Επιμέλεια : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Θεωρώ τον εαυτό μου πολύ τυχερό όποτε μου δίνεται η ευκαιρία να συζητήσω με ξεχωριστούς και ταλαντούχους ανθρώπους όπως είναι ο 34χρονος γλύπτης Νίκος Γιώτης. Τον συνάντησα για πρώτη φορά στο Β΄ Πανελλήνιο Συμπόσιο Ξυλογλυπτικής, που πραγματοποιήθηκε προσφάτως στον Άγιο Νικόλαο της Κρήτης και, μολονότι δεν διαθέτω γνώσεις γλυπτικής και, ως εκ τούτου, την ικανότητα να κρίνω και να αξιολογώ τη δουλειά και το ταλέντο ανθρώπων που δίνουν στα ξύλα μορφή και συναίσθημα, εντυπωσιάστηκα από το έργο του Νίκου που κατάφερε να μεταμορφώσει ένα κορμό δένδρου σε ένα σύμπλεγμα κρίκων και δακτυλιδιών περνώντας το ένα μέσα απ' το άλλο χωρίς να τα κόψει ή να τα κολλήσει! Έδωσα τότε την υπόσχεση, τόσο στον ίδιο όσο και στον εαυτό μου, ότι θα προσπαθήσω να τον συναντήσω το συντομότερο δυνατό στο εργαστήριό του και να κάνουμε μια συζήτηση εφ' όλης της ύλης.
Η ευκαιρία δόθηκε λοιπόν χθες το πρωί και ομολογώ ότι το αποτέλεσμα της συζήτησής μας ξεπέρασε κάθε προσδοκία μου. Ο Νίκος είναι ένας πολλά υποσχόμενος γλύπτης και, όπως είπε ο Νίκος Μάνεσης, σε λίγα χρόνια ο κόσμος θα μιλάει για τον Νίκο Γιώτη πολύ περισσότερο από όσο μιλάει σήμερα.
Ο Νίκος ξεκίνησε να φτιάχνει έπιπλα από νεαρή ηλικία και να βοηθά τον πατέρα του στο δικό τους εργαστήριο. Δεν άργησε να πάρει στα χέρια του τα ανάλογα εργαλεία και να σκαλίζει ό,τι σκαλίζεται. Σε ηλικία 21 ετών άρχισε να δημιουργεί μικρά και μεγάλα ξύλινα και μαρμάρινα κομψοτεχνήματα, προτομές, ψηφιδωτά, αλυσσίδες, φάρους και αντικείμενα με ιδιαίτερους συμβολισμούς, ενώ παρακολούθησε μαθήματα μαρμαρογλυπτικής στην Τήνο από την οποία πήρε το πτυχίο του.