Rib and Sea

Την ώρα που εγώ επέστρεφα απ' τη Λέσβο, επέστρεψε και η καπετάνισσα απ' την Κάσο. Στις αποσκευές της, μαζί με τις φωτογραφίες και τις αναμνήσεις της, είχε και μια λευκή χαρτοπετσέτα με μια μαντινάδα γραμμένη επάνω της απ' τον Νίκο Παπαγεωργίου, Κασιώτη μετανάστη της Αμερικής. Ήταν επιθυμία του να μου τη δώσει. Και η καπετάνισσα, ικανοποιώντας την επιθυμία του, μου την έδωσε.

Πόσα μπορεί να γράψει κανείς άραγε πάνω σε μια χαρτοπετσέτα; Μια ολόκληρη ζωή ίσως; Να περιγράψει ενδεχομένως τον χαρακτήρα του; Να εκδηλώσει το ενδιαφέρον και την αγάπη του για έναν συνάνθρωπό του; Διαβάστε και ίσως πάρετε τις απαντήσεις.

"Κι' εμένα η καρδούλα μου
χρόνια 'ναι ματωμένη,
η Κάσος απού σ' αγαπά
ΣΗΦΗ, σε περιμένει!".

Αύγουστος 2018
Νίκος Β. Παπαγεωργίου

Ο Νίκος Παπαγεωργίου υπήρξε για μένα ένας αόρατος σύμμαχος, όσο κάποιοι άλλοι επάνω στην Κάσο φρόντιζαν να αποδυναμώσουν τη φωνή μου, ή ακόμη και να την φιμώσουν, γιατί τους ενοχλούσαν οι καταγγελίες μου και η κριτική μου στην αλαζονεία της εξουσίας.

Θυμάμαι πριν από κάμποσα χρόνια, όταν αρθρογραφούσα στη μηνιαία εφημερίδα του "Συλλόγου των Κασιωτών της Αθήνας", ο Νίκος είχε στείλει από τη Ν. Υόρκη για δημοσίευση ένα επαινετικό για την ταπεινότητά μου σχόλιο, το οποίο με συγκίνησε και έμεινε χαραγμένο για πάντα στην καρδιά και στη μνήμη μου. Ήταν από εκείνα τα σχόλια που μπορούν να σου δώσουν δύναμη και κουράγιο να ξεπεράσεις τις δυσκολίες και να συνεχίσεις...

Αυτό το καλοκαίρι ο Νίκος ήρθε στην Κάσο και συναντήθηκε με την καπετάνισσα. "Πού είναι ο Σήφης;", τη ρώτησε. "Ο Σήφης αποφάσισε να μην ξανάρθει στην Κάσο", του απάντησε εκείνη. Κι' ο Νίκος, αφού εξέφρασε τη λύπη και τις αντιρρήσεις του, πήρε μια χαρτοπετσέτα και βιρτουόζος καθώς είναι στη συγγραφή μαντινάδων, σκάρωσε επάνω της τη μαντινάδα που διαβάσατε.

Σ' ευχαριστώ για την αγάπη και το ενδιαφέρον σου Νικόλα, όπως ευχαριστώ και τη Μαρούκλα για τη σιτάκα που μου έστειλε και τη συγκίνησή της καθώς μιλούσε για μένα στην εγγονή μου, αλλά στην Κάσο δεν θα ξανάρθω. Αυτά που με έκαναν να φύγω ήταν σαφώς πολύ περισσότερα και απείρως πιο στενόχωρα από αυτά που με κάνουν να θέλω να επιστρέψω. Θέλω πάντως να σε διαβεβαιώσω, όπως θέλω να διαβεβαιώσω και τη Μαρούκλα, ότι δεν θα ξεχάσω ποτέ τα ζεστά λόγια και το ενδιαφέρον σας. Όπως δεν θα ξεχάσω ποτέ και τον τουβρά του αείμνηστου Γιώργου Ζούλη. Είναι αυτά που θα μου θυμίζουν πως κάπου υπάρχουν Άνθρωποι και πως δεν ξόδευσα αδίκως 33 καλοκαίρια απ' τη ζωή μου για το τίποτα...

Ιωσήφ Παπαδόπουλος.