Επιμέλεια : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Ο Ικτίνος Σταθόπουλος είναι ένας εικαστικός καλλιτέχνης και Άνθρωπος τον οποίο πολύ δύσκολα μπορεί κανείς να περιγράψει με λόγια. Η ευφράδειά του, η ελληνική γλώσσα που χρησιμοποιεί, η επιλογή του να βγάζει προς τα έξω, με απλό και άμεσο τρόπο, τις πιο μύχιες και "αιρετικές" σκέψεις του για τις θρησκείες, τους πολιτικούς και την τέχνη του να μιμείται τη ζωγραφική των αρχαίων προγόνων μας, αφήνει άφωνο τον συνομιλητή του. Και αν, τύχη αγαθή, συμβαίνει να συμφωνείς με τις απόψεις του, τότε η ακρόαση και η συνομιλία μαζί του παίρνει διαστάσεις Πλατωνικής διδασκαλίας. Ο ίδιος πάντως μοιάζει να αδιαφορεί εντελώς για τα εγκεφαλικά που μπορεί να προκαλέσει σ' αυτόν που θα θελήσει να τον ακούσει, αν βεβαίως απέναντί του στέκεται ένας άνθρωπος με συμβατικό και υποταγμένο μυαλό.
Σταματώ εδώ γιατί, αν γράψω περισσότερα, θα μουντζουρώσω ενδεχομένως την εικόνα αυτού του εξαιρετικού και ανάδελφου Έλληνα. Τον αφήνω στην κρίση σας με παρακαταθήκη τα τελευταία του λόγια στην εκδήλωση της επιθυμίας μου να τα ξαναπούμε. "Η ευκαιρία θα μας δοθεί να τα ξαναπούμε αν κάποιος ακούσει αυτά που λέω και διαφωνήσει. Πολύ θα χαρώ να του απαντήσω."
Επίλογος δικός μου. Δύσκολα θα μπορέσει κάποιος να διαφωνήσει με τον Ικτίνο Σταθόπουλο. Αν τυχόν, παρά ταύτα, διαφωνήσει, νομίζω ότι θα είναι ακόμη πιο δύσκολο να αντιπαρατεθεί μαζί του.