Rib and Sea

Βλέποντας πια παντού και καθημερινά την έκπτωση των πάντων όσων αφορούν την εξουσία στην χώρα μας (και σε άλλες χώρες, αλλά αυτό είναι άλλη συζήτηση), έκπτωση στο ήθος, στις αξίες, στην ικανότητα, στην βούληση, στην εκφορά λόγου, στην δυνατότητα επικοινωνίας με την κοινωνία, στα πάντα, πείθεται κανείς για ένα πράγμα: Η αντιπροσωπευτική δημοκρατία στην χώρα μας έχει πεθάνει. Την σκοτώσαμε πρώτα εμείς με τις επιλογές μας, και δεύτερον οι ίδιες οι επιλογές μας με την απίστευτη ασημαντότητα και ανεπάρκειά τους, σε συνδυασμό με την εγγενή και επίκτητη ανηθικότητά τους, την αλαζονεία τους (αλαζονεία τόση που μόνον η ηλιθιότητα μπορεί να γεννήσει), και την απόλυτη αδιαφορία τους για το καλό των κοινών, για το "κοινό καλό" που κλήθηκαν (από 'μας τους ηλίθιους) να υπηρετήσουν.

Μόνο που δεν το υπηρέτησαν. Το σφετερίστηκαν για δικό τους καλό, βούλιαξαν την χώρα, ατίμασαν τον λαό (τον ήδη ατιμασμένο απ' τις επιλογές του), και ανακήρυξαν τον εαυτό τους παντογνώστη, μοναδικό φορέα της αλήθειας, μονόδρομο ικανότητας, άξιο ηγέτη, μετατρέποντες εαυτούς σε οιονεί δικτάτορες και δικτατορίσκους της κακιάς (μας) ώρας και της μαύρης (μας) στιγμής.

Παρατηρώντας κανείς (και δεν χρειάζεται και πολύ παρατηρητικότητα) την κατάσταση και την πορεία της χώρας στα οικονομικά, την εξωτερική πολιτική, στην Υγεία, την Παιδεία, την Άμυνα, βλέπει πως σήμερα είναι πιό επίκαιρο από ποτέ το σύνθημα "να καεί, να καεί το μπ@υρδέλο η Βουλή". Όχι όμως με την κυριολεκτική έννοια να πάρουμε δαυλούς να κάνουμε ντού και να το κάψουμε. Όχι. Αυτό δεν θα ήταν λύση. Πρώτον γιατί από μόνο του αποτελεί βαρβαρότητα, και δεύτερο και σπουδαιότερο γιατί θα δίναμε την ευκαιρία και την δικαιολογία στους 300 πεφωτισμένους ηλίθιους για ασύστολή βίαιη καταστολή, και προπαγάνδα μέχρι θανάτου περί "αναρχίας", "λαϊκισμού" και άλλα εμπριμέ, με αποτέλεσμα την ακόμη σκληρότερη εκδοχή της δικτατορικής δημοκρατίας που από μόνοι τους έχουν κηρύξει.

Το σύνθημα παραπέμπει, ή πρέπει να παραπέμπει σε αίτημα του λαού για αλλαγή του τρόπου δημοκρατίας, από αυστηρά αντιπροσωπευτική σε πιό άμεση, πιό λαϊκή, πιό συμμετοχική. Το πώς θα γίνει αυτό και τί μορφή θα έχει, το blog δεν είναι πολιτειολόγος ούτε συνταγματολόγος, ούτε κατ' ελάχιστον ειδικός για να πεί. Το αφήνει στους ειδικούς.

Μπορεί όμως να δεί και να διαισθανθεί πως η ρίζα του κακού μας είναι αυτή η ξεφτισμένη και εκφυλισμένη αντιπροσωπευτική δημοκρατία, και πως πρέπει με τον έναν τρόπο (επαναστατικά) ή με τον άλλον (σταδιακά με εξελικτικές διαδικασίες) αυτό να διορθωθεί.

Αυτό μόνον μπορεί το blog να προσφέρει από 'δω: τροφή για σκέψεις, για συζητήσεις, για διεργασίες. Υπάρχουμε χιλιάδες επί χιλιάδων που πιστεύουν το ίδιο. Ένας απ' αυτούς - αν το blog ερμηνεύει σωστά τον επίλογο του σημερινού του σχολίου με τίτλο "Οι Γελοίοι"- είναι κι ο αγαπητός Στάθης.

Ας δούμε, κι ας κλείσουμε με τον δικό του επίλογο: "Δη δει άλλων άλλων της πολιτείας πραγμάτων, κυρίες και κύριοι, σύντροφοι και συντρόφισσες…"

Αυτό!

Πηγή : http://mandatoforos.blogspot.gr/2018/04/blog-post_17.html