Rib and Sea

Γράφει ο Σωτήρης Καλαμίτσης.

Μεγάλωσα με τη «Νύφη του Θερμαϊκού» ως εναλλακτικό προσωνύμιο της «πρωτεύουσας του Βορρά». Έμαθα στο σχολείο για τη θριαμβευτική είσοδο του ελληνικού στρατού στην πόλη το 1912  και την απελευθέρωσή της. Έμαθα για τους αγώνες του Παύλου Μελά, διάβασα το βιβλίο της Πηνελόπης Δέλτα «Στα μυστικά του βάλτου».
Ενημερώνομαι για τις προσπάθειες του ελληνικού κράτους να μην εκτουρκισθεί η Θράκη μας, αλλά και για τις τουρκολάγνες διαθέσεις αρκετών τοπικών βουλευτών διαφόρων κωμάτων. Ενημερώνομαι αδιαλείπτως για τους αγώνες των Πομάκων να διατηρήσουν  τις ρίζες τους, την ελληνικότητά τους και να μην εκτουρκισθούν.

Διάβασα για την υπόθεση Πολκ και έζησα την υπόθεση Λαμπράκη. Είχα παρακολουθήσει την προσπάθεια του Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου και μετέπειτα πρώτου πρωθυπουργού της χούντας να στρέψει αλλού τις ανακρίσεις για τη δολοφονία Λαμπράκη και τη σθεναρή αντίσταση του ανακριτή Σαρτζετάκη και του εισαγγελέα Μπούτη που πιστοί στον όρκο τους «παράκουσαν» τις νουθεσίες Κόλλια.

Κι’ έρχεται ο κ. Γεωργιάδης και μου πετάει μια πατσαβούρα λέγοντάς μου πως η πόλη αυτή είναι σκοτεινή. Ότι οι Έλληνες άρπαξαν τις περιουσίες των εβραίων που χάθηκαν στο ολοκαύτωμα. Ότι η πόλη ήταν φασιστοκρατούμενη.

http://www.athensvoice.gr/politics/445241_skoteino-skiniko-piso-apo-tin-epithesi-kata-toy-gianni-mpoytari

Πού ζω εγώ ρε φούστη μου; Θυμάμαι πως είχα αρκετούς  συμμαθητές εβραίους το θρήσκευμα, οι οποίοι την ώρα του μαθήματος των Θρησκευτικών έλλειπαν από την αίθουσα διδασκαλίας μελετώντας στη βιβλιοθήκη. Αυτό δεν εμπόδισε όλους μας να είμαστε και να έχουμε παραμείνει φίλοι με τους  εβραίους συμμαθητές μας.

Είχα ακούσει από τον πατέρα μου και τους αδελφούς του πως πάρα πολλοί χριστιανοί συμπατριώτες είχαν κρύψει εβραίους στη διάρκεια της Κατοχής ή ότι τους είχαν  εμπιστευθεί  τις περιουσίες τους όσοι εβραίοι είχαν την ατυχία να βρεθούν σε στρατόπεδα συγκέντρωσης και την τύχη να επιστρέψουν και να βρουν άθικτες τις περιουσίες που είχαν εμπιστευθεί στους χριστιανούς συμπατριώτες.

Τί μαθαίνει κανείς εξ αφορμής του επεισοδίου Μπουτάρη. Μαθαίνει, εκ χειλέων πρωθυπουργού, ότι επρόκειτο για προμελετημένο σχέδιο δολοφονίας. Ότι αυτοί που ταυτοποιήθηκαν ως δράστες  ήταν οργανωμένοι. Μια ματιά στο σχετικό βίδεο πείθει περί του αντιθέτου. Άλλωστε, όλοι οι δικασθέντες και καταδικασθέντες ζήτησαν ταπεινά συγγνώμη και μόνον που δεν έκλαιγαν, για να συγκινήσουν το δικαστήριο. Δεν είδα στοιχεία που να συνδέουν όλους αυτούς μεταξύ τους. Απλώς παρετήρησα την ψυχολογία του όχλου. Τη νοοτροπία αυτών που ακολουθούν ως πρόβατα κάποιον που θεωρούν πως πράττει καλώς. Όλοι κατεδίκασαν τον προπηλακισμό Μπουτάρη, λίγοι ανέδειξαν τους λόγους που ο δήμαρχος αποτέλεσε στόχο.

Εγώ δεν θα πάω πολύ μακρυά. Θα πάω στον ξυλοδαρμό τού καθηγητή Άγγελου Συρίγου. Ξεχάστηκε. Σιγά μη θυμόμαστε ότι μερικά τσογλάνια χειροδίκησαν εις βάρος του καθηγητή, επειδή τους έψεξε που βρώμιζαν τους τοίχους του κτηρίου του Παντείου  Πανεπιστημίου. Εκείνο το περιστατικό δεν ήταν οργανωμένο. Δεν ήταν τραμπούκοι φασίστες οι χειροδικήσαντες. Ήταν αριστεροί ακτιβιστές που εξανέστησαν με τον κηδόμενο της κοινής περιουσίας καθηγητή.  Δεν είχαν δολοφονική πρόθεση.         

Ο πρωθυπουργός, λοιπόν, επισκέφθηκε τον Μπουτάρη, για να του εκφράσει τη συμπαράστασή του. Τον Λουκά Παπαδήμο δεν τον επισκέφθηκε  στο νοσοκομείο, μολονότι η εναντίον του επίθεση  ήταν αποδεδειγμένως δολοφονική και προμελετημένη. Μετά ο πρωθυπουργός παρέστη στην εξόδιο ακολουθία για τον αγαπημένο μας Χάρυ Κλυν. Δεν είχε παρευρεθεί στην εξόδιο ακολουθία για τον Γιώργο Μπαλταδώρο.

Ο πρωθυπουργός, όπως και όλοι σχεδόν οι πωλητικοί, βρίσκει  πάντοτε χρόνο και χώρο, εκεί όπου υπάρχουν ψηφαλάκια.

Αχ, Αθήνα μου γλυκειά. Φωτισμένη από τις μολότωφ των αντιεξουσιαστών και τους φλεγόμενους κάδους απορριμμάτων ή τα πυρπολημένα αυτοκίνητα των μικροαστών. Μήτρα της δημοκρατικής ρεμούλας, της απάτης, της αρπαχτής και της αναλγησίας που δεν αίρει την ασυλία του Πολάκη και των άλλων των παιδιών, αλλά αίρει την ασυλία του Νικολόπουλου για ομοφοβική ανάρτηση στην ιστοσελίδα του κατόπιν καταγγελίας του Π. Δημητρά, εκπροσώπου του Παρατηρητηρίου του Πρωκτού. Παραπλεύρως εικονίζονται σύζυγοι αρρένων ηγετών του ΝΑΤΟ στο περιθώριο  πρόσφατης  συνεδρίασης των ηγετών.

Αξέχαστε Χάρυ Κλυν. Τα είπες όλα σε 5 αράδες πριν από 35 χρόνια.  Αυτά που απεργάζονταν όλοι οι πεφωτισμένοι δημοκράτες πωλητικοί στη φωτεινή Αθήνα, μακρυά από τη σκοτεινή Θεσσαλονίκη.

Το μόνο που δεν μας είπε τότε είναι ότι εν έτει 2018 όλοι οι πωλητικοί των κωμάτων εξουσίας θα ξελαρυγγιάζονται να διακηρύσσουν εν μέσω ανέχειας και δυστυχίας ότι «Ουδείς δημόσιος υπάλληλος θα απολυθεί» και ότι θα έχουμε την τιμή να φιλοξενούμε στα θεωρεία της Βουλής την Jennifer Αντιγόνη.