Rib and Sea

"Προπαγανδίζει" ο Ιωσήφ Παπαδόπουλος.

Ήμουν, ανέκαθεν, υπέρ αυτών που υποστηρίζουν ότι ο δημοσιογράφος δεν πρέπει να έχει συγκεκριμένη κομματική γραμμή όταν ασκεί το δημοσιογραφικό του λειτούργημα. Λέω "ήμουν", γιατί αυτή τη φορά, που ο κόμπος έφθασε στο χτένι, δεν μπορώ να μείνω αποστασιοποιημένος απέναντι σε όσα κωμικοτραγικά διαδραματίζονται στη σύγχρονη ελληνική κομματική σκηνή με φόντο την εξαθλίωση του λαού (που παρακολουθεί αμήχανος και τρομοκρατημένος) και την παραχώρηση της εθνικής μας κυριαρχίας.

Ευτυχώς που μπήκε λοιπόν στη ζωή μας ο Αλέξης και η καθημερινότητά μας απέκτησε ξαφνικά ενδιαφέρον και σασπένς! Όχι τόσο εξ αιτίας όσων λέει ο ίδιος, αλλά, κυρίως, εξ αιτίας αυτών που προσπαθούν να τον "ερμηνεύσουν", τόσο εντός όσο και εκτός Ελλάδος και ΣΥΡΙΖΑ. Και να οι "συνιστώσες", να η τραμπάλα μεταξύ καταγγελίας (του μνημονίου) και επαναδιαπραγμάτευσης, να η αναπόφευκτη επιστροφή στη δραχμή και η διασπορά "διασταυρωμένων" ειδήσεων περί κατάσχεσης σπιτιών και καταθέσεων (εφ' όσον βεβαίως ο ΣΥΡΙΖΑ σχηματίσει κυβέρνηση). Προτιμώ χίλιες φορές να μου πάρουν το σπίτι οι δεξιοί ρε, όχι τα κομμούνια...

Μεταξύ μας, πάντως, με διεγείρουν, και με προβληματίζουν συγχρόνως, οι μανιώδεις επιθέσεις του Σαμαρά, του Βενιζέλου, της... Αλέκας και των αλλοδαπών τροϊκανών εναντίον του Τσίπρα, ο οποίος βλέπει ξαφνικά τα ποσοστά και την δημοφιλία του να απογειώνονται! Συμβαίνει βλέπετε εδώ αυτό που λέμε "ο εχθρός του εχθρού μου είναι φίλος μου". Όλους εμάς ενώνει η Ελλάς, με άλλα λόγια, όπως θα έλεγε και ο Καρατζαφέρης. Μόνο που, στην προκειμένη περίπτωση, αυτό που ενώνει τον Σαμαρά, κυρίως, τον Βενιζέλο, αλλά και τους λοιπούς αλλοδαπούς συγγενείς και συνδαιτημόνες, δεν είναι η Ελλάς, αλλά ο ορατός κίνδυνος να μην τηρηθούν οι υπογραφές και να μετατραπούν από πρωτοπόροι και ρυθμιστές του ξεπουλήματος σε ουραγούς, χάνοντας έτσι και το βάζο και το μέλι...

Αμ το άλλο; Ο Σαμαράς, προκειμένου να αντιμετωπίσει την επερχόμενη αριστερή λαίλαπα, προσπαθεί να συνασπίσει τις δυνάμεις της δεξιάς οι οποίες, τα τελευταία χρόνια, διασκορπίστηκαν στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα προς άγραν ψήφων και καρέκλας. Έτσι βλέπουμε ξαφνικά τη Ντόρα και μια ομάδα βουλευτών του ΛΑΟΣ να φλερτάρουν με τον Αντώνη, με το πρόσχημα ότι το συμφέρον της χώρας είναι αυτό που βαραίνει στην απόφασή τους να μετεγγραφούν. Σωπάστε καλέ τώρα! Στην πραγματικότητα κυρίαρχο ρόλο σ' αυτή την... κωλοτούμπα σας έπαιξε η πρόσφατη ετυμηγορία του εκλογικού σώματος που σας άφησε εκτός Κοινοβουλίου. Πρέπει κάπου να τρυπώσετε, μη χάσετε την βουλευτική αποζημίωση και την καρέκλα, με όσα αυτή συνεπάγεται...

Θα σας εκμυστηρευτώ όμως και κάτι άλλο, προκειμένου να ηρεμήσω, αφού, ως γνωστόν, αμαρτία εξομολογουμένη η μισή συγχωρεμένη. Αν δεν υπήρχε λοιπόν αυτή η ενορχηστρωμένη, λυσσαλέα και μεθοδευμένη επίθεση εναντίον του Τσίπρα, από αυτούς μάλιστα οι οποίοι φέρουν την αποκλειστική ευθύνη για το σημερινό τραγικό αδιέξοδο της χώρας, ίσως και να μην έμπαινα στη διαδικασία να ταξιδέψω και πάλι μέχρι την ακριτική Κάσο προκειμένου να ασκήσω το εκλογικό μου δικαίωμα. Το διακύβευμα πάντως (τι λέξη κι' αυτή, πάει με όλα) δεν είναι να βγει ο ΣΥΡΙΖΑ πρώτο κόμμα και να σχηματίσει κυβέρνηση, αλλά να τηρήσει αυτά τα οποία υπόσχεται προεκλογικά ο αρχηγός του μπας και δούμε μια άσπρη μέρα και, μαζί με εμάς, και οι υπόλοιποι ομοιοπαθείς εταίροι του νότου...

Δαγκωτό ΣΥΡΙΖΑ λοιπόν γιατί, ούτως ή άλλως, ο βρεγμένος τη βροχή δεν τη φοβάται. Άντε μήπως αλλάξει κάτι, γυρίσει ο τροχός και γ... κι' ο φτωχός!