Το αίτημα ενός φίλου για μια πτήση με το, παροπλισμένο σχεδόν, ιπτάμενο φουσκωτό σκάφος μου ήταν η ευκαιρία να ξεφύγω λίγο από το βρωμερόν άστυ και τη δυσωδία που αναδύει η έκνομη δράση και απάτη του Αρτέμη Σώρρα και των συνεργατών του.
Αναζωογόνησα λοιπόν το Lomac της Polaris, που χειμάζει στο σπίτι ενός καλού φίλου κοντά στη Δροσιά Χαλκίδος, και σε λιγότερο από δύο ώρες το ιπτάμενο φουσκωτό έπεσε στη γλύστρα του αλιευτικού καταφυγίου στην Παναγίτσα. Για μια ακόμη φορά, μετά από μια μακρά περίοδο 20 ετών που πετάω με υπερελαφρές πτητικές αθλητικές μηχανές (υ.π.α.μ.), ένοιωσα σαν να ήταν η πρώτη φορά! Και για μια ακόμη φορά διαπίστωσα πόσο μικρά μοιάζουν από ψηλά τα ανθρώπινα προβλήματα...