Rib and Sea

Φίλε Ιωσήφ,

Διαβάζοντας ένα άρθρο σου, σχετικό με την ελληνική δικαιοσύνη, αυτόματα ήρθαν στο μυαλό μου οι δύο και μοναδικές εμπλοκές που είχα μαζί της και τελικά αποφάνθηκα το εξής:

Τα ελληνικά δικαστήρια υπάρχουν, κατά κύριο λόγο, για να συντηρείται το κύκλωμα των δικαστών, δικηγόρων, δικαστικών υπαλλήλων, φωτοτυπιατζήδων, ρουμτουλετζήδων και καφετζήδων στον περί των δικαστηρίων χώρο και λιγότερο στην απόδοση δικαιοσύνης, η οποία, όπως έχω αντιληφθεί από τις δικές μου υποθέσεις, είναι μια μικρή λεπτομέρεια στην εξελικτική πορεία μιας δικαστικής διαμάχης. Και να τι εννοώ:

1ον. Πριν εξήμιση χρόνια υπήρξα θύμα τροχαίου, με σοβαρό τραυματισμό μου, χωρίς την παραμικρή δική μου υπαιτιότητα (όπως αναφέρει και η πρωτόδικη απόφαση) ενώ και ο υπαίτιος έκανε θετική δήλωση, πράγμα που σημαίνει ότι δικαστική διαμάχη μαζί του δεν υπήρξε. Οι λεπτομέρειες της μέχρι τώρα εξέλιξης δεν έχουν τόση σημασία, όσο το ότι μέχρι σήμερα δεν έχω πάρει καμία αποζημίωση από την αντιδικία μου με τις ασφαλιστικές εταιρείες, οι οποίες καταφέρνουν να αναβάλουν και να προσβάλουν τις αποφάσεις, τις οποίες και οι δικαστές από τη μεριά τους καθυστερούν κάποια χρόνια να εκδόσουν.

2ον. Πριν από ενάμιση χρόνο και ενώ οδηγούσα στην δεξιά λωρίδα το camper μου, μού επετέθη φραστικά ένας δικυκλιστής, μού έσπασε τον καθρέφτη με μπουνιά και στη συνέχεια μού έκλεισε τον δρόμο αναγκάζοντάς με να σταματήσω. Το μόνο που πρόλαβα να κάνω, πριν μου επιτεθεί με γροθιές, ήταν να αρπάξω το κινητό μου και να φωτογραφίσω τον αριθμό του δικύκλου και τον ίδιον καθώς έφευγε. Στη συνέχεια κάλεσα την αστυνομία, υπέβαλα μήνυση και αργότερα αγωγή μέσω του δικηγόρου μου. Εννοείται πώς πήγα σε νοσοκομείο και ιατροδικαστή όπου έλαβα τις γνωματεύσεις του τραυματισμού μου.

Η μήνυση, που αφορά στο ποινικό του συμβάντος, ακόμα εκκρεμεί. Πριν από μία εβδομάδα, όμως, εκδικάστηκε η αγωγή μου, που αφορά στην αποζημίωση της υλικής και ηθικής μου βλάβης. Και να τι σημαίνει "εκδικάστηκε": Η πρόεδρος φώναξε το όνομά μου, όπου είπα «παρών», φώναξε τον εναγόμενο, που δεν ενεφανίσθη ούτε εκπροσωπείτο. Στη συνέχεια ο δικηγόρος μου έδωσε ένα φάκελο στη γραμματέα και φύγαμε.

«Τώρα τι γίνεται;», ρώτησα.

«Κάποια στιγμή θα βγει η απόφαση», μου είπε ο δικηγόρος, «η οποία θα καταλογίζει στον εναγόμενο ερήμην του ένα ποσόν αποζημίωσης, το οποίον εμείς θα πρέπει να το απαιτήσουμε. Θα βγάλουμε διαταγή πληρωμής και αν έχει κάτι στο όνομά του θα προχωρήσουμε σε κατάσχεση, αν όχι...».

«Και με το ποινικό;», ρώτησα.

«Αυτό, όταν γίνει, στο οποίο το πιθανότερο είναι να μην παρουσιαστεί και εκεί, θα καταδικαστεί, πάλι ερήμην, από 2 έως 6 μήνες φυλάκιση εξαγοράσιμη, η οποία θα εκκρεμεί και αν στο μέλλον συλληφθεί για κάτι άλλο θα πάει μέσα και γι’ αυτό. Αυτό, όμως, δεν έχει καμία σχέση με τη δική σου αποζημίωση».

Και σκέφτομαι εγώ τώρα: Ρε, πόσο μαλάκας είμαι που ασχολήθηκα και ξοδεύτηκα σε παράβολα και παράσταση δικηγόρου και δεν σκούπισα απλά τα αίματα από το πρόσωπό μου και να πάω σπίτι μου ευχαριστημένος που δεν με σκότωσε, ή γιατί όταν μπήκε μπροστά μου δεν τον πάταγα, ώστε να τον στείλω εγώ στο νοσοκομείο και να τραβιέται αυτός μετά να βρει το δίκιο του; Δυστυχώς δεν ήξερα, αλλά τώρα έμαθα και ξέρω τι θα κάνω την επόμενη φορά.

Μπάμπης Κωνσταντάτος.