Rib and Sea

Από την στιγμή που δεχόμαστε ως νόμιμη και μόνη ηθική την κρατική βία έχουμε παραδώσει τα κλειδιά στον φασισμό, και έχουμε διαγράψει κάθε πρόοδο που έκανε το ανθρώπινο γένος στο πεδίο του πολιτισμού και του ουμανισμού.

Και βία δεν είναι μόνον η καταστολή των ΜΑΤ και η τρομοκρατία του παρακράτους, αλλά και το κόψιμο των συντάξεων και των μισθών, οι μαζικές απολύσεις, η διαστρέβλωση της γλώσσας και των εννοιών, η παραχώρηση της νομοθετικής εξουσίας σε ξένα κέντρα αποφάσεων, η παραχώρηση για εκμετάλλευση σε ιδιώτες της φυσικής περιουσίας του λαού όπως είναι το νερό, η αλόγιστη υπερφορολόγηση και ποινικοποίηση των πάντων προκειμένου να επιβάλλονται πρόστιμα που θα οδηγήσουν σε αδυναμία πληρωμής-κατασχέσεις και πλειστηριασμούς, η διαπόμπευση και στοχοποίηση κάθε υγιώς σκεπτόμενου και άρα και αντιδρώντα πολίτη σαν λαϊκιστή-φασίστα-εθνικιστή.

 Όταν λοιπόν ξαναερωτηθούμε αν καταδικάζουμε την βία απ' όπου κι αν προέρχεται, θα πρέπει πρώτα αυτοί που ρωτούν να παραδεχτούν πως καταδικάζουν και αυτοί συνολικά την βία μαζί με την κρατική, με όλα τα παραπάνω χαρακτηριστικά της.

Νισάφι πιά με την προβοκάτσια και την εκμετάλλευση κάθε γεγονότος.
Όχι στην κάθε βία και προπαντός στην κρατική.
Αν όχι, οφείλουμε κατά το σύνταγμα να αντιδρούμε.
Δεν έχουμε την διακριτική ευχέρεια.
Είμαστε (πάντα κατά το σύνταγμα) υποχρεωμένοι!

Πηγή : http://mandatoforos.blogspot.gr/2018/05/blog-post_25.html