω έναν άξιο σύντροφο που δεν είναι πια κοντά μας, τον Δημήτρη Στεφάνου, που μαζί διαπραγματευτήκαμε την Συνθήκη της Λισσαβόνας, τότε Σύνταγμα της ΕΕ, ώστε να περιέχει ρήτρα αμοιβαίας συνδρομής εάν ένα μέλος της ΕΕ βρεθεί μπροστά σε απειλή από τρίτη χώρα. Μια ρήτρα για την οποία πάλευε στο ΝΑΤΟ ο Ανδρέας Παπανδρέου. Και η Ευρώπη αποτελεί βασικό διακύβευμα για την Ειρήνη για την προστασία των δημοκρατικών και κοινωνικών κατακτήσεων. Όπως και της πράσινης οικολογικής ανάπτυξης.

Η Ευρώπη μπορεί να πρωτοστατήσει για τον εξανθρωπισμό της παγκοσμιοποίησης. Όμως αυτή, είναι μια άλλη Ευρώπη. Μια Ευρώπη δημοκρατική, σοσιαλιστική και οικολογική. Μια Ευρώπη αλληλεγγύης. Αποτελεί και δικό μας χρέος, να γίνει το Κίνημα πρωτοπόρος σε αυτήν τη μάχη απέναντι στην επέλαση της ακραίας συντήρησης. Γι' αυτό, η αλλαγή που επαγγελλόμαστε, πρέπει να είναι πρωτίστως, δικό μας προσωπικό μέλημα, αλλά και συλλογικό, για το Κίνημά μας. Και από τη Δευτέρα, όλοι μαζί, αποφασισμένοι πια, με ευθύνη απέναντι στους Έλληνες και τη χώρα, να δώσουμε τη μάχη, για το αυτονόητο. Για μια Ελλάδα που να μας κάνει όλους υπερήφανους. Για μια σύγχρονη Δημοκρατία, παράδειγμα στην Ευρώπη και τον κόσμο. Για μια κοινωνία, ανθρωπιάς και αξιοπρέπειας. Σύνθημα πρέπει να είναι «η συμμετοχή για την αλλαγή. Το Συνέδριό μας, δεν περιορίζεται στα όρια αυτού του Σταδίου. Το Συνέδριο μας, δεν είναι μόνο οι σύνεδροι. Το Συνέδριό μας πάνω απ’ όλα είναι, οι αρχές και οι αξίες μας, οι πολίτες που αναμένουν από μας ιδέες και προτάσεις για την καθημερινότητά τους, για τα προβλήματά τους και αδιαφορούν για τη μάχη χαρακωμάτων μηχανισμών και προσώπων».
 
Ο εκσυγχρονιστής πρωθυπουργός τών Ιμίων, του Χρηματιστηρίου, της Ολυμπιακής αρπαχτής, της Μίζενς και των εξοπλιστικών, έφα:   

«Η παράταξή μας πρέπει να είναι απόλυτα ειλικρινής στην επικοινωνία της με τους πολίτες. Τα μνημόνια δεν σκίζονται σε μια μέρα. Στο μέλλον η κάθε κυβερνητική πολιτική θα συγκαθορίζεται από τις συμφωνίες που ήδη υπάρχουν με την ΕΕ και τις υποχρεώσεις στους δανειστές…. ο πολίτης συνεργάζεται, αν ενημερώνεται σωστά. Μεταρρύθμιση σημαίνει μάχη, γιατί η κάθε μεταρρύθμιση θίγει προνόμια και πελατειακές σχέσεις, συναντά άρα αντιδράσεις και απαιτεί επιμονή και αντιπαράθεση… Η νέα παράταξη δεν θα πρέπει να είναι άθροισμα μηχανισμών ή πεδίο φιλοδοξιών κάποιων ομάδων. Το Κίνημα Αλλαγής δεν δημιουργήθηκε για να μοιράσει πόστα, εξουσίες ή να ικανοποιήσει προσωπικές φιλοδοξίες. Το Κίνημα Αλλαγής δημιουργήθηκε για να γίνει ένα ρεύμα ανανέωσης. Χρειάζονται γι΄ αυτό διαδικασίες ανοιχτές, εύκολα προσβάσιμες, ώστε να κινητοποιηθούν οι πολλοί που αισθάνονται την ανάγκη μιας νέας έκφρασης και την απελευθέρωση από εντολές μηχανισμών και στενόμυαλες κομματικές πειθαρχίες. Εμείς που επιδιώκουμε μια κοινωνία με αυξανόμενη κοινωνική αλληλεγγύη, πρέπει να πιάσουμε τον παλμό της νέας εποχής και να ανοίξουμε αξιόπιστες προοπτικές».

Και μετά με αποτελείωσε ο, νόμιμος πλέον Αντιπρόεδρος της πρώην με φόρα Αριστερά κυβέρνησης,  Δραγασάκης με τον πιο μεστό λόγο:

«Στην Ευρώπη συγκρούονται τρία σχέδια για το πώς θα προχωρήσουμε από εδώ και πέρα: ο πρώτο είναι να μείνουν όλα ίδια, σαν να μην υπήρξε κρίση, σαν να μην υπήρξε Brexit. Είναι το σχέδιο που υπονομεύει τους ιδρυτικούς σκοπούς της Ευρώπης και απειλεί τη συνοχή και το μέλλον της. Το δεύτερο σχέδιο είναι αυτό του ακροδεξιού λαϊκισμού, που βασίζεται στη λογική της περιχαράκωσης, και σε ξενοφοβικές και αντιδραστικές αντιλήψεις. Και το τρίτο σχέδιο το οποίο διαμορφώνεται - και χαίρομαι που η κ. Γεννηματά κατέθεσε μερικές ενδιαφέρουσες ιδέες - είναι σχέδιο για μια προοδευτική και κοινωνική Ευρώπη, για την Ευρώπη της δημοκρατίας, που στόχο της έχει την καταπολέμηση των ανισοτήτων. Με ποιούς όρους θα πετύχουμε τη ρήξη με το παρελθόν που γέννησε την κρίση, με ποιές πολιτικές θα απαντήσουμε άμεσα, κυρίως σε αυτούς που επλήγησαν περισσότερο από την κρίση και με ποιές δυνάμεις θα δημιουργήσουμε εκείνη την προοπτική που ζητά η κοινωνία και η νέα γενιά. Η στρατηγική θέση του ΣΥΡΙΖΑ από τότε που ήταν μικρό κόμμα, δεν ήταν πώς θα γίνει μεγάλο κόμμα που θα κυριαρχήσει και θα καλύψει όλο το χώρο. Η στρατηγική ήταν ότι πρέπει να υπάρξει ένας αστερισμός, μια μεγάλη παράταξη με πολλά και διάφορα πολιτικά υποκείμενα. Ένας τέτοιος λοιπόν συνασπισμός πολιτικών και κοινωνικών δυνάμεων, μπορεί να αναλάβει το μεγάλο έργο της ανασυγκρότησης της χώρας. Και αυτό αποτελεί μια ειλικρινή απάντηση στρατηγικού χαρακτήρα».

Ο Χάνος Κλασμένος δεν παρέστη στο σηναίδροιο, αλλά έστειλε αγωνιστικό χαιρετισμό:

Κι’ εγώ ο βλαμμένος ένοιωσα μετά από όλα αυτά τύψεις που δεν ψήφισα ποτέ Σημίτη, Γιωργάκη και Δραγασάκη, για να κάνουν πράξη αυτά τα ωραία που μου είπαν. Αντί να τους τιμήσω με την ψήφο μου, προσπάθησα να τους βάλω στο χρονοντούλαπο της Ιστορίας. Αυτοί, όμως, ισχυροί, με τις εκπληκτικές ιδέες τους, αντιστέκονται και  επιμένουν να μη μπαίνουν στο χρονοντούλαπο. Για να με σώσουν για πολλοστή φορά υποσχόμενοι να καταργήσουν ό,τι αυτοί δημιούργησαν ή συντήρησαν και προσαύξησαν.
Αιφτιχός που ει πληωψειφοία τον σημπατρειοτόν μου αιπαγριπνούσαι και αιπαγριπνοί, ώστε να διωρθόνοι τις αναιρμάτεισταις κηνίσοις μου. Τή θα αίκανα χορής  αφτεί;

Σότως- πρωωδεφτοικώς