Rib and Sea
Ψάρεμα
Κανονικό ψαροντούφεκο - τρόπος ζωής.
Λίγα σχόλια με αφορμή τον άδικο χαμό των δύο ψαροντουφεκάδων, που χάθηκαν το τελευταίο Σαββατοκύριακο, και των άλλων τριών που προηγήθηκαν την πρώτη εβδομάδα του Μαίου. Και να σκεφτεί κανείς πως το ψάρεμα απαγορεύεται τον Μάϊο...
Γράφει ο Θανάσης Στρίγκος.
Ήταν ένα καλοκαίρι στη Ζάκυνθο, Αύγουστος του 1987, όταν για πρώτη φορά έπιασα εκείνο το μικρό ψαροντούφεκο με τα αδύναμα λάστιχα στα χέρια μου. Μέχρι τότε, και ένα χρόνο πριν, είχα ένα καμάκι με σκουπόξυλο και, ασφαλώς, εκτός από αχινούς, δεν κατάφερνα να τρυπήσω τίποτε άλλο. Θυμάμαι ακόμη τη στιγμή που ο Τάκης μου έδωσε το 60άρι "Balco" και κρατώντας αυτός στο χέρι του ένα μεγαλύτερο, κολυμπήσαμε στα διάφανα τότε νερά του Πόρτο Ζόρο. Αυτή ήταν και η αρχή, κόλλησα το μικρόβιο και ναι ήταν δύσκολη και αγιάτρευτη εκείνη η ασθένεια.
Η συρτή βυθού και τα ψάρια της.
Παραδίδει μαθήματα ο Λευτέρης Γκόνος.
Φωτογραφίζουν οι Ιωσήφ Παπαδόπουλος και Μενέλαος Μανιαδής.
"Αφιερωμένο στούς φίλους που έχασα, γιατί έκαναν το χόμπυ τους μεροκάματο..."
Τις σκέψεις αυτές, που θα καταθέσω, τις αφιερώνω στούς "υγιώς" σκεπτόμενους ερασιτέχνες ψαράδες. Ο νόμος επιτρέπει να πιάνουμε ένα μόνο μεγάλο ψάρι στο ψάρεμα τής συρτής, και έτσι πρέπει να κάνουμε, όχι γιατί το λέει ο νόμος, αλλά γιατί πρέπει να σεβόμαστε τη φύση και να αφήνουμε παρακαταθήκες στα παιδιά μας.
Η συρτή απευθύνεται στούς λάτρεις τής θαλασσινής βόλτας, στούς ανθρώπους που τούς αρέσει η κίνηση, και οχι στούς "στάσιμους" ψαράδες. Αν θέλετε μεγάλα ψάρια, ρίξτε χοντροπαράγαδο και θα έχετε καλύτερα αποτελέσματα. Κάθε μεγάλο ψάρι, όσα κιλά είναι, τόσα χρόνια κουβαλάει στην πλάτη του! Μ' αυτό θέλω να τονίσω την αναγκαιότητα τής μη υπεραλίευσης τού κάθε τόπου. Θα θεωρήσω μεγάλη επιτυχία να κατανοήσετε τα παραπάνω, παρά αυτή καθ’ εαυτή τη συρτή βυθού. Μ' αυτά τα λόγια ανοίγω την ενότητα αυτή και από δω και πέρα ακολουθούν τα ωραία...