Rib and Sea

Επιμέλεια : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.

Αφού γύρισε όλη την Ευρώπη, ασκώντας τις επιχειρηματικές του δραστηριότητες, ο Νίκος Τζάννης επέστρεψε πριν από τέσσερα χρόνια στον τόπο καταγωγής του και ανέλαβε, μαζί με τη σύζυγό του, τη δριστέλα και τον νερόμυλο στην Κάτω Παλαιοκαρυά ιδιοκτησίας του τοπικού εκκλησιαστικού συμβουλίου. Οκτακόσια ευρώ μηνιαίο μίσθωμα καταβάλλει ο Νίκος Τζάνης στην εκκλησία (ιερατείο) για την εκμετάλλευση της δριστέλας και του νερόμυλου. Χώρια η ταβέρνα.

Η δριστέλα δεν είναι τίποτε άλλο παρά η νεροτριβιά, όπως ονομάζουν οι κάτοικοι πολλών περιοχών της χώρας  το πλύσιμο των ρούχων σε ειδικές για τον σκοπό αυτό κοιλότητες του εδάφους όπου η ορμή του νερού απαλλάσσει τα ρούχα από κάθε βρωμιά. Στην περίπτωση της δριστέλας της Κάτω Παλαιοκαρυάς τον ρόλο της γήϊνης κοιλότητας παίζει ένας τεράστιος ξύλινος κάδος όπου τα ρούχα στροβιλίζονται και αναδεύονται υποκλινόμενα στη δύναμη του τρεχούμενου νερού που διοχετεύεται μέσω της μικρής σχετικώς τρύπας ενός μεταλλικού υδραγωγού ώστε να αυξάνεται η πίεσή του.

Οι κάτοικοι των γύρω χωριών, αλλά και πιο απομακρυσμένων πόλεων, συρρέουν στη δριστέλα του Νίκου Τζάννη φορτωμένοι με τις κουβέρτες, τα χαλιά και τα παπλώματά τους για να τα καθαρίσουν και να τα πάρουν, στεγνά σχεδόν, βγαλμένα από ένα ιδιότυπο στεγνωτήριο. Το κόστος για κάθε πλύσιμο και στέγνωμα όσων κουβερτών και χαλιών μπορούν να χωρέσουν μέσα στον ξύλινο κάδο είναι 5 ευρώ. Χαμηλό κόστος, θα έλεγε κανείς, συγκρινόμενο με τα ποσά που χρεώνουν οι εταιρείες που αναλαμβάνουν αυτή τη δουλειά.

Εκτός από τη δριστέλα ο Νίκος Τζάννης και η σύζυγός του εκμεταλλεύονται και τον νερόμυλο που λειτουργεί από το 1853. Με τη βοήθεια και του νερού, που διοχετεύεται στον νερόμυλο, όταν παύει να λειτουργεί η δριστέλα, αλέθονται σιτάρι, κριθάρι, καλαμπόκι και άλλοι καρποί, και παράγονται αλεύρι, ζυμαρικά, τραχανάς, πλιγούρι και συμιγδάλι.  

Μαγικός πάντως τόπος η Κάτω Παλαιοκαρυά. Τα πλατάνια κρύβουν τον ήλιο και το νερό ρέει καθ' όλη τη διάρκεια του έτους, με έξαρση βεβαίως τον χειμώνα και τις περιόδους των βροχών. Στην ταβέρνα του Νίκου και της Ρούλας μπορεί ο επισκέπτης να γευτεί από κατσικάκι και χυλοπίτες στον ξυλόφουρνο μέχρι πέστροφα τηγανισμένη με καλαμποκάλευρο και κατσικίσιο βούτυρο.

Κοιμηθήκαμε εκείνο το βράδυ στο αυτοκινούμενο κάτω απ' τα πλατάνια με τον γλυκό ήχο του τρεχούμενου νερού να χαϊδεύει τα αυτιά μας. Τι να μας πει μια σουίτα στο Χίλτον...