Rib and Sea

Ήταν εκεί, βιντεοσκόπησε και σχολιάζει ο Ιωσήφ Παπαδόπουλος.

Oι Δειπνοσοφιστές συνηθίζουν να συγκεντρώνονται από καιρού εις καιρόν για να συζητήσουν, να κοινωνήσουν τον πολιτισμό των προγόνων, να θυμηθούν τι τους ενώνει και να ψάξουν να βρουν τρόπους απαλλαγής από τον σύγχρονο Αρμαγεδδώνα. Η χθεσινή συνάντησή τους πραγματοποιήθηκε στη γνωστή ταβέρνα του Μπαϊρακτάρη, στο Μοναστηράκι.

Και ενώ όλα πήγαιναν κατ’ ευχήν, με τα λόγια του Ικτίνου να προβληματίζουν και να ζωντανεύουν κοιμισμένα ελληνικά κύτταρα, επανήλθαμε ξαφνικά στην οδυνηρή πραγματικότητα. Με τον ναρκισσισμό κάποιων, την ψευδαίσθησή κάποιων άλλων πως επαναστατούν, την αγάπη για το μικρόφωνο και την αρχηγία. Κάπου εκεί λοιπόν μάζεψα τα μιντιακά εργαλεία μου, καληνύχτησα και αποχώρησα...

Αυτή η χώρα λοιπόν δεν σώζεται με τίποτε άμα λάχει να ‘ουμ, Ικτίνε μου, που λέει και ο φίλος μου ο Καλαμίτσης.  Εκτός και αν...

Αυτά τα "αν" όμως, όπως αντιλαμβάνεσαι φίλε μου Ικτίνε, δεν πρέπει να τα συζητάμε στα δειπνοσοφιστήρια του Μπαϊρακτάρη. Οι «επαναστάσεις» με ντουντούκες, φεϊσμπούκια, κεμπάπια και ευκαιριακούς «ηγέτες» μας τελείωσαν...