Rib and Sea

Γράφει ο Απόστολος Σαραντίδης.

Μια γεωστρατηγική πολιτικά θεώρηση σύγκρουσης σε τρία πολιτιστικά διεθνή επίπεδα.

1. Εισαγωγή

Από τις 7 Οκτωβρίου 2023 και μετά, το προφητικό τελικά βιβλίο του Samuel Huntington «Η ΣΥΓΚΡΟΥΣΗ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΩΝ» γίνεται επίκαιρο ως τρόπος δοκιμασίας ανθρώπου και πολιτισμού. Σε κάθε περίπτωση, η σύγκρουση των πολιτισμών, ο ανασχηματισμός της παγκόσμιας τάξης και οι λόγοι σύγκρουσης και ρήξης δεν έχουν εκλείψει ούτε πρόκειται. Και η βαθιά γνώση του αντικειμένου δεν αποτελεί πάντοτε απαραίτητη προϋπόθεση για την κατανόηση. Αρκεί να υπάρχει η στοιχειώδης νοημοσύνη για να ακολουθείς τις νοητικές επιχειρηματολογικές ράγες και γνώσεις που προσφέρονται και που θα αρκούσαν κάποιες φορές και αυτές του Δημοτικού. Για την οικονομία της συζήτησης θα θεωρηθούν όροι και αναφορές γνωστά, τα οποία θα παρουσιάζονται τις περισσότερες φορές με πλάγια γραφή ώστε ο αναγνώστης να αναζητά ο ίδιος τις πληροφορίες από όπου επιθυμεί και όχι από μια συγκεκριμένη παραπομπή που υποκειμενικά θα του υποδειχθεί. Άλλωστε το παρόν, αποτελεί είδος Δοκιμιακής Γραφής, τηρώντας σε τρίτο πρόσωπο τους επιστημονικούς όρους της μεθοδολογίας της ιστοριογραφικής έρευνας και της Πολιτικής Επιστήμης, στον γεωστρατηγικό τομέα όσο γίνεται περισσότερο ορθολογικά.

2. Παρένθεση

"Εμείς οι Παλαιστίνιοι καταγόμαστε από την Κρήτη. Φύγαμε από την Κρήτη και πήγαμε στην Παλαιστίνη. Ξαναγυρίσαμε στην Κρήτη και ξαναφύγαμε από την Κρήτη και ξαναπήγαμε και εγκατασταθήκαμε μονίμως στην Παλαιστίνη". Γιασέρ Αραφάτ 15/12/1981 στην Αθήνα. Ήταν η εποχή της Αλλαγής και η στροφή της εξωτερικής πολιτικής της Ελλάδος του Ανδρέα Παπανδρέου υπέρ των Παλαιστινίων αμέσως μετά την εκλογική νίκη του ΠΑΣΟΚ στις 18/10/1981 με 48%. Οι μισοί Έλληνες ήταν τότε με το ΠΑΣΟΚ και οι υπόλοιποι μισοί εύχονταν να πετύχει διότι οι μάζες ήθελαν αλλαγή. Για να θυμούνται οι παλαιοί και να μαθαίνουν οι νέοι.

Η νέα πολιτική έφερε τον ανεξέλεγκτο υπερδανεισμό που ακόμη πληρώνεται, την εισροή σε κυβερνητικά πόστα ηττημένων  αριστερών του λεγομένου Εμφυλίου οι οποίοι πολλοί μισούσαν το Ελληνικό κράτος αλλά και τη διακήρυξη από τον Ντενκτάς στην Κύπρο το 1983 ανεξάρτητου κράτους με την επωνυμία Τουρκική Δημοκρατία της Βόρειας Κύπρου, αναγνωρισμένο μόνο από την Τουρκία και το Πακιστάν. Απότοκο της αμοιβαίας αναγνώρισης από την ελληνική εξωτερική πολιτική 2 κρατών, Ισραήλ και Παλαιστίνης.

Να θυμηθούμε και τον ανθενωτικό της Κύπρου Μακάριο που περιέφερε το νησί στους Αδεσμεύτους δηλαδή στο διπλωματικό τίποτα και ο εξοπλισμός του από τους Σοβιετικούς, που έφεραν την ανατροπή του πραξικοπηματικά από τον Κίσινγκερ μέσω Ιωαννίδη. Ο ταλαίπωρος στην Ένωση που προτάθηκε με παραλλαγές, ήθελε να γίνει αντιβασιλεύς, και την αρνήθηκε.

Και την  επικίνδυνα χρονικά απαγόρευση στις ΗΠΑ των αμερικανικών βάσεων στον πόλεμο του Γιομ Κιπούρ το 1973 για να μη δυσαρεστηθούν οι προμηθευτές μας σε υδρογονάνθρακες Άραβες στην οικονομική κρίση του 1973 και να παραμείνει η Ελλάδα ενεργειακά ανεξάρτητη.

Το γεωστρατηγικό παίγνιο είναι και παραμένει σύνθετο στην περιοχή και πρέπει να διδασκόμεθα από τα λάθη. Κλείνει η παρένθεση.

3. Ιστορικό υπόβαθρο

Ξεκινάμε από το σημείο μηδέν και προχωρούμε ακτινωτά πρώτα σε αρνητική χρονολόγηση και μετά σε θετική έως τις μέρες μας με ιστορικές αναφορές οι οποίες δεν αμφισβητούνται, όμως έχουν λησμονηθεί και πολλές φορές σκοπίμως δεν διδάσκονται.

Το σημείο μηδέν αλλά και ο τόπος μηδέν από όπου ξεκινά και η σύγχρονη χρονολόγηση, βρίσκονται στον τόπο της Ιουδαίας που πολύ αργότερα κυρίως από την Αγγλική πολιτική βαφτίστηκε σε Παλαιστίνη. Ελληνικό όνομα το οποίο παραπέμπει σε Φιλισταίους.

Ξεκινώντας τον 19ο αιώνα π.Χ. βρίσκουμε τον Πατριάρχη τον Εβραίων Αβραάμ στη Γένεση να μετακινείται από τη Χαλδαία της Μεσοποταμίας στη Γη Χαναάν. Περιοχή που αντιστοιχεί περίπου στο σημερινό Ισραήλ/Παλαιστίνη και περιλαμβάνει τη Δυτική Όχθη, τη Δυτική Ιορδανία, τη Νότια Συρία και τον Λίβανο, έως τα σύνορα της σημερινής Τουρκίας.

Προσπερνώντας πολλά ιστορικά γεγονότα βρίσκουμε τους Εβραίους στη μακρόχρονη αιγυπτιακή αιχμαλωσία από την οποία τους οδηγεί ο Μωυσής με την περιπετειώδη περιγραφή της Εξόδου και το Πάσχα - Πέρασμα ξανά πίσω στη Γη της Επαγγελίας, την Ιουδαία (Βασίλειο του Ιούδα), τον 15ο αι. π.Χ.

Και ανατέλλει η χρυσή εποχή των Εβραίων, του Δαβίδ και του υιού του Σολομώντα, ο οποίος χτίζει και τον ομώνυμο περίλαμπρο Ναό, τον μόνο Ναό του Ισραήλ, τον 11ο π.Χ. αι.  

Είναι γνωστοί οι αγώνες του βασιλιά Δαβίδ με τους Φιλισταίους τους οποίους κατανίκησε. Οι Φιλισταίοι βρίσκονταν στην περιοχή της σημερινής Γάζας, ήσαν ειδωλολάτρες και αποτελούσαν προαιώνιο εχθρό του Ισραήλ.

Την ίδια σχεδόν εποχή έχουμε και τον Σαμψών, να κατακρημνίζει με τη δύναμή του τις πύλες της Γάζας θανατώνοντας Φιλισταίους αλλά και τον εαυτό του, έπειτα από τη δολοπλοκία της Δαλιδά στην οποία έπεσε.

Ακολουθεί η Βαβυλώνια Αιχμαλωσία τον 6ο π.Χ. αι. για να επιστρέψουν μετά από δεκάδες χρόνια και πάλι στα εδάφη τους της Ιουδαίας. Η ανάμνηση και εδώ στους Εβραίους είναι έντονη.

Σε αυτή τη χρονική περίοδο, 900 – 600 π.Χ., έχουμε το κράτος του Ισραήλ στην Ιουδαία και πρωτεύουσα την Ιερουσαλήμ στην οποία βρίσκεται και ο Ναός του Σολομώντα, το οποίο συμπίπτει περίπου με το σημερινό τού Ισραήλ, το κράτος των Φιλισταίων στη Γάζα, η οποία συμπίπτει σχεδόν με τη σημερινή Γάζα και το Φοινικικό κράτος στον βορρά, περίπου στον σημερινό Λίβανο.

Τη Γάζα λόγω της στρατηγικής της θέσης, δίπλα στην Αίγυπτο – Αφρική – Σουέζ και στο πέρασμα των εμπορικών δρόμων προς τη Μεσοποταμία και Ασία, την κάνουν αν και μικρή σε έκταση, πολύτιμο διάδρομο.

Ο Ιησούς του Ναυή μετά από τον Μωυσή τον 14ο αι. π.Χ. εκστρατεύει κατά της Γάζας και την καταλαμβάνει. Μάλιστα οι Φιλισταίοι είχαν κλέψει την Κιβωτό της Διαθήκης και την μετέφεραν για ένα διάστημα στη Γάζα.

Ο βασιλιάς Εζεκίας κατεδίωξε τους Φιλισταίους στα όρια της Γάζας τον 7ο π.Χ. αι.

Στην Περσική κατάκτηση των Ιουδαίων τον 5ο π.Χ. αι. βρίσκουμε τη Γάζα σε μεγάλη ακμή και πλούσια.

Για να φθάσουμε στην Αλεξανδρινή κατάκτηση της Ιουδαίας τον 4ο π.Χ. αι. όπου η Γάζα ανθίσταται σθεναρά στους Μακεδόνες για δύο μήνες καθυστερώντας την πορεία τους προς την Αίγυπτο και αναγκάζοντας τον Μ.Αλέξανδρο σκάβοντας τούνελ κάτω από τα τείχη και με πολεμικές μηχανές σχεδόν να την ισοπεδώσει. Μάλιστα είχε τραυματιστεί και ο ίδιος στις μάχες.

Κατόπιν η Γάζα περνά στην εξουσία των Πτολεμαίων, αργότερα των Σελευκιδών και το 145 π.Χ. στους Μακκαβαίους και την Ασμοναϊκή Δυναστεία.

Από το 63 π.Χ. και μετά έχουμε τη Ρωμαϊκή κυριαρχία σε όλη την περιοχή. Η Γάζα γίνεται κατά διαστήματα κέντρο σκλαβοπάζαρων.

Το 70 μ.Χ. ο Τίτος ισοπεδώνει την Ιερουσαλήμ και εκδιώκει στα πέρατα της αυτοκρατορίας του όλους τους Εβραίους, οπότε παύει η περιοχή έκτοτε και για 18 αιώνες να έχει Ισραηλίτες. Οι κάτοικοι της Γάζας όμως ως μη Εβραίοι παραμένουν στην πατρίδα τους, εννοείται στη Λωρίδα αυτή της Γάζας. Κράτος Ιουδαϊκό δεν υφίσταται πλέον ως μη έχοντα λαό εβραϊκό εκεί, για να φθάσουμε στη λεγόμενη Βυζαντινή περίοδο της  Ανατολικής Ρωμαϊκής εξελληνισμένης Αυτοκρατορίας.

Οι κάτοικοι της Γάζας αποτελούνται τώρα από μίγμα Σαμαρειτών, απογόνων Φιλισταίων, Ελλήνων και Αιγυπτίων εμπόρων, προσηλωμένων όμως στον Παγανισμό ενώ γύρω τους σε αντίθεση, από τον 4ο αι. μ.Χ. υπάρχει στροφή προς τον Χριστιανισμό.

Το 395 μ.Χ. ο Θεσσαλονικιός άγιος Πορφύριος εκλέγεται και τοποθετείται επίσκοπος στην ειδωλολατρική Γάζα έπειτα από αίτημα των μόνο 280 χριστιανών εκεί. Η υποδοχή από τους ντόπιους είναι εξαιρετικά εχθρική. Μέχρι το 420 που εκοιμήθη, κύμα Παγανιστών εισέρχεται στον Χριστιανισμό λόγω της επιτυχούς κατηχήσεως του αγίου, με αποτέλεσμα να μεταστραφούν σχεδόν όλοι οι κάτοικοι της Γάζας σε χριστιανούς χωρίς να χυθεί αίμα.

Ο προϋπάρχων ναός του Αγίου Πορφυρίου κτίσμα του 425 δυστυχώς κτυπήθηκε το 2023 από πυρά αέρος, με νεκρούς και ζημιές μεγάλες.

Η εκχριστιανισμένη Γάζα μετέπειτα, αυξάνει σε αίγλη και σε δύναμη και η «θεολογική της σχολή», ανθίσταται δυναμικά στις νέες αιρέσεις.

Ο Κοσμάς επίσκοπος Μαϊουμά ο μελωδός τον 7ο αιώνα βρίσκεται στη Μαϊουμά της Γάζας.

Από τον 7ο αιώνα και μετά ξεχύνονται διά πυρός και σιδήρου τα στίφη των αιμοσταγών Αράβων και διά της νέας θρησκείας καταλαμβάνουν το κενό των Εβραίων, ιδρύουν το Χαλιφάτο της Ανατολής και είτε σφαγιάζουν τους κατοίκους χριστιανούς της Γάζας είτε τους εξισλαμίζουν είτε εποικίζουν την περιοχή με πλήθη από την Αραβική Χερσόνησο ώστε ήδη τον 8ο αιώνα να παραμένουν ελάχιστοι Χριστιανοί.

Η Κωνσταντινούπολη απασχολημένη εκείνη την εποχή με την καταδίωξη των Περσών ανατολικά, υποβάθμισε τη νέα θρησκεία εκλαμβάνοντάς την ως μία άλλη χριστιανική αίρεση και μην μπορώντας να διακρίνει τις μακροπρόθεσμες οδυνηρές επιπτώσεις της παγκοσμίως και να τσακίσει το αυγό του φιδιού εν τη γενέσει του. Δεν επαναλήφθηκε δυστυχώς μία Σαλαμίνα και ένας Μαραθώνας και αργότερα ένας στρατηλάτης Αλέξανδρος, που έσωσαν την Ευρώπη και όλη τη Δύση.

Η Γάζα συνέχισε την ανοδική της πορεία αλλά σε αραβικό κατεχόμενο περιβάλλον και σε νέο αραβικό πλαίσιο με αραβικό πληθυσμό που εγκαταστάθηκε σφαγιάζοντας, εκδιώκοντας και εξισλαμίζοντας το δυνατό χριστιανικό στοιχείο εκεί. Από τους παλαιούς κατοίκους τίποτα σχεδόν δεν υπήρχε πλέον πέρα από μια ανάμνηση μιας Φιλισταιϊκής ονομασίας χωρίς όμως αντίκρισμα. Η πάλαι ποτέ Ιουδαία κενή από Εβραίους εδώ και 6 αιώνες, καταλαμβάνεται από μετακινούμενες αραβικές φυλές προερχόμενες από τα ανατολικά.

Η καθοδική πολιτιστικά πορεία της  Γάζας ξεκινά στην εποχή των Σταυροφοριών τον 12ο αι.

Από τον 16ο αι. και μετά η Γάζα και η ευρύτερη περιοχή βρίσκεται υπό  Οθωμανική κυριαρχία.

4. Ιστορικά «μιμίδια»

Έως τις αρχές του 20ου αιώνα οι κάτοικοι της περιοχής αυτοπροσδιορίζονταν είτε ως Μουσουλμάνοι είτε ως Ρουμ Ορτοντόξ, Ρωμιοί δηλαδή των Πατριαρχείων Ιεροσολύμων και Αντιοχείας ανεξαρτήτως φυλής. Για την ακρίβεια η φυλή ήταν μία η Αραβική, διασπαζόμενοι σε Μωαμεθανούς Άραβες και Χριστιανούς Ορθοδόξους Άραβες. Λίγοι  Λατίνοι και Έλληνες και Αρμένιοι Μονοφυσίτες Κόπτες με διακριτά προνόμια στην Παλαιά πόλη της Ιερουσαλήμ και τα προσκυνήματα του Παναγίου Τάφου με τα Βυζαντινά Χρυσόβουλα και τα Οθωμανικά Φιρμάνια, τα οποία ισχύουν μέχρι σήμερα και καθορίζουν τις σχέσεις.

Τον 19ο αιώνα η Βρετανική Αυτοκρατορία ήδη έχει αποφασίσει τον διαμελισμό της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και ανασύρει για τους αραβικούς πληθυσμούς της περιοχής της αρχαίας Ιουδαίας το όνομα Παλαιστίνη από την παραφθορά της λέξης Φιλισταίοι της Γάζας για να δείξουν ότι είναι γηγενείς. Αυτό το όνομα χρησιμοποιούνταν και από πολλούς κατοίκους εκεί όχι όμως ως φυλετικός προσδιορισμός αλλά ως τοπικός - χωρικός. Η ανάσυρση ανάγεται στα Ρωμαϊκά χρόνια όταν οι Ρωμαίοι μετά την εκδίωξη των Εβραίων υιοθετούν παρεφθαρμένα το Φαλιστίν για τους σκοπούς της λήθης.

Αυτού του είδους τα «ιστορικά μιμίδια» βρίσκονται διεσπαρμένα παντού μέσα στον ιστορικό λόγο σαν το κολάρο στον λαιμό που συνηθίζει ο άρρωστος και συνεχίζει να το φορά ακόμη και όταν έχει γίνει καλά. Ή σαν την ιστορία που ο βασιλιάς είναι γυμνός και είναι απαραίτητο ένα παιδικό μάτι για να ξεμπροστιάσει την αλήθεια. Κάτι ανάλογο με το Μακεδονικό θέμα της αντίστοιχης περιόδου, όπου πολλοί σλαβόφωνοι – βουλγαρόφωνοι πληθυσμοί της ιστορικής ελληνικής Μακεδονίας μετά από τις μετακινήσεις πληθυσμών στα όρια της Οθωμανικής κυριαρχίας, ναι μεν άρχισαν να προσδιορίζονται ως Μακεδόνες αλλά εθνικά ως Βούλγαροι Μακεδόνες δηλαδή Βούλγαροι που κατοικούν σε μια γη που τη λένε Μακεδονία διότι αυτό άκουγαν και ήξεραν. Δεν υπήρχε καν ούτε σαν υποψία να διανοηθούν ότι είναι απόγονοι Μεγάλου Αλεξάνδρου. Οι Άραβες που από τον 7ο αιώνα κατέλαβαν την Ιουδαία, ήσαν πολλούς αιώνες αργότερα εκεί όταν το όνομα επικράτησε, ως οι Άραβες της Παλαιστίνης. Αλλού ήσαν οι Άραβες της Συρίας, της Αιγύπτου κλπ. Μία θρησκεία, ένα Έθνος, μία γλώσσα με τις παραλλαγές της, από το Ιράκ μέχρι την Υεμένη και από την Ιουδαία μέχρι το Μαρόκο. Το Αραβικό Έθνος.

5.Διαίρει και βασίλευε

Η πονηρά Γηραιά Αλβυών με τους συμμάχους της τής Entente και τη Συνθήκη της Λωζάννης το 1923 μετά τον Α΄Παγκόσμιο Πόλεμο, τεμαχίζει την Οθωμανική Αυτοκρατορία και καταλαμβάνει την περιοχή αυτή υποσχόμενη να δημιουργήσει κράτη φεύγοντας. Αφήνει Ιράκ, Σαουδική Αραβία, Λίβανο και Συρία Γαλλικών επιρροών και Ιορδανία. Οι Άραβες της Ιουδαίας που ονομάζονταν ήδη Παλαιστίνιοι περίμεναν κράτος που οι Άγγλοι δεν τους το έδωσαν. Ήδη όμως από το τέλος του 19ου αιώνα με παρότρυνση και της αγγλικής πολιτικής αρχίζουν να έρχονται οι πρώτοι Εβραίοι στην περιοχή. Κανένας τότε δεν ανησύχησε. Το 1917 με τη Διακήρυξη Μπάλφουρ, το σύντομο γράμμα του Βρετανού υπουργού Εξωτερικών Μπάλφουρ προς τον Λόρδο Λάιονελ Ουόλτερ Ρόθτσιλντ, εκπρόσωπο της βρετανικής εβραϊκής και οικονομικής κοινότητας του σιωνιστικού κινήματος, τάσσεται υπέρ της ίδρυσης εβραϊκού κράτους στην Παλαιστίνη και βάζει τον λίθο για κράτος αλλά όχι Παλαιστινιακό. Ισραηλιτικό.

Συνεχίζοντας να καταφθάνουν Εβραίοι και στον Μεσοπόλεμο, ξεσπά ο Β΄Παγκόσμιος Πόλεμος και το Ολοκαύτωμα. Από το 1945 και μετά, μαζικά Εβραίοι είτε φοβούμενοι νέες εκδιώξεις στις χώρες τους είτε καθοδηγούμενοι, επανέρχονται στην αρχαία πατρίδα τους την Ιουδαία αλλά σε αγγλικό έδαφος τους οποίους η Αγγλία ήθελε εκεί προετοιμάζοντάς το δεκαετίες για τον στρατηγικό έλεγχο της περιοχής μετά από το Σουέζ, διότι γνώριζε πως δεν θα είναι για πάντα η ίδια εκεί. Και Μωαμεθανούς δεν θέλει η Δύση ως διοικητές στο σημείο αυτό.

Το 1947 ο ΟΗΕ αποφασίζει ίδρυση κράτους Ισραήλ στην ιστορική Ιουδαία που τους ανήκε. Η Ελλάδα ψήφισε αρνητικά. Ιστορικά δικαιώματα δεν παραγράφονται ποτέ από λαούς που έχουν εθνική μνήμη και διεκδικούν μέσα στον χρόνο. Οι Άραβες όμως που κατέλαβαν την περιοχή από τον 7ο αιώνα και που τη θεωρούν πατρίδα τους ως Παλαιστίνη θα πάνε πού; Ξεσπά ο πρώτος Αραβοϊσραηλινός πόλεμος του 1948. Ακολουθούν εχθροπραξίες στην δεκαετία του ’50, ο Πόλεμος των 6 ημερών του 1967 και του Γιομ Κιπούρ το 1973 όπου το Ισραήλ συντρίβει τα αραβικά κράτη γύρω του που του είχαν κηρύξει τον πόλεμο και εδραιώνει την παρουσία του εποικίζοντας και τη Δυτική Όχθη του Ιορδάνη. Δύο εκατομμύρια άραβες Παλαιστίνιοι φεύγουν πρόσφυγες στην Ιορδανία όπου και παραμένουν έως σήμερα.

Στις συνομιλίες Κλίντον – Αραφάτ στην Ουάσιγκτον το 2001, ο αναγνωρισμένος ηγέτης των Παλαιστινίων Γιασέρ Αραφάτ απορρίπτει από τον Σιμόν Πέρες δημιουργία Παλαιστινιακού κράτους. Ο Αραφάτ όντας σε δίλημμα άκουσε τον μέντορά του Χόσνι Μουμπάρακ της Αιγύπτου και αρνήθηκε. Το σκεπτικό ήταν ότι για να τους δίνουν τόσα πολλά υπάρχει παγίδα. Η προσφορά ήταν, ανεξάρτητο Παλαιστινιακό Κράτος στο 93,9% της Δυτικής Όχθης και για αντιστάθμισμα 6,1% επιπλέον  έδαφος στη Γάζα, πρωτεύουσα την Ανατολική Ιερουσαλήμ και στο Δυτικό Τείχος αν και θα ήταν η ιστορική πόλη στον έλεγχο των Ισραηλινών οι Παλαιστίνιοι να έχουν τον έλεγχο του Τεμένους από πάνω, εναέριος αυτοκινητόδρομος που θα τους συνέδεε με τη Γάζα, και 30 δισεκατομμύρια δολάρια.

Σημειωτέον ότι η Χαμάς που ιδρύεται το 1987, να μη λησμονούμε ότι την εξέθρεψαν οι Δυτικοί αλλά και το ίδιο το Ισραήλ για να κτυπήσει τη Φατάχ του Αραφάτ και τη σιϊτική Χιζμπαλλάχ, τη λεγόμενη Χεζμπολάχ. Τώρα αναγνωρίζουν μόνο τη Φατάχ. Μία γενιά μετά, τους ήρθε ο λογαριασμός.

Ακολουθούν οι εξεγέρσεις των Ιντιφάντα, αγριότητα από το Ισραήλ, η αποχώρηση του Ισραήλ από τη Γάζα το 2004, οι εκλογές στη Γάζα της Χαμάς τις οποίες κερδίζει και αμέσως σφαγιάζει τη δική της αντιπολίτευση και έκτοτε την κυβερνά δίχως εκλογές. Το 2014 έχουμε αιματηρές συγκρούσεις με το Ισραήλ και οι τελευταίες συγκρούσεις γίνονται το 2018 θεωρώντας ότι η Χαμάς έχει ηρεμήσει.  Μέχρι να φθάσουμε στα ξημερώματα της 7ης Οκτωβρίου 2023 όπου το σκηνικό αλλάζει άρδην με πολλούς παίκτες.

6. Υποκρισία

«Το Παλαιστινιακό θα λυθεί μόνο αν γίνει ένα βιώσιμο Παλαιστινιακό κράτος». Πόσες φορές δεν ακούστηκε και δεν ακούγεται η συγκεκριμένη φράση! Και πόσο νου πρέπει να έχει κανείς για να καταλάβει ότι αυτό δεν είναι τώρα εφικτό. Ή πολιτική ανοησία πρέπει να περισσεύει ή καλοκαγαθία ή πολλή υποκρισία. Είναι το τρίτο. Μόνο η ψυχρή επιστημονική ανάλυση μπορεί να το διαπιστώσει, όπως μια ανάλυση αίματος από αποστασιοποιημένο από τα αιμοσφαίρια κρύο μικροσκόπιο.

Κατ’ αρχάς πρέπει να βάλουμε στον φακό τα δεδομένα: Εβραίους της περιοχής και Άραβες της περιοχής. Οι πρώτοι αυτοπροσδιορίζονται ως Ισραηλινοί και οι δεύτεροι ως Παλαιστίνιοι. Δεν είναι δυνατόν όμως να δεις αν δεν ρίξεις μέσα τον καταλύτη που λέγεται φως. Και αυτό θα δείξει μια πραγματικότητα,

α. Ότι οι Ισραηλινοί μέσα είναι το ίδιο Εβραίοι όσο και αυτοί που ζούνε σε όλον τον κόσμο σε διάφορα κράτη και μιλούνε διάφορες γλώσσες και έχουν την ίδια θρησκεία.

β. Ότι οι Παλαιστίνιοι μέσα είναι το ίδιο Άραβες με αυτούς που ζούνε στον αραβικό κόσμο γύρω τους ή πιο μακριά, και μιλούνε την ίδια γλώσσα και έχουν την ίδια θρησκεία. Βέβαια εδώ έχουμε μια σοβαρή διάκριση μεταξύ σουνιτών και σιϊτών αλλά στη συγκεκριμένη ανάλυση δεν επηρεάζει διότι έχουμε να κάνουμε με σουνίτες Άραβες. Άλλωστε τώρα στον κοινό στόχο, πήγαν αν και προαιώνιοι εχθροί, μαζί.

Στη συνέχεια πρέπει να ληφθεί υπ’ όψιν,

 1. Ότι οι Ισραηλινοί είναι δυτικότροποι ως προς το είδος ζωής. Δηλαδή κυρίως γεννάνε ένα με τρία παιδιά.

2. Οι Παλαιστίνιοι είναι ανατολικοί ως προς το είδος ζωής. Δηλαδή γεννάνε πολλά παιδιά.

3. Και οι δύο λαοί αυτή τη στιγμή αριθμούν ο καθένας αρκετά εκατομμύρια ψυχές με ανοδικό ρυθμό στους Μωαμεθανούς.

4. Ο γεωγραφικός χώρος στον οποίον βρίσκονται είναι εξαιρετικά περιορισμένος.

5. Υπάρχει στρατηγικό χερσαίο ζωτικό βάθος μόνο προς ανατολάς ενώ προς δυσμάς είναι θαλάσσιος χώρος, η Ανατολική Μεσόγειος.

6. Το στρατηγικό βάθος προς ανατολάς είναι έρημος.

7. Νοτιοανατολικά βρίσκεται το Σουέζ που ελέγχει το 1/3 του παγκόσμιου εμπορίου.

Με βάση τα παραπάνω δεδομένα έρχεται αμείλικτο το πόρισμα να συμπεράνει πως σε αυτή τη λωρίδα γης – πόσο μάλλον στη φλούδα της Γάζας που επιβεβαιώνει το συμπέρασμα - δεν χωράνε 2 όμορα κράτη με αυτές τις συνισταμένες. Αλλά έστω ότι γίνονται. Σε λίγα χρόνια η αραβική πλευρά λόγω υπερπληθυσμού και θρησκείας θα θελήσει να επιβληθεί. Ώ της υποκρισίας!

Συνεχίζοντας εισέρχεται ο παράγοντας θρησκεία. Οι Εβραίοι είναι πιστοί και ο μοναδικός ναός που έχουν στο Δυτικό Τείχος της παλαιάς Ιερουσαλήμ είναι γκρεμισμένος και καπελωμένος από το Τέμενος Αλ Ακτσά, του Ομάρ. Οι Άραβες θεωρούν το Τέμενος τον τρίτο ιερότερο χώρο τους. Για αυτούς τους λόγους και οι δύο θέλουν η πρωτεύουσα του κράτους τους να συμπεριλαμβάνει την παλαιά πόλη της Ιερουσαλήμ και αφού τα μοναδικά ιερά τους έχουν γίνει ιστορικά… χάμπουργκερ, πώς θα ξεχωρίσουν; Αν και το πιο ασφαλές σε αυτές τις περιπτώσεις για τη μονιμότητα, είναι η βάση. Και η βάση του τείχους είναι εβραϊκή. Το Τέμενος είναι πολύ μεταγενέστερο και εποικοδόμημα με ό,τι αυτό θα σημάνει μελλοντικά.

Παραμένοντας στο θέμα της θρησκείας, πόσους πολέμους είδαμε και βλέπουμε τελευταία; - Πολλούς, με της Ουκρανίας να συνεχίζεται. Ακούμε κάτι όταν πολεμούν; - Μόνο τα πυρά. Εκεί; - Στην αραβική πλευρά ανά δευτερόλεπτο ακούγεται το Αλλάχ ου ακμπάρ. Και οι Ισραηλινοί όταν πολεμούν θέλουν κάποτε να επιστρέψουν στις οικογένειές τους ζωντανοί. Οι Άραβες δεν έχουν τέτοιο θέμα διότι απλά επιδιώκουν να γίνουν Μάρτυρες και να πάνε στον Παράδεισο με τα γνωστά προσφερόμενα εκεί.

Πόσοι έχουμε δει διαδήλωση Εβραίων και απανταχού Αράβων; - Όλοι. Βλέπουμε τι συγκινησιακό βάρος που έχουν οι δεύτεροι και κυρίως τα παιδιά τους και οι έφηβοι. Δεν θα πούμε φανατισμό. Φανατισμό έχει και η άλλη πλευρά. Βλέπουμε πώς εφαρμόστηκε η ακρίβεια του Κορανίου στις σφαγές των αμάχων. Και για μια νηφάλια εργαστηριακή πολιτική ανάλυση ερχόμαστε για κάποιο διάστημα στον κοινωνικοπολιτιστικό χώρο του άλλου. Για τη Δύση είναι τρομοκράτες. Για αυτούς το ιερό μίσος και η σφαγή αμάχων απίστων δεν αποτελεί τρομοκρατία αλλά υπακοή στο θέλημα του Θεού. Υπαρξιακή ανάγκη. Συνεπώς ο πόλεμος αυτός είναι θρησκευτικός. Η υποκρισία εδώ είναι και πάλι να μη βλέπουμε ότι δεν θα λήξει με δύο κράτη αν και όποτε γίνουν διότι δεν μπορούν τώρα να γίνουν. Αλλά και να γίνονταν, την επομένη το ένα θα στρέφονταν εναντίον του άλλου για τους λόγους που αναφέρθησαν.

Άλλη μια υποκρισία κυρίως από τη μεριά του Ισραήλ, είναι ότι αν εξαλειφθεί η Χαμάς θα ανοίξει νέος δρόμος αν και γνωρίζουν ότι μπορούν να γίνουν πολυάριθμοι και δεν μπορεί να μη γνωρίζουν ότι τα παιδιά τους εκκολάπτονται σε περιβάλλον όχι τρομοκρατικό αλλά θεοκρατικό, που θα τους ριζοσπαστικοποιήσει και θα γεννήσει την επόμενη γενιά αυτών που λένε τρομοκράτες. Σίγουρα πρέπει να εφευρεθεί άλλος όρος για αυτή την κατηγορία των πολεμιστών αν και ιστορικά την έχουμε έτοιμη από τον 7ο αιώνα: Μαχητές του Αλλάχ.

Υπάρχουν μετριοπαθείς και αθώα γυναικόπαιδα; - Σαφώς και υπάρχουν. Αλλά να πάνε πού; Το Ισραήλ λέει ότι είναι πατρίδα του και ορθώς το λέει ιστορικά. Οι άλλοι λένε το ίδιο αλλά ιστορικά πάσχει. Από πίσω έρημος. Και πιο πίσω αραβικά κράτη. Αλλά δεν τους θέλουν οι ομοεθνείς τους. Απλά τους εργαλειοποιούν για λόγους που θα αναφερθούν παρακάτω. Τους υποστηρίζουν όμως φανατικά. Υποστηρίζουν τι και ποια λύση; Ω της υποκρισίας!

Οι αγαπολόγοι θα πουν να αυξηθεί μέσω των υπεδαφίων πόρων το βιοτικό επίπεδο και να συνυπάρξουν όλοι σε ένα διευρυμένο κράτος μονιασμένοι. Κανένας δεν το θέλει αυτό λόγω θρησκείας. Υπάρχουν Άραβες στο κράτος του Ισραήλ με ίσα δικαιώματα και δικαίωμα ψήφου πολλοί από αυτούς χριστιανοί αλλά οι συνοικίες χωρισμένες. Δηλαδή άχρι καιρού.

Δεν φταίνε σε τίποτα οι άμαχοι της Γάζας; - Σε πολλά δεν φταίνε, σε άλλα ναι. Αλλά και αυτός ο λόγος υποκρύπτει υποκρισία. Όσο και να ζουν υπό τον τρόμο της Χαμάς, γνωρίζουμε ότι υπάρχουν εκατοντάδες χιλιόμετρα σηράγγων και μια πόλη κάτω από την πόλη με εξόδους σε πολυκατοικίες που φυσικά τις γνωρίζουν. Αλλά κανένας δεν μίλησε έστω και συνθηματικά. Από αυτό βγαίνουν συμπεράσματα. Η Χαμάς κυβερνά τη Γάζα από το 2006. Στα Δημοτικά τους Συμβούλια, στις ενώσεις τους, στα δρώμενά τους παντού, συμμετέχουν μέλη της Χαμάς. Είναι γνωστοί τους, φίλοι τους, δικοί τους, συνεπώς δεν είναι καθόλου αμέτοχοι. Τρομοκρατική οργάνωση και οι άμαχοι πολίτες; - Όχι, αλλά τρόπος ζωής και θρησκευτικής αφοσίωσης.

Η Χαμάς έχει στο καταστατικό της να γενοκτονήσει τους Εβραίους και να αποδώσει καθαρό το έδαφος. Οι Ισραηλινοί δεν θέλουν να γενοκτονήσουν τους Άραβες αλλά να τους εκδιώξουν. Θα γενοκτονήσουν με πυρηνικά μόνο αν απειληθεί η ύπαρξή τους ως εθνική οντότητα. Έστω ότι γίνεται είτε το ένα είτε το άλλο. Θα ηρεμήσει η περιοχή; - Όχι. Να το κάνουμε πιο σκληρό. Να εξαφανιστούν μαγικά από προσώπου γης Ισραηλινοί και Παλαιστίνιοι και δεν τίθεται πλέον θέμα θρησκείας ούτε εθνολογικό από πουθενά. Θα λυθεί έτσι το Μεσανατολικό; - Όχι μόνο δεν θα λυθεί αλλά επειδή το κενό είναι απέχθεια, θα σπεύσουν ανατολικές και δυτικές δυνάμεις να συγκρουστούν ακόμη και με παγκόσμιο πόλεμο για τον έλεγχο του πιο κλειδούχου παγκόσμιου περάσματος.

Το Ιράν και το Κατάρ είναι οι χρηματοδότες της Χαμάς. Αυτές τις μέρες μετά από την 7η Οκτωβρίου 2023 ο κολοσσός της εξόρυξης υδρογονανθράκων, η δυτική Ιταλική εταιρεία ENI υπέγραψε συμβόλαιο 27 ετών μέχρι το 2050 με το Κατάρ! Προηγήθηκε η Γαλλική Total με παρόμοιο συμβόλαιο 27 ετών. Και άλλες δυτικών συμφερόντων πιο μπροστά. Τελικά ποιος χρηματοδοτεί τη Χαμάς; Ω της υποκρισίας!

Υπάρχει λύση; - Υπάρχει: Να εξαλειφθεί από τον κόσμο το Ισλάμ και τα ιερά του. Δηλαδή δεν υπάρχει. Τίποτα δεν υπάρχει; - Ίσως μόνο αν εκλείψουν  ιστορικά μιμίδια - ιδεολογήματα. Αλλά έχοντας πίσω τους ιστορία 14 αιώνων, τείνει προς το αδύνατο.

Έχουν ανακατέψει και ανακατώνουν τον κόσμο αρνητικά οι Εβραίοι;  - Φυσικά. Άλλο όμως πού το πάνε οι Σιωνιστές Εβραίοι και τι θέλουν να πραγματοποιήσουν στο Ναό του Σολομώντα και τί νήματα κινούν παγκοσμίως, και άλλο ότι είναι πατρίδα τους η Ιουδαία όπου βρίσκονταν οι πρόγονοι και βρίσκονται οι απόγονοι τώρα.

«Τὸ αἷμα αὐτοῦ ἐφ᾿ ἡμᾶς καὶ ἐπὶ τὰ τέκνα ἡμῶν» είναι το καλύτερο αντι-υποκριτικό. Άλλωστε οι ίδιοι οι Εβραίοι το ζήτησαν στο Πραιτόριο.  Όταν όμως λέγει ένας Εβραίος «Ζω στο Ισραήλ, την πατρίδα μου», δεν υπάρχει αντίλογος. Ας πρόσεχαν, θα λέγαμε σήμερα αλλά η ιστορική αλήθεια από έναν σοβαρό μελετητή δεν έχει συναίσθημα. Μόνο διαπιστώσεις. Αν γεωστρατηγικά ή διπλωματικά πάρει ένα κράτος το μέρος ή όχι του Ισραήλ, πάλι είναι άλλο κεφάλαιο ανεξάρτητο, με βάση τα εθνικά συμφέροντα και τη Θεωρία Παιγνίων.

Είναι το Ισραήλ τελικά το πρόβλημα; - Όχι διότι στην παρούσα φάση είναι ο παίκτης που παίζει και με τη Δύση και με τους Άραβες και από το 1948 κερδίζει. Κλήθηκαν να επανέλθουν στην πατρίδα τους. Και ήρθαν. Η δύναμη που ήθελε να τους φέρει για τα συμφέροντά της είχε όλο τον χρόνο δικό της να προετοιμάσει χώρο ή να μεταφέρει αραβικούς πληθυσμούς μακροπρόθεσμα χωρίς να ανοίξει μύτη και να καταλάβει  κανείς τίποτα. Με κίνητρα κυρίως οικονομικά. Σε πλαίσιο Βρετανικής Αυτοκρατορίας ήταν εφικτό. Ή να περιορίζονταν οι προσερχόμενοι Εβραίοι με ελεγχόμενο περιορισμένο αριθμό σε μικρό χώρο στην ιστορική Ιερουσαλήμ αφού αυτός είναι ο στόχος τους. Αλλά ήθελαν να τους δώσουν το κράτος το εκτεταμένο για τον έλεγχο της περιοχής αδιαφορώντας για τους ανυποψίαστους Άραβες – Παλαιστίνιους ενώ θα μπορούσαν να τους συμπεριλάβουν ακόμη και με μικρή μετακίνηση των συνόρων και των ίδιων στα νέα αραβικά κράτη που οι ίδιοι δημιούργησαν και τώρα τους στηρίζουν.

Το ερώτημα είναι γιατί δεν έδωσαν καμία από τις παραπάνω λύσεις. Είναι απίθανο να μην το σκέφτηκαν. Σε πλαίσιο διεθνούς παιγνίου αδύνατο. Ως διορατικοί παίκτες όλα δείχνουν ότι ήθελαν μελλοντική σύγκρουση με σχεδιασμό σε σκοτεινά κέντρα μεταφυσικής υφής. Ο νοών νείτω. Το πρόβλημα λοιπόν είναι καθαρά αρχικά ιστορικά δημιούργημα των Εγγλέζων που παρέδωσαν τη σκυτάλη στις ΗΠΑ οι οποίες στηρίζονται σε εβραϊκά κεφάλαια και στηρίζουν με τη σειρά τους Ισραήλ για τον έλεγχο των διαδρόμων και συνδέσμων προς διατήρηση της ηγεμονίας τους.

«Αγαπώ το ίδιο Εβραίους και Άραβες. Μισώ τον Ολοκληρωτικό Σιωνισμό και τον Ριζοσπαστικό Ισλαμοφασισμό». Αυτή η ρήση ίσως να έριχνε τα τείχη της υποκρισίας.

7. Δόγμα ναυτικής δύναμης

Ένα από τα βασικά δόγματα της εξωτερικής πολιτικής του Ελευθερίου Βενιζέλου ήταν ότι επειδή η Ελλάς είναι χώρα κατεξοχήν ναυτική με αρχιπέλαγος, πρέπει να τα έχουμε καλά με ναυτική δύναμη. Το Δόγμα της Ναυτικής Δύναμης. Μάλιστα όταν τον φέρνει στην Ελλάδα το πραξικόπημα των στρατιωτικών στο Γουδί το 1909, ο Βενιζέλος προτείνει δικτατορία αλλά τελικά κυβερνά μόνος του κοινοβουλευτικά, για να εξυπηρετήσει την πολιτική αυτή αφού στις εκλογές του 1910 ενώ βγήκε πρώτο το κόμμα των Φιλελευθέρων που ίδρυσε αλλά όχι με Δεδηλωμένη, πείθει τον βασιλιά Γεώργιο Α΄ αντισυνταγματικά να διαλύσει τη Βουλή και να προκηρύξει νέες εκλογές στις οποίες η αντιπολίτευση αντιδρώντας δεν λαμβάνει μέρος. Με αποτέλεσμα να κερδίσει μόνος του όλες τις έδρες και να πάμε έτσι στον θρίαμβο των Βαλκανικών Πολέμων.

Είχε πολιτικά δίκιο και προσδεδεμένος στο άρμα της Αγγλίας όπως και οι προκάτοχοί του με προεξάρχοντα τον Χαρίλαο Τρικούπη, κατάφερε να διπλασιάσει την Ελλάδα, με πολλά είναι αλήθεια λάθη. Αν και η ρετσινιά μπήκε στον βασιλιά Κωνσταντίνο Α΄ ότι ήταν γερμανόφιλος, η ιστορική αλήθεια είναι ότι και αυτός υποστήριξε τα ελληνικά συμφέροντα και συμφώνησε με τον Βενιζέλο τελικά να μπει η Ελλάδα στον Α΄Παγκόσμιο Πόλεμο και μάλιστα στην Εκστρατεία της Καλλίπολης. Αυτός που ήταν σφόδρα αντίθετος και ευτυχώς πέρασε τη γνώμη του και τελικά δεν συμμετείχαμε, ήταν ο στρατιωτικός Ιωάννης Μεταξάς. Θα ήταν ολέθρια η συμμετοχή μας διότι η πανωλεθρία των συμμάχων ήταν τεράστια και η νίκη της Τουρκίας στα Στενά περιφανής. Δυστυχώς ο Μεταξάς δεν εισακούστηκε στη  Μικρασιατική Εκστρατεία της οποίας ήταν αντίθετος στην προέλαση. Και συνέβη η μεγαλύτερη τραγωδία στην ιστορία του Ελληνισμού.

 Ο Βενιζέλος διοικεί δικτατορικά μετά τον Εθνικό Διχασμό στο διάστημα 1917 - 1920, συνεργάζεται καλά με τον άτυχο βασιλιά Αλέξανδρο, χάνει τις εκλογές του 1920, υπογράφει ως εκπρόσωπος της Ελλάδος αλλά όχι πρωθυπουργός τη Συνθήκη της Λωζάννης το 1923 και υποστηρίζει το αποτυχές στρατιωτικό πραξικόπημα του Πλαστήρα το 1922 αλλά και τον βασιλιά στο δημοψήφισμα που έδιωξε τη Βασιλεία το 1924. Στην τελευταία του τετραετία 1928-1932 ψηφίζει τον Ιδιώνυμο με το οποίο καταδιώκονται, φυλακίζονται και εξορίζονται οι κομμουνιστές και εμφανίζεται ανοιχτά ως αντισημίτης που ήταν, περιορίζοντας τα δικαιώματα των Εβραίων κυρίως της Θεσσαλονίκης. Αυτό το άρχισε ήδη από την πυρκαγιά του 1917 που τους έδιωξε από το κέντρο της πόλης και άνοιξε τότε η Πλατεία Αριστοτέλους. Είμαστε ήδη στον Μεσοπόλεμο και έχει αρχίσει για τα καλά ο εποικισμός της Ιουδαίας κυρίως μετά από την Διακήρυξη Μπάλφουρ το 1917. Οι Εβραίοι της Θεσσαλονίκης παραμένουν στην πόλη τους.

Το 1935 ο Βενιζέλος κάνει άλλο ένα στρατιωτικό πραξικόπημα το οποίο αποτυγχάνει (Ο Βενιζέλος έκανε τα περισσότερα στρατιωτικά πραξικοπήματα αλλά αυτά ήταν από τα… καλά, όχι από τα άλλα τα κακά!...) και ο Κονδύλης στο δημοψήφισμα που έκανε φέρνει τον Βασιλιά Γεώργιο Β΄ περιμένοντας να τον κάνει πρωθυπουργό αλλά μόλις πατάει το πόδι του στην Ελλάδα ο βασιλιάς τον διώχνει πάραυτα και στις αρχές του 1936 ορίζει με τη στήριξη της Βουλής πρωθυπουργό τον Ιωάννη Μεταξά μέσα στο μπάχαλο των κυβερνήσεων που επικρατούσε και ανεβοκατέβαιναν. Η τελευταία δημόσια επιστολή του Βενιζέλου πριν πεθάνει ήταν να επιδοκιμάσει την επιλογή του βασιλέα.

Τελικά ο βασιλιάς την 4η Αυγούστου 1936 συμφωνεί για έκτακτες συνταγματικές εξουσίες λόγω κινδύνου κυρίως κομμουνιστικού στον Μεταξά και ο τελευταίος κυβερνά δικτατορικά έως τον θάνατό του το 1941 με τον βασιλιά,  εξοπλίζοντας στρατιωτικά την Ελλάδα και προβαίνοντας σε αγροτικές και κοινωνικές μεταρρυθμίσεις που άλλαξαν τη χώρα. Αυτό που δεν άλλαξε είναι ο οριζόντιος προσανατολισμός στο δόγμα Βενιζέλου περί ναυτικής δύναμης και συμμαχίας με την Αγγλία αν και ήταν θαυμαστής του γερμανικού μιλιταρισμού. Στις επιλογές του όμως επικρατούσε πάντοτε το εθνικό συμφέρον όπως φαίνεται και στο χειρόγραφο ημερολόγιό του αλλά δεν δίστασε να συγκρουστεί και με την Αγγλία όταν αυτή προσπάθησε κατά τη διάρκεια του πολέμου να μας βάλει να προκαλέσουμε τη Γερμανία. Και το πλήρωσε πανάκριβα ένα μήνα μετά.

Βρισκόμαστε στη δεκαετία του ’40 και η Αγγλία ήδη έχει βάλει στόχο υλοποίησης μεταπολεμικά αποχωρώντας από τη Μέση Ανατολή που κατείχε να φυτέψει εκεί κράτος Ισραήλ που θα της εξασφάλιζε τα συμφέροντά της στην Ανατολική Μεσόγειο και χερσαίως. Το 1949 στο τέλος του Εμφυλίου αποχωρεί από την Ελλάδα αφήνοντας στο πόδι της τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ και το δόγμα της ναυτικής δύναμης συνεχίζεται έως και σήμερα σε οριζόντιο άξονα δίχως την ευφυΐα όμως των πολιτικών που αναφέρθησαν και η Ελλάς από παίκτης να γίνεται ενίοτε πιόνι ως κράτος έστω και σε πλαίσιο ΕΕ το οποίο θυμίζει και μετά τα Μνημόνια, προτεκτοράτο.

8. Οριζόντιοι άξονες

Τον Απρίλιο του 2022 δημοσιεύσαμε τη μελέτη μας Οριζόντιος Άξονας και Ενιαίος Χώρος. Σήμερα κρίνεται απαραίτητο στην παρούσα μελέτη η προσθήκη ενότητας με τον παραπάνω τίτλο προς διευκρίνηση και περαιτέρω αποκωδικοποίηση, σε σχέση και με τα τρέχοντα πολεμικά γεγονότα.

Είναι γνωστό το αξίωμα στην Πολιτική Επιστήμη, «Η ισχύς παράγει δίκαιο». Δίκαιο όχι με την έννοια της ηθικής προέκτασης της δικαιοσύνης αλλά με τη νομική. Επίσης είναι γνωστός στην Ιστοριογραφία ο Κανόνας των 100 ετών. Τούτο σημαίνει ότι δεν μπορεί να υπάρξει αντικειμενική ιστορική θεώρηση αν δεν εκλείψουν βιολογικά όλες οι γενιές που εμπλέκονται σε συνδυασμό και με το άνοιγμα των κρατικών αρχείων, η οποία στη διάρκεια ενός αιώνα, πραγματοποιείται. Στην παρούσα φάση όμως έρχονται τα Μαθηματικά και η Γεωγραφία να καλύψουν το κενό. Τα πρώτα με την Θεωρία Παιγνίων και η δεύτερη με τη Γεωστρατηγική. Τρόπον τινά αιχμάλωτοι της Γεωγραφίας.

Η Πολιτική παίζει τον ρόλο όχι πού θα θέλαμε ούτε πού βλέπουμε αλλά ως Παίκτης σε διεθνές πλαίσιο συγκρούσεων στο οποίο δεν είναι δυνατόν να υπάρξει καθ’ ολοκληρίαν ένας μόνο νικητής. Ή θα λέγαμε σε πρακτικό επίπεδο υπάρχει η τάση για εξισορρόπηση όσο το δυνατόν περισσότερο κερδισμένων. Όσο κι αν ακούγεται οξύμωρο, ένας μερικά κερδισμένος αντίπαλος είναι τις περισσότερες φορές ολιγότερο επικίνδυνος και χρησιμότερος από νικημένος. Τρίτο αξίωμα, «Στη διπλωματία δεν υπάρχουν φιλίες παρά μόνο συμφέροντα». Λαμβάνοντας υπ’ όψιν τα παραπάνω, προχωρούμε τη σκέψη.

Η υδρόγειος χωρίζεται πρακτικά και αντικειμενικά σε δύο μεγάλες ενότητες: Τη χερσαία και τη θαλάσσια. Και οι δύο έχουν τους πόρους – περάσματα και τις γέφυρες – συνδέσμους. Από μόνα τους αυτά δεν αρκούν αν δεν έχουν εξασφαλίσει επικοινωνία με διαδρόμους. Ιστορικά αυτά καλύπτονται από δυνάμεις φυσικές και δυνάμεις ανθρώπινες. Οι πρώτες δεν ελέγχονται. Οι δεύτερες ελέγχονται από την οικονομία και από τον στρατό. Είτε είναι ανταλλακτική πρωτόγονη οικονομία τοπική είτε ψηφιακή παγκοσμιοποιημένη σύγχρονη. Σε στρατιωτικό επίπεδο, είτε με ισχύ τοπικού μονάρχη είτε σε συμμαχικό πλαίσιο. Σε κοινωνικό, η οικονομία ξεπερνάται από τη θρησκεία αλλά και αντίστροφα. Εάν κατορθωθεί η θρησκεία να ενώσει στρατιωτικά μπορεί και να γίνει το μείγμα επικίνδυνο. Η θρησκεία δεν είναι απαραίτητο να έχει μεταφυσικό άξονα. Το χρήμα π.χ. έχει την ικανότητα να μετατρέπεται σε λόγο  ύπαρξης άρα εν δυνάμει θρησκεία.

Στη συνέχεια έχουμε τους ηγεμόνες και τις ηγεμονίες και τους αρχηγούς και αρχηγέτες. Ακολούθως, περιφερειακές δυνάμεις με δορυφόρους, αυτοκρατορικές δυνάμεις με ακολούθους και ηγεμονικές δυνάμεις πλανητικές. Το πολίτευμα σε κάθε περίπτωση, ο τρόπος διοίκησης δηλαδή, σε μελέτη γεωστρατηγική, αδιάφορο. Εδώ πρέπει να προστεθούν και δύο άλλες δυνάμεις, οι αναθεωρητικές και οι σταθερές, μέχρι να γίνουν και αυτές αναθεωρητικές, αν γίνουν. Και τέλος, ο σημαντικός παράγων που διέπει τα παραπάνω είναι η έννοια της ανθεκτικότητας.

Όλες αυτές οι δυνάμεις σε δεδομένο χρόνο και μόνο, προσπαθούν να ισορροπήσουν. Στην προσπάθεια αυτή έρχεται και η σύγκρουση. Η επιβίωση ή μη των δυνάμεων εξαρτάται άμεσα από τους ενεργειακούς πόρους οι οποίοι εξαρτώνται με τη σειρά τους από το πληθυσμιακό δυναμικό και τα μέσα παραγωγής. Η κυκλοφορία των ενεργειακών πόρων είναι αυτή που δίνει ζωή στις δυνάμεις και αυτή γίνεται εύκολα ή δύσκολα μέσω των γεωγραφικών περασμάτων και συνδέσμων. Η κατοχή αυτών σε λίγους ή πολλούς είναι καταλύτης.

Και ερχόμαστε στους διαδρόμους, αυτό που καλούμε στη γεωστρατηγική Άξονες. Δύο κατηγορίες: Χερσαίοι και θαλάσσιοι. Με πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα. Και εδώ πάμε στην επιλογή των πολιτικών της προηγούμενης ενότητας. Θαλάσσιοι για νησιωτικές χώρες, θαλάσσιοι και για χερσαίες χώρες εάν έχουν όμως συνδέσμους. Χερσαίοι για χερσαίες χώρες και χερσαίοι για θαλάσσιες χώρες, εάν πάλι έχουν συνδέσμους.

Στο προκείμενο, έστω μια ηγεμονική δύναμη μεγάλη χερσαία ταχέως αναπτυσσόμενη, η Κίνα. Χρειάζεται έναν άξονα προώθησης των προϊόντων της και ανεφοδιασμού. Έναν άξονα οριζόντιο ή έναν κάθετο. Ο κάθετος την οδηγεί στη Σιβηρία και στον Ινδικό Ωκεανό. Ο οριζόντιος στην Ευρώπη – Αμερική. Επιλέγει φυσικά οριζόντιο. Ο χερσαίος θα τής εξασφάλιζε την ασφάλεια της γης αλλά είναι αργός. Ο θαλάσσιος τής εξασφαλίζει ταχύτητα αλλά πέφτει σε συνδέσμους άρα ανασφάλεια και απώλειες. Ο χερσαίος περνά από Πακιστάν,  Αφγανιστάν, Ιράν και Τουρκία. Αναξιοπιστία. Επιλέγει τελικώς τώρα ρισκάροντας γεωστρατηγικά γεγονότα από θέση την αντίθεση τον θαλάσσιο μέσω Ινδίας – Σαουδικής Αραβίας – Ιορδανίας – Ισραήλ – Κύπρου – Ελλάδος – Ιταλίας -…Ευρώπης…- Αμερικής. Ποιος χάνει; - Το Ιράν και η Τουρκία. Ποιος έχει συμφέρον να σπάσει τον θαλάσσιο άξονα; - Το Ιράν και η Τουρκία. Ποιος θέλει να κερδίσει χερσαίο άξονα; - Το Ιράν και η Τουρκία. Ποιος ωφελείται μακροπρόθεσμα; - Η Κίνα. Δευτερευόντως; - Η Ρωσία.

Ποιος θα ήθελε κάθετο άξονα; - Η Ρωσία αλλά και η Τουρκία. Γιατί δεν παίζει και κάθετος; Διότι βλακωδώς η Δύση δεν παίζει τη Ρωσία. Τι είναι η Ευρώπη γεωγραφικά; - Χερσόνησος της Ρωσίας. Γιατί δεν τη θέλει η Δύση τη Ρωσία; - Διότι θρησκευτικά και κοινωνικά είναι εμπόδιο στη Νέα Τάξη που προωθείται. Όλο το αφήγημα με λοάτκι, κλιματική αλλαγή, μείωση πληθυσμού με εμβόλια, μετανθρωπισμός κλπ, έχουν θρησκευτική επικάλυψη μέσω Στοών. Και εδώ είναι το κερασάκι θαμμένο μέσα στην τούρτα που δεν το βλέπουν οι πολλοί. Βλέπουν όμως ότι η Ρωσία που πολεμούν και όσους Ορθοδόξους πολεμούν να έχουν κι αυτοί γίνει εν πολλοίς Δύση. Μόνο η μαγιά αντιστέκεται και αυτήν πραγματικά πολεμούν. Τι θα συνέβαινε εάν η ΕΕ είχε και τη Ρωσία μέσα με όρους και πολιτική εφαρμόσιμη; - Η Κίνα που την τρέμουν οι ΗΠΑ και βάζουν ενδιαμέσως τη Μέση Ανατολή ως μια εκτεταμένη buffer zone, θα ήταν απομονωμένη.

Συνεπώς, η προσέγγιση Ισραήλ – Σαουδικής Αραβίας και στο βάθος Ιράν – Σαουδικής Αραβίας που ήταν έτοιμη ελέω ΗΠΑ λόγω Συμφωνιών Αβραάμ μέσω Ινδίας, και ο αδιατάρακτος οριζόντιος άξονας από την εποχή των Σταυροφοριών της Δύσης έπρεπε να σπάσει. Η Χαμάς και η Χιζμπαλλάχ υποκινούμενες από Ιράν αν και αντίθετες θρησκευτικά λόγω σιϊτικού και σουνιτικού Ισλάμ, δεν είναι παίκτες. Είναι πιόνια. Το Ιράν μετά από 14 αιώνες που το κατανίκησε ο Ηράκλειος προσπαθεί να βγεί στη Μεσόγειο οριζόντια. Το ίδιο και η Ρωσία αλλά κάθετα. Η μεγαλύτερη ανοησία της Δύσης και παρά φύσιν εκτροπή, είναι να ρίξουν τη Ρωσία σε επιρροή Κίνας και Ιράν.

Η Τουρκία στη μέση ως αναθεωρητική δύναμη θέλει να γίνει ηγέτης των Μωαμεθανών και να επιστρέψει με Χαλιφάτο στη Μέση Ανατολή και στα Βαλκάνια. Δεν είναι όμως Άραβες και δεν τη θέλουν οι Άραβες. Θυμούνται την Οθωμανοκρατία. Και είναι φανερό ότι η Δύση έχει αποφασίσει να επιστρέψει στη Συνθήκη των Σεβρών ανατέλοντας το άστρο των Κούρδων με ό,τι αυτό θα σημάνει για την Τουρκία. Με τη νεοταξίτικη όμως ατζέντα χάνει η Δύση κατά κράτος.

Οι παίκτες δεν θέλουν τον πόλεμο στην περιοχή ο οποίος μπορεί να γίνει για να αναδιανεμηθούν τα χαρτιά. Ο άξονας όμως είναι και θα παραμείνει θαλάσσιος και οριζόντιος με το Δόγμα της Ναυτικής Δύναμης, όπως ήταν τα τελευταία 900 χρόνια.

9. Ισλάμ

Το Ισραήλ θέλει ανεγερμένο τον Ναό του Σολομώντα. Εκεί σταματά η φιλοδοξία του. Διότι εάν έχει τον Ναό ολόκληρο ξέρει ότι θα έχει εν καιρώ τον κόσμο όλο. Και πως θα τους υποταχθούν τα Έθνη οικειοθελώς. Έχουν τον τρόπο και τον «Μεσσία» τους. Είναι θρησκεία. Οι Μωαμεθανοί όμως θέλουν τον κόσμο όλο στανικά με κομμένες κεφαλές. Είναι άλλη θρησκεία. Όχι όλοι αλλά με το 25% έστω, μαζεύονται μισό δισεκατομμύριο. Στην πραγματικότητα είναι παραπάνω.  Τεράστια η απειλή.

Στο Ισραήλ στήθηκε στις 7.10.2023 μια καλοστημένη παγίδα: Να σφάξουν όσους περισσότερους αμάχους μπορούν στο έδαφός του για να το αναγκάσουν να επέμβει στη Γάζα και να σκοτώσει δικούς τους αμάχους! ώστε να ματαιωθεί η προσέγγιση με τη Σαουδική Αραβία που ήταν έτοιμη με τις Συμφωνίες του Αβραάμ και να ξεσηκωθούν οι Μωαμεθανοί παγκοσμίως εναντίον του και να το εξαφανίσουν. Τέτοια κυνικότητα! Αυτό είναι το βραχυπρόθεσμο σχέδιο. Μακροπρόθεσμα, η αναδιανομή των δυνάμεων για τον έλεγχο των περασμάτων των διαδρόμων. Το μιμίδιο είναι, η απελευθέρωση της Παλαιστίνης. Κανένας δεν θέλει πόλεμο εκεί από τους Δυτικούς τώρα αλλά και από πετρελαιϊκές αραβικές εταιρείες στην Ανατολική Μεσόγειο που έχουν επενδύσει τεράστια ποσά.

Όσο η Δύση δεν παίρνει την απόφαση ότι ο πραγματικός εχθρός της είναι το Ισλάμ, αυτά θα γίνονται. Η πιο φθονερή και ανάλγητη θρησκεία που καλλιεργεί το μίσος και σφάζει ανελέητα. Παλαιόθεν. Από την άλλη, οι λεγόμενοι Δυτικοί Χριστιανοί, κανονικοί γενοκτόνοι. Παλαιόθεν και αυτοί. Αλλά σε μια γεωπολιτικοστρατιωτική σύγκρουση είμαστε υποχρεωμένοι να επιλέξουμε στρατόπεδο, εάν και εφόσον συμβεί. «Η ουδετερότητα σε παίγνιο δεν συμβαδίζει με το συμφέρον του παίκτη όταν την επιλέγει».  Άλλος ένας κανόνας.

Η Δύση διέλυσε τη μόνη πραγματική χριστιανική αυτοκρατορία που αποτελούσε εγγύηση: Την Ανατολική Ρωμαϊκή. Και για να μιλήσουμε τη γλώσσα της Αλήθειας, ο μόνος πραγματικός κτήτωρ της παλαιάς πόλης Ιερουσαλήμ δεν είναι ούτε ο Ναός του Σολομώντα, ούτε το Τέμενος Αλ Ακτσά από πάνω του αλλά η Νέα Σιών του Ναού της Αναστάσεως.

Ούτε να λησμονούμε τις δύο πολιορκίες της Βιέννης τον 16ο και 17ο αι. από τους Οθωμανούς που παρά τρίχα κάτι Πολωνοί λαγουμιτζήδες έσωσαν την κατάσταση. Ούτε το Πουατιέ τον 8ο αι. δυτικά. Αλλιώς θα ενώνονταν με το Χαλιφάτο στην Ισπανία και Μαρόκο και τέλος η Ευρώπη. Τους έτρωγε η Πόλη και την έφαγαν από το 1204 και παραλίγο μετά να τους φάνε. Τώρα τους ξανάμπασαν από την πίσω πόρτα στις κοινωνίες τους και τρέχουν και δεν προλαβαίνουν. Βλέπε Σουηδία και Γαλλία και Γερμανία. Και στο βάθος η Κίνα. Οι δρόμοι του Μεταξιού. Οι Αγωγοί και το οριζόντιο πέρασμα.

Το μεγαλύτερο γεωστρατηγικό πέρασμα και σύνδεσμος του κόσμου είναι η περιοχή των σημερινών συγκρούσεων στο Ισραήλ. Οι γενοκτόνοι του κόσμου που ξεπάστρεψαν του γλυκύτατους Αφρικανούς και τους αυτόχθονες πληθυσμούς της Αμερικής, είναι οι Δυτικοί. Πού στο καλό βρέθηκαν τόσα εκατομμύρια μαύρων πάνω από τον 50ό παράλληλο; Οι Μωαμεθανοί προηγήθηκαν γενοκτονικά στα μέρη που κατέχουν αλλά το έχουμε λησμονήσει. Ο πραγματικός στόχος τους είναι η Ευρώπη και τώρα πλέον δεν κρύβεται. Η νέα στρατιωτική παραλλαγή ονομάζεται «καημένοι μετανάστες πρόσφυγες», νέοι 18-35 ετών αρσενικοί, μάχιμοι και πάντα Μωαμεθανοί.

Αν κοιτάξουμε στην υδρόγειο τον μωαμεθανικό κόσμο διακρίνουμε ένα τόξο εφιαλτικό από τον Ινδικό Ωκεανό, τη Μέση Ανατολή με πίεση προς βορρά στην Ασία, σχεδόν τη μισή Αφρική προς βορρά στην Ευρώπη καθώς και θύλακες μεγάλους στα Βαλκάνια και μικρότερους μέσα στην Ευρώπη που ολοένα μεγαλώνουν. Και είναι όλα Δυνάμεις Αναθεωρητικές. Για την ώρα τούς κρατούν διασπασμένους και νομίζουν ελεγχόμενους. Δεν είναι. Δεν μιλάμε για τον αδιάφορο ή και άθεο εκκοσμικευμένο Μωαμεθανό. Ομιλούμε για τους πιστούς τους. Ομιλούμε για Ισλάμ. Και είναι πάρα πολλοί.

Η Ουκρανία μένει απ’ έξω για την ώρα αν και παίζει μέσω ΝΑΤΟ διότι είναι ουσιαστικά εμφύλιος με τη Ρωσία. Να μην ξεχνούμε όμως πως η Γεωγραφία δείχνει ότι η γωνία της Κριμαίας κοιτάζει απευθείας την Κωνσταντινούπολη. Και αυτή είναι Ρωσική. Ακόμη δείχνει ότι οριζόντιος και κάθετος χερσαίος άξονας τέμνονται στον Καύκασο. Καθόλου τυχαίος ο πόλεμος Αρμενίας – Αζερμπαϊτζαν στα τεράστια ενεργειακά αποθέματα εκεί και από πάνω Ρωσία κάθετα, από κάτω Τουρκία οριζόντια. Το Ισραήλ παίζει και στο Αζερμπαϊτζάν κάθετα.

Τρία πολιτιστικά επίπεδα συγκρούονται αυτή τη στιγμή: Ισλάμ, Δύση και Κίνα. Τρεις εντελώς διαφορετικοί κόσμοι. Αν θα μπει στο παιχνίδι και η Κίνα με την Ταϊβάν και με φορά από την Ινδία στον Κόλπο, εκτός από σύγκρουση Βορρά – Νότου θα έχουμε και Δύσης – Ανατολής. Στρατηγικότατο αξονικό νησί. Οι παίκτες δοκιμάζουν δυνάμεις. Εάν και εφόσον συμβεί, θα έχουμε μια σταθερή αποδυνάμωση του Οικουμενισμού. Στο αίμα όμως που θα χυθεί θα κολυμπήσει δαμάλι.

10. Επίλογος

Έστω η ακόλουθη υπόθεση εργασίας: Η Κύπρος καταλήφθηκε το 1571 από τους Οθωμανούς και έκτοτε είχαμε μια μειονότητα Τουρκοκυπρίων είτε από απομεινάρια τουρκικού στρατού είτε το περισσότερο από εξισλαμισμένους Ελληνοκυπρίους και η κατάσταση το 2023 είναι αυτή και με παράνομους εποίκους αλλά και την κατοχή στο βόρειο τμήμα με πίεση από την Τουρκία για τη δημιουργία δύο (2) ανεξάρτητων κρατών, στην οποία αντιστεκόμεθα ως οι ιστορικοί κτήτορες όλης της νήσου. Το 1960 με την ανεξαρτησία της Κύπρου λέμε ότι καταφέραμε να την απελευθερώσουμε αλλά οι άλλοι τη θεωρούν όλη δική τους και το 1974 έχουμε κατεχόμενα σε πρώην απελευθερωμένα ενώ αυτοί θεωρούν κατεχόμενα τα υπόλοιπα απελευθερωμένα δικά μας, και αντίστροφα. Στις 7/10/2023 τα ξημερώματα κάποιες εκατοντάδες Τουρκοκυπρίων ανακατεμένοι και με Τούρκους παραστρατιωτικούς περνούν στις ελεύθερες περιοχές μας κοντά στα σύνορα και αρχίζουν να σφάζουν αμάχους και στρατιώτες στα κοντινά χωριά όσους περισσότερους προλάβουν και κατόπιν ξαναμπαίνουν μέσα παίρνοντας και ομήρους. Αρχικά όλος ο κόσμος θα καταδικάσει μετά βδελυγμίας. Ύστερα όμως από λίγο θα αρχίσει να ψιθυρίζεται και μετά να λέγεται: «Ε, δεν πρέπει να έχουν και αυτοί δικαίωμα σε ένα κράτος;». Και το ερώτημα είναι: Πού ήταν οι Τουρκοκύπριοι πριν από το 1571;