Rib and Sea

Αγαπητέ Ιωσήφ,

Πάντοτε χαίρομαι, όταν διαβάζω κείμενά σου, μέσα από τα οποία προβάλλεται ο ακαταμάχητος χαρακτήρας σου και το ανυπότακτο του δημοσιογραφικού ήθους σου.

Το γραφτό σου http://www.ribandsea.com/waves/2883-oi-paranomes-mixanotrates-alonizoun-sta-rixa-me-tis-limenikes-arxes-na-kleinoun-ta-matia μου ξύπνησε μνήμες από την εποχή, που και εγώ τιμημένος από την εμπιστοσύνη των συναδέλφων μου, εξελέγην Πρόεδρος του Ιατρικού Συλλόγου Πειραιά. Ήταν το 1975. Τότε που η έννοια της Προστασίας του Φυσικού Περιβάλλοντος ήταν, ακόμη και στους υπουργικούς θώκους, άγνωστη.

Είχα μετατρέψει τον Σύλλογο σ' ένα μαχητικό  φορέα προστασίας του φυσικού Περιβάλλοντος. Τότε δεν υπήρχε σχετική κρατική υπηρεσία, αλλά το θρυλικό ΠΕΡΠΑ.

Δεν ασχολούμην μόνο με το πρόβλημα της ρύπανσης της ατμόσφαιράς και του εδάφους, αλλά και της θάλασσας. Νεαρός τότε Καρδιολόγος, είχα πελάτη ένα "μηχανοτρατάρη", τον συγχωρεμένο καπετάν Αντώνη Καρ... Κάποια μέρα βρέθηκα στη μηχανότρατα του καπετάν Αντώνη, που ψάρευε στα ανοιχτά του Σαρωνικού, από τα Τσελεβίνια μέχρι τις Καβοκολώνες. Έφριξα στο θέαμα της σακούλας της τράτας, όταν την βιράρανε και την απόθεσαν στην κουβέρτα της μηχανότρατας! Ψάρια και ψαράκια, παντός μεγέθους, γόνος, κομμάτια τραγάνας, που ξερίζωνε ο ατσάλινος οδοντωτός γρίπος, πέτρες και ένα μεταλλικό βαρέλι!

Στην επιστροφή, μέχρι την  ψαρόσκαλα του Κερατσινίου, συζητούσα  με τον καπετάν Αντώνη για τις εντυπώσεις μου σχετικά με το καταστροφικό αποτέλεσμα αυτού του είδους ψαρέματος.

Η απάντηση του συγχωρεμένου ήτανε "γιατρέ βρες μου έναν άλλο τρόπο ψαρέματος να βγάζω το ψωμί μου και να ταΐζω τη φαμίλια μου".

Από τότε δεν γνωρίζω τι έγινε. Αποκτήσαμε βεβαίως Υπουργείο Περιβάλλοντος, Κομισσάριους της ΕΕ, αλιευτική πολιτική και τα τοιαύτα.

Φιλικά

Ε.Α. Χριστουλάκης.