Rib and Sea

Παράξενες θαλασσινές "παντρειές" γίνονται τελευταία, με φόντο, τι άλλο, τα ταραγμένα μυαλά των κυβερνώντων και, εξ αιτίας αυτών, την πρωτοφανή και ανείπωτη κρίση στις τσέπες μας. Ενός τέτοιου "γάμου" υπήρξα αυτόπτης μάρτυς, στις 20 Αυγούστου, στο ρομαντικό και συγχρόνως βεβαρυμένο για τις τιμωρίες, τις δολοφονίες και τις ίντριγκες των πρώτων ετών του εθνοαπελευθερωτικού μας αγώνα, Ναύπλιο.

Εκεί λοιπόν που τα λέγαμε με τους ψαράδες του τοπικού συλλόγου, κατέφθασε ρυμουλκούμενο ένα... ιστιοπλοϊκό, τον καθρέφτη του οποίου στόλιζε μια 90άρα εξωλέμβια Evinrude Etec! Το γεγονός, αυτό καθ' εαυτό, ουδόλως με εξέπληξε, δεδομένου ότι παρόμοια σκάφη είχαμε συναντήσει, ουκ ολίγα μάλιστα, κατά την διάρκεια του αξέχαστου εκείνου περάσματός μας από τα ποτάμια της Γαλλίας, της Ολλανδίας και της Γερμανίας, το καλοκαίρι του 1991 εν πλω προς (και από) το Inverness της Σκωτίας.

Εδώ όμως είναι Βαλκάνια, δεν είναι παίξε γέλασε. Μπορεί μεν στα ποτάμια της Ευρώπης οι ανακλινόμενοι ιστοί και οι καρίνες των ιστιοπλοϊκών να αποτελούν μια συνηθισμένη και αναγκαία κατάσταση, λόγω των χαμηλών γεφυρών, στο Αιγαίο όμως τέτοιες γέφυρες δεν υπάρχουν. Συνεπώς, η θέα ενός δεκάμετρου ιστιοπλοϊκού σκάφους, με ανακλινόμενο κεντρικό ιστό, που ρυμουλκείται από ένα συνηθισμένο 4Χ4 αυτοκίνητο, δεν είναι ούτε καθημερινή ούτε συνηθισμένη. Περί ορέξεως, βεβαίως, κολοκυθόπιτα, όπως συνηθίζουμε να λέμε.

Έτσι, ο κάτοχος αυτού του όμορφου, κατά τα άλλα (και, φαντάζομαι πρακτικού και οικονομικού στο ταξίδι του), σκάφους, πρέπει να σκέφτηκε : Γιατί να πάρω ένα κλασσικό ιστιοπλοϊκό το οποίο θα είμαι αναγκασμένος να αγκυροβολώ μονίμως σε κάποια μαρίνα, περιορίζοντας τους προορισμούς των καλοκαιρινών διακοπών μου σε μια ακτίνα λίγων ναυτικών μιλίων; Αγοράζω λοιπόν ένα motorsailer, με σπαστό ιστό, δυνατή εξωλέμβια και ανακλινόμενη καρίνα, και πηγαίνω όπου θέλω ρυμουλκώντας το με το αυτοκίνητό μου! Φυσάει; Πανιά. Καραντιάζει; Evinrude!

Τα πράγματα, βεβαίως, δεν είναι τόσο ρόδινα, όσο τουλάχιστον εκ πρώτης όψεως φαίνονται. Για τους άλλους, τουλάχιστον, οι οποίοι αδυνατούν να κατανοήσουν την υπομονή και το κουράγιο του ιδιοκτήτη ενός τέτοιου σκάφους ο οποίος πρέπει να το ρυμουλκύσει στους απίστευτους ελληνικούς δρόμους και, στη συνέχεια, να το στήσει για την καθέλκυση και να το ξεστήσει μόλις επιστρέψει. Θυμάμαι, χαρακτηριστικώς, το σχόλιο της συζύγου, η οποία ειρήσθω εν παρόδω ήταν σε προχωρημένη εγκυμοσύνη, και η οποία δεν μπορούσε προφανώς ακόμη να κατανοήσει πώς γίνεται κάτι που σ' εκείνη φαίνεται βουνό, ο σύζυγός της να το βρίσκει διασκεδαστικό!

Κάτι ανάλογο δεν συνέβαινε όμως και με μας; Τους ιδιοκτήτες φουσκωτών σκαφών εννοώ. Θυμάμαι ακόμη τα σχόλια ενός φίλου ο οποίος κουραζόταν απλώς και μόνο να με βλέπει να τραβάω τα πάθη του Χριστού για να το συντηρώ, να το πλένω, προτού το ρίξω στη θάλασσα και, μόλις επιστρέφω, να το ξανακαθαρίζω, να το σκεπάζω και να το τακτοποιώ στο πάρκινγκ : "Να μου λείπει", έλεγε, και συμπλήρωνε χαμογελώντας με νόημα : "Καλά λένε ότι το καλύτερο σκάφος είναι το σκάφος του φίλου μου!".

Οι φίλοι πάντως της ιστορίας μας είναι απολύτως βέβαιο ότι θα περάσουν καλά. Θα κάνουν τις διακοπές τους μέσα στη γαλάζια αγκαλιά Της, ταξιδεύοντας με όλες τις ανέσεις, σε ένα σκάφος που θα είναι αργό μεν αλλά ήσυχο, όταν φυσάει, σχετικώς γρήγορο δε και ελαφρώς θορυβώδες όταν ο Αίολος πάει για ύπνο. Και όπως έχει γράψει ο Καβάφης :

"Σα βγεις στον πηγαιμό για την Ἰθάκη,
να εύχεσαι νά ῾ναι μακρύς ο δρόμος,
γεμάτος περιπέτειες, γεμάτος γνώσεις.

Τους Λαιστρυγόνας και τους Κύκλωπας,
τον θυμωμένο Ποσειδώνα μη φοβάσαι,
τέτοια στον δρόμο σου ποτέ σου δεν θα βρεις,
αν μέν᾿ η σκέψις σου υψηλή, αν εκλεκτή
συγκίνησις το πνεύμα και το σώμα σου αγγίζει.

Τους Λαιστρυγόνας και τους Κύκλωπας,
τον άγριο Ποσειδώνα δεν θα συναντήσεις,
αν δεν τους κουβανείς μες στην ψυχή σου,
αν η ψυχή σου δεν τους στήνει εμπρός σου.

Να εύχεσαι νά ῾ναι μακρύς ο δρόμος.
Πολλά τα καλοκαιρινά πρωϊνά να είναι
που με τι ευχαρίστηση, με τι χαρά
θα μπαίνεις σε λιμένας πρωτοειδωμένους.

Να σταματήσεις σ᾿ εμπορεία Φοινικικά,
και τες καλές πραγμάτειες ν᾿ αποκτήσεις,
σεντέφια και κοράλλια, κεχριμπάρια κ᾿ έβενους,
και ηδονικά μυρωδικά κάθε λογής,
όσο μπορείς πιο άφθονα ηδονικά μυρωδικά.

Σε πόλεις Αιγυπτιακές πολλές να πας,
να μάθεις και να μάθεις απ᾿ τους σπουδασμένους.
Πάντα στο νου σου νά ῾χεις την Ἰθάκη.
Το φθάσιμον εκεί είν᾿ ο προορισμός σου.

Ἀλλά μη βιάζεις το ταξίδι διόλου.
Καλλίτερα χρόνια πολλά να διαρκέσει.
Και γέρος πια ν᾿ αράξεις στο νησί,
πλούσιος με όσα κέρδισες στον δρόμο,
μη προσδοκώντας πλούτη να σε δώσει η Ἰθάκη.

Η Ἰθάκη σ᾿ έδωσε τ᾿ ωραίο ταξίδι.
Χωρὶς αυτήν δεν θά ῾βγαινες στον δρόμο.
Ἄλλα δεν έχει να σε δώσει πιά.

Κι αν πτωχική την βρεις, η Ἰθάκη δεν σε γέλασε.
Ἔτσι σοφός που έγινες, με τόση πείρα,
ήδη θα το κατάλαβες οι Ἰθάκες τι σημαίνουν".