Rib and Sea

Γράφει ο Ιωσήφ Παπαδόπουλος.

Διαβάζω καθημερινώς για τις προθέσεις, τα όνειρα, τις επιδιώξεις και τις κωλοτούμπες των συμπατριωτών μου, ένθεν κα' κείθεν. Είτε αυτών που βρίσκονται στο πηδάλιο, είτε αυτών που τραβούν απεγνωσμένοι και κάθιδροι κουπί. Και καλά, αυτοί που είναι στο πηδάλιο έχουν κάθε λόγο να βρίσκονται σε παράκρουση και να κωλοτουμπιάζουν στην αναζήτηση του μελιού και της καρέκλας. Οι κωπηλάτες όμως; Εμείς όλοι δηλαδή που επιλέγουμε τους πηδαλιούχους με την ψήφο μας και τους δίνουμε το δικαίωμα να μας εκπροσωπούν;

Είμαστε όλοι σε παράκρουση, λοιπόν, σουρωμένοι θαρρείς από ένα ξυνισμένο κρασί. Και έχουμε χωριστεί σε εκατοντάδες φατρίες και στρατόπεδα, αντιμαχόμενοι ο ένας τον άλλον, στην προσπάθειά μας να αλλάξουμε πηδαλιούχο! Τουτέστιν συμφωνούμε διαφωνώντας! Και ενώ διαπιστώνουμε ότι όλοι όσοι κράτησαν το πηδάλιο αυτής της χώρας μέχρι τώρα ήταν άναυτοι, αλλοίθωροι, ανεύθυνοι και εντολοδόχοι αλλοδαπών και εγχωρίων "εφοπλιστών" - εντολέων, εμείς συνεχίζουμε να τους αναθέτουμε την διακυβέρνηση του πλοίου ως εάν να μην υπάρχει άλλος πηδαλιούχος επί της γης!

Και ενώ όλοι εμείς οι κωπηλάτες καταλήγουμε στην κοινή διαπίστωση ότι η ισχύς μόνο εν τη ενώσει μπορεί να φέρει αποτέλεσμα, χωριζόμαστε και προτείνουμε ο καθείς εξ ημών τον εαυτό του ως τον καταλληλότερο πηδαλιούχο, δημιουργώντας ένα ακόμη πλήρωμα κωπηλατών για να κυβερνήσει το ίδιο καράβι! Κάθε μέρα ένα νέο απόκομμα ή κίνημα γεννιέται με νέο πηδαλιούχο, ο οποίος καταρτίζει το πρόθυμο πλήρωμα, που θα τον πιστέψει, θα τον στηρίξει και θα τραβήξει κουπί, και αιτείται την διακυβέρνηση του πλοίου. Ο κάθε ένας από αυτούς τους διάττοντες αστέρες της πηδαλιουχίας θεωρεί εαυτόν τον σοφότερο, ικανότερο και καταλληλότερο να κυβερνήσει το κλυδωνιζόμενο πλοίο.   

Και γελούν βεβαίως οι άναυτοι, αλλοίθωροι και ανεύθυνοι πηδαλιούχοι που εδώ και δεκαετίες οδηγούν συστηματικώς το καράβι της χώρας στα βράχια. Γελούν, έχοντας την ψευδαίσθηση, οι αφελείς, ότι οι ίδιοι θα γλυτώσουν...