Rib and Sea

Επιμέλεια : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.

Η κλειδαριά του camper μου είχε χαλάσει εδώ και πολλούς μήνες. Η πόρτα άνοιγε μόνο από μέσα. Αν ήθελες να την ανοίξεις απ' έξω έπρεπε να την κλωτσήσεις στο κάτω μέρος της! Και ντρεπόμουν, μεταξύ μας, να με βλέπουν να κλωτσάω την πόρτα του Hymer! Ένα από τα πλέον αξιόπιστα αυτοκινούμενα της Ευρωπαϊκής αγοράς.

Στην αντιπροσωπεία ο τεχνικός σήκωνε τα χέρια ψηλά. "Θα χρειαστείς καινούργια κλειδαριά Ιωσήφ", μου έλεγε. "Και πόσο κάνει η καινούργια κλειδαριά ρε Τάσο;", τον ρωτούσα. "Δεν ξέρω ακριβώς αλλά δεν θα κάνει πεντακόσια ευρώ;". Άκουγα το νούμερο και ανατρίχιαζα. Άσε την να ανοίγει με κλωτσιά, έλεγα από μέσα μου. Και να μου περισσεύουν 500 ευρώ (που δεν περισσεύουν δηλαδή) δεν θα τα δώσω για μια κλειδαριά. Έλεος!

Έφυγα όμως για τη Φλώρινα, την περασμένη Πέμπτη, καλεσμένος της Χαρίκλειας Μητρούδη, για να καλύψω το "Δ΄ Συνέδριο Δημιουργικής Γραφής" που θα λάμβανε χώρα στο Πανεπιστήμιο της Φλώρινας. Στο δρόμο, καθώς θα περνούσαμε από την Πτολεμαίδα, σκέφτηκα να περάσω από τον φίλο μου Βασίλη Λαζακίδη. Κάτσαμε, τα είπαμε, πήγαμε το βράδυ μέχρι το μουσικό καφενείο, όπου ο Βασίλης έπαιξε μπουζούκι, συνοδεία φίλων του, που έπαιζαν κι' αυτοί μπουζούκι και κιθάρα, και την επομένη με είδε κάποια στιγμή να κλωτσάω την πόρτα του αυτοκινούμενου.

"Τι έπαθες ρε Ιωσήφ; Γιατί την κλωτσάς την πόρτα, τι σου έκανε;"
"Άσε με ρε Βασίλη στον πόνο μου, να χαρείς", του απάντησα.

Εκείνος επέμεινε και έτσι κάθισα και του μίλησα εν συντομία για το πρόβλημά μου. "Για να δούμε", είπε εκείνος και άρχισε να ξηλώνει την κλειδαριά. Μία ώρα αργότερα η κλειδαριά ήταν και πάλι στη θέσης της και η πόρτα δεν ήθελε πια κλωτσιά για να ανοίξει! Τί έκανε; Δείτε στο βίντεο που ακολουθεί.

Φαίνεται πάντως ότι μερικοί άνθρωποι είναι γεννημένοι για να λύνουν τεχνικά προβλήματα. Και όταν τα προβλήματα απασχολούν κάποιους άσχετους με τα τεχνικά, όπως είναι η αφεντιά μου, τότε οι άνθρωποι αυτοί παίρνουν στα μάτια τους διαστάσεις εξωπραγματικές!

Να είσαι καλά Βασίλη. Κάθε φορά που θα ανοίγω στο εξής την πόρτα του αυτοκινούμενου θα σου στέλνω τις καλύτερες ευχές μου. Όχι τίποτε άλλο δηλαδή, αλλά γιατί θα παύσω στο εξής να κλωτσάω την πόρτα του Hymer για να ανοίξει!