Rib and Sea

Από το ελεύθερο αυτό διαδικτυακό βήμα έχω πολλάκις αναφερθεί στο κίνημα κατά των διοδίων, όπως τουλάχιστον αυτό ξεκίνησε πριν από τρία περίπου χρόνια. Και δεν περιόρισα την αναφορά μου στην ανάρτηση άρθρων, βίντεο και φωτογραφιών, αλλά έλαβα μέρος, σαν ενεργό μέλος του κινήματος, και σε ανοικτές συνελεύσεις επιτροπών, καταλήψεις, ανοίγματα διοδίων και διαδηλώσεις. Ποια ήταν όμως η πορεία του κινήματος κατά την διάρκεια του τελευταίου έτους, οπότε και παρουσιάστηκαν σημάδια καρεκλολαγνείας, διχαστικών τάσεων, αποσύνθεσης και κομματικής σκοπιμότητας;

Το κίνημα "Δεν πληρώνω διόδια" ξεκίνησε από μια ομάδα κατοίκων της Ανατολικής Αττικής οι οποίοι αντέδρασαν στο αδικαιολόγητο καθημερινό χαράτσι που έπρεπε να καταβάλλουν στον σταθμό διοδίων των Αφιδνών προκειμένου να μεταβούν στον τόπο εργασίας τους. Είναι χαρακτηριστικό ότι οι κάτοικοι του Καπανδριτίου ή του Ωρωπού έπρεπε να καταβάλλουν καθημερινώς 4 ευρώ, απλώς για να μεταβούν από το σπίτι τους στο κέντρο της Αθήνας όπου εργάζονταν. Το ποσό αυτό, αθροιζόμενο, ανερχόταν στα 100 τουλάχιστον ευρώ μηνιαίως ή στα 1.200 ευρώ ετησίως!

Το κίνημα προσέλαβε σιγά σιγά διαστάσεις χιονοστιβάδας βρίσκοντας απήχηση σε μεγάλες ομάδες του πληθυσμού οι οποίες εντάχθηκαν στις τάξεις του συμμετέχοντας συγχρόνως σε συζητήσεις στο διαδίκτυο, σε επιτροπές κατοίκων και εργαζομένων σε ολόκληρη την Ελλάδα, σε ανοικτές συνελεύσεις, σε διαδηλώσεις και σε καταλήψεις και ανοίγματα διοδίων.

Με την πάροδο του χρόνου και την ραγδαία αύξηση των μελών, κατέστη αναγκαία η δημιουργία επιτροπών και η εκπροσώπηση του κινήματος στα μέσα μαζικής ενημέρωσης. Την πρωτοβουλία ανέλαβε ο γιατρός Βασίλης Παπαδόπουλος και η οικογένειά του οι οποίοι, σαν κάτοικοι Καπανδριτίου, πρωτοστατούσαν ενεργά στα ανοίγματα των διοδίων και στις άλλες δυναμικές κινητοποιήσεις του κινήματος. Ο γιατρός, μάλιστα, αυτοαναγορεύτηκε σε "ηγέτη" του κινήματος και μοναδικό "γνήσιο εκφραστή" των Αρχών του, παραγκωνίζοντας τους συναγωνιστές του Ωρωπού τους οποίους αποκαλούσε χαρακτηριστικά "Συριζαίους".

Ήταν φανερή η αγωνιώδης προσπάθεια που κατέβαλε ο Βασίλης Παπαδόπουλος προκειμένου να περάσει το μήνυμα ότι το κίνημα ήταν ακομμάτιστο και "από τα κάτω", οι δε αποφάσεις ελαμβάνοντο με "αμεσοδημοκρατικές διαδικασίες". Η γλώσσα θύμιζε έντονα την ξύλινη γλώσσα της άκρας αριστεράς, αλλά την εποχή εκείνη της λαϊκής εξέγερσης δεν υπήρχε η πολυτέλεια για τέτοιου είδους συνειρμούς. Παρά τις "δημοκρατικές" πεποιθήσεις και τα πιστεύω πάντως του γιατρού, ουδέποτε έγινε λόγος για τις "αμεσοδημοκρατικές διαδικασίες" με τις οποίες ανέλαβε ο ίδιος τα ηνία του κινήματος και την προς τα έξω εκπροσώπησή του. Κάθε άτομο που συμμετείχε στις κινητοποιήσεις, αλλά δεν ασπαζόταν τις απόψεις του "ηγέτη" ήταν "Συριζαίος" ή "ρουφιάνος", όσοι δε τολμούσαν να εμφανιστούν στις κινητοποιήσεις με ελληνικές σημαίες χαρακτηρίζονταν "Χρυσαυγίτες"!

Τα πρώτα εμφανή σημάδια, για το ποιες ήταν οι προθέσεις των "ηγετών" του κινήματος, άρχισαν να εκδηλώνονται λίγο πριν από τον Απρίλιο του 2011. Ήταν τότε που πληροφορήθηκα ότι το όνομα του Βασίλη Παπαδόπουλου περιλαμβανόταν στον κατάλογο των υποψηφίων βουλευτών του Ε.Ε.Κ. (Τροτσκιστές) για τις ευρωεκλογές του 2009! Αυτός, λοιπόν, ο οποίος καταφερόταν με τον πλέον απαξιωτικό τρόπο για τα πολιτικά κόμματα και εμφανιζόταν ως ο ακομμάτιστος εκφραστής ενός λαϊκού κινήματος πολιτών, κατοίκων και εργαζομένων, ήταν ο ίδιος υποψήφιος βουλευτής ενός... αποκόμματος της άκρας αριστεράς!

Κανείς δεν αναφέρθηκε μέχρι σήμερα, λεπτομερώς και δημοσίως, σε όσα λυπηρά και απαράδεκτα διαδραματίσθηκαν πριν και κατά την διάρκεια της ανοικτής συνέλευσης του Κινήματος «Δεν πληρώνω», που πραγματοποιήθηκε στις 18 Απριλίου του 2011 στο Μαρούσι, μηδέ εμού εξαιρουμένου. Γιατί άραγε; Μήπως γιατί φοβηθήκαμε ότι θα καταχωρηθούμε στους καταλόγους των «διασπαστών», των «παρακρατικών», των «ασφαλιτών», των «φασιστών» ή των «ρατσιστών»; Ή μήπως γιατί κάποιοι κατάφεραν με την έως τώρα συμπεριφορά τους να μας «πείσουν» ότι τα «πρόβατα» που πρέπει να ξυπνήσουν είναι μόνο όσα δεν ξεχειμωνιάζουν στη «στάνη» του Κινήματος, το οποίο στη συνέχεια, για τις ανάγκες των πρόσφατων βουλευτικών εκλογών, αναβαπτίσθηκε σε πολιτικό κόμμα με τον τίτλο "Δεν πληρώνω";

Πάντοτε πίστευα, και συνεχίζω να πιστεύω, ότι είναι αδύνατον να οδηγηθούμε στις λύσεις των προβλημάτων όταν τα κουκουλώνουμε. Και δεν είναι μόνο ότι δεν οδηγούμεθα ποτέ στις λύσεις τους, αλλά είναι μαθηματικώς βέβαιο, και ιστορικώς αποδεδειγμένο, ότι σύντομα θα τα συναντήσουμε και πάλι μπροστά μας, και μάλιστα σε μεγέθυνση. Σκέφτηκα λοιπόν ότι, για να μη γίνει αυτό, έπρεπε το απόστημα να σπάσει αμέσως και κάποιος να πει τα πράγματα με το όνομά τους, αδιαφορώντας εάν χαρακτηριστεί «φασίστας», «διασπαστής» ή «βαλτός παρακρατικός και ασφαλίτης που θέλει να διαλύσει το Κίνημα».

Στις 11 Απριλίου 2011 το Ε.Ε.Κ., με αφορμή την κράτηση του Λεωνίδα Παπαδόπουλου στο Αστυνομικό Τμήμα της Κηφισιάς (δεν θα αναφέρω εδώ τους λόγους κράτησης γιατί η υπόθεση εκδικάζεται αυτόν τον μήνα στην Αθήνα) έδωσε στη δημοσιότητα την ακόλουθη καταγγελία :

ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑ

"Το Εργατικό Επαναστατικό Κόμμα (ΕΕΚ) καταγγέλλει την σημερινή  προσαγωγή του συντρόφου Λεωνίδα Παπαδόπουλου, μέλους του ΕΕΚ και δραστήριου αγωνιστή του κινήματος «ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΩ», καθώς και την αναίτια σύλληψη της συναγωνίστριας Αγγελικής Α. από την Πάτρα, η οποία  παραπέμπεται αύριο (Τρίτη 12/4) σε δίκη με την αυτόφωρη διαδικασία στην Κόρινθο, με κατηγορίες για διατάραξη οικιακής ειρήνης και υπεξαγωγή δημόσιου εγγράφου. Μέλη του ΕΕΚ, αγωνιστές του κινήματος και αλληλέγγυοι συγκεντρώθηκαν για να διαμαρτυρηθούν για τη σύλληψη σε Αθήνα  και Πάτρα.

Οι σημερινές εκφοβιστικές συλλήψεις συνδέονται με τον τραυματισμό αγωνίστριας του κινήματος «ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΩ» την Πέμπτη 7/4 από τον βουλευτή Τρικάλων του ΠΑΣΟΚ Χ. Μαγκούφη κατά τη διάρκεια κινητοποίησης της τοπικής επιτροπής αγώνα στα διόδια της Αγίας Τριάδας στη Λαμία. Η αγωνίστρια νοσηλεύτηκε με κάταγμα πλευρού, ενώ ο  Χ. Μαγκούφης, προκλητικά, από θύτης δήλωνε θύμα και ότι πρόθεσή του ήταν στείλει ένα μήνυμα!! (Εφημερίδα ΗΜΕΡΑ 9/4).

Η τρομοκρατική προσπάθεια της ασφάλειας είναι μια απέλπιδα προσπάθεια πολιτικού συμψηφισμού με την υπόθεση  Μαγκούφη και ταυτόχρονα μια συνειδητή εκφοβιστική προσπάθεια του αστικού κράτους και των μηχανισμών καταστολής του εναντίον του Ε.Ε.Κ. και εναντίον του διαρκώς αναπτυσσόμενου κινήματος  «ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΩ».

Η επόμενη περίοδος παραμένει ιστορικά κρίσιμη καθώς οι πόλεμοι και οι επαναστάσεις ξαναμπαίνουν στην ατζέντα της ιστορίας μαζί με την ανάγκη να υπάρξει διέξοδος στο αδιέξοδο της καπιταλιστικής χρεοκοπίας και παρακμής. Η αστική κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ πλήρως απονομιμοποιημένη στη συνείδηση των πλατιών λαϊκών μαζών, θα έχει την τύχη των αραβικών καθεστώτων.

Αλληλεγγύη σε όλους τους/τις διωκόμενους αγωνιστές/στριες. Άμεση απελευθέρωση  της Αγγελικής Α. Η αστυνομική τρομοκρατία δεν θα περάσει".

Το κείμενο αυτό με ξάφνιασε, αρχικώς, και με εξόργισε στη συνέχεια, δεδομένου ότι γνώριζα τους λόγους δίωξης του Λεωνίδα Παπαδόπουλου και μερικών άλλων μελών του κινήματος, οι οποίοι είχαν αποφασίσει να δράσουν μονομερώς χωρίς να έχουν προηγουμένως εξασφαλίσει την έγκριση των μελών του κινήματος με "αμεσοδημοκρατικές" διαδικασίες σε κάποια ανοικτή συνέλευση. Θέλησα όμως, προτού εκφράσω ανοικτά την οργή και τον προβληματισμό μου, να στείλω ένα e mail στον Βασίλη Παπαδόπουλο και να του ζητήσω να τοποθετηθεί πάνω στο κείμενο της καταγγελίας του Ε.Ε.Κ. Το περιεχόμενο του μηνύματός μου ήταν το εξής :

"Βασίλη καλησπέρα.

Ένας φίλος, που σερφάριζε σήμερα στο internet, μου είπε ότι στο site του Ε.Ε.Κ. υπάρχει το ακόλουθο σχόλιο - καταγγελία (επισύναψα το σχετικό link).

Δεν θέλω να εκφραστώ ή να πω κάτι περισσότερο αυτή την στιγμή, προτού τουλάχιστον ακούσω την άποψή σου. Γι' αυτό και δεν ανέβασα τίποτε στο facebook.

Η οργή μου είναι πάντως μεγάλη, γιατί δεν θυμάμαι να έδωσα ποτέ την εξουσιοδότηση στο Ε.Ε.Κ. και σε κανένα άλλο Κόμμα να "καπελλώσει" τον αγώνα, τις διαμαρτυρίες και την συμπαράστασή μου σε έναν συναγωνιστή μου, όπως είναι ο γιος σου Λεωνίδας.

Είπαμε, αν δεν απατώμαι, ότι η κομματική μας ταυτότητα θα μείνει εκτός Κινήματος. Καλό θα είναι όμως αυτό να εφαρμόζεται από όλες τις πλευρές. Δεν μπορώ να πιστέψω ότι δεν έχεις λάβει γνώση του δημοσιεύματος αυτού και δεν μπορώ βεβαίως να καταλάβω γιατί δεν το διέψευσες ή δεν διαχώρισες τη θέση σου και τη  θέση του Λεωνίδα...

Ιωσήφ

Ο Βασίλης Παπαδόπουλος απάντησε στο μήνυμά μου, μετά από παρέλευση μερικών ημερών, αλλά λόγοι δεοντολογίας και το απόρρητο της αλληλογραφίας δεν μου επιτρέπουν να αναφερθώ λεπτομερώς στο μήνυμά του. Θορυβήθηκε πάντως από την αντίδρασή μου και ζήτησε να του πω την γνώμη μου για το κείμενο της καταγγελίας του Ε.Ε.Κ. από το οποίο, μετά την δική μου αντίδραση, διεγράφη κάποιο επίμαχο σημείο. Ζητούσε δε επιμόνως να του αποκαλύψω το όνομα του συναγωνιστή ο οποίος μου μετέφερε τις πληροφορίες. Δεν είχα παρά να απαντήσω με νέο μήνυμα :

"Καλημέρα Βασίλη.

Για να είμαι ειλικρινής, δεν περίμενα να με ρωτήσεις ποιες είναι οι αντιρρήσεις μου πάνω στο κείμενο που δημοσίευσε το Ε.Ε.Κ., γιατί αυτές είναι και προφανείς και εύλογες. Και για να γίνω πιο σαφής θα κάνω την εξής υπόθεση εργασίας.

Ας υποθέσουμε λοιπόν ότι εγώ είμαι οργανωμένος στον ΣΥΡΙΖΑ και βρίσκομαι στη θέση που βρέθηκε ο Λεωνίδας προχθές. Δεν θα σε ενοχλούσε εάν έβγαζε ανακοίνωση ο ΣΥΡΙΖΑ και ανέφερε ότι : "Ο ΣΥΡΙΖΑ καταγγέλει την προσαγωγή του μέλους μας και δραστήριου μέλους του Κινήματος "Δεν πληρώνω" Ιωσήφ Παπαδόπουλου... μέλη του ΣΥΡΙΖΑ, αγωνιστές του κινήματος και αλληλέγγυοι συγκεντρώθηκαν για να διαμαρτυρηθούν για τη σύλληψη σε Αθήνα  και Πάτρα..." και πιο κάτω : "... Η τρομοκρατική προσπάθεια της ασφάλειας είναι μια απέλπιδα προσπάθεια πολιτικού συμψηφισμού με την υπόθεση Μαγκούφη και ταυτόχρονα μια συνειδητή εκφοβιστική προσπάθεια του αστικού κράτους και των μηχανισμών καταστολής του εναντίον του ΣΥΡΙΖΑ και εναντίον του διαρκώς αναπτυσσόμενου κινήματος  «ΔΕΝ ΠΛΗΡΏΝΩ».

Θα σου φαινόταν, με άλλα λόγια, φυσιολογική η παρέμβαση και τοποθέτηση αυτή του ΣΥΡΙΖΑ υπέρ μου; Θα αποδεχόσουν το καπέλλωμα του Κινήματος από τον ΣΥΡΙΖΑ με αφορμή την προσαγωγή μου στο αστυνομικό τμήμα Κηφισιάς; Δεν νομίζω...

Αποφάσισα λοιπόν να απέχω στο εξής από τις ομαδικές κινητοποιήσεις. Δεν είμαι διατεθιμένος να γίνω, εν αγνοία μου έστω, ο τελάλης του οποιουδήποτε Κομματικού σχηματισμού, είτε αυτός είναι της άκρας αριστεράς είτε που ΠΑΣΟΚ είτε της Ν.Δ. είτε του Καρατζαφέρη. Πιο καλή η μοναξιά...

Φιλικά
Ιωσήφ

Δεν αποκάλυψα βεβαίως το όνομα του συναγωνιστή που μου συνέστησε να διαβάσω το κείμενο της καταγγελίας του Ε.Ε.Κ., πιστεύοντας ότι αυτό που είχε σημασία δεν ήταν το όνομα του πληροφοριοδότη μου αλλά το κείμενο της καταγγελίας, αυτό καθ’ εαυτό. Ένα κείμενο το οποίο είχε άλλωστε αναρτηθεί στο διαδίκτυο σε δημόσια θέα και δεν αμφισβητείτο βεβαίως ούτε από τον ίδιο τον Βασίλη Παπαδόπουλο.

Η στάση μου πάντως εκνεύρισε τον Βασίλη Παπαδόπουλο ο οποίος, ούτε λίγο ούτε πολύ, μου έκλεισε σχεδόν το τηλέφωνο στα μούτρα!

Επειδή λοιπόν δεν φοβήθηκα ποτέ να πω τα πράγματα με το όνομά τους, αδιαφορώντας για τις όποιες εις βάρος μου συνέπειες, θα εξιστορήσω το χρονικό εκείνης της αποφράδας νύχτας, που δυναμίτισε τα θεμέλια αυτού του λαϊκού Κινήματος οργής και αγανάκτησης, εξ αιτίας της εμμονής κάποιων να θεωρούν πως το Κίνημα τους ανήκε ή ότι μπορούσαν να το χρησιμοποιούν σαν "όχημα" προώθησης των όποιων συμφερόντων ή κομματικών φιλοδοξιών τους. Και το έκανα, ελπίζοντας πως έτσι θα μπορούσαμε να βρούμε την λύση του προβλήματος, πείθοντας τους ταραξίες να ζητήσουν συγγνώμη και να προσαρμοστούν στην «άμεση δημοκρατία» (μια καραμέλλα που οι ίδιοι υποκριτικά πιπιλούσαν, και συνεχίζουν να πιπιλάνε) ή να αποσυρθούν. Αν δεν γινόταν τίποτε από αυτά και οι αυτόκλητοι «γιαλαντζί ηγέτες» δεν ανακαλούσαν και δεν ζητούσαν συγγνώμη για την επιεικώς απαράδεκτη συμπεριφορά τους απέναντι σε συγκεκριμένους συναγωνιστές οι οποίοι εξέφραζαν ελεύθερα τους προβληματισμούς τους, τότε ήταν απολύτως βέβαιο ότι το Κίνημα αυτό, που ξεκίνησε στα τέλη του 2009, θα είχε σύντομα ημερομηνία λήξεως.

Δεν ήταν τυχαίο, άλλωστε, ότι η οικογένεια του Βασίλη Παπαδόπουλου και τα παρατρεχάμενα κομματικά τσιράκια τους, οι οποίοι είχαν τεχνηέντως διεισδύσει στους κόλπους του Κινήματος και είχαν καταφέρει να δημιουργήσουν ένα «οπαδικό ρεύμα», με τις συχνές τηλεοπτικές εμφανίσεις, τις δηλώσεις και τις φραστικές πομφόλυγες (σαπουνόφουσκες) που εκσφενδόνιζαν, χαρακτήριζαν όποιους δεν συμφωνούσαν μαζί τους «ρατσιστές» και «φασίστες», θεωρώντας εαυτούς, εμμέσως πλην σαφώς, «αυθεντίες», «ιδρυτές», μοναδικούς «γνήσιους εκφραστές» και «εκπροσώπους» του Κινήματος.

Το τι έγινε λοιπόν στο Μαρούσι τη νύχτα της 18ης Απριλίου, δεν περιγράφεται εύκολα με λόγια. Όσα διαδραματίσθηκαν ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι και οδήγησε κάποιους να δημιουργήσουν την δική τους ομάδα, δημιουργώντας έτσι την πρώτη διάσπαση. Θα πιάσω όμως το νήμα αυτής της ιστορίας από την αρχή ώστε να αντιληφθούν όλοι περί τίνος ακριβώς πρόκειται.

Μετά τα μηνύματα που αντήλλαξα με τον "ηγέτη" του κινήματος, αποφάσισα να ξεκαθαρίσω τα πράγματα, αλλά δεν έγραψα τίποτε στο site των διοδίων, αφ' ενός μεν για να μην οξυνθούν τα πνεύματα προτού δοθούν οι δέουσες εξηγήσεις, πιστεύοντας αφ' ετέρου ότι η επικείμενη ανοικτή συνέλευση της Επιτροπής του Αμαρουσίου ήταν η καλύτερη ευκαιρία για να ενημερωθούν τα μέλη του Κινήματος, να ακουστούν ελεύθερα όλες οι απόψεις και να δοθεί η ευκαιρία στον Βασίλη Παπαδόπουλο να ξεκαθαρίσει την θέση του.

Έφθασα στον χώρο της συνέλευσης και μπαίνοντας στο καφέ μπαρ χαιρέτησα τον Βασίλη Παπαδόπουλο και τα μέλη της οικογενείας του. Η πρώτη κουβέντα του Βασίλη, σε απειλητικό μάλιστα ύφος, ήταν : «Πρόσεξε, μην αναφερθείς στην καταγγελία του Ε.Ε.Κ.»! Αμέσως μετά κατευθύνθηκε προς το μέρος του συναγωνιστή Κώστα Κωσταντόπουλου τον οποίον απείλησε και εξύβρισε με απαράδεκτους χαρακτηρισμούς για ένα κείμενο που είχε αναρτήσει στο διαδίκτυο και στο οποίο έκανε εμμέσους, πλην όμως σαφείς, υπαινιγμούς εναντίον του Βασίλη Παπαδόπουλου και της τακτικής που είχε επιλέξει να ακολουθήσει.

Η συνέλευση άρχισε, αλλά από την πρώτη στιγμή ο Βασίλης, κατά κύριο λόγο, η σύζυγός του Μαρία και ο γιος τους Λεωνίδας, άρχισαν να λούζουν τον Κωσταντόπουλο και ένα μέλος της Επιτροπής του Χολαργού με υβριστικούς και απαξιωτικούς χαρακτηρισμούς. Οι λέξεις «φασίστας», «ασφαλίτης», «μαλάκας» κ.λπ. πήγαιναν κι’ ερχόντουσαν με την ατμόσφαιρα να φορτίζεται επικίνδυνα καθώς κανείς δεν μπορούσε να δεχθεί ότι από συναγωνιστής γινόταν ξαφνικά φασίστας, ασφαλίτης και μαλάκας επειδή τόλμησε να εκφράσει ελεύθερα τις απόψεις του!

Στο στόχαστρο του Βασίλη και της γυναίκας του μπήκα στη συνέχεια εγώ, επειδή διαμαρτυρήθηκα για τις απαράδεκτες εκφράσεις με τις οποίες "στόλιζαν" συναγωνιστές. Και τι δεν άκουσα! Έγινα ξαφνικά κι’ εγώ φασίστας, ρατσιστής, τουρίστας, ασφαλίτης, μαλάκας! Είχαμε μείνει όλοι άφωνοι. Θέλησα προς στιγμήν να αποχωρήσω, καθώς αδυνατούσα να συζητήσω σ’ αυτό το επίπεδο, αλλά κάποιοι συναγωνιστές με παρακάλεσαν να παραμείνω λέγοντάς μου ότι το Κίνημα αυτό δεν είναι μαγαζάκι κανενός.

Το καφέ μπαρ που φιλοξενούσε την συνέλευση γρήγορα μετεβλήθη σε αρένα, με τον Βασίλη Παπαδόπουλο να συνεχίζει να βρίζει και να χειρονομεί, ως μαινόμενος ταύρος σε υαλοπωλείο, φωνάζοντας πως όποιος δεν συμφωνεί πρέπει να αποχωρήσει και να παει στον διάολο (!), τους θιγόμενους να ζητούν τον λόγο και τον «συντονιστή» της συζήτησης να προσπαθεί ματαίως να επιβάλλει την τάξη, παίρνοντας ωστόσο με άκομψο τρόπο το μέρος της οικογένειας. Κάποιοι πελάτες του καταστήματος, βλέποντας όλο εκείνο το μπάχαλο, αποχώρησαν δυσαρεστημένοι, ενώ ο ιδιοκτήτης ματαίως ικέτευε για λίγη ησυχία!

Κάποια στιγμή, όταν τον λόγο πήρε ο Βασίλης Παπαδόπουλος και άρχισε να εκσφενδονίζει αόριστες και συκοφαντικές κατηγορίες εναντίον συναγωνιστών, αναγκάστηκα να αποχωρήσω, δεδομένου ότι είχα αρχίσει ήδη να χάνω την ψυχραιμία μου και δεν ήθελα, μιμούμενος το παράδειγμά του, να φθάσω στα άκρα και να χάσω το δίκιο μου.

Θλίβομαι πάντως που το Κίνημα πήρε αυτή την πορεία. Το πιο λυπηρό είναι ότι πίστεψε σ’ αυτό πολύς κόσμος, που ήταν απογοητευμένος απ’ όλους και απ’ όλα και σηκώθηκε απ' την καρέκλα του, εξετέθη, έγραψε, φώναξε, πήρε μέρος σε κινητοποιήσεις, ανοίχτηκε. Τι θα γίνει τώρα όλος αυτός ο κόσμος; Με ποιο δικαίωμα ο Βασίλης Παπαδόπουλος και η οικογένειά του δυναμίτισαν με την συμπεριφορά τους το Κίνημα; Με ποιο δικαίωμα το χρησιμοποίησαν σαν «όχημα» των όποιων προσωπικών τους επιδιώξεων και κομματικών φιλοδοξιών; Με ποιο δικαίωμα χαρακτήρισαν, εξύβρισαν, απομόνωσαν και διέγραψαν μέλη του Κινήματος μόνο και μόνο επειδή αυτά τόλμησαν να εκφράσουν μια διαφορετική άποψη; Πού πήγαν οι «αμεσοδημοκρατικές» διαδικασίες στις οποίες συνεχώς υποκριτικά αναφέρονταν τα μέλη της οικογένειας Παπαδόπουλου;

Τελειώνοντας, θέλω να πω και τούτο. Το όνομα του Βασίλη Παπαδόπουλου περιλαμβανόταν στον κατάλογο των υποψηφίων του Ε.Ε.Κ. στις Ευρωεκλογές του 2009 (11ος στη σειρά) : http://vrilissiaki.webnode.com/news/eu-elections-list/ αλλά απέτυχε τότε να εκλεγεί. Στη συνέχεια το ΕΕΚ διέγραψε απ' τις τάξεις του τον Βασίλη Παπαδόπουλο (δεν έμαθα ποτέ τον λόγο της διαγραφής του) με αποτέλεσμα στις πρόσφατες βουλευτικές εκλογές του περασμένου Ιουνίου, ο Βασίλης Παπαδόπουλος, προσπαθώντας προφανώς να ικανοποιήσει τις προσωπικές του φιλοδοξίες, και σε πείσμα όσων περί του αντιθέτου υποστήριζε, μετέτρεψε το «αμεσοδημοκρατικό» κίνημα κατά των διοδίων σε πολιτικό... «απόκομμα», δίνοντάς του τον τίτλο «Δεν πληρώνω»!

Για άλλη μια φορά κάποιοι χρησιμοποίησαν την εξέγερση του αγανακτισμένου κόσμου προκειμένου να προωθήσουν τα δικά τους προσωπικά συμφέροντα και τις ηγετικές τους βλέψεις. Ως εκ τούτου είναι προφανές γιατί δεν υπάρχουν πια κινητοποιήσεις στους σταθμούς των διοδίων. Όπως κατά κανόνα συμβαίνει σ’ αυτή τη χώρα, ο εχθρός, και αυτή τη φορά, ήταν εντός...

Όσο για τους αγανακτισμένους πολίτες; Την επόμενη φορά θα είναι ακόμη πιο δύσπιστοι και λιγότερο πρόθυμοι να σηκωθούν απ’ την καρέκλα τους, ενώ ουδείς θα είναι σε θέση να τους κατηγορήσει γι’ αυτό. Δυστυχώς...


Ιωσήφ Παπαδόπουλος