Rib and Sea

Θυμάται ο ιατρός Μανώλης Αρ. Χριστουλάκης.

Στη "ΦΩΝΗ ΤΩΝ ΠΕΙΡΑΙΩΤΩΝ" δημοσιεύτηκε μια "ανακοίνωση" της Δ/νσης της Ραλλείου, που ασφαλώς θα χαροποίησε πολλούς, ιδιαίτερα εκείνους που στο παρελθόν, πριν 16 χρόνια, με τις αξιοπρεπείς προσπάθειές των, προστάτευσαν τον Ιπποδάμειο αρχαιολογικό χώρο και διαφύλαξαν την αξιοπρέπεια, το γόητρο και το κύρος της Ραλλείου. Η είδηση ότι η Ράλλειος θα φιλοξενήσει αλλοδαπούς καθηγητές και μαθήτριες, στα πλαίσια του προγράμματος ΕΡΑΣΜΟΣ, και με την ευκαιρία αυτή θα τους ξεναγήσει στο νεότευκτο σχολικό συγκρότημά της. Σκεφθείτε αυτό να γινότανε στο κτίριο που επιθυμούσε η τότε Νομάρχης (κα Τσανάκη), πάνω στα αρχαία. Τι καταισχύνη!

Αποτελεί αναπόφευκτο, το να απολαμβάνουν οι νεώτεροι τους καρπούς των προσπαθειών των προηγουμένων. Οφείλουν όμως οι νεώτεροι, εάν τους διακρίνει σεβασμός, ευσυνειδησία και ειλικρίνεια, να εκφράζουν τουλάχιστον στους παλαιότερους, στοιχειωδώς, ευγνωμοσύνη.   Αναφέρω, αποτίων φόρο τιμής, τους προέδρους και τα Δ.Σ. των συλλογικών φορέων της εποχής εκείνης, τους περιοίκους και τις εκατοντάδες απλών πολιτών, που με την υπογραφή τους συμμετείχαν στις προσπάθειες τότε, όπως και στο Συμβούλιο της Επικρατείας, που με την σοφή του κρίση δικαίωσε τις ευγενείς προσπάθειές των.

Αναφέρω τους Συλλόγους:

Δικηγορικός, Φαρμακευτικός, Ιατρικός, Εμπορικός, Πειραϊκός, Φιλολογική Στέγη, Ναυτικό Μουσείο Ελλάδος, ΧΕΝ Πειραιώς, Όμιλος προστασίας περιβάλλοντος, Φίλοι Αρχαιολογικού Μουσείου Πειραιώς, Όμιλος Βογάσαρη, "ΖΗΝΩΝ", Εξωραϊστικός Καστέλλας, Εταιρεία Γραμμάτων και Τεχνών, Όμιλος Διάδοσης Ελληνικής Γλώσσας, Σύλλογος "Γωνιά του παιδιού", Ινστιτούτο μελέτης Τοπικής Ιστορίας Πειραιώς, Φίλοι Μουσείου Μάνης, Σύλλογος Δρομέων Υγείας, Σύλλογος Αρχιτεκτόνων, τμήμα Ιστορίας και Αρχαιολογίας Πανεπιστημίου Αθηνών, Ίδρυμα Μανώλη Αρ. Χριστουλάκη.

Όλοι αυτοί, τότε, προπηλακίστηκαν, συκοφαντήθηκαν, λοιδορήθηκαν από την τότε, Νομαρχία, την τότε Δ/νση και τους καθηγητές της Ραλλείου και από μερικούς μαυροκίτρινους κονδυλοφόρους. Χωρίς να θέλω να περιαυτολογήσω, προσωπικά δέχτηκα το κύριο βάρος της οργής και του μίσους της τότε Νομάρχου. Αντιδράσαμε  στις  αποφάσεις του Κεντρικού  Αρχαιολογικού Συμβουλίου, της τότε Γ. Γραμματέως  Μενδώνη και του υπουργού Πολιτισμού κ. Βενιζέλου, που είχαν αποδεχτεί την καταστροφή του αρχαιολογικού χώρου. Η κρίση του Σ.τ.Ε. απέδειξε πόσο δίκιο είχαμε και σήμερα καθηγητές και μαθήτριες χαίρονται που θα στεγαστούν σε ένα σύγχρονο σχολικό συγκρότημα και όχι στο κτίριο-φυλακή, που προωθούσε η Νομαρχία.

Αυτά πρέπει να λεχθούν και να γραφούν για να τα γνωρίζουν οι Πειραιώτες, και όχι μόνο. Δεν συμφωνώ με την ρήση «τέλος καλό, όλα καλά», γιατί με αυτόν τον τρόπο συγκαλύπτονται οι αδικοπραγίες και μένουν ατιμώρητοι οι υπεύθυνοι και υπόλογοι, που ζημιώνουν το δημόσιο αγαθό.

Όμως με θλίβει το γεγονός ότι ο αρχαιολογικός χώρος έχει εγκαταλειφτεί στη μοίρα του, απεριποίητος, αφρόντιστος, περιφρονημένος, μερικές φορές και αποδέκτης απορριμμάτων. Οργίζομαι με την ακηδία των αρμοδίων. Η δικαιολογία είναι ότι δεν υπάρχουν κονδύλια για να αμειφθούν εργάτες κλπ. Αυτό είναι αλήθεια. Αλλά θα πρότεινα το εξής. Ο Δήμος έχει ολόκληρη υπηρεσία καθαριότητας. Θα μπορούσε, με συνεννόηση και εποπτεία της Εφορίας αρχαιοτήτων του Πειραιά, ένα συνεργείο του να αναλάβει τον καθαρισμό του χώρου. Προσωπικά συντάσσομαι με την άποψη των ειδημόνων, ότι αυτός ο χώρος είναι ένα από τα πιο σημαντικά και μοναδικά, θα έλεγα το ελάχιστο και ύστατο, αρχαιολογικό «μνημείο», που σώζεται και «διηγείται» την αίγλη και λαμπρότητα του αρχαίου Πειραιά, όπως τον διαμόρφωσε πολεοδομικά, ρυμοτομικά και με σύστημα ύδρευσης ο μεγάλος σοφός, μαθηματικός και πολεοδόμος Μιλήσιος Ιππόδαμος.

Τον αρχαιολογικό χώρο τον διασώσαμε, αλλά πρέπει να τον συντηρήσουμε, να τον διατηρήσουμε και να τον κάνουμε επισκέψιμο. Να τον απολαμβάνουμε εμείς και με σεμνότητα να τον παρουσιάζομε και στους ξένους επισκέπτες. Προσωπικά λατρεύω αυτόν τον χώρο και αισθάνομαι ευτυχής γιατί κατόρθωσα να επισκεφτώ την μεγάλη υδατοδεξαμενή, που είναι ένα θαύμα τεχνικής και θα πρέπει οι σπουδαστές συγκεκριμένης σχολής του Πολυτεχνείου να τον επισκεφτούν για να δουν, πώς οι αρχαίοι με «πτύον και σκαπάνη» κατασκεύαζαν τέτοια θαυμαστά έργα.