Επιμέλεια : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Ο Κωνσταντής Δεπάστας ζει, και εργάζεται ακόμη στην ηλικία των 80 ετών, στον γραφικό οικισμό της Χερρονήσου και είναι ο παλαιότερος εν ενεργεία αγγειοπλάστης της Σίφνου. Συνεχίζει να δίνει μορφή στον πυρίμαχο πηλό που βγάζει το νησί, κατασκευάζοντας τσουκάλια, κανάτες και διάφορα άλλα χρηστικά σκεύη και αντικείμενα διατηρώντας μια παράδοση πολλών δεκαετιών.
"Θέλω κάθε φορά που φτιάχνω κάτι να είναι το καλύτερο από όσα έχω φτιάξει μέχρι σήμερα!", λέει, και το πρόσωπό του φωτίζεται. Τον ρωτώ σε τί οφείλει το όνομά του το εργαστήριο που διαθέτει στην Χερρόνησο και καθώς μου εξηγεί με πιάνουν τα γέλια.
Επιμέλεια : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Και συμπληρώνω εδώ τον τίτλο : Αν όχι, δεν έχετε φάει τίποτε!
Η Σίφνος φημίζεται για αρκετά πράγματα. Ένα από αυτά είναι η ρεβυθάδα. Το μαγείρεμα δηλαδή των ρεβυθιών με ολοήμερο ψήσιμό τους στον ξυλόφουρνο. Και αν η ρεβυθάδα έγινε γνωστή και αγαπήθηκε από τους επισκέπτες της Σίφνου - γιατί οι Σιφνιοί την τρώνε κάθε εβδομάδα - οφείλεται, κατά ένα μεγάλο μέρος, στον αείμνηστο Σίμο Ποδοτά, τον ιδιοκτήτη του ομώνυμου εστιατορίου στις Καμάρες, που διατηρεί ακόμη το όνομά του.
Επιμέλεια : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Υπάρχουν άνθρωποι που δίνονται ψυχή τε και σώματι σ' αυτό που οι ίδιοι έχουν αναγάγει σαν σκοπό της ζωής τους. Που αδιαφορούν για τα χρήματα, για την εμφάνισή τους, για την ίδια τους την υγεία πολλές φορές. Και υπάρχουν και οι άλλοι, αυτοί που εκμεταλλεύονται τους ρομαντικούς αυτούς "Δον Κιχώτες" για να εισπράξουν τίτλους, αξιώματα και χρήματα. Η ιστορία αυτή επαναλαμβάνεται καθημερινώς, ενώ ο Γιάννης Πουλόπουλος δεν θα μπορούσε, δυστυχώς, να αποτελέσει εξαίρεση.
Τον γνώρισα τον Δεκέμβριο του 2015 στον τόπο της θυσίας του, να περιθάλπει και να ταίζει τα τραυματισμένα και ανάπηρα, πολλές φορές, ζώα που κατέληγαν στις προβληματικές εγκαταστάσεις του "Κέντρου Περίθαλψης Αγρίων Ζώων" της Αίγινας, και είχα μείνει άφωνος με την αυταπάρνησή του και το αφιλοκερδές ενδιαφέρον του για τους, πτερωτούς κυρίως, φιλοξενούμενούς του https://www.youtube.com/watch?v=PykktEf_dEg&t=1s
Ο Κώστας Γεωργούλης είναι γέννημα θρέμα της Σίφνου. Ζει στον γραφικότερο ίσως οικισμό του όμορφου κυκλαδίτικου νησιού. Tο Κάστρο.
Εδώ και 29 χρόνια, όπως λέει ο ίδιος, περνάει τις ημέρες και τις νύχτες της ζωής του στο μπαράκι που έχει δημιουργήσει, με τις φωτογραφίες του Φιντέλ Κάστρο, του Τσε Γκουεβάρα και τη σημαία της Κούβας να καλύπτουν τους τοίχους, μαζί με συνθήματα και ετερόκλητα αντικείμενα επανάστασης. Στοίβες τα άδεια μπουκάλια Havana Club μέσα σε καρότσια μεταφοράς οικοδομικών υλικών, ξένα χαρτονομίσματα, υπογραφές και σχόλια πελατών, δημοσιεύματα του ξένου τύπου και μια κατακόκκινη τουαλέττα συμπληρώνουν το σκηνικό.
Βίντεο - Επιμέλεια : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Παρακολούθησα και βιντεοσκόπησα προσφάτως στη Στοά του Βιβλίου τις ομιλίες των Γιώργου Ρωμανού, Σάββα Καλεντερίδη, Παναγιώτη Μπαλακτάρη και Σταύρου Καλεντερίδη. Εκδήλωση που οργάνωσαν οι "Εκδόσεις Ινφογνώμων". Λόγω της μεγάλης διάρκειας του καταγεγραμμένου υλικού και ενός προγραμματισμένου ταξιδιού μου, το βίντεο άργησε να ανέβει στο YouTube.
Θεώρησα σκόπιμο να αναρτήσω ολόκληρες τις ομιλίες γιατί η κάθε μία έχει, θεωρώ, την δική της αξία και σημασία. Μου γεννήθηκαν ωστόσο κάποιες απορίες, τις οποίες θα θέσω στον Σάββα Καλεντερίδη στη συνέντευξη που υποσχέθηκε να μου δώσει σύντομα.